Τί ακριβώς συμβαίνει άραγε στο Μεξικό;

Χθες έλαβα ένα μήνυμα που με προβλημάτισε ιδιαίτερα. Αξίζει πιστεύω να σταθούμε στην άποψη της Carmen, αν μη τι άλλο γιατί είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως μια ιστορία μπορεί να ειπωθεί με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους. Ενα ακόμα μικρό μάθημα σχετικά με το πως πρέπει πάντα να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και να μην καταλήγουμε σε εύκολα και εύπεπτα συμπεράσματα.



"Αγαπημένη μου Juanita, σε ευχαριστώ που ανησύχησες για μένα.

Λοιπόν, όντως η κατάσταση μοιάζει λίγο περίεργη...

Πράγματι φαινομενικά υπάρχει κόσμος άρρωστος, κόσμος νεκρός... όμως δεν έχω δει τίποτα παρόμοιo σε αυτό το μικρό μου μέρος του México...

Παρόλα αυτά έχουν κλείσει το μοναδικό σινεμά που υπάρχει στο Huatulco, το πανεπιστήμιο διέκοψε την λειτουργία του μέχρι τις 6 μαίου... εγώ τώρα είμαι στο πανεπιστήμιο καλύπτοντας λίγες ώρες στην βιβλιοθήκη, όμως από αύριο ΟΦΕΙΛΩ να είμαι στο σπίτι μου...

Και πώς νοιώθουμε;;; ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΟΙ αλλά όχι από αυτό που έχουμε δει να συμβαίνει, αλλά από αυτό που ΛΕΝΕ τα ΜΜΕ ότι συμβαίνει...

Ετσι λοιπόν οι μεξικανοί είμαστε αποκλεισμένοι στα σπίτια μας ομφαλοσκοπώντας, καθώς η χώρα παραλύει!

Δεν γνωρίζω φιλενάδα αν είναι πραγματική αυτή η αρρώστεια καθώς παραείμαστε μεξικανοί και γίνεται αναφορά για πολλούς θανάτους, αλλά δεν έχουμε δει ούτε μία μαρτυρία στην τηλεόραση από αυτούς τους θανάτους, πράγμα πολύ παράξενο καθώς τα ΜΜΕ αυτής της χώρας τρελλαίνονται να δείχνουν τέτοια δραματικά θέματα στην ΤΒ...

Τί θέλω να σου πω;;; Οτι δεν το πιστεύω ότι κάτι περισσότερο συμβαίνει και ξεκινά σε αυτήν την χώρα... θα το δούμε φιλενάδα...

Στο μεταξύ ελπίζω ότι η οικογένειά μου και οι υπόλοιποι των ανθρώπων μου εδώ στο México δεν θα πρέπει να πεθάνουμε για λόγους που δεν είναι πραγματικοί...

Προς το παρόν βασιλεύει η ηρεμία και ο λήθαργος, και ίσως αυτό να ήταν και το ζητούμενο τελικά!

Σε αφήνω φιλενάδα αλλά όχι πριν σου στείλω μια αγκαλιά και ένα φιλί (χωρίς γρίπη) από την φίλη σου την Μεξικάνα.

Carmen"

Οι όμορφες μέρες της Ζωής (; !)

Αν θες να ζήσεις...

... πρέπει να αγαπάς!

Cigala και Tomatito μαζί και πάλι

Τυχεροί όσοι θα μπορέσουν να παρευρεθούν σε μία από τις εκδηλώσεις της Suma Flamenca 2009 που θα διεξαχθούν στην ευρύτερη περιοχή της Μαδρίτης στην Ισπανία, από τις 7 Μαίου ως τις 20 Ιουνίου.

Μια από τις κορυφαίες στιγμές θα είναι στις 29 Μαίου στο San Lorenzo του Escorial, όταν το toque του Tomatito (που είδαμε για πρώτη φορά στο Vengo του Tony Gatlif) θα συνοδεύσει το cante του Diego El Cigala, βαδίζοντας στα αχνάρια που τους ένωσαν στο παρελθόν, όταν ακόμα ζούσε ο Camarón de la Isla. Εκεί που "η καρδιά στο στόμα και η ψυχή στα χέρια" θα ξεσηκώσουν τον κόσμο του flamenco... και για όσους δεν θα έχουμε την τύχη να τους απολαύσουμε από κοντά, θα μπορέσουμε να τους ακούσουμε στο άλμπουμ που θα γραφτεί ζωντανά.

