Wednesday, November 30, 2005

Δίοδος ή Δούλεμα; Θα δείξει.

Διαβάζω (πιο κάτω) στο in.gr τα τελευταία νέα σχετικά με το φτηνό Internet για τους φοιτητές, που εξαγγέλθηκε τον Μάϊο από τον Πρωθυπουργό. Θα εφαρμοστεί τελικά το πρόγραμμα "Δίοδος", με σημαντική μείωση στο κόστος πρόσβασης, αφού δοκιμαστεί για 3 μήνες από την Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας. Που σημαίνει από Απρίλη και μετά, άρα πάει η φετινή σχολική χρονιά. Και ποιος ξέρει πόσους άλλους περιορισμούς θα έχει.

Βρε, δεν πάνε για μανίτες;

"Να μειωθεί κατά περίπου 50% το κόστος πρόσβασης στο Internet για όλους τους φοιτητές και σπουδαστές, ΑΕΙ, ΤΕΙ και μεταπτυχιακών σπουδών, αποφασίστηκε σε σύσκεψη των συναρμόδιων υπουργών Παιδείας, Μεταφορών και Ανάπτυξης, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, την Τετάρτη.

Ο υπουργός Ανάπτυξης Δημήτρης Σιούφας δήλωσε ότι μετά τις οδηγίες που έδωσε ο Κώστας Καραμανλής, το πρόγραμμα «Δίοδος» θα εφαρμοστεί μετά από 12 εβδομάδες δοκιμαστικής περιόδου από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας. Το πρόγραμμα αφορά 600.000 νέους, οι οποίοι θα έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, με κόστος περίπου στο μισό από το ισχύον.

Όπως μετέδωσε το ΑΠΕ, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις το μηνιαίο κόστος θα ανέρχεται στα 15 ευρώ. Σύμφωνα με το Mega, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να επιλέγουν το φορέα της προτίμησής τους.

Ο κ. Σιούφας τόνισε ότι αποτελεί ένα ακόμη βήμα που κλείνει το χάσμα στον τομέα της Πληροφορικής και της Τεχνολογίας και προανήγγειλε νέες πρωτοβουλίες για την επέκταση της χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών και άλλων διαδικτυακών εφαρμογών.

Η υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου δήλωσε ότι σύντομα θα υλοποιηθεί η υπόσχεση της κυβέρνησης για την παροχή δωρεάν ηλεκτρονικών υπολογιστών σε αριστούχους μαθητές.

Ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών Μιχάλης Λιάπης υπογράμμισε ότι οι τιμές θα διαμορφωθούν από την αγορά και πως υπολογίζεται ότι το κόστος θα είναι μειωμένο κατά 50% για τους φοιτητές, σημειώνοντας ότι με την απόφαση αυτή η κυβέρνηση στοχεύει στην διάδοση του γρήγορου και φθηνού Internet και στην κατάκτηση της ψηφιακής εποχής."

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=667324&lngDtrID=252

Tuesday, November 29, 2005

Δίοδος ή Δούλεμα; Θα δείξει...

Διαβάζω (πιο κάτω) στο in.gr τα τελευταία νέα σχετικά με το φτηνό Internet για τους φοιτητές, που εξαγγέλθηκε τον Μάϊο από τον Πρωθυπουργό. Θα εφαρμοστεί τελικά το πρόγραμμα "Δίοδος", με σημαντική μείωση στο κόστος πρόσβασης, αφού δοκιμαστεί για 3 μήνες από την Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας. Που σημαίνει από Απρίλη και μετά, άρα πάει η φετινή σχολική χρονιά. Και ποιος ξέρει πόσους άλλους περιορισμούς θα έχει.

Βρε, δεν πάνε για μανίτες;

"Να μειωθεί κατά περίπου 50% το κόστος πρόσβασης στο Internet για όλους τους φοιτητές και σπουδαστές, ΑΕΙ, ΤΕΙ και μεταπτυχιακών σπουδών, αποφασίστηκε σε σύσκεψη των συναρμόδιων υπουργών Παιδείας, Μεταφορών και Ανάπτυξης, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, την Τετάρτη.

Ο υπουργός Ανάπτυξης Δημήτρης Σιούφας δήλωσε ότι μετά τις οδηγίες που έδωσε ο Κώστας Καραμανλής, το πρόγραμμα «Δίοδος» θα εφαρμοστεί μετά από 12 εβδομάδες δοκιμαστικής περιόδου από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας. Το πρόγραμμα αφορά 600.000 νέους, οι οποίοι θα έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, με κόστος περίπου στο μισό από το ισχύον.

Όπως μετέδωσε το ΑΠΕ, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις το μηνιαίο κόστος θα ανέρχεται στα 15 ευρώ. Σύμφωνα με το Mega, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να επιλέγουν το φορέα της προτίμησής τους.

Ο κ. Σιούφας τόνισε ότι αποτελεί ένα ακόμη βήμα που κλείνει το χάσμα στον τομέα της Πληροφορικής και της Τεχνολογίας και προανήγγειλε νέες πρωτοβουλίες για την επέκταση της χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών και άλλων διαδικτυακών εφαρμογών.

Η υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου δήλωσε ότι σύντομα θα υλοποιηθεί η υπόσχεση της κυβέρνησης για την παροχή δωρεάν ηλεκτρονικών υπολογιστών σε αριστούχους μαθητές.

Ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών Μιχάλης Λιάπης υπογράμμισε ότι οι τιμές θα διαμορφωθούν από την αγορά και πως υπολογίζεται ότι το κόστος θα είναι μειωμένο κατά 50% για τους φοιτητές, σημειώνοντας ότι με την απόφαση αυτή η κυβέρνηση στοχεύει στην διάδοση του γρήγορου και φθηνού Internet και στην κατάκτηση της ψηφιακής εποχής."

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=667324&lngDtrID=252

Monday, November 28, 2005

Το πιο ταιριαστό ζευγάρι!




Χάθηκε για λίγο το "νόημα" της ζωής;

Παγωμένα σφηνάκια με kirsch και limoncello!

Επαναφέρουν στην ... τάξη!

Εγγυημένο αποτέλεσμα!

Sunday, November 27, 2005

Τί σχόλιο να γράψει κανείς...


Αυτά τα σχόλια για έργα τέχνης, ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για εκκλησίες, πολύ μου την δίνουν! Και καλά, τις εκκλησίες και τους ρυθμούς θα τους μάθουμε, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε.
Καμμιά "χρήσιμη" γνώση για τους μουσικούς του 20ου αιώνα γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσουμε, γιατί είναι τελείως εκτός ύλης και διδακτικού περιεχομένου;
Να μάθω και να σχολιάσω γραπτά για τον José Alfredo Jiménez και την ανεκτίμητη συμβολή του στο canción ranchera του México, να το καταλάβω και να το απολαύσω κιόλας.
Να διαβάζω και να σχολιάζω το estilo mozárabe και την εκκλησία του San Miguel de la Escalada στην León, δεν το αντέχω Κυριακάτικα! Και καμμία άλλη μέρα της εβδομάδας, εδώ που τα λέμε! (Ακούς κουμπάρε;;;)

Wednesday, November 23, 2005

Ψάρεμα σολομού μετά τη βροχή


Βροχή στην Αθήνα;
Πλημμύρα και καταστροφή.

