Wednesday, May 16, 2007

Γλυκά, ξινά, γλυκόξινα... για όλα τα γούστα

Όπως έγραφα πέρισυ τέτοιο καιρό στο Sobreviviendo 2:

"Άλλη μία απεικόνιση μέρους της ελληνικής πραγματικότητας είναι και τα blogs.
Άλλα γλυκά στο χρώμα του πάθους... Κάποια γλυκόξινα με πιο σκούρους τόνους και κάποιες φωτεινές αναλαμπές... Blogs και άνθρωποι για όλα τα γούστα... Καμμιά φορά είναι πολύ πιο αποδοτικό να φτιάχνει κανείς μαρμελάδες, τσάτνεϋς, να διαβάζει, να πηγαίνει σινεμά, να κάνει το πρώτο μπάνιο της χρονιάς, να ξεκολλά από την οθόνη και να παίρνει λίγο αέρα. Καθαρό, φρέσκο. Βοηθά στο δέρμα και όχι μόνο.
Τις συνταγές για τις φράουλες τις πήρα από τον Γαστρονόμο, το περιοδικό της Καθημερινής για "Μαγειρική Χωρίς Μυστικά", όπως τονίζεται στον υπότιτλο. Είναι της Εύης Βουτσινά με κάποιες αλλαγές, κυρίως στην αναλογία φρούτου-ζάχαρης.

Για μια απλή μαρμελάδα φράουλας χρησιμοποίησα 1 κιλό φρούτα και 700 γρ. άσπρη ζάχαρη. Τον χυμό 1 λεμονιού και ένα ξυλάκι κανέλας. Έβρασα για 30΄ τις φράουλες ολόκληρες με τη ζάχαρη σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας αρκετά συχνά, στη συνέχεια πρόσθεσα το λεμόνι, την κανέλα και λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Άλλα 10΄και έτοιμη η μαρμελάδα. Για να βεβαιωθώ ότι είχε πήξει επαρκώς, έβαλα μια κουταλιά σε πιατάκι του καφέ το οποίο άφησα για 1΄στην κατάψυξη για να παγώσει. Έτσι φαίνεται η τελική υφή της μαρμελάδας, ενώ όταν είναι ζεστή στην κατσαρόλα ξεγελά. Ταυτόχρονα, έβρασα σε νερό τα βάζα και τα καπάκια τους, καθώς και την λαβίδα των μακαρονιών για να μπορώ να τα βγάλω από την κατσαρόλα με το καυτό νερό χωρίς να καώ. Τα στέγνωσα με καθαρό πανί και τα γέμισα με την καυτή μαρμελάδα, τα σφράγισα και τα γύρισα από την ανάποδη μέχρι να κρυώσουν. Έτσι λένε ότι διατηρούνται περισσότερο καιρό, αν και σε εμάς μάλλον δε θα παραστεί ανάγκη, γιατί ήδη χαρίσαμε τα πρώτα βάζα στον big bro που έχει γενέθλεια και τα υπόλοιπα ακολουθούν σε φίλους και αγαπημένους για άμεση κατανάλωση.

Για την γλυκόξινη μαρμελάδα-συνοδευτικό κρεάτων και τυριών όπως το ροκφόρ και τα άσπρα μαλακά τυριά που αλείφονται στο ψωμί, χρησιμοποίησα 1 κιλό φράουλες, 400 γρ. καφέ ζάχαρη και 300 γρ. λευκή ζάχαρη. Αρχικά έβρασα σε ελαφρύ σιρόπι την ζάχαρη με 2.5 ποτήρια νερό και στη συνέχεια πρόσθεσα τις φράουλες κομμένες στα 2 ή στα 3, ανάλογα το μέγεθος. Πρόσθεσα τριμμένο τζίντζερ, μπαχάρι, κανέλα, γαρίφαλα, λίγο μαύρο πιπέρι και συνέχισα το βράσιμο σε μέτρια φωτιά. Μετά από 30΄πρόσθεσα 3/4 φλυτζανιού ξίδι από κρασί και σμέουρα και λίγο brandy και σε 5' πρόσθεσα αρκετούς κόκους κόκκινου πιπεριού (που είναι γλυκό στην γεύση, στην ουσία δεν πρόκειται για πιπέρι αλλά για ένα είδος σχίνου) και έτοιμη και η γλυκόξινη. Το πρωί δεν κρατήθηκα και την προτίμησα από την γλυκιά για το πρωινό! Πώς δένει τώρα ο espresso με κόκκινο πιπέρι και ξίδι, δεν ξέρω...

