Tuesday, August 30, 2011

Carlos Cano - Habanera imposible



Ο τραγουδοποιός και ποιητής Carlos Cano είναι ένα από τα πιο αγαπημένα παιδιά της Granada, ένας ακόμα σημαντικός καλλιτέχνης που χάθηκε νωρίς.

Η μεγαλύτερη προσφορά στον τόπο του ήταν ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναγέννηση της ξεχασμένης copla andaluza του 1940 και στην προσαρμογή της στους σύγχρονους ρυθμούς.

Habanera imposible
Carlos Cano


Granada es como una rosa más bonita
que ninguna que se duerme con el Sol
y florece con la Luna.

Enamorada del agua, flor de la brisa,
que vive sola por culpa de las espinas.

Rosa de melancolía, los ruiseñores le cantan
y ella, como es flor de olvido,
con el silencio les paga.

Granada vive en sí misma tan prisionera,
que sólo tiene salida por las estrellas.

Ay, amor, deja el balcón abierto del corazón.
Ay, amor, que en la Vega te espero con una flor.

Por un suspiro la Luna se lo llevó
y en el destino de la sombra se quedó.

Ay, amor, amor que se fue
y no vino por el aire se perdió,
como los suspiros de mi corazón.

Granada, no tengas miedo
de que el mundo sea tan grande,
de que el mar sea tan inmenso.

Tú eres la novia del aire.
La de la sombra de plata,
la del almendro, la que parece de nieve
y por dentro es fuego.

Tú eres rosa del rocío,
amor de los ruiseñores,
lamento del agua oculta
que canta en los surtidores.

Granada del alma mía,
si tú quisieras contigo
me casaría esta primavera.



Homenaje a Carlos Cano

Issaac Delgado & La India - Que no se te olvide



O cubano και η boricua σε μια από τις πιο μεγάλες επιτυχίες του 2011, στο χώρο πάντα της ισπανόφωνης μουσικής...

Monday, August 29, 2011

Η Γρανάδα γύρω στα 1920 - Granada in the 20´s



Μακάρι να υπήρχε για κάθε τόπο ένα τέτοιο ντοκουμέντο, ώστε να μπορούμε οι νεώτεροι να δούμε "ζωντανά" μια στιγμή του χθες.

Saturday, August 27, 2011

José Valencia - Se nos rompió el amor



"Ρέστα" έδωσε και φέτος το καλοκαίρι ο José Valencia στους κήπους του Generalife στην Alhambra, στην παράσταση της Eva Yerbabuena. Κρίμα που δεν επιτρέπεται η μαγνητοσκόπηση. Το garrotín του ήταν απλά εξαιρετικό.

Εδώ τον ακούμε σε μια ιδιαίτερα αγαπητή στους Ισπανούς copla, την οποία χρησιμοποίησαν στην Lluvia της Yerbabuena, που είδαμε το χειμώνα και στην Αθήνα.

Viviendo entre payos











Lola Beltrán, José Alfredo Jiménez & Demetrio González

3 σπουδαίοι, στην ταινία "Camino de Guanajuato"!



Tú Y Las Nubes
José Alfredo Jiménez


Ando volando bajo
mi amor está por lo suelos
y tú tan alto, tan alto
mirando mis desconsuelos
sabiendo que soy un hombre
que está muy lejos del cielo

Ando volando bajo
nomás porque no me quieres
y estoy clavado contigo
teniendo tantos placeres
me gusta seguir tus pasos
teniendo tantas mujeres

Tú y las nubes me tienen loco
tú y las nubes me van a matar
yo pa´ arriba volteo muy poco
tú pa´abajo no sabes mirar

Yo no nací pa´pobre
me gusta todo lo bueno
y tú tendrás que quererme
o en la batalla me muero
pero esa boquita tuya
me habrá de decir te quiero

Árbol de la esperanza
que vives sólo en el campo
tú dime si no la olvido
o dime si no la aguanto
que al fin y al cabo mis ojos
se van a llenar de llanto

Tú y las nubes me tienen loco
tú y las nubes me van a matar
yo pa´ arriba volteo muy poco
tú pa´abajo no sabes mirar.


Friday, August 26, 2011

Εσύ, μόνο εσύ



Βλέπουμε την Matilde Sánchez (La Torcacita) να τραγουδά τη ranchera του Felipe Valdez Lealο "Tú, sólo tú", στην ταινία "Perdida" του 1949.

Εσύ μόνο εσύ
έχεις γεμίσει με πένθος τη ζωή μου
ανοίγοντας μια πληγή στην καρδιά μου

Εσύ μόνο εσύ
είσαι η αιτία όλου του θρήνου μου
της απογοήτευσης και της απελπισίας μου.

Moraíto Chico: Obituary / Obituario



Wednesday, August 24, 2011

Dorantes y Esperanza Fernández - Gelem gelem

Pedro Navaja "a lo gitano"!

Εγκληματίες


Όπως τιμωρούνται οι κατά συρροή δολοφόνοι-εγκληματίες, έτσι θα έπρεπε να τιμωρηθούν όσοι θα φέρουν την ευθύνη για το κλείσιμο του Γενικού Νοσοκομείου Πατησίων.

Αυτό το νοσοκομείο "της γειτονιάς", είναι η μοναδική σταγόνα ζωής και ελπίδας σε μια ευρύτερη περιοχή που έχει κατακόρυφα υποβαθμιστεί την τελευταία δεκαετία και τείνει να μετατραπεί σε κινητό οίκο ανοχής.

ΟΧΙ στο κλείσιμου του Γ.Ν.Πατησίων

Wednesday, August 17, 2011

Φλαμένκο στα μπαλκόνια

Η σχέση του Cádiz με το flamenco πηγαίνει αιώνες πίσω και είναι ιδιαίτερα στενή. Μαζί με το Jerez de la Frontera, είναι οι δύο πόλεις που έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο στην δημιουργία και στην εξέλιξη αυτού του μουσικού είδους.



Έτσι κι εμείς, βρεθήκαμε σε αυτά τα μέρη έχοντας αρκετές προσδοκίες ότι θα μπορούσαμε να απολαύσουμε flamenco puro στον χώρο καταγωγής του, σε ειδικά μαγαζιά αλλά και σε εκδηλώσεις γενικότερα. Όμως, φέτος τον Ιούλιο τουλάχιστον, απογοητευτήκαμε. Τα μαγαζιά ήταν κλειστά ή δεν είχαν espectáculos de flamenco, όσο για τις εκδηλώσεις, ελάχιστα πράγματα είχαν οργανωθεί και αυτά μόνο κατά τη διάρκεια των Σαββατοκύριακων.


Όπως μας ανέφεραν κάποιοι aficcionados αλλά και μαγαζάτορες, ο Δήμαρχος δεν είναι πολύ πετυχημένος σε αυτόν τον τομέα και αυτός είναι ο πιο ευγενικός τρόπος που μπορώ να μεταφέρω τα σχόλια που μας έκαναν σε 6-7 διαφορετικές περιπτώσεις, όταν αναρωτιόμασταν γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη κινητικότητα, πέραν κάποιων λίγων πραγμάτων στα τέλη κάθε εβδομάδας.


Το μόνο που καταφέραμε να παρακολουθήσουμε ήταν μια εκδήλωση με τίτλο "Φλαμένκο στα μπαλκόνια", που γίνεται τις Τρίτες του καλοκαιριού σε διαφορετικά σημεία της πόλης. Ο συγκεκριμένος cantaor που έτυχε να ακούσουμε, ο payo Momi de Cádiz, ήταν ανεκτός αλλά η ζέστη και το στρίμωγμα μας έκαναν να χαρούμε που όλο αυτό κράτησε μόνο γύρω στα 40 λεπτά.



Για άλλη μια φορά, το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η οργάνωση της Granada σε πολιτιστικές εκδηλώσεις γύρω από το flamenco κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, είναι μακράν η καλύτερη στην Ισπανία.

Monday, August 15, 2011

Βράβευση του Curro Albaicín για το βιβλίο του για τις Zambras

Βραβεύτηκε ο Curro Albaicín για το βιβλίο του Zambras de Granada y artistas del Sacromonte στο Festival de las Minas.

Το συγκεκριμένο Festival είναι το σημαντικότερο για το flamenco παγκοσμίως -για τη φετινή τουλάχιστον χρονιά- αν λάβουμε υπόψη τις συμμετοχές και την ποιότητα των καλλιτεχνών που πήραν μέρος.

Thursday, August 11, 2011

Porque vivo a mi manera



Ακούμε τον Cabrero σε μια soleá με εξαιρετικούς στίχους, στο Porque vivo a mi manera.

Porque vivo a mi manera
a mi me tienen por loco
de lo que la gente diga
eso se me importa poco

Τú eres peor que el veneno
te voy a echar tierra en los ojos
pa que sepas lo que es bueno

Por el hablar de la gente
yo olvié a quien bien quería
pa mientras viva en el mundo
se me acabó la alegría

Soy piedra y perdí mi centro
y me arrojaron al mar
y a fuerza de mucho tiempo
mi centro vine a encontrar

Soy hombre que abro camino
por estas tierras que quiero
aquí está escrito mi sino
porque sé que aquí me muero.

Las florecillas silvestres
se menean cuando paso
a ti solita te quiero
y a nadie le hago caso.

En jerez las seguirillas
y en córdoba las serranas
en sevilla que es mi tierra
la soleá de triana

El hombre va por la vía
como la piera en el aire
esperando la caía
*

* O άνθρωπος προχωρά στη ζωή
σαν πέτρα στον αέρα
που περιμένει την πτώση

Wednesday, August 10, 2011

Tangos de Graná

Ακούμε ... τί άλλο;

Tangos de Graná από την Marina Heredia.

Coge La Senda

Ay burra cana burra cana
que veinte reales me costaste
que a la primera carguita del agua
los cacharitos me los quebraste.

Lora lorailo lailo lailo
lora lorailo lailo la

Para que veas que yo bien te camelo
coge la senda y vente pa´cá.







Ο Moraíto Chico δεν θα ξαναπαίξει κιθάρα



Τίτλοι τέλους.
Πρόωρα.
Συνηθισμένο στους κύκλους του flamenco.
Τί κρίμα...
Μόνος μένει τώρα ο José Mercé, που έχει συνδέσει άρρηκτα το τραγούδι του με τον συμπατριώτη του Moraíto.



Fallece el guitarrista 'Moraíto Chico'

Monday, August 08, 2011

Curro Albayzín - Sacromonte - Granada


Οι τσιγγάνοι ή αλλιώς οι "αιγυπτιακές φυλές" εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Γρανάδα μετά την πτώση της το 1492 με τα στρατεύματα των Καθολικών Μοναρχών, καθώς δούλευαν σαν σιδεράδες μάστορες του στρατιωτικού εξοπλισμού και σαν φροντιστές των ζώων. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στα περίχωρα της πόλης εκεί που κατοικούσαν οι moriscos, στις γειτονιές των Rabadasif και Xarea και έξω από τα τείχη του Albaicín, εκεί που σήμερα βρίσκεται η εκκλησία του San Ildefonso, χτισμένη πάνω σε παλιά mezquita.


Μόνο τον 18ο αιώνα άρχισαν να σκάβουν τις σπηλιές και να κατοικούν στις πλαγιές του βουνού του Valparaíso. Η περιοχή με το πέρασμα των χρόνων μετονομάστηκε σε Sacromonte, επειδή το 1594 βρέθηκαν σε κάποιες σπηλιές τα θρησκευτικής αξίας libros plúmbeos, που ανέφεραν ότι εκεί είχαν μαρτυρήσει χριστιανοί κατά τον 1 μ.Χ. αιώνα. Έτσι, οι σπηλιές μετατράπηκαν στις "Άγιες Σπηλιές" για τους κατοίκους της Γρανάδα (las Santas Cuevas) και χτίστηκε εκεί η Abadía και το Colegio, ενώ το βουνό έγινε αντίστοιχα το "Άγιο Βουνό" (monte-santo), ή αλλιώς Sacromonte, όπως το ξέρουμε σήμερα.


Στην εποχή μας ελάχιστα απομένουν από εκείνο τον καιρό των τσιγγάνων... μόνο λίγες σπηλιές-σπίτια που έχουν μετατραπεί σε Zambras του flamenco, με αρκετά έντονο τουριστικό χαρακτήρα. Και ακόμα λιγότεροι τσιγγάνοι έχουν μείνει στη ζωή, για να μπορούν να διηγηθούν την ιστορία του λαού και του τόπου τους.