Βροχή στο Inverness;
Ψάρεμα σολομού στο ποτάμι...
Εκεί που ο χρόνος κυλά πιο αργά.
Εκεί που το Tatoo γίνεται, ακόμα και αν βρέχει καρεκλοπόδαρα.
Εκεί που οι άνδρες φορούν και φούστες. Πανάκριβες, ολόμαλλες, γεμάτες πιέτες.
Εκεί που ο κόσμος είναι μικρός, σκληρός, ανθρώπινος, παράξενος, ευαίσθητος, όμορφος.

Tuesday, November 22, 2005

Μύρωνα,



Χρόνια Πολλά γλυκιέ μου! Να Σε Χαιρόμαστε!

Monday, November 21, 2005

Κάνε μου κακό Johnny!



Fais-moi mal Johnny *
Magali Noel και Alain Goraguer, τραγουδώντας Boris Vian.
Χωρίς άλλα σχόλια. Μόνο οι στίχοι.

Il s'est levé à mon approche
debout il était plus petit.
Je me suis dit : « c'est dans la poche,
ce mignon là c'est pour mon lit »
Il m'arrivait jusqu'à l'épaule
mais il était râblé comme tout.
Il m'a suivi jusqu'à ma piaule
et j'ai crié « vas-y mon loup ! »

Fais-moi mal Johnny, Johnny, Johnny !
Envoie-moi au ciel... Zooouuu !
Fais-moi mal Johnny, Johnny, Johnny !
Moi j'aime l'amour qui fait boum !

Y va lui faire mal.

Il n'avait plus que ses chaussettes
des vert-jaunes avec des raies bleues.
Il m'a regardé d'un oeil bête.
Y comprenait rien le malheureux.
Et il m'a dit l'air désolé :
« Je ne ferais pas de mal à une mouche ».
Y m'énervait, je l'ai giflé
et j'ai grincé d'un air farouche :

Mais fais-moi mal Johnny, Johnny, Johnny !
J' suis pas une mouche... Zzzzzzz !
Fais-moi mal Johnny, Johnny, Johnny !
Moi j'aime l'amour qui fait boum.

Vas-y fais-lui mal

Voyant qu'il ne s'excitait guère
je l'ai insulté sauvagement.
J'y ai donné tous les noms de la terre
et encore d'autres bien moins courants.
Ça la réveillé aussi sec
et il m'a dit : « arrête ton char.
Tu m' prend vraiment pour un pauvre mec ?
J' vais t'en r'filer d' la série noire »

Oh tu m' fais mal, Johnny, Johnny, Johnny !
Pas avec les pieds... Si !
Tu m' fais mal Johnny, Johnny, Johnny !
J'aime pas l'amour qui fait bing.

Il lui a fait mal

Il a remis sa petite chemise
son petit complet, ses petits souliers.
Il a descendu l'escalier
en m' laissant une épaule démise.
Pour des voyous de cette espèce
c'est bien la peine de faire des frais.
Maintenant j'ai des bleus plein les fesses
et plus jamais je ne dirai :

Mais fais-moi mal Johnny, Johnny, Johnny !
Envoie-moi au ciel... Zooouuu !
Fais-moi mal Johnny, Johnny, Johnny !
Moi j'aime l'amour qui fait boum !

Oh Johnny...

Oh la vache... Oh j'en ai marre alors...



* Το link του τραγουδιού ισχύει για 1 εβδομάδα

Sunday, November 20, 2005

Σοκολατένιο cake που κλαίει, της Κουμπάρας!



Συνταγή χιλιοδοκιμασμένη -πάντα με επιτυχία- από τα χεράκια της Κουμπάρας.

Την πρώτη φορά που επιχείρησα να το φτιάξω κι εγώ ... εξαφανίστηκε (!) μόλις αναποδογύρισα την φόρμα σε μία πιατέλλα. Άγνωστο γιατί! Επειδή η επιμένουσα νικά, τη δεύτερη φορά πέτυχε! Μόνο που έκλαιγε με λυγμούς η ρευστή σοκολάτα, ήθελε να μείνει λίγο περισσότερο στον "ήλιο" προφανώς.

2 κουβερτούρες των 125 gr.
1 vitam χάρτινο
1 1/2 φλυτζάνι ζάχαρη
1 1/2 φλυτζάνι αλεύρι μπλε (το απλό που δεν φουσκώνει)
1 κ.γλ.baking powder
8 αυγά
λικέρ της προτίμησής μας
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
ginger σκόνη
ξύσμα πορτοκαλιού

Λειώνουμε την σοκολάτα με το βιτάμ σε πολύ χαμηλή φωτιά.

Στο μεταξύ χτυπάμε σε μαρέγκα τα ασπράδια των αυγών, προσθέτοντας λίγο αλάτι.

Ρίχνουμε τη ζάχαρη στην κατσαρόλα, ανακατεύουμε, προσθέτουμε το αλεύρι με το baking powder, ανακατεύουμε, ρίχνουμε συνέχεια τους κρόκους, ανακατεύουμε και πάλι (αμάν ζαλίστηκα!), προσθέτουμε τo λικέρ και τα μπαχαρικά, ξανά μανά ανακάτεμα και τέλος ρίχνουμε τα ασπράδια και ανακατεύουμε τώρα με πολύ απαλές κινήσεις για να ενωθούν με τα υπόλοιπα υλικά. Αν θέλουμε, προσθέτουμε και ξυσμένη φλούδα πορτοκαλιού, δίνει όμορφο άρωμα.

Βουτυρώνουμε στρογγυλή φόρμα (με τρύπα στην μέση) διαμέτρου 26 εκατοστών, αδειάζουμε το μείγμα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο σε πάνω και κάτω αντίσταση στους 220ο-250ο (ανάλογα πόσο δυνατός είναι ο φούρνος) για 12 λεπτά ακριβώς!

Εγώ το έψησα σε αντιστάσεις και αέρα στους 200ο (γιατί φοβήθηκα μην "αρπάξει" η σοκολάτα) για 14΄, αλλά πιστεύω ότι έπρεπε ή να το ψήσω στους 220ο τελικά, ή να το αφήσω άλλο 1', γιατί έγινε υπέρ του δέοντος ρευστή η σοκολάτα και δυσκολεύτηκα ελαφρά να το σερβίρω. Συνόδευσα με παγωτό καϊμάκι από το Συντριβάνι (πρώην τεχνίτες του συγχωρεμένου του Κανάκη), λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ελάχιστη κανέλλα στο πιάτο, για διακοσμητικούς κυρίως λόγους.

Thursday, November 17, 2005

Την Ελλάδα την ξέχασαν;

Διαβάζω στο www.in.gr

«Θελήσαμε να δείξουμε τις μαύρες τρύπες του Internet, δηλαδή τις 15 χώρες που είναι εχθρικές προς το Διαδίκτυο και δεν σέβονται την ελευθερία έκφρασης των χρηστών του, και τοποθετούν μεθόδους φιλτραρίσματος, ενώ φυλακίζουν τους διαφωνούντες» τόνισε ο υπεύθυνος Τύπου της RSF Ζαν Φρανσουά Ζουλιάρ.

«Θέλαμε να υποδείξουμε πως δεν είναι μόνον η Τυνησία που καταπιέζει τη χρήση του Internet, αλλά και η Λευκορωσία, η Βιρμανία, η Κίνα, η Κούβα, το Ιράν, η Λιβύη, οι Μαλδίβες, το Νεπάλ, η Βόρειος Κορέα, η Σαουδική Αραβία, η Συρία, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Βιετνάμ» πρόσθεσε ο ίδιος.