Ολοι θα είναι εκεί! Η Estrella, o Juan de Juan, o Farruquito, o Vicente Amigo, o Miguel Poveda, o Diego Amador... η "εθνική" του φλαμένκο και πάλι ενωμένη θα μαγέψει και θα ταξιδέψει με τον χορό και την μουσική τους aficionados.

Από εδώ και από αλλού

Ολος ο κόσμος μπορεί να χωρέσει σε μια μουσική, αυτό είναι το συναίσθημα που μου δημιουργήθηκε ακούγοντας αυτές τις μουσικές.

Soha - Tourbillon (Serre-Moi Fort Si Tu M'aimes)

Γεννημένη στην Γαλλία με καταγωγή από την Σαχάρα, γονείς που πέρασαν από τα στρατόπεδα των προσφύγων στο Αλγέρι για να καταλήξουν στην Μασαλία, μικρότερη ανάμεσα σε 8 αδέρφια, η νομάδα στο πνεύμα Soha με το πρώτο της άλμπουμ D'ici et d'ailleur* μας ταξιδεύει με ρυθμούς mestizos, έντονο κουβανέζικο σον και χαρά της ζωής, την διαπεραστική μελαγχολία του Cabo Verde, τις ρέγκε αναμνήσεις του Bob Marley της εφηβείας μας με μια γενικότερη τζαζίστικη διάθεση.



* από εδώ και από αλλού

Wish You Were Here (3)

Wish You Were Here - Seguridad Social

Wish You Were Here (2)

Wish You Were Here - Pearl Jam

Wish You Were Here (1)

Wish You Were Here - Pink Floyd

Το Μεξικό αποθεώνει αύριο την Chavela Vargas

Τα 90 της χρόνια κλείνει αύριο η Chavela Vargas.

Το Μεξικό γιορτάζει με μία μεγαλειώδη συναυλία.


Ανάμεσα στους καλεσμένους, θα παρευρεθούν οι φίλοι της Chavela Pedro Almodóvar, Gabriel García Márquez και Miguel Bosé. Θα τραγουδήσουν μεταξύ άλλων ο Joaquín Sabina, η Julieta Venegas και η Eugenia León.

Εμείς δυστυχώς δεν θα είμαστε εκεί.

www.informador.com.mx

Τίτλοι τέλους για τον gaditano Chano Lobato

Η Μεγάλη Εβδομάδα των Καθολικών ξεκίνησε με μια μεγάλη απώλεια για το Cádiz και για τον κόσμο του flamenco. Στις 7 Απριλίου έφυγε ο Chano Lobato, στα 81 του χρόνια.

Από το είδος των καλλιτεχνών που εκλείπει πλέον, το σανίδι τον μεταμόρφωνε και από ανήμπορο γέρο που περπατούσε με δυσκολία τον μετέτρεπε σε θηρίο που τραγουδούσε το κύκνειο άσμα, βγάζοντας τα σωθικά του. Αξέχαστη θα μείνει η απίστευτη εμπειρία όσων είχαν την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουν στην τελευταία συναυλία του στην Nîmes, πριν ένα χρόνο.

Ας ακούσουμε τον Gran Maestro της σχολής του Cádiz σε διαφορετικά είδη τραγουδιού, που τα σφράγισε με τον πληθωρικό τελείως προσωπικό του τόνο.

Chano Lobato - G. Juan Habichuela - Los van a prender mañana (Alegrías y cantiñas)

Chano Lobato - La Llorona

Chano Lobato - La Negra Tomasa (Rumba)

Chano Lobato - Volver (Tango)

Μην ξεχάσεις, πήγαινε σήμερα κιόλας! Επείγει!

Τί θα ήθελα να έβλεπα στα ΜΜΕ αυτές τις μέρες;

Μια καμπάνια Αιμοδοσίας.