Είχα την τύχη να βρεθώ από κοντά με έναν από αυτούς στην Peña La Platería της Granada, ψάχνοντας να βρώ βιβλία και πληροφορίες για τους τσιγγάνους του Sacromonte και την τοπική ιστορία και εξέλιξη του flamenco. Με την προτροπή μιας άγνωστης ομοτράπεζής μας που δουλεύει -όπως μας είπε- στο δημαρχείο, διστακτικά πλησίασα τον Curro Albayzín και εκείνος είχε την ευγένια και την προθυμία να μας καλέσει στην σπηλιά του για να τα πούμε με την ησυχία μας.


Η κουβέντα αλλά και η εμπειρία μας παρά την αρχική πρόθεση, ευτυχώς ή δυστυχώς απλά δεν μεταφέρονται. Πώς να μεταφέρει κανείς την ενέργεια αιώνων που διαχέεται από κάθε πέτρα, κάθε κόκκο άμμου και κάθε ίνα του κορμιού, τον αγώνα, την φτώχεια, την ελευθερία, την τιμή, την αξιοπρέπεια, αλλά και την απογοήτευση, την θλίψη και ίσως ακόμα και την ντροπή για το τέλος μιας εποχής και ενός λαού, έτσι όπως τουλάχιστον υπήρξε για εκατοντάδες χρόνια;


Δυο λόγια μόνο και λίγες φωτογραφίες μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Curro, είναι το περισσότερο που μπορώ να μοιραστώ καθώς και ένα ευχαριστώ στην Στέλλα για την πολύτιμη συντροφιά της.


Ο Curro Albayzín είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και αποδεκτές προσωπικότητες στο χώρο του flamenco στη Granada και αποτελεί σήμερα τη ζωντανή μνήμη της ιστορίας του Γραναδίνικου βουνού των τσιγγάνων, του Sacromonte. Μισός gitano μισός payo, γεννήθηκε στις σπηλιές του Sacromonte το 1948 και ανήκει στην οικογένεια των Cabreras, με μακρόχρονη παράδοση στο flamenco.


O Curro μεγάλωσε παίζοντας, τραγουδώντας και χορεύοντας δίπλα σε σπουδαία ονόματα καλλιτεχνών της εποχής, όπως τον Manolete, τον Mario Maya και τις οικογένειες των Amaya, των Habichuela και των Heredia. Όπως μας είπε, η διαφορά του τότε με το σήμερα είναι ότι μέχρι το 1963, ζώντας όλοι οι gitanos μαζί στις σπηλιές του Sacromonte μάθαιναν το φλαμένκο "φυσικά" και από την κούνια τους, καθώς τα παιδιά άκουγαν και έβλεπαν τους μεγάλους να παίζουν κιθάρα, να τραγουδούν και να χορεύουν και τους μιμούνταν.


Αυτή η αρμονική συνύπαρξη που είχε τόσο θετικά αποτελέσματα στην τέχνη του flamenco, διαλύθηκε με τις βροχές και τις κατολισθήσεις του 1963, όταν οι τσιγγάνοι αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους και να διασκορπιστούν. Αρκετοί μεταφέρθηκαν στο γκέτο του Polígono, αλλά ακόμα και σήμερα δεν έχουν μπορέσει να προσαρμοστούν στην οργανωμένη ζωή σε ένα διαμέρισμα και αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα περιθωριοποίησης αλλά και ρατσισμού. Βέβαια κάθε ιστορία έχει δυο πλευρές, αλλά δε θα προσπαθήσω καν να αναλύσω αυτό το τόσο ιδιαίτερο θέμα των gitanos της Ισπανίας του σήμερα.