Κύριε, κύριε! Ξεχάσατε και την Ελλαδάρα! Εμείς εδώ δεν απαγορεύουμε τίποτα, ούτε καταπιέζουμε. Απλά, διπλασιάζουμε τις τιμές και έξω από την πόρτα!

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=664437&lngDtrID=252

Η δυσανάλογη αύξηση τους έλειπε...



Έβρεξε στην Αθήνα; Χαμός στην Otenet, μπλόκαραν τα πάντα. Άντε να συνδεθείς μετά. Από μια μεριά, αναγκαστική οικονομία, δεν είναι κακή ιδέα. Κατά τα άλλα, έχουν καλές υπηρεσίες και θέλουν να αυξήσουν και το λεπτό σύνδεσης κατά 75%...

Τί να πει κανείς; Η κατάσταση δεν επιδέχεται σχολιασμού. Σάλιο να έχουμε, να φτύνουμε.

Ο Μετανάστης

Μπορεί να μην είδαμε την María να χορεύει, τουλάχιστον όμως ακούσαμε τον Μετανάστη σε εκτέλεση που δεν έκανε να τρίξουν τα κόκκαλα του Juanito Valderrama.

Από το Tributo Flamenco a Don* Juan Valderrama, δύο διαφορετικές πλευρές του El Emigrante. "Κλείνω" προς την πρώτη, μια bulería με τους Vicente Amigo και El Pele, αλλά και το pasodoble του José El Francés (καταπληκτική φωνή, δεν ακούγεται τόσο στο συγκεκριμένο τραγούδι) με την κιθάρα του Niño Josele είναι αρκετά ενδιαφέρουσα προσέγγιση.

Εl Emigrante - Vicente Amigo y El Pele

El Emigrante - José El Francés y Niño Josele


* Και στην Ισπανία μία από τα ίδια, πριν ήταν Juan-ito(Γιαννάκης), τώρα Don Juan, μετά θάνατον... Όπως έγινε και με τον ομοφυλόφιλο εξόριστο Miguel Molina, προστέθηκε το de της "τιμής" εκ των υστέρων και προέκυψε ο Miguel de Molina.

Wednesday, November 16, 2005

Coplas por la muerte de su padre - Jorge Manrique (1440-1479)

Recuerde el alma dormida,
avive el seso y despierte
contemplando
cómo se pasa la vida,
cómo se viene la muerte 5
tan callando,
cuán presto se va el placer,
cómo, después de acordado,
da dolor;
cómo, a nuestro parecer, 10
cualquiera tiempo pasado
fue mejor.
Pues si vemos lo presente
cómo en un punto se es ido
y acabado, 15
si juzgamos sabiamente,
daremos lo no venido
por pasado.
No se engañe nadie, no,
pensando que ha de durar 20
lo que espera,
más que duró lo que vio
porque todo ha de pasar
por tal manera.
Nuestras vidas son los ríos 25
que van a dar en la mar,
que es el morir;
allí van los señoríos
derechos a se acabar
y consumir; 30
allí los ríos caudales,
allí los otros medianos
y más chicos,
y llegados, son iguales
los que viven por sus manos 35
y los ricos.
....
Fin:
Así, con tal entender,
todos sentidos humanos 470
conservados,
cercado de su mujer
y de sus hijos y hermanos
y criados,
dio el alma a quien se la dio 475
(en cual la dio en el cielo
en su gloria),
que aunque la vida perdió
dejónos harto consuelo
su memoria. 480

Ολόκληρο το ποίημα καθώς και η αγγλική μετάφραση...

http://users.ipfw.edu/jehle/poesia/coplaspo.htm

Tuesday, November 15, 2005

Half Note = Full Κοροϊδία ???!!!

Δεν είμαι υπέρ των πολλών σημείων στίξης στον γραπτό λόγο, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις όπως η συγκεκριμένη, επιβάλλεται η εξαίρεση.

Διαφημίζεται έντονα τις τελευταίες 2 εβδομάδες η παρουσία στο Half Note της "πρώτης" χορεύτριας του flamenco -οκ, την υπερβολή για λόγους διαφήμισης την καταλαβαίνω και την αποδέχομαι- María Serrano και της compañia της, που ασχολούνται με ένα είδος flamenco fusion, με ολίγη από coplas, jazz κλπ.

Αν και flamenco για μένα σημαίνει τραγούδι και όχι πολυθέαμα με συνοδεία αρμόνιου-πιάνου (ήμαρτον!), επειδή στην Ελλάδα γενικότερα σπανίζουν τέτοιες παραστάσεις, αποφασίζουμε να πάμε στο Half Note. Παραβαίνοντας -καλά να πάθουμε, ας προσέχαμε- την υπόσχεσή μας την τελευταία φορά που βγήκαμε από εκεί σαν καπνιστές ρέγγες, απογοητευμένοι γιατί δεν μπορούσαμε να ακούσουμε την μουσική λόγω του θορύβου από την πολυκοσμία, ότι δε θα ξαναπάμε στο συγκεκριμένο χώρο, που δεν πληρεί καμμία προϋπόθεση γι αυτό που υποτίθεται ότι προσφέρει. Αλλά που δυστυχώς παραμένει ο μοναδικός στην Αθήνα που φέρνει κάποιους ξένους καλλιτέχνες σε καθημερινή βάση, όλο το χειμώνα.

Μεγάλο λάθος εξ αρχής η απόφαση να πάμε. Γιατί όταν σε αυτόν τον χώρο δεν μπορείς να "ακούσεις" και να ευχαριστηθείς ούτε έναν τραγουδιστή, πώς περιμένεις να μπορέσεις να παρακολουθήσεις μία παράσταση flamenco; Είσαι αφελής ή αιθεροβάμων; Προφανώς, είμαι και αυτά και άλλα πολλά, βλάκας κυρίως και κορόϊδο.

Τραπέζι δεν καταφέρνουμε να κλείσουμε, αν και προσπαθώ 1 εβδομάδα πριν τις 2 ημέρες που μας ενδιαφέρει να πάμε. Από ό,τι μου εξηγεί κάποιος από τους υπαλλήλους, τα τραπέζια είναι πάντα κλεισμένα από τους μόνιμους πελάτες, που πηγαίνουν κάθε εβδομάδα εκεί. Μήπως ήταν καπνιστοί σολομοί στην προηγούμενη ζωή τους; Δεν εξηγείται διαφορετικά τέτοιος μαζοχισμός. Φτάνουμε 40΄νωρίτερα από την έναρξη της παράστασης και βρίσκουμε τα τελευταία ελεύθερα σκαμπώ στο μπαρ. Lucky bastards, νομίζουμε... Σε λίγο το μαγαζί γεμίζει ασφυκτικά με όρθιους.

Θα ήταν ίσως πολύ καλή η María Serrano, αν μπορούσαμε να την δούμε έστω και λίγο, έστω και για 10΄...

Οι μουσικοί στην δεξιά μεριά της πίστας, εκείνη αναγκαστικά χορεύει κυρίως στην αριστερή μεριά και ελάχιστα στο κέντρο. Όμως, μπροστά στο σημείο που χορεύει, διαγώνια, βρίσκεται μία τεράστια κολώνα. Οπότε, ορατότης μηδέν! Κάποιες ελάχιστες στιγμές πετάγεται προς την άλλη μεριά της πίστας και τεντωνόμαστε προσπαθώντας να διακρίνουμε έστω το όμορφο πρόσωπό της. Πριτς! Και τα κεφάλια των ορθίων που δημιουργούν ένα αδιαπέραστο τείχος; Τί θα γίνουν αυτά; Ακόμα και όρθιοι στα σκαμπώ, πάλι ορατότης μηδέν. Και να πεις ότι μπορούμε να μετακινηθούμε, να σταθούμε έστω όρθιοι σε κάποιο άλλο σημείο, αρκεί να δούμε έστω και για 10΄την María να χορεύει... δεν μπορούμε! Πού; Πώς; Πατώντας σε κεφάλια των υπολοίπων; Αφού το μαγαζί είπαμε, είναι γεμάτο ασφυκτικά! Ακόμα και έξω από την τουαλέττα είναι όρθιοι αυτοί που έχουν κρατήσει τα επάνω ακριανά τραπέζια, από τα οποία εννοείται ότι ορατότης μηδέν. Και υποτίθεται ότι χορός flamenco είναι κυρίως πόδια. Τί πόδια; Εδώ ούτε το κεφάλι δεν καταφέρνουμε να δούμε, καμμιά φορά πετάγεται κάποιο χέρι και ξεφωνίζουμε από ενθουσιασμό που καταφέρνουμε να το διακρίνουμε!

Ας μην μιλήσουμε για την φασαρία, τις γαϊδουροφωνάρες του κόσμου -που ούτως ή άλλως ταλαιπωρείται όπως εμείς και προφανώς βαριέται και προτιμά να πιάσει την κουβέντα με τους φίλους- τον απίστευτο καπνό και τον προβληματικό εξαερισμό που κάποιες στιγμές λειτουργεί μετά μανίας στο φουλ, με αποτέλεσμα την επομένη να είμαστε όλοι με έντονο πόνο στο ίδιο σημείο της πλάτης και του στήθους, με διαφορά μόνο κάποιων πόντων λόγω αντίστοιχης διαφοράς ύψους...

Για όλα αυτά, πληρώνουμε 30 euros έκαστος. Για να ταλαιπωρηθούμε σε όλα τα επίπεδα, να απογοητούμε, να εκνευριστούμε και να νοιώσουμε άλλη μια φορά στο πετσί μας πόσο ΚΟΡΟΙΔΑ είμαστε. FULL και όχι HALF ΚΟΡΟΙΔΑ!

Saturday, November 12, 2005

Έτοιμη η "Iberia" του Carlos Saura



Ο Carlos Saura παρουσίασε την "Iberia" στη Διεθνή Εβδομάδα Κινηματογράφου του Valladolid (SEMINCI). Εμπνεύστηκε την ταινία από την σουίτα του ισπανού συνθέτη Albéniz, δημιουργώντας 12 μουσικά κομμάτια από διαφορετικές περιοχές της Ισπανίας, εμποτισμένα με άρωμα flamenco έως και hip-hop. Οι Manolo Sanlúcar, Sara Baras, Antonio Canales, Enrique και Estrella Morente, Chano Domínguez, Aída Gómez, José Antonio και Miguel Ángel Berna* είναι μερικοί από τους πρωταγωνιστές!

Στο παρακάτω link υπάρχουν σύντομα videos με τον Antonio Canales (2 φορές είχαμε την τύχη να τον δούμε στον Λυκαβηττό) και την Sara Baras να χορεύουν και την Estrella Morente να τραγουδά.


* Χρυσή Εθνική Ισπανών Καλλιτεχνών, αν δεν έρθει στην Ελλάδα η ταινία θα χάσουμε!

Friday, November 11, 2005

Έκθεση με έργα του "πατέρα" της Optical Art

Duo-2 - Acrylic on Board

Έργα του "πατέρα" της Optical Art Victor Vasarely (1906-1997) εκτίθενται από σήμερα στο "Herakleidon, Experience in Visual Arts" στην οδό Ηρακλειδών 16 στο Θησείο.


Erebus (1982) - Cut Crystal Sculpture

Wednesday, November 09, 2005

Malo, tonto και όλα τα συναφή!

Δεν σταματά να τραγουδά στο ραδιόφωνο τους τελευταίους μήνες η Bebe από το Pafuera Telarañas το Malo...

"Kακέ, κακέ, είσαι κακός όταν πονάς αυτόν που αγαπάς,
βλάκα, βλάκα, βλάκα, είσαι βλάκας αν νομίζεις ότι είσαι ανώτερος από τις γυναίκες... κάθε φορά που με λες πουτάνα γίνεται όλο και μικρότερος ο εγκέφαλός σου".

Βία... στην οικογένεια, στη δουλειά, στην κοινωνία. Βία μέσα μας, γύρω μας.

Μπορεί άραγε να "μεταλλαχτεί" η βία -σωματική και πνευματική- σε σύγχρονη πανώλη;

Η πανώλη στην Μεσαιωνική Ευρώπη προκάλεσε το θάνατο στο 1/3 του πληθυσμού. Η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης ήταν ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισής της. Κάποια στιγμή προστέθηκαν και τα ισχυρά αντιβιοτικά, αλλά λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν αν δεν προληφθεί η ασθένεια σε πολύ πρώιμο στάδιο, πριν την απελευθέρωση της τοξίνης. Μια από τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου βακτηριδίου είναι πως, όσο μεγαλύτερη είναι η αντίδραση του ανθρώπινου οργανισμού, τόσο πιο θανατηφόρο είναι. Οταν το ανοσοποιητικό σύστημα καταλάβει ότι δέχτηκε εισβολή, επιτίθεται και σκοτώνει ένα μεγάλο αριθμό εισβολέων. Με το θάνατό τους ελευθερώνεται η τοξίνη του βακτηριδίου, που προκαλεί την παράλυση των ανοσοποιητικών κυττάρων. Οσο περισσότερα τα σκοτωμένα βακτήρια, τόσο μεγαλύτερη η ποσότητα τοξίνης. Από τη στιγμή που αρχίζει η δράση της, απομένουν συνήθως στον ασθενή δεκαοχτώ ώρες ζωής.

Σήμερα υπάρχουν πολλά είδη θανάτου. Είναι τελικά θανατηφόρο βακτηρίδιο η βία;

Malo-Bebe

Apareciste una noche fría
Con un olor a tabaco sucio y a ginebra
El miedo ya me recorría
Mientras cruzaba los deditos tras la puerta
Tu carita de niño guapo
Se la ha ido comiendo el tiempo por tus venas
Y tu inseguridad machita
Se refleja cada día en mis lagrimitas
Una vez más no por favor
Que estoy cansada y no puedo con el corazón
Una vez más no mi amor por favor
No grites, que los niños duermen
Voy a volverme como el fuego
Voy a quemar tu puño de acero
Y del morao de mis mejillas
Saldrá el valor pa cobrarme las heridas
Malo malo malo eres
No se daña a quien se quiere no
Tonto tonto tonto eres
No te pienses mejor que las mujeres

El día es gris cuando tú estás
Y el sol vuelve a salir cuando te vas
Y la penita de mi corazón
Yo me la tengo que tragar con el fogón
Mi carita de niña linda
Se ha ido envejeciendo en el silencio
Cada vez que me dices puta
Se hace tu cerebro más pequeño
Una vez más no por favor
Que estoy cansada y no puedo con el corazón
Una vez más no mi amor por favor
No grites, que los niños duermen
Voy a volverme como el fuego
Voy a quemar tu puño de acero
Y del morado de mis mejillas
Saldrá el valor pa cobrarme las heridas
Malo malo malo eres
No se daña a quien se quiere no
Tonto tonto tonto eres
No te pienses mejor que las mujeres
Voy a volverme como el fuego
Voy a quemar tu puño de acero
Y del morado de mis mejillas
Saldrá el valor pa cobrarme las heridas
Malo malo malo eres
No se daña a quien se quiere no
Tonto tonto tonto eres
No te pienses mejor que las mujeres
Eres débil y eres malo
Y no te pienses mejor que yo ni que nadie
Y ahora yo me fumo un cigarrito
Y te echo el humo en el coranzocito
Porque malo malo malo eres tú
Malo malo malo eres si
Malo malo malo eres siempre
Malo malo malo eres.