Όσο για το ψευτοchutney, έγινε "εκ των ενόντων".
Την Κυριακή είχαμε αποφασίσει από μέρες να φάμε οικογενειακά και παραδοσιακά.
Αρνάκι μπούτι με πατάτες στο φούρνο είχε δείξει η ψηφοφορία με 2 προς 1.
Ξέχασα όμως ότι είχα μάθημα το πρωί και θα έλειπα και έτσι αναγκάστηκε να το μαγειρέψει ο πατέρας μου. Προς μεγάλη χαρά του ιδίου αλλά και του καλού μου, γιατί θα το έφτιαχναν με τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο, σε αντίθεση με εμένα που πιθανότατα θα τους το σερβίριζα σε μια ινδικίζουσα εκδοχή.
Επειδή το αρνί ούτως ή άλλως είναι ένα φαγητό που δεν με ενθουσιάζει, το αντίθετο θα έλεγα, έπρεπε να βρω κάτι συνοδευτικό και γρήγορο που θα με βοηθούσε να το «πάω κάτω» χωρίς μεγάλη ταλαιπωρία.
Το spicy mango chutney που ήρθε από την Σκωτία πριν λίγες μέρες, είχε δυστυχώς μόλις καταναλωθεί με συνοδεία πατέ με πράσινο πιπέρι.
Ήταν όμως μια καλή ιδέα.
Τελικά κατέληξα στο ψευτοchutney που εμένα με ενθουσίασε και με βοήθησε να μην «τσακωθώ» με το αρνάκι, αλλά τους δύο άνδρες της οικογένειας τους άφησε παγερά αδιάφορους.
1 μεγάλο ώριμο μάνγκο
1 μήλο κόκκινο
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδο λειωμένη
worcestershire sauce
κόκκινο κρασί (που ίσως να είναι περιττό, αφού μπαίνει το ξίδι)
ξίδι κρασιού με έντονη οξύτητα
ξίδι κρασιού με σμέουρα
chillies
ginger
αλάτι
γαρίφαλο
μπαχάρι
2 κ.σ. καφέ ζάχαρη
ελαιόλαδο
σταφίδες (θα μπορούσε να έχει, αν δεν τις είχα καταναλώσει σε στήθος κοτόπουλου με αμύγδαλα)
Σώταρα το κρεμμύδι και το σκόρδο σε ελαιόλαδο μέχρι να μαλακώσουν.
Έσβησα με το κόκκινο κρασί.
Προσέθεσα κομμένα το μάνγκο και το μήλο και έριξα και τα υπόλοιπα υλικά, εκτός της ζάχαρης. Μαγείρεψα σε χαμηλή φωτιά για 30΄. Προς το τέλος πρόσθεσα τη ζάχαρη, γιατί μου φάνηκε κάπως άνοστο. Οι σταφίδες μάλλον του έλειπαν, αν πάλι χρησιμοποιούσα ροδάκινο αντί για μήλο πιστεύω ότι θα γινόταν ακόμα καλύτερο.
Αυτή η ... ας πούμε σάλτσα συνοδεύει αρνί, χοιρινο, μπαίνει σε σάντουϊτς με αλλαντικά και τα απογειώνει, ταιριάζει πολύ με πουλερικά και εμπλουτίζει ένα σκέτο ρύζι, ίσως με την συνοδεία κάποιου ξηρού καρπού. "

No comments: