Wednesday, January 31, 2007

Ρεβύθια σπανιόλικα

Να μια ακόμα ισπανική συνταγή που έχω κάνει αρκετές φορές, σαν εναλλακτική για όσους δεν τρελλαίνονται για σκέτα όσπρια (όπως εγώ...). Το πιάτο αυτό διατηρείται μέρες, τρώγεται και κρύο και είναι πολύ χορταστικό.
Ρεβύθια με σπανάκι και καπνιστό χοιρινό

1 πακέτο ρεβύθια ½ κ.
2 κρεμμύδια χονδροκομμένα
δάφνη
πάπρικα
ελαιόλαδο
½ κιλό σπανάκι ζεματισμένο και χονδροκομμένο
4 σκελίδες σκόρδο
2 φέτες χωριάτικο ψωμί χωρίς την κόρα
300 γρ. καπνιστό ζαμπόν κομμένο σε κύβους (ζητούμε χονδρές φέτες)
σαφράν
αλάτι
πιπέρι
Αφήνουμε τα ρεβύθια στο νερό για να μαλακώσουν. Τα μαγειρεύουμε όπως συνήθως, με λάδι, κρεμμύδι, δάφνη, πάπρικα και αλατοπίπερο. Να μην έχουν πολύ νερό. Αφαιρούμε 3-4 κουταλιές μεγάλες για να φτιάξουμε χούμους.
Σωτάρουμε σε λάδι το ψωμί και 2 σκελίδες σκόρδο. Μόλις ροδίσουν, τα βάζουμε στο μίξερ και τα λειώνουμε μαζί με 1 κουταλιά ρεβύθια και το σαφράν. Προσθέτουμε από το ζουμί των ρεβυθιών για να μην έχει σβώλους το μείγμα.
Σωτάρουμε το σπανάκι με το υπόλοιπο σκόρδο, προσθέτουμε αλατοπίπερο και στο τέλος το καπνιστό χοιρινό.
Προσθέτουμε όλα τα υλικά στα ρεβύθια, βράζουμε για 10’ για να ενωθούν οι γεύσεις. Μπορούμε να το σερβίρουμε είτε σαν σούπα είτε σαν ένα είδος σπανακόρυζου (χωρίς το ρύζι). Κρύο ή ζεστό.

Monday, January 29, 2007

¡Olé!

Ισπανικό μενού έταξα, χωρίς όμως να υπόσχομαι ή να περιμένω ότι θα μπορούσαν όλοι να το αντέξουν... Γεύσεις παρόμοιες αλλά και αρκετά διαφορετικές με τις δικές μας. Στην παρέα υπήρχε ένας μη κρεατοφάγος, άλλος σχεδόν αποκλειστικά κρεατοφάγος, μια μέλλουσα μαμά, ένας δύσκολος παραδοσιακός, μία πολύ μερικώς κρεατοφάγος, μία που δεν τρώει ποτέ τίποτα σε άλλα σπίτια από ό,τι έμαθα εκ των υστέρων (γιατί οι άνδρες που είναι πρώτοι στην παρέα έχουν τις πιο ξινές γυναίκες;), ένας αλλεργικός στις πιπεριές και πάει λέγοντας. Κάποιοι από τους "δικούς μας", άλλοι από Εύβοια, τρίτοι από την Χώρα των Βάσκων, τέταρτοι από Μεξικό, τελικά όλοι βρήκαν ισορροπίες και τρόπους επικοινωνίας, με τη βοήθεια του φαγητού, του κρασιού, του μπουζουκιού, του -ελάχιστου και ξεχασμένου- πιάνου και του τραγουδιού. Κάποιοι ξέμειναν μέχρι την επομένη, αλλά δεν κάθισαν τα παλιόπαιδα να βοηθήσουν και στο συμμάζεμα, χαχα!
Στην αρχή jamón (μετριότατο τελικά, παρότι το ψάξαμε πολύ), κάποιο πικάντικο ιταλικό σαλάμι με πιπεριά που φανταστήκαμε ότι ήταν το πιο κοντινό στο chorizo (που δεν βρήκαμε) και κάποιο ελληνικό με πιπεριά που δεν το δοκίμασα, αλλά από ό,τι άκουσα δεν έχασα και τίποτα ιδιαίτερο. Ελιές καλαμών που κολύμπησαν σε κόλιανδρο και sherry Jerez για μια βδομάδα, ελιές πράσινες με θυμάρι σε porto και ξεκινάμε.