Tuesday, November 08, 2005

Ασθενής, αλλά όχι και σε κώμα

Ασθενής είπαν ήταν η σεισμική δόνηση 3,5 Ρίχτερ με επίκεντρο στον ευρύτερο χώρο της Πάρνηθας, κατά τις 12:30 το βράδυ.

Το τσιμέντο πάντως βόγγηξε και έριξε και 2 γυροβολιές κάτω από τα πόδια μου. Και ο σκύλος των από πίσω -με καθυστέρηση 1 λεπτού ως συνήθως- τελείωσε το τραγούδι με μια περιποιημένη μπάσα κορώνα.

Angelitos Negros για τον Angelito του Calle Drama

Χρόνια Πολλά Angelito! Δώρο ιντερνετικό το αντιρατσιστικό Angelitos Negros από τον Antonio Machín αλλά και από την Chavela Vargas, σε δύο διαφορετικές αλλά εξίσου όμορφες ερμηνείες.

Τραγούδι με ιστορία, από τα πρώτα με αντιρατσιστικό περιεχόμενο στην Λατινική Αμερική, γραμμένο από τον Βενεζολάνο ποιητή, δικηγόρο και πολιτικό Andrés Eloy Blanco που πρωτοστάτησε στην δημιουργία της Δημοκρατικής Κίνησης στη χώρα του τον προηγούμενο αιώνα. Έγινε πολύ γνωστό και αγαπητό στην Ισπανία το 1947, τραγουδισμένο από τον Κουβανό Antonio Machín, σε μουσική του Μεξικανού Manuel Álvarez Maciste.

Ο ποιητής κατηγορεί τον μαύρο Λατινοαμερικάνο ζωγράφο που φτιάχνει τους πίνακες στις εκκλησίες ότι έχοντας επιρρεαστεί από τους αποικιοκράτες Ισπανούς κλπ, ξεχνά ή υποτιμά το χρώμα και τη ράτσα του και ζωγραφίζει μόνο λευκούς αγγέλους. Αν και η Παναγία είναι λευκή, του ζητά να ζωγραφίζει Μαύρους Αγγέλους, γιατί και αυτοί πάνε στον ουρανό, όλοι οι καλοί Μαύροι άνθρωποι.





Antonio Machín - Angelitos Negros

Chavela Vargas - Angelitos Negros

Monday, November 07, 2005

Επέζησαν άπαντες!

Το δείπνο στον ΒΒ* ήταν μάλλον αρκετά επιτυχημένο σε όλα τα επίπεδα. Το ότι όλοι επέζησαν και επικοινώνησαν το επόμενο πρωινό για να ευχαριστήσουν, σημαίνει ότι δεν δηλητηριάστηκαν. Που σημαίνει ότι έγινε η αρχή και ως γνωστόν, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός! Αν οι καλεσμένοι βαρυστομάχιασαν, πάντως δεν είπαν τίποτα, ήταν ευγενικοί μαζί μας!

Ατμόσφαιρα ιδιαίτερη φιλική (μετά το αρχικό «μάγκωμα» που ξεπεράστηκε με τη βοήθεια του συμπαθέστατου κόκκινου κρασιού Carmenere από την Hacienda Arancano στην Χιλή, των J. και F.Lurton) και του νέου λευκού Σαμαρόπετρα του Κυρ-Γιάννη (Μπουτάρη) από τους αμπελώνες του Αμυνταίου. Αστεία και πειράγματα, φαγητό μέχρι τελικής πτώσεως τόσο που να μείνουν παραμελημένα τα γλυκά και η φρουτοσαλάτα. Οι ελιές γεμιστές με αμύγδαλα προς τιμήν του Ισπανού δεν σερβιρίστηκαν, γιατί ο ΜΒ (Medium Boss) εξ Αμερικής άργησε να έρθει, καθώς του είπαν ότι στην Ελλάδα πρέπει να πηγαίνεις με μισής έως μία ώρας καθυστέρηση από την αρχική ώρα που σε καλούν, έτσι είθισται! Η γυναίκα του μάλιστα μου εξηγούσε ότι ήρθαν «διαβασμένοι» και άνετοι και ότι δεν αγχώθηκαν καθόλου για την ώρα, αφού τους είπαν ότι στην Ελλάδα η έννοια του χρόνου είναι τελείως προσωπική! Και να σκεφτεί κανείς ότι η πρόσκληση έγινε για τις 8:30 ειδικά για εκείνους που έχουν συνηθίσει να τρώνε πολύ νωρίς, χαχαχα!!!!!!! Τα τυριά ξεχάστηκαν στο ψυγείο, απείλησα να τους τα τυλίξω σε αλουμινόχαρτο να τα πάρουν σπίτι, συμφωνήσαμε να τα βάλω στην κατάψυξη για να τα τιμήσουμε την επόμενη φορά που θα ξαναβρεθούμε. Η βραδιά έληξε κατά τις 3 παρά(!) και όχι, δεν συνοδεύτηκε από πιάνο και τραγούδι, αφού μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να κρατήσω τα βασανιστήρια σαν μυστικό όπλο για το μέλλον!

«Υγρά λάφυρα» ένα τσίλικο Maltάκι (αρχίζουν και πάλι οι επισκέψεις στην Σκωτία για το PHD του μισού πορτοκαλιού μου και οι συνεργάτες του προφανώς θέλησαν να τον βάλουν έγκαιρα στο κλίμα), ούζο Πλωμαρίου Γιαννατσή, άρτι αφιχθέν από το ταξιδάκι των Αμερικανών στην Λέσβο και 3 μπουκάλια με θεϊκό νέκταρ Mouton Cadet Rouge από το Bordeaux, φτιαγμένο το 1930 από τον θρυλικό Baron Philippe de Rothschild, που συνόδευσε το lunch και το dinner της επόμενης μέρας και βοήθησε να καταπολεμηθεί ο πονοκέφαλος από το συνδυασμό mojito, κόκκινου κρασιού και αρκετών –μικρών ποτηριών- λιαστού κρασιού Muscatel Oro του Torres (το φετίχ της Juanita, αδιαπραγμάτευτη αξία σε αυτή τη φάση τουλάχιστον).