Φαίνεται όμως ότι μας απασχολούν σοβαρότερα θέματα από την διατήρηση της ίδιας της ζωής, σαν λαό και σαν κράτος.

Σε εσένα που θα τύχει να χτυπήσει το ποντίκι σου σήμερα σε αυτήν την σελίδα, σκέψου τον εαυτό σου!

Νομίζεις ότι είσαι στο απυρόβλητο;

Λάθος!

Μην το κάνεις αλτρουϊστικά.

Σκέψου απλά το δικό σου καλό.

Και αυτό της οικογένειάς σου.

Θα έρθει η ώρα που είναι πιθανό να χρειαστείς και εσύ το αίμα κάποιου άλλου, γιατί η αρρώστεια και το ατύχημα χτυπούν όλες τις πόρτες κάποια στιγμή.

Και το αίμα είναι το πολυτιμότερο αγαθό.

Θα έρθει η ώρα που μπορεί να το χρειαστείς και να μην το βρίσκεις.

Δείξε πόσο εγωιστής είσαι και πάρε τα μέτρα σου.

Προφύλαξε τον εαυτό σου και την οικογένειά σου.

Δώσε αίμα ΣΗΜΕΡΑ.

Για να έχεις την πιθανότητα να το πάρεις αύριο, όταν θα το έχεις απόλυτη ανάγκη.

Μην ξεγελιέσαι, θα το χρειαστείς και εσύ κάποια στιγμή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Εψαξα στο Βικιλεξικό την λέξη αιμοδότης:

Ετυμολογία
αιμοδότης: Η ετυμολογία λείπει. (Προσθέστε την!)

Ουσιαστικό
αιμοδότης αρσενικό
Λείπει ο ορισμός (ή οι ορισμοί) αυτής της λέξης. (Προσθέστε τον/τους!)

Αφησε τους ορισμούς και τις πολλές και περιττές κουβέντες και σκέψεις.

Γιατί το πρόβλημα θα είναι τεράστιο, όταν θα χρειαστείς αίμα και δεν θα βρίσκεις.

Αν είσαι αφελής, τότε δεν έχεις πρόβλημα. Πίστεψε με την άνεσή σου ότι δεν θα συμβεί ποτέ μια ασθένεια ή ένα ατύχημα σε εσένα και στην οικογένειά σου. Πίστεψε ότι εσύ θα είσαι η εξαίρεση. Και μην μοιράζεσαι -τώρα που μπορείς- το πολυτιμότερο αγαθό, που δεν σου κοστίζει τίποτα να δώσεις λίγο από αυτό στους συνανθρώπους σου.

Είσαι τόσο σίγουρος;

Γίνε εγωιστής και πάρε τα μέτρα σου, τώρα που μπορείς.

Γίνε εθελοντής αιμοδότης και εξασφάλισε για σένα και την οικογένειά σου το πολυτιμότερο αγαθό.

Χωρίς δουλειά, μπορείς ίσως να επιβιώσεις. Χωρίς χρήματα, μπορείς ίσως να επιβιώσεις. Χωρίς σπίτι, μπορείς ίσως να επιβιώσεις. Χωρίς αγάπη, μπορείς ίσως να επιβιώσεις. Χωρίς φίλους, μπορείς ίσως να επιβιώσεις.

Χωρίς αίμα, δεν μπορείς να επιβιώσεις, θα πεθάνεις.

Είναι τόσο απλό.

Γίνε εθελοντής αιμοδότης ΤΩΡΑ.

Πριν ξεκινήσεις για τις διακοπές του Πάσχα και επειδή λόγω του καταπληκτικού τρόπου που οδηγούμε στην Ελλάδα καθώς και των εξαιρετικά φτιαγμένων δρόμων οι ανάγκες για αίμα αυξάνονται γεωμετρικά αυτές τις μέρες, πέρνα από ένα Δημόσιο Νοσοκομείο και γίνε αιμοδότης.

ΤΩΡΑ που προλαβαίνεις.

Καλό Πάσχα!

Εχει ζόρια η αγάπη

... σύμφωνα με τον Pitingo , της γενιάς των Habichuelas (φασολιών)

Θα ήθελα να σε αγαπώ λιγότερο
να μην σε βλέπω πια θα ήθελα
να σωθώ από αυτήν την φωτιά
που δεν μπορώ να αντισταθώ
δεν θέλω αυτήν την αγάπη
που δεν μου δίνει ξεκούραση
χωρίς εσένα δεν αγγίζω την γαλήνη
και μακριά δεν ξέρω να ζήσω
θα ήθελα να σε αγαπώ λιγότερο
γιατί αυτό πια δεν είναι ζωή
η ζωή μου είναι χαμένη
από το πόσο πολύ σε αγαπώ
δεν ξέρω αν χρειάζομαι
να σε έχω ή να σε χάσω
μόνο ξέρω ότι σε έχω αγαπήσει
περισσότερο από όσο μπορώ
θα ήθελα να σε αγαπώ λιγότερο
ψάχνοντας στην λησμονιά
και αντί να σε αγαπώ λιγότερο
σε αγαπώ ακόμα πιο πολύ.

Ακούμε:

Primavera de mis 20 años
relicario de mi juventud
que yo un cariño feliz yo soñaba
yo estoy solo con mi exclavitud
cuantas veces he rogao al destino
ser exclavo de ti sueño azul
y un cariño feliz yo soñao
yo estoy solo con mi exclavitud.

Quisiera amarte menos
no verte más quisiera
salvarme de esta hoguera
que no puedo resistir
no quiero este cariño
que no me da descanso
sin ti la paz no alcanzo
y lejos no se vivir.
Quisiera amarte menos
porque esto ya no es vida
mi vida esta perdia
de tanto quererte
no se si necesito
tenerte o perderte
yo se que te querio
más de lo que he podio.
Quisiera amarte menos
buscando en el olvido
y en vez de amarte menos
te quiero mucho más.

Ya lo se que
entre dos que se quieren
el cariño distinto a de ser
mientras uno da entera su vida
otro solo se deja querer
ya lo se y sin embargo no puedo
conformarme con quererte yo
tengo miedo que nunca termine
esta dura condena de amor.

Quisiera amarte menos
no verte más quisiera
salvarme de esta hoguera
que no puedo resistir
es cruel este cariño
que no me da descanso
sin ti la paz no alcanzo
y lejos no se vivir.
Quisiera amarte menos
porque esto ya no es vida
mi alma esta perdia
de tanto quererte
no se si necesito
tenerte o perderte
yo se que te querio
más de lo que he podio
quisiera amarte menos
buscando en el olvido
y en vez de amarte menos
te quiero mucho más.

Me aconsejan que te olvide
osú que barbaridad
como no saben querer
no saben aconsejá
ay como no saben querer no saben aconsejá.

Κοτόπουλο με φρέσκα βότανα και εσπεριδοειδή

Δοκιμάσαμε πρόσφατα κοτόπουλο ταϊσμένο με ελαιόλαδο και μας άρεσε. Ισως ήταν η ιδέα μας γιατί κάπως έπρεπε να δικαιολογήσουμε στον εαυτό μας την αυξημένη τιμή του, πάντως μας φάνηκε πιο νόστιμο από το σχετικά άγευστο και "άνευρο" κοτόπουλο που έχουμε συνηθίσει να καταναλώνουμε τα τελευταία 15 χρόνια.

Δεν θυμάμαι από πού πήρα την ιδέα να αρχίσω να ψήνω το κοτόπουλο με σκόρπια βότανα και λαχανικά στο ταψί, νομίζω ότι κάτι είχα δει σχετικό στην τηλεόραση, αλλά καθώς δεν είμαι βέβαιη δεν μπορώ να αναφέρω την αρχική πηγή έμπνευσης γι αυτήν την συνταγή, που ούτως ή άλλως ακολούθησε τον δικό της δρόμο.

