Friday, July 31, 2009

Te está matando

Te está matando (Σε σκοτώνει), είναι η μουσική προτροπή του Sergio Contreras και της Soni López σε όσους δεν μπορούν να σπάσουν τα δεσμά και να βάλουν τελεία και παύλα σε μια σχέση από καιρό πεθαμένη.

Για το γύρισμα του βίντεο κλιπ ζητήθηκε από την cofradía Hermandad del Cautivo στην Huelva να πάρει μέρος έτσι ώστε να θυμίζει Μεγάλη Εβδομάδα το σκηνικό. Eνώ αρχικά δέχτηκαν, τελικά δημιουργήθηκε σκάνδαλο στην Ανδαλουσία, αντέδρασε το Επισκοπείο και το Συμβούλιο της πόλης και έτσι το γύρισμα ολοκληρώθηκε με την μπάντα Agrupación Musical Santa Cruz. Πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις είχαν διεξαχθεί γύρω από αυτό το θέμα στην Ισπανία, του κατά πόσο τελικά οι οργανώσεις που σχετίζονται με τις θρησκευτικές τελετές πρέπει να παίρνουν μέρος και σε άλλες εκδηλώσεις ή/και προωθητικές ενέργειες.

Στην Ελλάδα άραγε πώς θα αντιμετωπιζόταν ένα παρόμοιο γεγονός; Στην πυρά μάλλον θα κατέληγαν και ο σκηνοθέτης και ο τραγουδιστής...



TE ESTÁ MATANDO
La Transparencia de un Alma
Sergio Contreras

Sigo a tu lao
como siempre pa escuchar
lo que tu quieras decir,
lo que tu quieras contar.
Desahogar tu alma,
limpiarla y dejarla
otra vez encadenada
a esa historia que te mata.

Sigo a tu lao
confiedente fiel
del dolor de tu piel
de las heridas
y el porque no poder
soltar la cruz de
esa historia que te mata.
No puedes limpiar tu alma
mientras la tengas callada.

Estribillo:
¿Por qué no rompes de una vez,
las cadenas que te atan a su piel?
Serás libre de la condena
y las penas,
aunque en su día
fuese tu vida entera.
Te está matando,
te está destrozando,
te está quitando
las ganas de vivir.
Te está matando,
te está destrozando,
te está quitando
las ganas de vivir.

Sigo a tu lao
rompiendo tu soledad,
en tus noches de papel,
en tu noches de ansiedad.
No te sirve ni un consuelo,
no te sirve ver el fuego
que crece día a día
por no cerrar el juego.

Sigo a tu lao,
confidente fiel
de tu vida de al revés,
de tus te quiero sin fe,
no sabes como hacer,
para romper de una vez,
el sonido de tu piel.

Estribillo:
¿Por qué no rompes de una vez,
las cadenas que te atan a su piel?
Serás libre de la condena
y las penas,
aunque en su día
fuese tu vida entera.
Te está matando,
te está destrozando,
te está quitando
las ganas de vivir.

Te está matando,
te está destrozando,
te está quitando
las ganas de vivir.
Te está matando,
te está destrozando,
te está quitando
las ganas de...
Sigo a tu lao,
como siempre pa escuchar

Sigo a tu lao,
rompiendo tu soledad
Te está quitando
las ganas de vivir.

Ακούμε τον Sergio και την Soni συνοδεία πιάνου:

Sergio Contreras y Soni López - Te está matando

ΥΓ. Μ + Μ, ευτυχώς αυτό δεν σας αφορά πια!

Thursday, July 30, 2009

Falsaria

Σήμερα ακούμε ένα bolero που μιλά για μια ψεύτρα υποκρίτρια και μια προδομένη αγάπη, με το γνωστό λατινοαμερικάνικο πάθος και το σχετικό λυρισμό που χαρακτηρίζει αυτού του είδους τα τραγούδια.



Κορυφαία ερμηνεία αυτή του Αργεντίνου Bolerista de América Leo Marini με την φωνή που έμοιαζε με χάδι, εδώ με την Sonora Matancera:

Fichas Negras - Falsaria

O Leo Marini -παρά την σπουδαία μουσική του καριέρα- πέθανε το 2000 στα 80 του χρόνια παντελώς ξεχασμένος, στην επαρχία της Mendoza.