Πρώτα πιάτα

Γαρίδες με προσούτο. Προμηθεύτηκα γαρίδες νούμερο 0, μια μικρή δυσάρεστη έκπληξη η τιμή τους, αλλά αξίζει τον κόπο, είναι πραγματικά εξαιρετικές. Τις έβρασα σε νερό με σαφράν και λίγη ρίγανη, τις καθάρισα ζεστές με γάντια για να μην χαλάσει το μανικιούρ αφήνοντας μόνο την ουρά και πριν έρθουν οι καλεσμένοι τις έντυσε ο Δ. –για να μην συναχωθούν- με φέτες από προσούτο. Τελευταία στιγμή πριν αρχίσουμε το φαγητό, τις έβαλα για ηλιοθεραπεία στο γκριλ για 5 λεπτά, στους 200ο.

Ψητά λαχανικά. Πολύς κόπος και χρόνος γι αυτό το πιάτο, το οποίο όμως είναι από τα αγαπημένα μου και από ό,τι φάνηκε είναι γεύση που αρέσει σε όλους. Τιμήθηκε ιδιαίτερα και χάρηκα, γιατί έτσι δεν πήγαν χαμένες οι 3 ώρες καθαρίσματος, κοψίματος και ψησίματος και ο κάλος στον δείκτη του δεξιού χεριού! Κολοκύθια, μελιτζάνες, πιπεριές πράσινες, μανιτάρια, κρεμμύδια και κυδώνια (περνάω ξεκάθαρα την κυδωνοφάση στην μαγειρική από τότε που μου έδωσαν τα «φώτα» τους οι φίλοι στο Hungry), ψημένα σε αντικολλητικό χαρτί στο φούρνο και σερβιρισμένα με ελαιόλαδο, balsamico, ελάχιστο ξύδι από Sherry Jerez (πολύ «στούκας» αυτό το ξύδι τελικά, μου θυμίζει αυτό που έφτιαχνε ο μπαμπάς μου από ξυνισμένο κρασί παραγωγής του), ρίγανη και σκόρδο.

Σαλάτα. Σπανάκι, αντίβς, κινέζικο λάχανο, ρόκα, φρέσκο κρεμμυδάκι, ντοματίνια, φιστίκια Αιγίνης, μπόλικη παρμεζάνα, περιχυμένα με μέλι που έλειωσα στο balsamico για μισό λεπτό στη φωτιά, ελαιόλαδο, 1 κ.γλ. καυτερή dijon, κόκοι μουστάρδας άσπροι και μαύροι, λίγο τριμμένο κόλιανδρο και αλάτι.

Κύρια πιάτα

Χοιρινό ψαρονέφρι με δαμάσκηνα και μήλα. Αγαπημένο μου φαγητό γιατί γίνεται εύκολα και συνήθως τρώγεται ευχάριστα. Αυτήν την φορά δεν γέμισα το ψαρονέφρι με τα δαμάσκηνα γιατί δεν ήξερα αν θα αρέσει σε όλους, προτίμησα να τα προσθέσω στο κρέας προς το τέλος, μαζί με τα ξινόμηλα. Μούλιασα τα δαμάσκηνα σε λευκό κρασί και χυμό πορτοκαλιού. Σώταρα το ψαρονέφρι κομμένο σε φέτες σε βούτυρο και λάδι. Έσβησα με κονιάκ, πρόσθεσα πορτοκαλάδα μπόλικη, λεμονοχυμό, λίγο κρασί Σάμου γλυκό, λευκό κρασί, πάπρικα, μοσχοκάρυδο, μπαχάρι, γαρύφαλλα, τζίντζερ, αλάτι, πιπέρι και στο τέλος κομμένα σε φέτες πράσινα μήλα και τα δαμάσκηνα. Σέρβιρα χώρια το ψαρονέφρι και σε άλλο σκεύος τα δαμάσκηνα με τα μήλα ενώ σε σαλτσιέρα τη σάλτσα που έδεσα λειώνοντας μέσα μερικά δαμάσκηνα και λίγα μήλα, έτσι ώστε να γίνει πιο πηχτή. Ήθελα να σερβίρω με yorkshire puddings, αλλά βαρέθηκα να τα φτιάξω τελικά, είχαμε βρει και νόστιμα λευκά και μαύρα στρογγυλά ψωμάκια, οπότε είχα καλή δικαιολογία. Σε αυτό το φαγητό λατρεύω τα κάστανα, αλλά δε θέλησα να τους βαρύνω με υδατάνθρακες και τα παρέλειψα.

Κοτόπουλο με πιπεριές και φέτα. Μία από τους συνδαιτημόνες (η εξ Αμερικής) δεν τρώει κόκκινο κρέας, παρά μόνο κοτόπουλο. Το κουνέλι επίσης δεν το μπορεί, οπότε δεν υπήρχε περιθώριο για το κουνέλι με σοκολάτα που σκόπευα να φτιάξω! Έτσι, εναλλακτική λύση στάθηκε ένα απλό φιλέτο στήθους κοτόπουλου σε μικρές μπουκιές, σωταρισμένο σε λάδι αρκετή ώρα. Στη συνέχεια μπόλικα χονδροκομμένα κρεμμύδια, σβήσιμο με λευκό κρασί και soya sauce και τέλος χονδροκομμένες πράσινες πιπεριές. Αλάτι, πιπέρι, πάπρικα αρκετή, λίγο ελάχιστο τζίντζερ, κόλιανδρος και ρίγανη. Και chillies, έγινε ελαφρά καυτερό. Πριν το σερβίρω έριξα από πάνω φέτα κομμένη σε μικρές μπουκίτσες. Άλλο πράγμα η προσθήκη της πιπεριάς στο φαγητό, πάντα με ενθουσιάζει. Και η φέτα έδεσε κάπως τη σάλτσα και το έκανε πιο πικάντικο.

Πατάτες. Μικρές πατάτες που έβρασα πρώτα με τη φλούδα και αφού τις καθάρισα, τις έψησα για 1 ώρα στους 220ο με κόκκινο κρασί, ελαιόλαδο και πολλά κρεμμύδια κομμένα σε ροδέλες. Μπόλικη πάπρικα, ρίγανη και λεμόνι στο τέλος. (Τις πατάτες τις αγόρασα από την γαλλική αλυσίδα και ευτυχώς που πήρα δύο διχτάκια, γιατί στο ένα ήταν το 80% πράσινες και βέβαια τις πέταξα, γιατί better safe than sorry!)

Επιδόρπια

Σοκολατένιο καίηκ που κλαίει. Η αδιαφιλονίκητη και πάντα επιτυχημένη συνταγή του καίηκ της κουμπάρας, φτιαγμένο από τα χεράκια της, σε εξαιρετική φόρμα και εκείνη και το γλυκό! Με συνοδεία παγωτού καϊμάκι από το Συντριβάνι, το ζαχαροπλαστείο που έφτιαξαν πριν 20 χρόνια –στο περίπου- οι παλιοί τεχνίτες και ο ανηψιός του Κανάκη, στην Νέα Φιλαδέλφεια. Το καλύτερο παγωτό της Αθήνας, τουλάχιστον το πιο αγνό σε σχέση με τα υπόλοιπα.

Κυδώνια με μανούρι και καρύδια του Katsani. Η συνταγή υπάρχει ήδη στο Hungry, πολύ ελαφρύ και ενδιαφέρον γλυκό, μία «σύγχρονη» εκδοχή του κυδωνιού με μανούρι και καρύδια.