Επιστρέφοντας στην μουσική και στους περασμένους αιώνες, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Granada ήταν η κατεξοχήν Ανδαλουσιανή πόλη που συμβόλιζε όσο καμία άλλη αυτό το εξωτικό ρομαντικό ιδεώδες, που αποτελούσε το οξυγόνο των ταξιδιωτών του 19ου αιώνα, οι οποίοι είχαν βάλει σαν στόχο ζωής να ζήσουν από κοντά τον τόσο μοναδικό τρόπο που ζούσαν, τραγουδούσαν, χόρευαν και έπαιζαν κιθάρα οι άνθρωποι στον ισπανικό νότο. Ο διαφορετικός τρόπος ζωής των τσιγγάνων, η γλώσσα τους, αλλά κυρίως οι γιορτές και οι χοροί τους, καθώς και το ότι είχαν μετατρέψει τις σπηλιές σε σπίτια, δημιούργησαν μια εικόνα τόσο δυνατή και ελκυστική, που τους έκαναν αντικείμενο μελέτης και θαυμασμού αλλά και κύριο προορισμό ταξιδιού για τους ρομαντικούς επισκέπτες της εποχής.


Η φήμη της Granada εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν μυθική και είχε γίνει πόλος έλξης όχι μόνο των ταξιδιωτών, αλλά και σημαντικών καλλιτεχνών. Η όμορφη τοπική μουσική που προϋπήρχε, προσαρμοσμένη στην μόδα της εποχής που ήταν ο πυρετός του flamenco, ενσωμάτωσε πολλά από τα στοιχεία του κάπου γύρω στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, με αποτέλεσμα τα τραγούδια της Granada να αρχίσουν να γίνονται μέρος του ρεπερτορίου του φλαμένκο, ιδίως τα tangos και τα fandangos, εμποτισμένα όμως με το άρωμα του Albaicín και με ένα νέο αέρα που ερχόταν από την Vega της Granada (τη διάσημη πεδιάδα, όπου λέγεται από τους ντόπιους ότι βρίσκεται στην πραγματικότητα θαμμένος και ο Lorca).


Οι τσιγγάνοι του Sacromonte βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτής της έκρηξης του flamenco και κατοικώντας στις σπηλιές ενός βουνού που θεωρήθηκε το ιδανικό φυσικό παλκοσένικο, προσπάθησαν να επιβιώσουν κάτω από απάνθρωπα σκληρές συνθήκες διαβίωσης και φτώχειας, μοιραζόμενοι την τέχνη τους -με αντίτιμο- αρχικά με τους ταξιδιώτες και αργότερα με τους τουρίστες. Μάζευαν ό,τι μπορούσαν με αυτόν τον τρόπο το καλοκαίρι "σαν τα μυρμήγκια", όπως χαρακτηριστικά λέει ο Curro, για να μπορούν να επιβιώσουν το δύσκολο χειμώνα του κρύου και της πείνας.


Ο Curro γνωρίζοντας ότι ανήκει σε έναν μοναδικό κόσμο που μπορεί να χαθεί ανά πάσα στιγμή και θέλοντας να μη χάσουν τελείως τις ρίζες τους οι νεώτεροι, αποκομένοι στην πλειοψηφία από το "Άγιο Βουνό" τους, έγραψε ένα βιβλίο-αφιέρωμα για τους καλλιτέχνες του κόσμου της Zambra (από το 1850 ως τις κατολισθήσεις του 1963), των σπηλιών του Sacromonte και του flamenco granaíno, ώστε να μην σβήσουν τα ονόματά τους από τις μνήμες και την ιστορία.


Αυτός ο ξανθός τσιγγάνος που δεν ξέρει να διαβάζει και να γράφει σωστά, όπως μας είπε και ο ίδιος, προσπάθησε να φυλακίσει το άρωμα της ψυχής των ανθρώπων του στις σελίδες του βιβλίου "Zambras de Granada y flamencos del Sacromonte, Una historia flamenca en Granada".


Μια επίσκεψη στην εντυπωσιακή σπηλιά του με το καταπληκτικό φωτογραφικό αρχείο που ξεκινά από τον 19ο αιώνα αλλά και μια κουβέντα μαζί του, θα μπορούσαν να ξυπνήσουν ακόμα και τον πιο βαθιά κοιμισμένο τουρίστα και να ανοίξουν ένα μικρό μονοπάτι προς νέους δρόμους.


Γιατί τελικά, αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό στη ζωή; Τα κάθε λογής ταξίδια και οι δρόμοι που δεν περπατήσαμε ακόμα αλλά που μας περιμένουν στη γωνία, αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια και να βγούμε να τους ψάξουμε.