Monday, July 27, 2009

Sobreviviendo *

Στις 16 Ιουλίου έκλεισαν 6 χρόνια από το θάνατο της Βασίλισσας της Salsa. Η έμπνευσή μου για τον τίτλο αυτού του blog υπήρξε ένας στίχος της Celia Cruz στην δική της ισπανόφωνη εκδοχή Yo Viviré του I Will Survive της Gloria Gaynor.

Sobreviviendo
En esta vida lo que estoy haciendo
Sobreviviendo
Estoy sobreviviendo, estoy sobreviviendo
Sobreviviendo
Para que la gente me siga oyendo



Χθες τη νύχτα επιστρέφοντας από μια βόλτα σε αναζήτηση δροσιάς και ρομαντζάδας στον ζεστό και γεμάτο κόσμο Λυκαβηττό, ακούσαμε στο Kosmos 9.36 μια γνωστή φωνή σε μια διαφορετική ισπανόφωνη ερμηνεία. Ήμουν σίγουρη ότι ήταν ο Pitingo, ταιριάζει σαν ήχος και στην Soulería του, αν και δεν το βρήκα στο τελευταίο cd του. Έψαξα στο youtube και όπως φαίνεται και στο βίντεο έχει ένα ελαφρώς ψωνισμένο στυλ στον τρόπο που κινείται, αλλά μου αρέσει τελικά η φωνή του και ο ίσως υπερβολικός τρόπος που προσπαθεί να περάσει τις βαθειές οικογενειακές μουσικές ρίζες του σε ό,τι ερμηνεύει.



Την ανατριχίλα που βγάζουν τα λόγια και η αξεπέραστη ερμηνεία της Celia Cruz πάντως, δύσκολα θα μπορούσε οποιοσδήποτε άλλος να την πετύχει.



* Sobreviviendo: επιβιώνοντας

Sunday, July 26, 2009

Mañana ή άστο καλύτερα γι αύριο



Αθάνατη Peggy Lee.

Δεν την συγχώρεσαν ποτέ οι συντηρητικοί επαρχιώτες συμπατριώτες της για τα προσωπικά προβλήματα υγείας που είχε και την εξάρτησή της από ουσίες και προσπάθησαν να την "θάψουν" καλλιτεχνικά.



Και όμως... τα τραγούδια της ακούγονται και σήμερα στα ΜΜΕ και στα κλαμπς. Και αγαπιούνται. Και μας κάνουν να λικνιζόμαστε στους ρυθμούς του Fever, εν μέσω καυτής θερινής νυκτός.

What a lovely way to burn!



Ακούμε την Peggy Lee να τραγουδά με την ορχήστρα του Benny Goodman:

Smoke Gets in Your Eyes

Stormy Weather


The official site of Miss Peggy Lee
Peggy Lee's biography from Wikipedia

Monday, July 20, 2009

Το φλαμένκο στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης

Από τα κακόφημα μαγαζιά του 19ου αιώνα το φλαμένκο έχει διανύσει μακρύ δρόμο για να φτάσει σήμερα να μελετάται στο Πανεπιστήμιο.

Εδώ μπορούμε να δούμε το αναλυτικό πρόγραμμα του μαθήματος που γίνεται αυτές τις μέρες στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης Els Juliols 2009, με τίτλο "Μουσική και ταυτότητα: μία προσέγγιση στην ουσία του φλαμένκο".

Ακούμε τον Don Antonio Chacón (Jerez de la Frontera - Cádiz, 1869 - Madrid, 1929) ή όπως τον έχουν αποκαλέσει "El Papa Flamenco", τον σπουδαιότερο ίσως cantaor που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Οι μοναδικές ηχογραφήσεις που σώζονται είναι δυστυχώς από τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όταν οι δυνάμεις του είχαν αρχίσει να τον εγκαταλείπουν εξαιτίας χρονίων προβλημάτων υγείας.