Ψωμί με ντομάτα, κλασσικό στα ισπανικά τραπέζια.
Κριτσίνια καλαμποκιού και πολύσπορα με ντιπ από πιπεριάς Φλωρίνης, φέτα, καρύδια και μαϊντανό, μικρή παρέκκλιση στα ισπανικά χρώματα, αλλά η πιπεριά ταιριάζει στο "τοπίο".
Σαλάτα πολίτικη (στο περίπου), άλλη μια μικρή παρέκκλιση, καθώς οι Ισπανοί δεν διακρίνονται για τις ξεχωριστές σαλάτες τους.
Σπανάκι καταλάνικο με καπνιστό χοιρομέρι, σκόρδο, σταφίδες και κουκουνάρια, παραδόξως από τα hit του μενού.
Κλασσική τορτίγια με κρεμμύδια και πατάτες που σιγοτηγανίζονται για 40΄, η οποία συνήθως σερβίρεται κρύα σαν ορεκτικό κομμένη σε κύβους. Μάλλον χάθηκε η γεύση της μέσα στα διπλανά σκόρδα, chillies, σοκολάτα κλπ. Η πιο γλυκιά ομελέττα που έχω δοκιμάσει είναι αυτή η συνταγή.
Escalivada, ή αλλιώς ψητά λαχανικά στο φούρνο που έμειναν μια μέρα σε λάδι, ξύδι βαλσαμικό, σκόρδο, αλάτι και ρίγανη. Συνήθως μπαίνουν μελιτζάνες, πιπεριές, ντομάτες και κρεμμύδια. Και πολύ σκόρδο, που το απέφυγα, αφού υπήρχε παντού!
Gambas al ajillo, γαρίδες με σκόρδο και chillies που αυτήν την φορά παράπεσαν και έκαιγε το μεζεδάκι διαολεμένα!
Μύδια a la marinera με φρέσκα κρεμμυδάκια, σκόρδο, μαϊντανό, μανιτάρια φρέσκα, κρασί λευκό και λεμόνι.
Ανδαλουσιανά καλαμαράκι με αμύγδαλα και sherry Jerez, τα αγαπημένα μου όταν έχουν μόλις βγει από την κατσαρόλα.

Καταλάνικο κουνέλι με σοκολάτα, κουκουνάρια και αμύγδαλα που πρόσφατα μιλήσαμε γι αυτό.
Paella a la Juanita, με πιπεριές αυτήν την φορά, συγγνώμη κουμπάρε!

Το τραπέζι βέβαια δεν χώραγε όλα τα μεζεδάκια και ως συνήθως ξεχάσαμε να βγάλουμε και τα τυριά, που δεν ήταν μεν ισπανικά, κάποια όμως είχαν μόλις αφιχθεί από Σκωτία και πρέπει να είναι εξαιρετικά, με καπνιστό σκόρδο και φρούτα του δάσους. Και το Sherry Jerez ξεχάσαμε να βγάλουμε, καθώς και το αγαπημένο μου Muscatel Torres Oro, που μόνο επειδή ακυρώθηκε τελευταία στιγμή μια παραγγελία κατάφερε να βρει η κουμπάρα. Αυτά συμβαίνουν όταν η οικοδέσποινα το ρίχνει στο τραγούδι και ξεχνά να ολοκληρώσει τα καθήκοντά της. Θα τα πιούμε τα ποτάκια με τη συνοδεία των τυριών στην υγειά των καλών φίλων που ήταν μαζί μας στην μουσική ισπανική βραδιά.
Τα γλυκά ήταν χορηγία των κοριτσιών "μας". Τιραμισού της Λόπε, ιδιαίτερα ελαφρύ, έδωσε ρέστα και την επομένη στα τηλέφωνα όλοι το θυμόντουσαν και αναστέναζαν.
Σταθερή αξία το σάμαλι της Σταυρούλας, με συνοδεία παγωτού καϊμάκι και χειροποίητου σιροπιού από την Νένα. My favorite!
H Nένα το είπε και το έκανε και φρόντισε για το πρωινό μας, με μια θαυμάσια βασιλόπιττα στην οποία είχε βάλει και νόμισμα! Ο οικοδεσπότης έταξε στον τυχερό μια ασημένια δραχμή του 1910 (νομίζω), η οποία τελικά δεν άλλαξε οίκημα, μόνο όροφο. Γιατί το νόμισμα το κέρδισε αυτός που έχει περισσότερη ανάγκη από όλους μας φέτος για καλή τύχη. Συγκινήθηκα προς στιγμή, αν και αυτά είναι χαζομάρες, το πήρα σαν θετικό σημάδι από το σύμπαν.
Και ένα αγοραστό γαλακτομπούρεκο που ακόμα δεν έχω δοκιμάσει και έτσι δεν ξέρω τί "ψάρια" πιάνει. Χειροποίητα σοκολατάκια και ένα λικέρ, μου τα είπαν αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να βρω που τα βάλαμε μέσα στην φασαρία.
Συνταγές θα ακολουθήσουν αν υπάρχει ενδιαφέρον αναλυτικά και μεμονωμένα στο Hungry For Life . Θα έβαζα και ένα τραγουδιστικό βίντεο, αλλά είπαμε! Στο ίντερνετ κυκλοφορούμε ινκόγκνιτο, χαχα! Να όμως που τελικά δεν πρόκειται μόνο για μια απρόσωπη οθόνη που οδηγεί στην αποξένωση. Το αντίθετο! Υπάρχουν και άνθρωποι πίσω από τα ψευδώνυμα και τα πληκτρολόγια, που κάποια στιγμή μπορούν και μοιράζονται όμορφες στιγμές, όταν τους δίνεται η ευκαιρία. Να είμαστε όλοι καλά!

