Wednesday, January 25, 2006

Χωρίς σχόλια, έχουν παγώσει τα δάχτυλά μου...*



* Thanks Gastone!

16 comments:

  1. Βολικότατη εξήγηση! Ματς - μουτς την γατούλα! Καλησπέρες!

    ReplyDelete
  2. Είδες Angelito; Ευτυχώς που υπάρχουν και οι καλές φίλες και φίλοι που με κάτι τέτοια τρυφερά και "χαζούλικα" μηνυματάκια βοηθούν να αντιμετωπίσουμε το πολύ πολύ εσωτερικό κρύο.

    Το κρύο που έρχεται όταν κάποιοι που θεωρούμε πολύ "δικούς μας" (κακώς!), πολύ κοντά μας, ξαφνικά φορούν τον μανδύα ξένων, παντελώς αγνώστων προς εμάς ανθρώπων. Και βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη που δεν ξέρουμε πως να διαχειριστούμε. Και τελικά γεμίζουμε μέσα μας πολικό ψύχος, πραγματικό πάγο, όχι σαν τα λίγα χιόνια που ομορφαίνουν σήμερα την Αττική...

    Μάκια στην Δράμα!

    ReplyDelete
  3. χμ, ωραίος ο Γκάρφιλντ αλλά η δική σου επεξήγηση τα λέει όλα.

    ReplyDelete
  4. πολυβιος25 January, 2006 18:54

    κάνε χου-χου και πιες ένα κονιάκ. βοηθάει.

    ReplyDelete
  5. Μαζί με τον (άπαιχτο!!) Γκάρφηλντ και το κονιάκ, πάντα υπάρχουν και τα άτομα που είναι πραγματικά "δικά μας".
    Και που ξέρουμε πως και να μας απογοητεύσουν κάποιες στιγμές, δε θα γίνουν ξένοι όμως.
    Έτσι παν περίπατο και οι πάγοι και οι παγωνιές;)
    Φιλιάαα - σε μισή ώρα αρχίζει:D

    ReplyDelete
  6. Vas είμαστε σε παρόμοια φάση;
    Μην μιλάς για κονιάκ Πολύβιε, 4 πρωί πρωί ξεροσφύρι ήπιε ο υδραυλικός τη Δευτέρα, αν και δεν βάζει λέει στο στόμα του κάτι πριν το μεσημέρι. Σε στερεά μορφή θα εννοούσε, γιατί από τα κονιακάκια είχε αρχίσει να γυαλίζει το μάτι του, χαχα!
    Λεμονιά, έλα που τώρα αποφάσισε να διαβάσει ο υποψήφιος διδάκτωρ και θέλει λέει ησυχία! Πάλι ακουστικά; Όπως τις παλιές καλές νύχτες 12-2;

    ReplyDelete
  7. Ξέχασα να σε ευχαριστήσω και για το blogοχιονάκι Λεμονιά, να είσαι καλά που φροντίζεις για το look του sobreviviendo, gracias!

    ReplyDelete
  8. πονηρούλες - αυτό το βάζετε για να με παρηγορήσετε που αφέθηκα και πήγα στης κοπίτο και τσακισα το στρούντελ κι ήμουν απαρηγόρητη πριν βάλει τα πράγματα στη θέση τους ο γκάρφιλντ :-)

    ReplyDelete
  9. Κεφάλι ψηλά και πολλά πολλά χαμόγελα για να ξορκίσουμε το κακό (και το κρύο) Χουανίτα. Κονιακάκι δεν θα πάρω γιατί υπολογίζω ο υδραυλικός να τό'χει τελειώσει όλο μέχρι τώρα. Ένα κοκκινέλι όμως το πίνω στην υγειά σου (την έξω και την μέσα).

    Φιλιά. :-)

    ReplyDelete
  10. Mind, ευτυχώς έχει μείνει το μπουκάλι που κρατώ για το μαγείρεμα. Mirando, ταιριάζει θαυμάσια και με το στρούντελ!

    ReplyDelete
  11. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!

    Τώρα πιά δεν ανησυχώ!!!

    (Δεν ισχύει το ίδιο και για την καμήλα :p)

    ReplyDelete
  12. Η καμήλα βαραίνει από τις ψείρες, όχι από σένα!

    ReplyDelete
  13. Hahahahaha, πάρα πολύ καλό! :)

    ReplyDelete
  14. Πάει το στρούντελ. Σήμερα ρυζόγαλο:Ρ
    (Και άντε να δούμε αν απόψε θα ακούσουμε εκπομπή αμίγκα!!)

    ReplyDelete
  15. Ναι ναι βολικότατη εξήγηση. Συμφωνώ και επαυξάνω επι του θέματος.
    Πως να το..κρύψωμεν άλλωστε! ;)

    ReplyDelete
  16. Πώς πάχυνε έτσι ο Γκάρφηλντ..απο τη πολύ τη γνώση ούτε τα πόδια του δε σέρνει..

    Κονιάκ? Μη το βάλεις όλο στο φαγητό..δώσε και σε μάς τις (χίκ) λίγο..

    Επί τη ευκαιρία..είδα και τον Νταρθ στη Μεσογείων πρίν απο λίγο με μιά απόχη..μάζευε τις ψείρες..

    ReplyDelete