Saturday, July 18, 2009

Ρέκβιεμ για τη Γρανάδα


- Βλέπω τους πύργους της Αλάμπρα να υψώνονται σαν ασημένιοι στον πυκνό και αρωματισμένο από τη νύχτα αέρα, το νερό να κυλά ανάμεσα στα λουλούδια, στις κρυστάλλινες πηγές. Ακούω τη φωνή του γέρο Ισμαήλ, του τόσο αγαπημένου μου παππού, να μου λέει πως το νερό της Αλάμπρα έκλαιγε. Δεν τον πίστευα. Τώρα ξέρω πως ήταν αλήθεια, το νερό και τα σιντριβάνια έκλαιγαν! Και έκλαιγαν για μένα! Θυμάμαι τη σιωπή στις αυλές που την διέκοπταν τα τραγούδια των αηδονιών. Στις αυλές, όπου οι κολόνες διησούνταν η μία στην άλλη τα μυστικά των χρυσών οροφών που στήριζαν. Όλη εκείνη η μορφιά, που ποτέ δεν την ονειρεύτηκαν τα μάτια των ανθρώπων, μου έπνιγε την παιδική μου καρδιά. Και μια φωνή, που εγώ τότε νόμιζα ότι ήταν του αγγέλου Αθραέλ, που μου έλεγε ότι αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου ήταν ο ίδιος ο υπεσχημένος Παράδεισος και πως ήταν μάταιο να περιμένω άλλον καλύτερο.

...

Φτάνοντας στην κορυφή, σταμάτησαν ενστικτωδώς τα άλογα και έστρεψαν τα πρόσωπα προς την Αλάμπρα. Διαγράφονταν, μακρινά, τα τείχη της και οι πύργοι της, τυλιγμένοι σ΄ένα χρώμα παλιού χρυσού, κοκκινωπό, ίδιο σχεδόν μ' αυτό της ζαφοράς.
Και τους φάνηκε μοναδική και όμορφη.
Προσήλωσαν επίμονα τα μάτια τους για να τα γεμίσουν με την οικεία εικόνα. Ήθελαν να πάρουν μαζί τους την αρμονία της και τις ακριβείς της κατατομές, χαραγμένες για πάντα στους οφθαλμούς της ψυχής. Ήξεραν ότι αυτή η τωρινή απόλαυση θα έπρεπε να τους διαρκέσει για όλη τους τη ζωή.

...

- Μην παρασέρνεις κι εμάς σε τόση στεναχώρια, κύριε. Στο κάτω κάτω, η ευσπλαχνία του Αλλάχ μας γυρίζει στις ρίζες μας. Επιστρέφουμε στην Αφρική.
Ο Μποαβδίλ τον κοίταξε θλιμμένος και δεν του απάντησε.
Οι ρίζες τους; Πού ήταν οι ρίζες τους; Για εκατοντάδες χρόνια, σχεδόν επτά αιώνες, οι ρίζες τους ήταν πάντα η Ανδαλουσία, τα εδάφη της, τα τοπία της, οι άνθρωποί της. Εκεί άκουσε τις πρώτες φωνές της ζωής.

...

Όμως αυτό που για τόσο καιρό απετέλεσε τη ζωή τους, αυτή η γαλήνια φωτεινότης, αυτό το γλυκό φως της Γρανάδας, το μουρμούρισμα των πηγών της, η ευωδία των κήπων και των δένδρων της, οι φωτεινές νύχτες και τα λαμπερά της αστέρια, οι φωνές, φιλικές ή εχθρικές, που ακούγονταν επί τόσα χρόνια, είχε μεταβληθεί σε κάτι οικείο, σε μια ζωντανή ρίζα, που τώρα αιμορραγούσε καθώς την αποσπούσαν βίαια από τον κορμό.

...

Δεν μπόρεσε να αποφύγει να γεμίσουν δάκρυα τα μάτια του. Ήταν το αντίο σε εφτακόσια χρόνια γεμάτης πάθος συνύπαρξης. Το αντίο στο όμορφο όνειρο της αλληλοσυμπλήρωσης δύο κλειστών πολιτισμών. Το αντίο σε μια προσέγγιση ανέφικτη.

Ακούμε:

Diez Pianos En Concierto - Agustín Lara - Granada

ΥΓ. Ευχαριστώ! ¡Ojalá que encuentre su propia Alhambra el peque y que sea muy feliz!

Friday, July 17, 2009

¡¡¡¡¡Grupo Compay Segundo!!!!!



