Σε πείσμα της βλακείας κάποιων υπαλλήλων-μεταφορέων και της παντελούς έλλειψης Εξυπηρέτησης Πελατών, μπορούν να καθήσουν (ευγενική είμαι, άλλο εννοώ) πάνω στο γραφείο και στην καρέκλα που δεν παρέλαβα οι ανευθυνοϋπεύθυνοι γνωστής αλυσίδας καταστημάτων που πουλά ηλεκτρονικούς υπολογιστές και έπιπλα γραφείου και εγώ θα συνεχίσω να κάθομαι -προσωρινά- στην παλιά μου καρέκλα και να απολαμβάνω τις περιπέτειες του Lukcy Luke σε συλλεκτικό τεύχος με όλες τις καρτούλες μέσα, αγορασμένο σε εξαιρετική τιμή μετά από σκληρό παζάρι (χαχαχα!!!), έξω από τον Καθεδρικό Ναό της Βαρκελώνης... Πάμε Ντόλυ!
(Ευτυχώς που είναι στα Ισπανικά και δε ζηλεύω πολύ :-P)
ReplyDeleteΚι όταν μου τη δίνει κάτι τέτοια δειλινά...
ReplyDeleteπαίρνω τ'άλογό μου και πάωω στα βουνά
;)))
ισπανός λούκι λουκ!!!! ούτε γω ζηλεύω ;)
ReplyDeleteκαι ο Ραντανπλάν στα ισπανικά γαυγίζει?
ReplyDeleteΒαρκελώνη έ? ΖΗΛΕΥΩ
Ο Ραντανπλάν! Πιο ηλίθιος κι από τον ίσκιο του! Μάλιστα κυρίες και κύριοι. Αυτός είμαι!
ReplyDeletejuanita τις ημερες των εορτων(4συνεχομενες μερες)εβλεπα καθε μερα το ιδιο επεισοδιο του Λουκι Λουκ για χαρη του ανηψιου μου.Επισης εβλεπα μετα το Λουκι Λουκ και τις περιπετειες του Οδυσσεα γιατι ο ανηψιος δεν σηκωνε κουβεντα...και αν δεν τα'βλεπε γινοταν της μουρλης.
ReplyDeleteΑυτά που γράφεις για καθυστερήσεις στην παράδοση κάτι μου θυμίζει..Από το Πλαίσιο παρήγγειλες τα πράγματα?
ReplyDeleteΚαλώς ορίσατε μπακ! τσεκάρετε και το μέηλ σας!
ReplyDeleteΜάντισσα είσαι Μαρίνα;
ReplyDeleteΠαιδιά, αν ενδιαφέρεστε σκανάρω σελίδες, αλλά είναι λίγο απογοητευτικό το μέσα, γιατί είναι όλο με μικρούτσικες κάρτες, δεν είναι σαν τα περιοδικά που διαβάζαμε εμείς. Γι αυτό και είναι συλλεκτικό, αλλά συγνώμη τώρα, εγώ που στο καλό να ξέρω τί σημαίνει cromos;
Ήθελα να πάρω και ΤενΤεν, αλλά θα τα έφερνε την επομένη και δεν τα καταφέραμε να ξαναπεράσουμε από εκεί. Τον Ραντανπλάν τον λένε κάπως αλλιώς στην Ισπανία, δεν μου έρχεται τώρα όμως το πως.
Nicola, εμείς με τις ανηψιές παίξαμε σκοτεινό δωμάτιο που εγώ το μετέτρεψα σε θεοσκότεινο σπίτι και εκείνες είχαν κατουρηθεί από το φόβο τους, αλλά οι "μεγάλοι" την είχαμε καταβρεί, αν εξαιρέσεις τις κουτουλιές, τις σπρωξιές και τις αγκωνιές που ρίχναμε με τον big bro, γιατί θέλαμε να κρυφτούμε στις ίδιες κρυψώνες (εκεί που κρυβόμασταν όταν ήμασταν πιτσιρίκια, αλλά τώρα "θεριέψαμε" και με το ζόρι χωράει ένας!).
Μαίανδρε, yes Στρατηγέ! Ήδη έστειλα ταχυδρομικό περιστέρι.
Αααα ο Αβερελ !! Ξαδερφακι !! :-)
ReplyDeleteΣου στέλνω φώτο του ξαδέρφου Τελ, για να τον θυμάσαι!
ReplyDeleteKαλημέρα (πως το λέτε εσείς εκεί ισπανικά γιατί δεν το ξέρουμε εμείς εδώ;)
ReplyDeleteΤαξίδεψέ μας έως τη Βαρκελώνη, ίσως αξίζει τον κόπο μεσοχείμωνα,θα μας αλλάξεις και τη διάθεση! ;)
Κατερινάκι μου, φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω τώρα, γιατί είμαι πλέον σε ρυθμούς ζόρικους για όλο τον Γενάρη για διάφορους λόγους. Κάνε λίγη υπομονή... Άσε που σε αυτήν την επίσκεψη μόνο τουρισμό δεν κάναμε, περισσότερο βλέπαμε φίλους.
ReplyDelete