Μέχρι πρόσφατα, όταν έπεφταν στα χέρια μου φρέσκα βότανα ακολουθούσα την πρόταση του Jamie Oliver να τα κάνω πολτό και να τα περνάω κάτω από την πέτσα του κοτόπουλου. Δεν είναι όμως και η πιο εύκολη διαδικασία γιατί είτε δεν πήγαινε παντού ο πολτός, είτε σχιζόταν η πέτσα σε κάποια σημεία. Με τον τρόπο που χρησιμοποιώ σε αυτήν την συνταγή, το άρωμα και η πολυπλοκότητα στην γεύση είναι λίγο πολύ τα ίδια, αλλά πολύ πιο εύκολη η διαδικασία της προετοιμασίας.

Αρχικά έφτιαξα μια πηχτή μαρινάδα με μελάσσα ροδιού, μουστάρδα ντιζόν με κασίς (κάνει οποιαδήποτε μουστάρδα με σπόρους), σησαμέλαιο, χυμό πορτοκαλιού και αλατοπίπερο. Αλειψα καλά το πουλί και έριξα και λίγο από το σχετικά υδαρές μείγμα στην κοιλιά του.
Μετά 3-4 ώρες, σε μεγάλο ταψί ξάπλωσα το κοτόπουλο στο κέντρο και γύρω γύρω ακούμπησα 1 κεφάλι σκόρδο κομμένο στην μέση, 2 κρεμμύδια, 1 ντομάτα, 1 πορτοκάλι, 1 λεμόνι, 1 λάιμ όλα κομμένα στα 4 και σκόρπισα αρκετά κλωνάρια φρέσκου δενδρολίβανου και ρίγανης, καθώς και φύλλα βασιλικού. Στην κοιλιά του στρίμωξα λεμόνι και αρκετά από τα φρέσκα βότανα. Κάλυψα με αλουμινόχαρτο, πρόσθεσα ελαιόλαδο, χυμό πορτοκαλιού, χυμό λεμονιού και έψησα στους 200ο βαθμούς για 1 ½ ώρα (γυρίζοντας 2 φορές το κοτόπουλο) και άλλα 40 λεπτά στους 220ο βαθμούς ξεσκέπαστο, για να πάρει χρώμα, γυρνώντας το και πάλι 2-3 φορές και περιχύνοντάς το κατά καιρούς με το ζουμάκι του. Στο τέλος έτριψα όσο γινόταν τις ντομάτες στο κοτόπουλο, για να πάρει λίγο από το ζουμί τους.

Αφού το έβγαλα από το ταψί, έξησα ό,τι είχε μείνει στο ταψί και σούρωσα το ζουμί. Στην μουλινέττα έλειωσα μαζί με το ζουμί τις ντομάτες, λίγο από το ψημένο σκόρδο, τα κρεμμύδια, έστιψα όσο μπορούσα τα εσπεριδοειδή και έφτιαξα μια νόστιμη σαλτσούλα, την οποία άφησα να πάρει μια βράση για να δέσει ελαφρά και πρόσθεσα 1 κουταλιά βούτυρο και λίγο αλάτι.

Στο μεταξύ είχα βράσει πατάτες με την φλούδα τους μέχρι να τρυπιούνται ελαφρώς με το πηρούνι και στη συνέχεια -αφού τις ξεφλούδισα και τις έκοψα σε χονδρά κομμάτια- τις έψησα στους 220ο βαθμούς με ελαιόλαδο, σησαμέλαιο, λευκό κρασί, λεμονοχυμό αρκετό, λίγο από το ζουμί του κοτόπουλου, αλάτι και λευκό πιπέρι. Αν θυμάμαι καλά (γιατί ξέχασα να υπολογίσω τον χρόνο) πρέπει να χρειάστηκε λίγο περισσότερο από 1 ώρα για να γίνουν.

Σέρβιρα το κοτόπουλο με τις πατάτες και από πάνω λίγη από την σάλτσα, που νομίζω ότι είναι απαραίτητη γιατί δίνει την αίσθηση και οπτικά ενός "ζουμερού" φαγητού, αλλά χαρίζει οπωσδήποτε και στην γεύση. Σε κάθε μπουκιά ένα υπέροχο άρωμα γαργαλούσε τον ουρανίσκο μας. Θα το ξαναφτιάξω σίγουρα έτσι, ακόμα και αν χρειάστηκε να ψήσω χώρια τις πατάτες και να πλύνω μερικά σκεύη παραπάνω, άξιζε τον κόπο!