Έχει αλλάξει πολύ το Dada μέσα σε 19 χρόνια. Τώρα έχει -από ό,τι ακούω- gothic μουσική, καμμία σχέση με το jazz-έ περιβάλλον που θυμόμαστε. Ποιός ξέρει αν θα υπάρχουν τώρα τα "παράξενα" malts που ζητούσες με επιμονή και εγώ δεν ήξερα πού να κρυφτώ από την αμηχανία.
Στην υγειά μας!
Οι μόνες φωτογραφίες που βρήκα στο ίντερνετ σχετικά με την Αθήνα του 1987 είχαν να κάνουν με το eurobasket. Τιμής ένεκεν λοιπόν...
Salud!:-)
ReplyDeleteGracias Angelito!
ReplyDeleteΑς μην σου πω την αντίστοιχη καταλάνικη ευχή, γιατί θα μου το "κόψουν" το σχόλιο οι λογοκριτές των blogs!
Πριν αρχισουν τα "Γαλλικα" να σας (ξαναματα)ευχηθω πολλα πολλα χρονια ακομα αληθινης ευτυχιας και με το μαλακο το φαγητο σημερα το βραδυ (ενεκα της εορτης) :-P
ReplyDeleteΜε τον Γκάαλη , τον Γιαννααακη
ReplyDeleteτον Φιλίππουυ και τ'αλλααα παιδιά
(χικ!όχι δεν ήπια,καθόταν μεθυσμένος δίπλα μου!!!)
Salut:P
Sali! (ελβετικογερμανικά)
ReplyDeleteΣας εύχομαι και τα επόμενα 19 χρόνια να είναι ευτυχισμένα, παθιασμένα και με πολλά ταξίδια!
Καλά να περάσετε απόψε και να το γιορτάσετε καταλλήλως!!
Και μετά θέλουμε κι εκείνες τις συμβουλές, παρακαλώ πολύ...
Σας ευχαριστώ παιδιά.
ReplyDeleteVas, συμβουλές μαγειρικής και ισπανόφωνης μουσικής ευχαρίστως. Για σχέσεις, δε θα το τολμούσα ποτέ. Πιστεύω στο προσωπικό ένστικτο εξάλλου.