ΥΓ. Το καλύτερο δώρο της βραδιάς: πατάτες από την Κοζάνη! Ο "πατατάς" μου την έσκασε και αρνήθηκε να φωτογραφηθεί με το δώρο ανά χείρας, το παλιόπαιδο.

Friday, January 26, 2007

Οι "επώνυμοι" που έγιναν "ανώνυμοι"

Σήμερα ο Blogger με ανάγκασε να αλλάξω το Sobreviviendo στη νέα version του.
Μικρές απώλειες, τα ελληνικά στα links, με πρώτη ματιά.
Όμως, κοιτώντας τα σχόλια, ξαφνικά πλημμύρισε το blog με σχόλια ανωνύμων. Όσοι προφανώς δεν έχουν περάσει στην νέα μορφή, εμφανίζονται τελικά σαν ανώνυμοι.
Αηδίες...
Άλλα προβλήματα έχει παρατηρήσει κανείς άραγε;

Wednesday, January 24, 2007

Bugs Bunny ή Μαρία Αντουανέττα;

Κουνέλι Καταλάνικο με Σοκολάτα

Υλικά
1 κουνέλι
αλατοπίπερο
για Μαρινάδα
μισό λίτρο κρασί κόκκινο
1 ποτήρι ξηρό σέρρυ
1 ποτήρι ξύδι
2 κρεμμύδια
1 πράσσο
1 καρότο
4 σκελίδες σκόρδο
θυμάρι ή ρίγανη
δάφνη
κανέλλα
μπαχάρι
για Σάλτσα
συκώτι του κουνελιού
4 σκελίδες σκόρδο
40 γρ. μαύρη σοκολάτα
15 αμύγδαλα
60 γρ. κουκουνάρια
μπράντυ
Επιπλέον
αλεύρι
ελαιόλαδο
μαϊντανός
Κόβουμε το κουνέλι σε 20 κομμάτια.
Εννοείται ότι το κεφάλι ούτε καν το βάζουμε στην κουζίνα μας. Προσωπικά όταν συναντηθήκαμε που θύμισε την Μαρία την Αντουανέττα και μετά χρειάστηκα 2 simeco και 2 μέρες να συνέλθω από το σοκ. Ούτως ή άλλως, για όποιον δεν έχει ξαναμαγειρέψει κουνέλι, είναι μια εμπειρία... κάπως! Τον Bugs Bunny στην κατσαρόλα; Έστω και με σοκολάτα; Λίγο γκραν γκινιόλ. Ουπς, πάλι ξέφυγα... Αλατοπιπερώνουμε τον Bugs.
Ψιλοκόβουμε τα λαχανικά της μαρινάδας και προσθέτουμε και το κουνέλι. Περιχύνουμε τα υγρά και βάζουμε στο ψυγείο για 24 ώρες.

Στεγνώνουμε το κουνέλι. Το αλευρώνουμε και το τηγανίζουμε σε ζεστό λάδι. Το ίδιο κάνουμε και με το συκώτι, το οποίο κρατούμε στην άκρη.

Στραγγίζουμε και τηγανίζουμε τα υλικά της μαρινάδας. Ρίχνουμε 2-3 κ.γλ. αλεύρι και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε τα υγρά της μαρινάδας και μαγειρεύουμε για 5-10΄.
Τα βάζουμε όλα σε πήλινη γάστρα με καπάκι.
Αν είναι λίγα τα υγρά, προσθέτουμε κρασί.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 200ο φούρνο για 1 ώρα, στο περίπου, με κλειστό το καπάκι.

Στο μεταξύ φτιάχνουμε την σάλτσα (το λεγόμενο μόλε).

Χτυπάμε στο γουδί (την σοκολάτα εγώ δεν τα κατάφερα και την έτριψα στην μουλινέττα) την σοκολάτα, το συκώτι, τους ξηρούς καρπούς μέχρι να γίνει μια πάστα. Διαλύουμε με το μπράντυ.Ρίχνουμε στο κουνέλι τη σάλτσα, λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό, ανακατεύουμε καλά και ψήνουμε χωρίς καπάκι για 10-15΄.
Πλένουμε τα πιάτα. Καθαρίζουμε την κουζίνα και τον πάγκο. Πολλά τζάτζαλα και βρωμάει και τηγανίλα το σύμπαν. Αλλά μοσχομυρίζει σοκολάτα και αλκοόλ ταυτόχρονα...
Έτοιμος ο Bunny! Με ρύζι και με πολλές τύψεις, από πλευράς της συγκεκριμένης τουλάχιστον μαγείρισσας! ΧΑΧΑΧΑ!