Φρουτοσαλάτα. Με 7-8 διαφορετικά είδη φρούτων (μπανάνες, ακτινίδια, 2 ειδών μήλα, πορτοκάλια, μανταρίνια, αχλάδια, ρόδια αρκετά που έδωσαν όμορφο χρώμα), μία κονσέρβα με εξωτικά φρούτα, muscatel και το σιρόπι από τα κυδώνια. Δυόσμο, αμύγδαλα και λίγο τζίντζερ. Δεν την άγγιξαν, αλλά της δώσαμε και κατάλαβε την επομένη και μόνοι μας και μαζί με τους φίλους που ήρθαν για συμπαράσταση, έτσι ώστε να μην τρώμε για 1 εβδομάδα ό,τι περίσσεψε!

* Είπαμε! Όχι και Big Brother… απλά Big Boss του Δ.

Χωρίς συναινετική απόφαση



Έληξε χωρίς συναινετική απόφαση η IV Cumbre de las Américas το περασμένο σάββατο στο Mar de Plata. Αντιτάχθηκαν στη ζώνη ελεύθερου εμπορίου (Acuerdo de Libre Comercio de las Américas-ALCA) οι 4 της Mercusur (Αργεντινή, Βραζιλία, Ουρουγουάη, Παραγουάη) καθώς και η Βενεζουέλα.

Thursday, November 03, 2005

Μήπως έτσι βελτιωθεί η κατάσταση;



Μήπως κατ΄αυτόν τον τρόπο τα εμπόδια που οδηγούν σε προβληματική επικοινωνία ελαττωθούν και καταφέρει το μήνυμα να φτάσει όσο το δυνατόν πιο "σώο και αβλαβές" στον παραλήπτη; Μήπως οι καναπέδες τελικά εκπέμπουν παράσιτα; Μήπως εκεί, ψηλά, στον αέρα και με το κεφάλι ανάποδα, καταφέρουμε να πούμε αυτό που πραγματικά εννοούμε και να μας καταλάβουν; Μήπως;

Με τί πρόσωπο;

- Με τί "πρόσωπο" θα εμφανιστώ στην Βαρκελώνη τον Δεκέμβρη;
- Φόρα μπούρκα!

(Δεν ξέρεις γλυκιέ μου ότι δεν είναι σωστό να χαίρεσαι με το 4-1 του Ολυμπιακού σε αγώνα με ομάδα άλλης χώρας; Πάρε τώρα ένα συντριπτικό ... πόσο ήταν τελικά το σκορ; Ελαφρώς δύσπεπτο!
Ωραίο παιδί ο τερματοφύλακας της Μπάρσα, τώρα που το ξανασκέφτομαι.
Και ψιτ! Ποδοσφαιρόφιλοι και -κυρίως- δημοσιογράφοι και αθλητικογράφοι: Μπάρτσα δεν ξέρω αν υπάρχει, πάντως σίγουρα δεν πρόκειται για την πρωτεύουσα και την ποδοσφαιρική ομάδα της Cataluña.)

Wednesday, November 02, 2005

Η Μέρα Των Νεκρών


Απόσπασμα από το http://www.athinorama.gr/

"Μην πάει ο νους σας σε κάτι μακάβριο. Σε γιορτή θα σας στείλουμε. Κάθε 2 του Νοέμβρη οι Μεξικάνοι θυμούνται τους νεκρούς τους με στιχάκια και μουσική. Γεμίζουν τους τάφους με λουλούδια και για να ξορκίσουν το θάνατο στήνουν στα σπίτια βωμούς με ζαχαρένιες νεκροκεφαλές, φαγητά, μεθυστικά ποτά και το "ψωμί των νεκρών", πασπαλισμένο με κόκκινη ζάχαρη που συμβολίζει το αίμα.
Δεν λέμε βέβαια να κάνετε ολόκληρο ταξίδι για να δείτε αυτό το έθιμο, που δένει τις πανάρχαιες λατρείες με το σήμερα. Ένας βωμός των νεκρών στήνεται και στην Αθήνα, στο Κέντρο Πολιτισμού και Γλώσσας Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής, Al Andar (Χαρ. Τρικούπη 170Α), από τις 3 έως τις 5/11. Όσοι περίεργοι, προσέλθετε στον πρώτο όροφο, αλλά μην περιφρονήσετε και το ισόγειο: σας περιμένουν με μαργαρίτες και παραδοσιακά μεξικάνικα ντιπ (γκουακαμόλε και φριχόλες) κέρασμα."

Η Μέρα Των Νεκρών στο Μεξικό
Για τους Μεξικανούς σημασία δεν έχει μόνο ο θάνατος, αλλά και αυτό που ακολουθεί. Σε αυτό το πλαίσιο, γιορτάζουν στις 2 Νοέμβρη την Ημέρα Των Νεκρών στα σπίτια και στα νεκροταφεία, προσπαθώντας να φανταστούν πως είναι αυτός ο άλλος κόσμος μέσα από αναπαραστάσεις, ήθη και έθιμα που μετατρέπονται σε διαφορετικές κουλτούρες, όλες με την ίδια σημασία, αφού βαδίζουν στον άγνωστο δρόμο που σηματοδοτεί ο θάνατος και που μόνο με σύμβολα μπορεί κανείς να τον φανταστεί.

Στην Προϊσπανική περίοδο
Η γιορτή των Νεκρών είναι συνδεδεμένη με το ημερολόγιο του αγροτικού προϊσπανικού κόσμου, καθώς είναι η μόνη γιορτή που γίνεται στην αρχή της συλλογής της σοδειάς. Το πρώτο μεγάλο φαγοπότι μετά από περίοδο μηνών έλλειψης αγαθών, όπου οι θνητοί το γιορτάζουν ακόμα και με τους νεκρούς!
Η λατρεία του θανάτου είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της θρησκείας των αρχαίων Μεξικανών. Πιστεύουν ότι η ζωή και ο θάνατος αποτελούν μία ενότητα και ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ύπαρξης, αλλά ο δρόμος για μετάβαση σε κάτι καλύτερο.
Η θυσία του θανάτου δεν γίνεται για προσωπικούς λόγους: ο θάνατος εκλογικεύεται σαν ένα κοινό αγαθό, η συνέχεια της δημιουργίας. Σημασία έχει η υγεία του Κόσμου και όχι η ατομική σωτηρία. Οι νεκροί εξαφανίζονται για να γυρίσουν στον κόσμο των σκιών, για να χαθούν στον αέρα, στην φωτιά, στη γη. Επιστρέφουν με ένα τρόπο που κάνει καλό στο σύμπαν. Οι ανθρώπινες θυσίες θεωρούνται σαν φόρος που πληρώνουν οι νικητές στους θεούς, για να μπορέσουν και εκείνοι με τη σειρά τους να δώσουν τροφή στο σύμπαν και στην κοινωνία.
Επίσης, όταν κάποιος πεθαίνει στις προϊσπανικές Μεξικανικές κοινωνίες, οργανώνονται γιορτές για να βοηθηθεί το πνεύμα του νεκρού να βρει το δρόμο του. Κάποια έθιμα μοιάζουν με αυτά των αρχαίων Αιγυπτίων. Τους βάζουν φαγητό για να μην πεινάσουν γιατί το ταξίδι "πάνω στους 9 ποταμούς" (Chignahuapan) είναι μακρύ και δύσκολο, μέσα από μέρη γεμάτα πολύ κρύο και αφόρητη ζέστη, όπως το Καθαρτήριο.

