Για συντομία αποκαλούμε πλέον το φαγητό μαστέλο από το όνομα του σκεύους στο οποίο ψήνεται, ένα πήλινο κιούπι σε μέγεθος κουβά που χωρά άνετα 5 κιλά αρνί, ίσως και 6. Μαστέλο μπορούμε να βρούμε πλέον στα μαγαζιά της Σίφνου οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, ένα από τα καλά και τα κακά του τουρισμού.

Από το βράδυ πλένουμε καλά το αρνί και το χωρίζουμε σε μεγάλα κομμάτια. Αλατοπιπερώνουμε.
Το ακουμπάμε σε πορσελάνινο (αν είναι δυνατόν) σκεύος και το καλύπτουμε ΟΛΟΚΛΗΡΟ με κόκκινο κρασί. Το αφήνουμε όλη την νύχτα να "μεθύσει".
Το επόμενο πρωί βάζουμε στον πάτο του μαστέλου κλιματόβεργες (ώστε να μην "αρπάξει" το κρέας στο ψήσιμο) και από πάνω τοποθετούμε προσεκτικά το αρνάκι. Γεμίζουμε με τα υγρά της μαρινάδας. Ρίχνουμε και 2 ματσάκια ψιλοκομμένο άνιθο. Λίγο φρέσκο βούτυρο και λίγο λάδι. Προσθέτουμε συμπληρωματικά αλατοπίπερο και αυτό είναι όλο!
Για καλύτερο αποτέλεσμα, φτιάχνουμε ένα ζυμάρι με αλεύρι και νερό και καλύπτουμε με αυτό το άνοιγμα του μαστέλου. Αλλιώς, και το αλουμινόχαρτο κάνει μια χαρά τη δουλειά του, αρκεί να το σφίξουμε στις άκρες, να εφαρμόζει όσο το δυνατόν καλύτερα.
Ψήνουμε στους 150 βαθμούς Κελσίου, για 4 ώρες. Ξεσκεπάζουμε και αφήνουμε για καμιά ωρίτσα ακόμα να πάρει χρώμα. Δεν ανεβάζουμε τη θερμοκρασία, οι 150 βαθμοί είναι ό,τι χρειάζεται για να μην ξεραθεί.



Μμμ, κάτι μου θυμίζουν αυτές οι φωτό... Και αυτές οι πατάτες, αχχχχχχ!!!!
ReplyDelete:-)
jorge
ΧΑΧΑ!
ReplyDeleteΑυτό τους έγραφα στο Hungry For Life, ότι την τελευταία φορά έγινε "μάχη" για τις τελευταίες πατάτες! Καλές ήταν... να είχαμε λίγες τώρα!
Με έστειλες με τις πατάτες!! Τις θέλω όλες!!!
ReplyDeleteCrazyTourist2
Καλάαααα... με τον πόνο μας παίζεις; Μεσημεριάτικα θεονήστικοι ξεκινάμε για δουλειά και βλέπουμε αυτές τις φωτό!!! :) Έλεος... Για την κάπαρη δεν... αλλά πατάτες και το αρνάκι στο μαστέλο, δεν το συζητώ! Βουτιά θα έριχνα! Σκεφτόμουν μάλιστα την παραλλαγή μαράθου στη θέση ανίθου που δεν μου πολυαρέσει. :)
ReplyDeleteΠάντως πρέπει να είσαι πολύ μερακλού μαγείρισσα! Μπράβο σου!
πριν να διαβάσω το ποστ, ετσι με μια ματιά θα γράψω αυτό που μου ρθε... Πω πω κόλλημα με την Σίφνο και την κάπαρη!!!!!! (μεταξύ μας και βάζω κάπαρη παντού, μ αρέσει πολύ αρκεί να είναι από τις κυκλαδες και κατα προτίμηση από την Τήνο) (καθένας με τις αδυναμίες του :))
ReplyDeleteκαλησπέρα και καλό σ/κ :)
...πάω να διαβάσω το ποστ ...
Crazy tourist, δοκίμασέ τις έτσι και θα με θυμηθείς!
ReplyDeleteΓητεύτρια, είχα 2-3 χρόνια να φτιάξω μαστέλο, αλλά όταν μαζεύτηκε παρέα που της αρέσει το αρνί, του έδωσα και κατάλαβε. Μου αρέσει το μαγείρεμα σίγουρα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να το μοιραστώ με αγαπημένους φίλους.
Natassa, δίκιο έχεις, από Ελλάδα είναι το μέρος που αγαπήσαμε και ξεχωρίσαμε από τις πρώτες μας διακοπές μαζί με τον καλό μου και έτσι έχει μια άλλη σημασία για εμάς. Για την κάππαρη μπα... δεν έχω ιδιαίτερο κόλλημα, απλά έχω ακόμα αρκετές προμήθειες που φέραμε από τις καλοκαιρινές διακοπές μας. Και ένα πιάτο σιφνέικο, συνοδεύεται καλύτερα με ... ένα ακόμα πιάτο σιφνέικο, χαχα!
Τσιμπάω πατάτα και φευγω...
ReplyDeleteπολυ ωραιες οι πληροφοριες για το μαστελο και την συνταγη....το κρεας πρεπει να γινεται τελειο αφου εχει 'μεθυσει'...αλλα πραγματικα θελει χρονο τοσο στην παρασκευη, οσο και στο ψησιμο.
ReplyDeleteτο αποτελεσμα σιγουρα θα δικαιωνει τον κοπο!
Το πιο αγαπημένο νησί η Σίφνος..
ReplyDeleteΚαλησπέρα!
ReplyDeleteΦαίνεται πάνω στην ώρα επέστρεψα!!
Και που να ήσασταν στο πανηγύρι με ρεβιθάδα και μπακαλιάρο...και πολύ μα πάρα πολύ τραγούδι και κρασί...
Τώρα αρχίζουν τα ωραία!!
Φιλιά από την χειμωνιάτικη Σίφνο!
Πολύ θα ήθελα να την δω και χειμώνα τη Σίφνο! Πιστεύω ότι θα είναι ακόμα πιο όμορφη από την καλοκαιρινή -υπερφορτωμένη πλέον με κόσμο- εκδοχή της.
ReplyDeleteUna mama, ακούγεται περιπέτεια, αλλά τελικά ψήνεται μόνο του και γίνεται τόσο "εντυπωσιακό" που αξίζει τον κόπο, ειδικά για ένα τραπέζι με φίλους.
ΚΑΙ ΓΛΥΚΑΚΙ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΑΚΙ.
ReplyDeleteΣτα γλυκά δυστυχώς ... πατώνω!
ReplyDeleteΕκεί αναλαμβάνουν οι καλές φίλες, ευτυχώς!
ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΦΙΛΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΓΛΥΚΑΙΝΟΥΝ.
ReplyDeleteΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ.
Μακάρι!
ReplyDelete