Αν αξίζει τον κόπο; Η Μαρία και η Μαρίνα που έχουν φτιάξει παρόμοια συνταγή που είχα δώσει στο hungry, διαβεβαιώνουν ότι έγινε τέλειο. Με την συγκεκριμένη συνταγή που το έφτιαξα δοκιμαστικά την Κυριακή ενθουσιάστηκε τόσο ο καλός μου που σήμερα θα το φάει τρίτη μέρα στη σειρά, ενώ γενικότερα δεν τρώει φαγητό δεύτερη μέρα. Ο Ισπανός κουμπάρος ικανοποιήθηκε πολύ αλλά μου πρότεινε να βάλω λιγότερη σοκολάτα (με το δίκιο του, είχα βάλει 60 γραμμάρια λες και είναι για χόρταση). Η Ζακυνθινιά κουμπάρα το έφαγε με αρκετή συμπάθεια, χωρίς να ενθουσιαστεί όμως. Εμένα αν μου άρεσε; Θα ήταν τέλειο, αν δεν το είχα μαγειρέψει εγώ. Τραυματική η πρώτη εμπειρία μαγειρέματος του Banny. Θα μου πείτε... γιατί δηλαδή; Το κοτόπουλο δεν έχει ψυχή; Την επόμενη φορά ελπίζω να το αντιμετωπίσω πιο ψύχραιμα το όλο θέμα. Η σάλτσα πάντως, ΚΟΡΥΦΑΙΑ! Την επόμενη εβδομάδα θα έχετε εντυπώσεις από κάποιους από τους φίλους του μπλογκ, για πιο ολοκληρωμένη και αντικειμενική άποψη. Γενικότερα, την προτείνω σαν συνταγή, αλλά μόνο σε όσους τους αρέσουν το κουνέλι, οι γλυκιές γεύσεις στο φαγητό, καθώς και οι συνταγές από ξένες κουζίνες.

Monday, January 22, 2007

Mε τί δικαίωμα;

Για την Paquita La Del Barrio έχω ήδη επεκταθεί αρκετά. Ένας μύθος για τις κακοποιημένες γυναίκες της Λατινικής Αμερικής, αυτό είναι η Paquita. Όπως μου έλεγε πρόσφατα σε κάποια έκθεση ο Πρέσβης του Μεξικό, "¿Me estás oyendo inútil?" (με ακούς άχρηστε;) είναι οι λέξεις-κλειδί που έχουν γίνει συνώνυμες με τα τραγούδια της.

Ένα συγκρότημα που έχει συνδεθεί με τις ιστορίες του narcotráfico στο Μεξικό, αυτό είναι σίγουρα οι Τίγρεις του Βορρά. Στην Ευρώπη τους έκανε πρόσφατα γνωστούς ο Arturo Pérez Reverte με το βιβλίο του "Η Βασίλισσα του Νότου", για το οποίο μάλιστα έγραψαν και το ομώνυμο τραγούδι που παρουσιάζουν στο video clip. Narcocorridos τα τραγούδια τους, βασισμένα σε αληθινές ιστορίες της πατρίδας τους της Σιναλόα.

Los Tigres del Norte - La Reina del Sur



Ακούμε πιο κάτω την Paquita και τους Tigres Del Norte στο ¿Con qué derecho?. Θα προτιμήσω την ερμηνεία της Paquita, ασυζητητί.

Πώς τολμάς να μου φωνάζεις τα λάθη μου;
Αφού εσύ έχεις κάνει πολύ χειρότερα πράγματα
δεν είσαι εσύ καλύτερος από μένα!
Με τί δικαίωμα κρίνεις όλα όσα έχω κάνει,
αν εσύ έχεις φυτέψει στο στήθος μου
την κακία και την προδοσία;
Εγώ δεν ήμουν κακή, είχα καθαρή ματιά
η καρδιά μου πάντα ήταν γαλήνια
γεμάτη από αφέλεια.
Και σε πίστευα σε ό,τι έλεγες,
τα χάδια μου που μου έδινες ήταν η ευτυχία μου
αλλά με χρησιμοποίησες σαν κάτι απορριπτέο.
Πες μου ποιός είναι πιο ένοχος;
Η άγνοιά μου ή η κακία σου;
Αν ο Θεός περιμένει μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω
για να με κρίνει όταν θα πηγαίνω στο más allá,
ποιός είσαι εσύ για να με κρίνεις όσο είμαι στη ζωή
αν η καρδιά σου είναι χαμένη και ξεχειλίζει από μεγάλη κακία;
Γιατί με κρίνεις αφού είμαι δικό σου δημιούργημα;
Αν κάποιος έχει το σφάλμα τελικά, αυτός είσαι εσύ και η ψευτιά σου.
Γιατί με κρίνεις; Γιατί;
Αν κάποιος έχει την ευθύνη, αυτός είσαι εσύ.
Με τί δικαίωμα;

¿Con qué derecho? - Paquita La Del Barrio

¿Con qué derecho? - Los Tigres Del Norte

Saturday, January 20, 2007

Θέμα οπτικής

Προτιμάς να βλέπεις ψηλά;
Ή να σε ζαλίζει ο θόρυβος που έρχεται από κάτω;
Όλα εξαρτώνται τελικά από την οπτική γωνία και την στιγμή.

Friday, January 19, 2007

Reibedatschi mit Apfelmus

Βαυαρέζικες τηγανίτες πατάτας με συνοδεία σάλτσας μήλου

Τηγανίτες πατάτας
1.5 κ.πατάτες (κατά προτίμηση χειμωνιάτικες)
2 αυγά
αλάτι
πιπέρι
καθαρισμένο βούτυρο (σιγά τώρα μην κάνουμε αυτή τη δουλειά...)
Ξύνουμε τις πατάτες στο χονδρό μέρος του τρίφτη σε ένα μπωλ με κρύο νερό. Στη συνέχεια τις βγάζουμε από εκεί, πιέζοντας καλά για να φύγουν τα νερά. Προσθέτους τα αυγά και το αλατοπίπερο και ανακατεύουμε καλά.
Ζεσταίνουμε 2-3 κουταλιές σούπας καθαρισμένου βουτύρου σε τηγάνι και ρίχνουμε από το μείγμα με κουτάλι σούπας. Πιέζουμε τα datschi ώστε να πλατύνου και τα τηγανίζουμε σε μεσαία φωτιά 4 λεπτά από κάθε πλευρά. Προσθέτουμε βούτυρο και συνεχίζουμε τη διαδικασία μέχρι να τελειώσει το μείγμα.
Σερβίρουμε ζεστά με την σάλτσα μήλου (στην οποία αν προσθέσουμε και κάποιο είδος φραγκοστάφυλου ή κόκκινου φρούτου γίνεται ακόμα καλύτερη!).

Σάλτσα Μήλου
750 γρ. μήλα κομμένα στα 4 με την φλούδα
ξύσμα λεμονιού
1 φλυτζάνι νερό
60-100 γρ.ζάχαρη
λεμονοχυμός
Φέρνουμε σε σημείο βρασμού τα μήλα, το ξύσμα και το νερό σε κατσαρόλα. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και μαγειρεύουμε μέχρι να λιώσουν τα μήλα. Στη συνέχεια τα περνάμε από σουρωτήρι λεπτό και προσθέτουμε τη ζάχαρη και το λεμονοχυμό. Βάζουμε στο ψυγείο.

Wednesday, January 17, 2007

Ο Farruquito σε καλές στιγμές...



Τώρα θα χορεύει στην φυλακή. Για λίγο καιρό τουλάχιστον. Με το βάρος ενός ανθρώπου χαμένου στο δρόμο σαν σκυλί, στην ψυχή του. Τί κρίμα...

Όταν δεν θέλεις να ξεφύγεις από την μοίρα σου

... τα κάνεις σκατά, όσο ταλαντούχος, πλούσιος και διάσημος και να είσαι.

Και καταλήγεις στη φυλακή, γιατί όχι μόνο αφαίρεσες μια ανθρώπινη ζωή, όχι μόνο γιατί δεν έδωσες τις πρώτες βοήθειες και το έσκασες σαν δειλός βλάκας... συνέχισες τα λάθη, ρίχνοντας το σφάλμα στον ανήλικο μικρό αδερφό... τα έκανες σκατά γιατί πίστεψες ότι θα είχες ειδική μεταχείριση ακόμα και αν σε έπιαναν, επειδή έχεις ένα ταλέντο, είσαι ένα εξαγώγιμο προϊόν. Την πάτησες όμως Farruquito ... στην Ισπανία τουλάχιστον ο νόμος λειτούργησε επιτέλους στην περίπτωσή σου. Τί κρίμα που δεν θέλησες να ξεφύγεις από την μοίρα σου... ενώ τα είχες ΟΛΑ!

20minutos.es
www.elmundo.es
actualidad.terra.es
www.escolar.net
20minutos.es2
blogs.20minutos.es
especiales.ozu.es
farodechipiona.com
es.celebrities.yahoo.com
esflamenco.com

Tuesday, January 16, 2007

Ελευθερία της Βούλησης στην Παέγια ... και όχι μόνο!

Τα "λάφυρα" της αρχής του Νέου Έτους ήταν εξαιρετικής ποιότητας! Ελπίζω να συνεχιστεί έτσι το 2007, με δώρα διαποτισμένα από φροντίδα και αγάπη. Και βέβαια, -πάνω από όλα- με Ελευθερία της Βούλησης! Έχουμε και λέμε...

Historia de España, J.Valdeón et al, Colección Austral. Για τους ισπανόφωνους, μία εκδοχή της Ιστορίας της Ισπανίας, με στόχο -όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο- όχι τόσο την βαθύτερη γνώση του παρελθόντος (την οποία προϋποθέτει) όσο το να επιλεγούν τα κριτήρια για την χάραξη του μέλλοντος.
Larousse Γαστρονομία, Εκδόσεις Ι.Φλώρος, για λόγους αρχειακούς. Πολύ γαλλικό και πανάκριβο, αλλά σίγουρα ανεκτίμητης αξίας για το εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον του.

Oι συνταγές του Πέπε Καρβάλιο, Μ.Β.Μονταλμπάν, Μεταίχμιο. Ασυμβίβαστος ακόμα και στις συνταγές του ο Μονταλμπάν, ιδωμένες μέσα από τα μάτια του ιδιόρρυθμου ντεντέκτιβ Πέπε Καρβάλιο. Με πίστη στην ελευθερία της άποψης, ενάντια σε κάθε είδους "επαγγελματίες" του χώρου της μαγειρικής και της εστίασης. Από εκεί το απόσπασμα και η συνταγή για την Παέγια της Ελευθερίας της Βούλησης!

Παέγια της «Ελευθερίας της Βούλησης»

Ο Μπεσέρ ορκίστηκε πως είχε ακολουθήσει κατά γράμμα τις οδηγίες του αρχηγού. Ο Φουστέρ πήρε το δρόμο για την κουζίνα μέσα από ένα διάδρομο γεμάτο βιβλία. Ο Καρβάλιο σκέφτηκε πως με τις μισές από εκείνες τις προμήθειες θα είχε εξασφαλίσει φωτιά για το τζάκι του μέχρι να πεθάνει. Σαν να είχε μαντέψει τις σκέψεις του, ο Φουστέρ αναφώνησε δίχως να γυρίσει την πλάτη του:
«Το νου σου, Σέρχιο, γιατί αυτός είναι βιβλιοκαύστης. Τα χρησιμοποιεί για να ανάβει το τζάκι».
Ο Μπεσέρ κοίταξε κατάματα τον Καρβάλιο με μάτια που φεγγοβολούσαν.
«Αλήθεια είναι;»
«Η απόλυτη αλήθεια».
«Πρέπει να είναι εξαιρετική απόλαυση».
«Ασύγκριτη».
«Αύριο κιόλας θ’ αρχίσω να καίω εκείνο το ράφι. Δίχως να κοιτάξω τι βιβλία έχει».
«Προκαλεί πολύ μεγαλύτερη απόλαυση αν τα διαλέγεις».
«Είμαι αισθηματίας και θα τους απένειμα χάρη».
Στην κουζίνα, ο Φουστέρ επιθεώρησε σαν λοχίας διοικήσεως το έργο του Μπεσέρ. Δεν είχε ψιλοκόψει καλά τα υλικά που είχε τσιγαρίσει. Μούγκρισε σαν να είχε πληγωθεί από αόρατο βέλος.
«Τί είν’αυτό;»
«Κρεμμύδι».
«Κρεμμύδι στην παέγια; Πού το’χεις δει γραμμένο; Το κρεμμύδι μαλακώνει το ρύζι».
«Αυτό είναι μεγάλη ηλιθιότητα. Στο χωριό μου πάντα βάζουν κρεμμύδι».
«Στο χωριό σου κάνετε οτιδήποτε για να μας μπείτε στο μάτι. Μπορείς να βάλεις κρεμμύδι σ΄ένα ρύζι με ψάρι ή με μπακαλιάρο φτιαγμένο στην κατσαρόλα, στην κατσαρόλα, κατάλαβες;»
Ο Μπεσέρ πετάχτηκε σαν βολίδα και γύρισε με τρία βιβλία παραμάσχαλα: Γαστροσοφικό λεξικό της Βαλένθια, Γαστρονομία της επαρχίας της Βαλένθια και Εκατό παραδοσιακές συνταγές της περιοχής της Βαλένθια.
«Μην μου’ρχεσαι με βιβλία ανθρώπων που δεν είναι από το Βιλιόρες. Μορελιάνε* του κώλου. Εμένα με καθοδηγεί μόνο η λαϊκή μνήμη».
Ο Φουστέρ ύψωσε τα μάτια στο ταβάνι της κουζίνας και απήγγειλε:
Ω, έξοχη συμφωνία όλων των χρωμάτων!
Ω, επιφανής παέγια
απέξω με τη χρωματιστή σου μπλούζα,
από μέσα πυρπολημένη με κοριτσίστικες λαχτάρες!
Ω, πολύχρωμο πιάτο με χίλιες αποχρώσεις
που πριν φτάσεις στη γεύση τρώγεσαι με τα μάτια!
Πύκνωση δόξας όπου τίποτα δεν είναι περιττό.
Συμφωνία του Κάσπε** ανάμεσα στην κότα και στο στρείδι.
Ω, πιάτο τολμηρό:
συντεχνιακό, συλλογικό!
Ω, πιάτο θελκτικό
όπου καθετί είν΄ωραίο
ξεχωριστό και πάλι όμως ταιριαστό!
Ω, πιάτο φιλελεύθερο όπου ένας σπόρος είναι σπόρος
όπως κάθε άνθρωπος είναι μια ψήφος!
Ο Μπεσές έψαχνε στα βιβλία χωρίς να δίνει σημασία στην ποιητική έξαρση του Φουστέρ. Στο τέλος έκλεισε τα βιβλία.
«Λοιπόν;»
«Είχες δίκιο. Στα χωριά του Καστεγιόν*** δεν βάζουν κρεμμύδι στην παέγια. Επρόκειτο για ολίσθημα. Μια καταλανιά. Πρέπει να πάω επειγόντως στην Μορέγια για επιμόρφωση».
«Αχά! Αναφώνησε ο Φουστέρ καθώς πετούσε το κρεμμύδι στο σκουπιδοντενεκέ.
Οι θάλασσες του Νότου, μτφρ.Βέρα Δαμόφλη-εκδ.ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