Όσοι βρεθήκαμε χθες βράδυ στο κατάμεστο Badminton θυμηθήκαμε με συγκίνηση και ενθουσιασμό τις δυνατές στιγμές των πρώτων συναυλιών των Buena Vista Social Club στο Λυκαβηττό, το 1997 ή 98, την εποχή της δόξας του Ibrahim, του Rubén, του Pío Leyva και της Omara Portuondo.

Τον Compay Segundo μας στέρησε ο σεισμός του 99 την ευκαιρία να τον χαρούμε από κοντά, έμειναν όμως οι γιοι του και οι συνεργάτες του για να συνεχίσουν την ιστορία του και να κάνουν αγαπητή στον κόσμο την παραδοσιακή μουσική της Κούβας.

Οι δύο γιοι του, ο Salvador στο κόντρα μπάσσο και ο Basilio στη δεύτερη φωνή (ακουλουθώντας τα μουσικά αχνάρια του πατέρα του) μαζί με τον εκπληκτικό Chiquitito που πραγματικά έδωσε "ρέστα" στο armónico, τον απίστευτο διασκεδαστή τραγουδιστή-ψυχή της συναυλίας Hugo Garzón στην πρώτη φωνή και τους υπόλοιπους συνεργάτες στα κρουστά, στα κλαρινέτα και στην κιθάρα, κατάφεραν και σήκωσαν όρθιο το κοινό να χορεύει, να τραγουδά και να χτυπά ξέφρενα παλαμάκια την τελευταία μισή ώρα της συναυλίας, υπό τους ήχους του Chan Chan και της κουρασμένης από τους πολλούς πελάτες Τula που αποκοιμήθηκε χωρίς να σβήσει το κερί και έπιασε φωτιά στο δωμάτιο αλλά και στις καρδιές όσων παρακολούθησαν αυτήν την συναυλία στο Badminton.

Την Δευτέρα έκλεισαν 6 χρόνια από την ημέρα που ο Compay αποχώρησε πλήρης ημερών και έργου, έχοντας όπως έλεγε κάνει ό,τι χρειάζεται ένας σωστός άνδρας, να φυτέψει δηλαδή ένα δένδρο, να γράψει ένα βιβλίο και να αποκτήσει ένα παιδί (εκείνος το παράκανε ελαφρώς και σταμάτησε στα 5!). Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο μνημόσυνο από αυτό που είχαμε την τύχη να πάρουμε μέρος στις 16 Ιουλίου. Αν και σχετικά ακατάλληλος ο χώρος για τόσο ζωντανή χορευτική μουσική, αυτή η βραδιά θα μας μείνει αξέχαστη. Όσοι αγαπούν την κουβανέζικη μουσική και δεν ήρθαν, απλά έχασαν!



(Τα βίντεος από συναυλίες σε άλλες χώρες τους αδικούν, αλλά μιας και απαγορεύεται η φωτογράφιση και η μαγνητοσκόπηση στο Badminton αποφάσισα να σεβαστώ τους κανόνες και έτσι δεν έχω "πειστήρια", παρότι όλοι γύρω μου ήταν εφοδιασμένοι με μηχανές και τραβούσαν συνέχεια.)

Wednesday, July 15, 2009

London calling






Spot the pianist!


Έτοιμος να απογειωθεί ο πύραυλος!


Tate Modern ή πώς μπορούν να αλλάξουν χρήση τα παλιά κτίρια και να γεννηθεί Τέχνη.


Παράθυρο στο ποτάμι, Swan Brasserie στο Shakespeare's Globe.


Κατά το "όποιος έχει πολύ πιπέρι βάζει και στα λάχανα"... "όποιος έχει πολύ αγγούρι βάζει και στο νερό"!


Ούτε ο Sherlock δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει μόνος του 55 πελάτες που μαζεύτηκαν μέσα σε μισή ώρα και ήθελαν να πάρουν το μεσημεριανό τους!

Ντέι, ντέι, ντέι!


Τί να περιμένει άραγε αυτή η λαοθάλασσα;


Το καραβάκι, για βόλτα στον Τάμεση.


Στον ίσκιο του Big Ben.




Το σούπερ σκιουράκι πετά από χέρι σε χέρι, αρπάζει την λεία του και καταλήγει στην "τραπεζαρία" του για δεκατιανό.




Τύπος φαναριού που δεν θα χρειαστούμε ποτέ στην Ελλάδα. Δυστυχώς.


Σιγά, είμαι και εγώ εδώ, μην πατήσετε τον φωτογράφο!


Από την ανάποδη;


Ή από την καλή;


Ναός; Όχι ακριβώς, όχι πια. Πολυτελές κλαμπ... ειδικός χώρος για venues.


Και μια κλεφτή ματιά στο Leeds.

Tuesday, July 07, 2009

40 κιλά Τέχνης

Αυτός είναι ο τίτλος της νέας μουσικής συνεύρεσης του cantaor Diego El Cigala και του κιθαρίστα Tomatito, δύο από τα πιο γνωστά και αγαπημένα διεθνώς ονόματα στον χώρο του φλαμένκο στην εποχή μας.

Οι δύο καλλιτέχνες -που τους είχε φέρει κοντά για πρώτη φορά το 1979 ο Camarón de la Isla στο La Leyenda del Tiempo, εμφανίστηκαν μαζί ύστερα από αρκετά χρόνια στο Τeatro de la Axerquía στις 2 Ιουλίου στο Festival de la Guitarra de Córdoba και το κοινό τους αποθέωσε. Σκοπεύουν να συνεχίσουν τις κοινές εμφανίσεις στην Ισπανία αλλά και στο εξωτερικό και να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ από αυτήν την περιοδεία.

Monday, July 06, 2009

Bajofondo - Orishas, 1ο Kosmos Festival

Πολύ καλή η πρώτη προσπάθεια του 1ου Φεστιβάλ Kosmos που έγινε στις εγκαταστάσεις του Ιππικού Ομίλου στο Γουδί, στις 31 Ιουνίου και την 1η Ιουλίου.

Οι Bajofondo -αν και δεν τους έχω παρακολουθήσει ιδιαίτερα- μου φάνηκαν εξαιρετικοί, έδωσαν την εντύπωση ότι πραγματικά κατέβαλαν όλες τους τις δυνάμεις για να συνεπάρουν το κοινό. Οι Orishas είναι μια σταθερή αξία στα live, αλλά σε σχέση με προηγούμενες συναυλίες εμφανίστηκαν ελαφρώς ... χλιαροί, ίσως επειδή ο Yotuel δεν είχε τα τρελλά κέφια στα οποία μας έχει συνηθίσει.

Πολύ κέφι, θετική ενέργεια, ζωντάνια και καλή οργάνωση στο Φεστιβάλ.

Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε και άκουγα να συζητιέται ήταν η σκόνη. Αν θυμάμαι καλά, όταν γινόταν το Womad σε αυτόν τον χώρο υπήρχε γκαζόν. Θα ήταν μια καλή σκέψη για την επόμενη διοργάνωση ή κάποιος πλαστικός τάπητας ή έστω -το λιγότερο- να έχουν καταβρέξει το έδαφος λίγες ώρες πριν, ώστε να μην πνίγει το σύννεφο της άμμου και της σκόνης τα μουσικά συγκροτήματα αλλά και το κοινό.

Ας ελπίζουμε ότι θα υπάρξει συνέχεια σε αυτή την προσπάθεια και με άλλους αγαπημένους μουσικούς του Κόσμου, σε ένα χώρο πιο περιποιημένο (ακόμα και αν είναι ο ίδιος, χρειάζεται βελτίωση).







Το αποκορύφωμα του Φεστιβάλ για την παρέα μου υπήρξε το τραγούδι Τί συμβαίνει; το οποίο εκτός από μελωδικότητα και διαπεραστικό ρυθμό, έχει και δυνατούς στίχους. Κοίτα τί συμβαίνει στη γειτονιά μου μας φώναζε ο Yotuel στο ρεφραίν με το χαρακτηριστικό χοροπηδηχτό του και την ασταμάτητη κίνηση του δεξιού χεριού παρασύροντας τον κόσμο να τον ακολουθήσει, έχοντας βγάλει την μπλούζα του και ... πανικός στο ακροατήριο, ιδίως το γυναικείο!