Sunday, August 07, 2011

La Niña de los Peines, Quisiera yo renegar (petenera)



Quisiera yo renegar

yo quisiera renegar
de este mundo por entero

volver de nuevo a habitar

mare de mi corazón

volver de nuevo a habitar
por ver si en un mundo nuevo

encontraba más verdad.

Ni aun durmiendo puedo tener

tranquilo mi pensamiento
porque yo tengo un continuo padecer

mare de mi corazón

tengo un continuo padecer

y que está pasando mi cuerpo

por cumplir con su deber.

Friday, August 05, 2011

... μόνο εσύ λείπεις ...



Oh, benvinguts, passeu passeu, ara ja no falta ningú,
o potser sí, ja me n'adono que tan sols hi faltes tu.
També pots venir si vols, t'esperem, hi ha lloc per tots.
El temps no conta, ni l'espai, qualsevol nit pot sortir el sol.


Oh, bienvenidos, pasad pasad, ahora ya no falta nadie,
o quizás sí… ya me doy cuenta…
que tan sólo faltas tú.
También puedes venir si quieres, te esperamos,
todo el mundo cabe aquí.
El tiempo no cuenta, ni el espacio,
porque aquí, cualquier noche puede salir el sol.

Το Αζτέκικο Cuauhtémoc στον Πειραιά


Το μεξικάνικο εκπαιδευτικό πλοίο “CUAUHTEMOC” θα επισκεφθεί επίσημα τον Λιμένα Πειραιώς από τις 17 Αυγούστου μέχρι τις 23 Αυγούστου 2011, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής κρουαζιέρας “Mediterráneo 2011”.

Το CUAUHTEMOC αναχώρησε από το Ακαπούλκο του Μεξικό στις 8 Απριλίου 2011, προκειμένου να διασχίσει τον Ατλαντικό Ωκεανό, την Μεσόγειο Θάλασσα καθώς και την Μαύρη Θάλασσα, κατά την διάρκεια αυτής της εκπαιδευτικής κρουαζιέρας των 230 ημερών και των υπολογισθέντων 20,990 ναυτικών μιλίων (38,700 χλμ.). Το πλοίο θα επιστρέψει στην βάση του στις 24 Νοεμβρίου 2011.


Κατά την διάρκεια αυτής της κρουαζιέρας, το CUAUHTEMOC θα δέσει στα εξής λιμάνια: Balboa (Παναμάς), La Habana (Κούβα), Boston Massachusetts (ΗΠΑ), Cadiz (Ισπανία), Cagliari (Ιταλία), Haifa (Ισραήλ), Istanbul (Τουρκία), Odessa (Ουκρανία), Varna (Βουλγαρία), Pireaus (Ελλάδα), Olbia and Civitavecchia (Ιταλία), Barcelona, Valencia and Las Palmas (Ισπανία) and Cartagena de Indias (Κολομβία).


Ο επικεφαλής του Αζτέκικου αυτού πλοίου CUAUTHEMOC είναι ο Καπετάνιος Marco Antonio Vila Vivaldo, ο οποίος έχει υπηρετήσει επί 31 έτη την μετάδοση του μηνύματος της πίστης και της καλής θέλησης στις άλλες χώρες. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, ο Καπετάνιος Vila Vivaldo θα έχει επίσημες συναντήσεις με διακεκριμένες αρχές.


Το πλοίο θα είναι ανοικτό για το κοινό για επισκέψεις πάνω σε αυτό, από τις 10:00 π.μ εως τις 12:00 μ.μ. και από τις 18.00 μ.μ. to 20.00 μ.μ (εκτός από τις 18 Αυγύστου όπου θα είναι διαθέσιμο μόνο κατά τις πρωινές ώρες). Το CUAUHTEMOC θα βρίσκεται στην προβλήτα 11, Λιμένας Πειραιώς (Ακτή Μιαούλη 50).

Thursday, August 04, 2011

Η ζωή εν σπηλαίω


Ματιά από τις σπηλιές που σήμερα ζούνε οικονομικοί μετανάστες, περπατώντας στην Vereda de Enmedio, στο Sacromonte της Granada.