* Από την πόλη Μορέγια ή Μορέλα στα καταλανικά, κωμόπολη στν περιοχή του Μαεστράθγο.
** Στην πόλη Κάσπε, νότια της Σαραγόσα, έγινε το 1412 η συμφωνία για τη διαδοχή του Martino l´Umano, βασιλιά της Αραγονίας και της Σικελίας, που πέθανε δίχως να ορίσει διάδοχο.
*** Επαρχία της ανατολικής Ισπανίας στα βόρεια της περιοχής της Βαλένθια, στην οποία ανήκει και το Μαεστράθγο, καθώς και οι κοιλάδες των Παλάνθια και Μιχάρες.

(Για έξι άτομα)
1 ½ κοτόπουλο (μικρά, για να είναι πιο τρυφερά) κομμένα στα τέσσερα, χωρίς κόκκαλα
200 γρ.χοιρινή ωμοπλάτη κομμένη σε έξι ίσα κομμάτια
6 λουκάνικα μέτριου μεγέθους
6 καραβίδες ή μεγάλες γαρίδες
200 γρ. Καλαμάρια
24 μεγάλα μύδια
6 κομμάτια πεσκαντρίτσα χωρίς κόκκαλα
5 κομμάτια άλλου είδους σκληρού ψαριού, όπως μαγιάτικο, λαβράκι, ροφός, χωρίς κόκκαλα
4 μέτριες αγκινάρες
100 γρ.αρακά καθαρισμένο
4 πιπεριές (τύπου Φλωρίνης, κονσέρβα)
200 γρ. κρεμμύδια
200 γρ. ντομάτες
200 ml λάδι (2 ποτηράκια του κρασιού)
400 γρ. ρύζι
2 σκελίδες σκόρδο
1 μεγάλη κουταλιά βούτυρο
μερικές κλωστές ζαφορά ελαφρά καβουρντισμένες
λίγο μαϊντανό
ζωμό ή απλώς ζεστό νερό σε διπλάσια ποσότητα από το ρύζι
Προετοιμασία: 1 ώρα
Μαγείρεμα: 20 λεπτά*