Σήμερα
Αυτή η γιορτή εξακολουθεί να είναι επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό από την προϊσπανική λατρεία στους νεκρούς, που συναντούμε σε περιοχές κοντά στην πόλη του Μεξικό, στο Tláhuac, το Xochimilco και το Mixquic. Στην επαρχία του Michoacán οι πιο σημαντικοί εορτασμοί γίνονται από ινδιάνους της λίμνης του Pátzcuaro, ιδιαίτερα στο νησί του Janitzio. Εξίσου σημαντικοί εορτασμοί γίνονται στην περιοχή του Ισθμού του Τehuantepec, στην Oaxaca και στο Cuetzalán, στην επαρχία της Puebla.
Πάνω στους βωμούς ανάβουν κεριά, καίνε λιβάνι και στολίζουν με χριστιανικές εικόνες: το σταυρό και την Παναγία της Guadalupe. Βάζουν επίσης φωτογραφίες των αγαπημένων τους νεκρών. Σε μπρούτζινους δίσκους τοποθετούν φαγητά, προϊόντα κυρίως τοπικά, που καταναλώνουν στη συγκεκριμένη περιοχή. Μεθυστικά ποτά ή ποτήρια με νερό, χυμοί φρούτων, "ψυχούδια" (ψωμάκια που μοιράζουμε και στην Ελλάδα στα μνημόσυνα) στολισμένα με κόκκινη ζάχαρη που μιμείται το αίμα. Μπισκότα, φρούτα ψημένα στο φούρνο και γλυκά από κολοκύθες.

Η έννοια του Θανάτου σήμερα
Στο σύγχρονο Μεξικό υπάρχει μία ιδιαίτερη αίσθηση απέναντι στο φυσικό φαινόμενο του θανάτου και του πόνου που προκαλεί στους ανθρώπους. Ο θάνατος είναι σαν ένας καθρέπτης που αντικατοπτρίζει τον τρόπο που έχουμε ζήσει και την μετάνοια μας. Όταν φτάνει ο θάνατος, φωτίζεται η ζωή. Αν ο θάνατος δεν έχει νόημα, τότε δεν είχε νόημα και η ζωή που ζήσαμε, όπως λέει και το ρητό "πες μου πώς πεθαίνεις και θα σου πω πώς (ή ποιός) είσαι".
Μπλέκονται οι προϊσπανικές θρησκείες με την χριστιανική και έτσι ο θάνατος θεωρείται ότι δεν είναι το φυσικό τέλος της ζωής, απλά είναι μία φάση σε ένα αέναο κύκλο. Ζωή, θάνατος, ανάσταση είναι τα βήματα του ανθρώπου σύμφωνα με τον χριστιανισμό. Σε συμφωνία με τις αρχαίες πεποιθήσεις των Μεξικανών ότι η θυσία του θανάτου, η πράξη του θανάτου χαρίζεται στην πορεία της δημιουργίας της ζωής. Το σώμα πεθαίνει και το πνεύμα παραδίδεται στο Θεό (ή στους Θεούς) σαν ένα χρέος που συμφωνείται όταν μας δίνεται η ζωή.
Ο χριστιανισμός βέβαια διαφοροποιεί την θυσία του θανάτου. Τα πιστεύω βαδίζουν σε όμοιους δρόμους ως προς το ότι η ζωή δικαιολογείται και συνεχίζεται μόνο όταν μετουσιώνεται μέσω του θανάτου.
Οι Μεξικανοί "κοροϊδεύουν" το θάνατο μέσα από την πίστη τους, ίσως και μέσα από την αδιαφορία τους για την ίδια την ζωή. Δεν τον σκέφτονται, αλλά και δεν τον φοβούνται. Ο θάνατος μπορεί να είναι η εκδίκηση στη ζωή, γιατί τους ελευθερώνει από την ματαιότητα και τα βάσανα των θνητών και μετατρέπει όλους ανεξαιρέτως σε αυτό που είμαστε οι άνθρωποι, ένας μικρός σωρός από κόκκαλα. Γι αυτό και κοροϊδεύουν το θάνατο μέσα από λέξεις όπως "κοκκαλιάρης", "πετσί και κόκκαλο" και φτιάχνουν στιχάκια και παροιμίες με τέτοιες εκφράσεις. Αυτή η στάση φαίνεται και στα παιδικά παιχνίδια, με νεκροκεφαλές από ζάχαρη, σκελετούς από χρωματιστό χαρτί, μαριονέτες σε σχήμα σκελετών, καθώς επίσης και στα κόμικς και στα παιδικά διηγήματα.



http://www.public.iastate.edu/~rjsalvad/scmfaq/muertos.html
http://www.mexconnect.com/mex_/feature/daydeadindex.html
http://www.acabtu.com.mx/diademuertos/origen.html

Άντεξε ή άνθρακας ο θησαυρός;

Τί να έγινε στην συναυλία του Phil Collins; Άντεξε ή ήταν οι τελευταίες αναλαμπές μίας τσουκνίδας; Ποιός ξέρει...

Tuesday, November 01, 2005

Κοσμά και Δαμιανού σήμερα!

Γλυκιά σαν μέλι η φωνή του Caetano Veloso στο ¡Ay Amor!, ένα όμορφο τραγούδι αγάπης που το ακούσαμε από τον Βola de Nieve στην ταινία του Almodóvar "Εl flor de mi secreto". Αφιερωμένο σε έναν πολύ ιδιαίτερο για μένα εορτάζοντα!

Η Martirio με τον Chano Domínguez, την Orquestra της RTVE και μουσικούς της Jazz και του Flamenco, έδωσαν μια νέα jazz πνοή στις ισπανικές παραδοσιακές coplas στο Acoplados. Από εκεί και το παρακάτω τραγούδι, που έκανε γνωστό στην Ισπανία ο Miguel de Molina στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα και που επίσης τον πρωτακούσαμε στην Ελλάδα σε ταινία του Almodóvar να τραγουδά για την καλοπληρωμένη "La Bien Pagá".

Te Lo Juro Yo (Σου το ορκίζομαι)
Letra de Rafael de León, Música de Manuel López Quiroga

Yo no me di cuenta de que te tenía
hasta el mismo día en que te perdí.
Y vi claramente lo que te quería
cuando ya no había remedio pa" mí.
Llévame por calles de hiel y amargura,
ponme ligaduras y hasta escúpeme;
échame en los ojos un puñao" de arena;
mátame de pena, pero quiéreme.
Mira que te llevo dentro de mi corazón,
por la salucita de la madre mía
te lo juro yo.
Mira que pa mí en el mundo
no hay na más que tú
y que mis sacáis, si digo mentira,
se queden sin luz.
¡Por ti contaría la arena del mar!
¡Por ti yo sería capaz de matar!
Y que si te miento me castigue Dios,
eso con las manos sobre el evangelio
te lo juro yo.
(Για σένα θα μπορούσα να μετρήσω την άμμο της θάλασσας!
Για σένα θα ήμουν ικανή και να σκοτώσω!
Και αν σου λέω ψέμματα ας με τιμωρήσει ο Θεός
Και αυτό σου το ορκίζομαι με το χέρι πάνω στο Ευαγγέλιο.)

Ya no eres el mismo que yo conocía
el que no veía na más que por mí.
Que ahora vas con una distinta ca día
y en cambio yo muero de celos por ti.
Claro que la culpa de que esto pasara
no la tuvo nadie, nadie más que yo.
Yo que me reía de que esto acabara
y luego he llorado porque se acabó.