Η δική μας "Κούβα"

Για κάποιον λόγο που δεν έχω μπορέσει ακόμα να εντοπίσω, ξύπνησα το πρωί με το ρυθμό της Cuba Linda στα αυτιά μου. Μελαγχολικοί ήχοι, γεμάτοι νοσταλγία. Τραγουδισμένοι γι αυτούς που έφυγαν, γι αυτούς που έμειναν. Ένας λαός διχασμένος, όποια θέση και να πάρει κανείς, πού βρίσκεται άραγε η αλήθεια; Μα υπάρχει "αντικειμενική" αλήθεια; Για κάποιους ο Κάστρο είναι σωτήρας, για άλλους δικτάτορας. "Όμορφη Κούβα της ζωής μου, πάντα θα σε θυμάμαι. Θα ήθελα να σε δω τώρα, όπως την πρώτη φορά. Όμορφη Κούβα της ζωής μου, όμορφη Κούβα πάντα θα σε θυμάμαι."

Μήπως τελικά όλοι δεν κουβαλάμε μέσα μας τη δική μας "Κούβα"; Το άπιαστο όνειρο; Ή, πάνω από όλα, την ελπίδα;

Στο cd του Cachao, που κυκλοφόρησε το 2000, ξεχωρίζει η Cuba Linda, τραγούδι που έκανε γνωστό το 1975 ο Virgilio Martí, με το Grupo Folklórico Experimental Nuevayorquino. Την εισαγωγή εδώ κάνει ο Feliciano López με την τρομπέτα του και ο (αμφιλεγόμενος, αγαπητός στους μεν, μισητός στους δε) Andy García απαγγέλλει σαν επικήδειο τους Versos Sencillos του José Martí, για να συνεχίσει ο Lázaro Galarraga με την μελωδία και να μας γεμίσει με αυτά τα γλυκόπικρα συναισθήματα της μνήμης. "Όλα είναι όμορφα και σταθερά, όλα είναι μουσική και δίκαιο, και όλα, όπως το διαμάντι, πριν από φως είναι κάρβουνο."

Ο Bebo Valdés και ο Diego (ναι, πάλι για τον El Cigala γράφω) συνδυάζοντας το son με το flamenco μέσα πάντα από τους ήχους της jazz, "μιλούν" για την δική τους "Κούβα" στο Popurrí . Μια διαφορετική εκδοχή, ίσως πιο εύπεπτη, αλλά εξίσου όμορφη.

Ξημερώνει η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.