Καθαρίζετε το κοτόπουλο, το πλένετε, το στεγνώνετε και το κόβετε σε δώδεκα κομμάτια (δύο για κάθε συνδαιτημόνα), κόβοντας κάθε τεραρτημόριο στα δύο.
Καθαρίζετε και πλένετε τα καλαμάρια και τα κόβετε σε ροδέλες. Ξεφλουδίζετε και τρίβετε την ντομάτα. Κόβετε τις μύτες από τις αγκινάρες και χωρίζετε την καθεμιά σε οκτώ κομμάτια, τα οποία ραντίζετε με λεμόνι για να μην μαυρίσουν. Κόβετε τις πιπεριές σε δώδεκα ίσα τριγωνάκια και τις υπόλοιπες σε τετραγωνάκια.
Πλένετε την πεσκαντρίτσα και το άλλο ψάρι. Πλένετε τα μύδια και τα βάζετε σε μια κατσαρόλα στη φωτιά χωρίς νερό, μέχρι να ανοίξουν όλα. Τα βγάζετε από τη φωτιά και, μόλις κρυώσουν, αφαιρείτε τα κελύφη.
Σε μία κατσαρόλα με βραστό νερό βράζετε τον αρακά (για είκοσι περίπου λεπτά). Εάν χρησιμοποιείτε αρακά από κονσέρβα, η αντίστοιχη ποσότητα είναι τέσσερις κουταλιές.
Σε ένα τηγάνι με λίγο ζεστό λάδι τηγανίζετε ελαφρά το ψάρι και τις γαρίδες ή τις καραβίδες, αφού τα αλατίσετε ελαφρά. Τα βγάζετε από το τηγάνι και τα στραγγίζετε.
Σ΄ένα σκεύος για παέγια τοποθετείτε όλο το λάδι (και αυτό που χρησιμοποιήσατε για να τηγανίσετε τα ψαρικά), καθώς και το ήδη ζεσταμένο χοιρινό λίπος, και τηγανίζετε τα κομμάτια το κοτόπουλο, το χοιρινό και τα καλαμάρια, αφού τα αλατίσετε ελαφρά, μέχρι να ροδίσουν. Μόλις ψηθούν, προσθέτετε το κρεμμύδι και, μόλις ροδίσει κι αυτό, προσθέτετε τις αγκινάρες και την ντομάτα (στην οποία θα έχετε προσθέσσει μια κουταλιά ζάχαρη για να «σπάσει» την οξύτητα). Τα αφήνετε όλα να ψηθούν για ένα δεκάλεπτο.
Σε ένα γουδί λιώνετε τις καθαρισμένες σκελίδες σκόρδου μαζί με τη ζαφορά. Εάν υπάρχει ζωμός, προσθέτετε μια κουταλιά.
Ζεσταίνετε το ζωμό ή το νερό. Ρίχνετε στο σκεύος της παέγια τον αρακά, τα κομματάκια της πιπεριάς (όχι τα τριγωνάκια), το μείγμα σκόρδου και ζαφοράς και το ρύζι. Ανάβετε το φούρνο.
Ανακατεύετε το ρύζι και βάζετε αποπάνω τα κομμάτια του ψαριού και τις γαρίδες ή τις καραβίδες, τα μύδια, τα λουκάνικα και τα τριγωνάκια από τις πιπεριές Φλωρίνης, όσο το δυνατόν πιο συμμετρικά. Προσθέτετε όσο αλάτι χρειαστεί. Αφήνετε την παέγια να ψηθεί για 15 λεπτά.
Βάζετε την παέγια στον προζεσταμένο φούρνο για πέντε περίπου λεπτά.
Τη βγάζετε από το φούρνο και την πασπαλίζετε με πολύ ψιλοκομμένο μαϊντανό. Τη σερβίρετε σε πιατέλα σκεπασμένη με μία πετσέτα ή με φύλλα μαρουλιού ή αμπελόφυλλα.
Το χαρακτηριστικό αυτού του ρυζιού είναι ότι δεν έχει καθόλου κόκκαλα (ούτε από το κρέας ούτε από τα ψάρια).

* Σημείωμα της μεταφράστριας
...στην Ισπανία οι κουζίνες λειτουργούν με γκάζι και όχι με ηλεκτρικό ρεύμα.... σημαίνει ότι οι χρόνοι που αναφέρονται στο ψήσιμο και το μαγείρεμα εν γένει δεν αντιστοιχούν με το χρόνο που θα χρειαστεί η ίδια προετοιμασία σε μία ηλεκτρική κουζίνα.



Μοσχάρι με μπύρα

Άλλη μια συνταγή της φίλης μου της Κατερίνας που με ενθουσίασε όταν δοκίμασα το φαγητό σπίτι της, γιατί γενικότερα το μοσχάρι τα τελευταία 12 χρόνια το τρώω με τα χίλια ζόρια και μόνο σε μορφή κιμά, οπότε ψάχνω μανιωδώς να βρω συνταγές που να το κάνουν κάπως υποφερτό στα περίεργα φρουτοξηροκαρπίτικα γούστα μου. Το περίεργο είναι ότι εδώ δεν υπάρχει τίποτα από τα βασικά συστατικά που με ελκύουν σε μία συνταγή!

Υλικά

1.5 κιλό μοσχάρι κομμένο σε μερίδες
κρεμμύδια κατά βούληση (4-5) χονδροκομμένα
2 σκελίδες σκόρδο
1 μεγάλο κουτί μαύρη μπύρα
worcestershire sauce
βαλσαμικό ξίδι
αλατοπίπερο
μπαχάρι
δάφνη
ρίγανη

Εκτέλεση

Βάζουμε το κρέας από το βράδυ στο ψυγείο με την μπύρα. (Η φίλη μου δεν το βάζει σε μαρινάδα, αλλά εγώ το βρίσκω να γίνεται πιο μαλακό και πιο νόστιμο έτσι.)


Σωτάρουμε σε λάδι τα κρεμμύδια και τα σκόρδα και τα τοποθετούμε στη γάστρα.


Στο ίδιο τηγάνι σωτάρουμε το στραγγισμένο μοσχάρι και σβήνουμε με worcestershire sauce.


Βάζουμε και αυτό στην γάστρα, προσθέτουμε αλατοπίπερο, μπαχάρι, δάφνη, ρίγανη και σχεδόν καλύπτουμε με την μαρινάδα και βαλσαμικό ξίδι.


Σκεπάζουμε και ψήνουμε στους 200 ο για 1 1/2-2 ώρες ή μέχρι να μαλακώσει.


Ξεσκεπάζουμε και αφήνουμε το πολύ ένα μισάωρο για να πάρει χρώμα και να μελώσει η σάλτσα. Σερβίρουμε με πουρέ ή...


... ή με το ρύζι της Σταυρούλας, ιδιαίτερα όταν έχουμε καλεσμένους.