Saturday, June 30, 2012

Νέο ξεκίνημα



Ημέρα χαράς.

Ημέρα λύπης.

Λείπουν 3.

Προστέθηκαν 2.

Με το καλό!



... "και το αφιερώνω σε αυτούς που αγαπήθηκαν, αλλά, δεν θα ξαναγυρίσουν" ...

(Ειδικά σήμερα, περισσότερο από ποτέ.)

¿¿¿ Sin dinero ???

Thursday, June 28, 2012

Ciego

Εl que viene ciego al mundo
sin la esperanza de ver
no tiene tantas duquelas*
como el que ha visto y no ve


de Juan Orgullo Madridista

* Duquelas: preocupaciones. Son mis problemas, mis fatiguitas, mis dolores, esos eternos habitantes de mi mente que me impiden estar bien y nunca me dejan descansar. Duquelas es una expresión que tiene mucha riqueza, es sentimiento hondo muy difícil de encerrar en una sola palabra que lo resuma.

(Αυτός που έρχεται τυφλός στον κόσμο
χωρίς την ελπίδα να μπορέσει να δει
δεν έχει τόσα ντέρτια και καημούς
όσους εκείνος που έχει δει και δεν βλέπει
)

Wednesday, June 27, 2012

Φλαμένκο στην αυλή του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων


H Ισπανίδα May Fernández από την Ανδαλουσία -εκεί που η μοναδική μείξη της αραβικής, ανδαλουσιανής, σεφαραδίτικης και τσιγγάνικης κουλτούρας γέννησε το φλαμένκο- σε σύμπραξη με την Ελληνοϊσπανική ομάδα Ronda al Alba μας μεταφέρει τη μαγεία, τη μυστηριακή δύναμη και την «ανύψωση» της ψυχής του καλλιτέχνη που ερμηνεύει το χορό ή το τραγούδι και θα μας παρασύρει σε μια αυθεντική εμπειρία φλαμένκο...



Η είσοδος μόνο γι' αυτή τη συναυλία είναι 12 ευρώ
Πληροφορίες-κρατήσεις: ticket services, Τηλ. 210 7234567

Διοργάνωση
Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων
Φοίβου Ανωγειανάκη-Κέντρο Εθνομουσικολογίας

Τηλ. 210-3250198, 210-3254119, 210-3254129
www.instruments-museum.gr
melmoke@otenet.gr

Antonio Canales - Granada

O Antonio Canales στα νιάτα του!

Antonio Carmona, Alejandro Sanz - Para Que Tu No Llores

Verde - Ana Belén y Manzanita



Δεν είχα ξανακούσει μέχρι σήμερα τον Manzanita να τραγουδά στίχους από το Romance Sonámbulo του Lorca σε ντουέτο με την Ana Belén.

Όμορφη ερμηνεία.

Ούτως ή άλλως, εκπληκτικό τραγούδι το Verde... και η φωνή του Manzanita, βελούδο που χαράζει την πέτρα.

Tuesday, June 26, 2012

Atenas en llamas



Luis Eduardo Aute canta "Atenas en llamas" en el Festival LEA 2012, Festival Iberoamericano de Literatura en Atenas, el viernes 23 de junio 2012.

¡Una noche inolvidable!

Friday, June 22, 2012

Fiesta de fin de curso de Abanico


¡Antes de dispersarnos por playas e islas, se impone un brindis!

Παρεμπιπτόντως... θα υπάρχει γιγαντοοθόνη
γι' αυτούς που θέλουν να κρατάνε μια επαφή με τον αγώνα!

Η Σαποτέκα ποιήτρια Natalia Toledo στο Φεστιβάλ ΛΕΑ 2012


Νατάλια Τολέδο (Οαχάκα, 1968)


Ποιήτρια, κόρη του πολυτάλαντου ζωγράφου Φρανσίσκο Τολέδο, που θεωρείται ο τελευταίος "κλασσικός" Μεξικανός καλλιτέχνης.
Δίγλωσση, γράφει ποίηση σε δύο γλώσσες, τα ισπανικά και τα σαποτέκο, την γλώσσα της φυλής της. Εκπροσωπεί έτσι τον πολιτισμό των ιθαγενών της πατρίδας της, μέσα από την ποίηση.
Σπούδασε στα εργαστήρια του Μεγάρου Πολιτισμού του Χουτσιτάν, όπου έχουν φοιτήσει πρωτοπόροι και δάσκαλοι της συγγραφής στα σαποτέκο.
Είναι Πρόεδρος της διοικητικής επιτροπής του Μεγάρου Πολιτισμού του Χουτσιτάν.
Το 2004 τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας Nezahualcóyotl, μοναδικό εθνικό βραβείο σύγχρονης ιθαγενούς λογοτεχνίας του Μεξικού, για το έργο της Guie´ Yaasé' / Olivo Negro (Μαύρο ελαιόδεντρο).



Lo que soy, lo que recuerdo
Natalia Toledo


Una libertad que retoza y no se ha hecho fea.
La sensibilidad de un loro que habla,
soy la niña que se le caen las cocadas y no las levanta,
un huevo de gallina negra me recorre y despierta.
Soy una nariz que huele el adobe de la casa de enfrente
un patio y todas sus casas.
Una fotografía regañada,
un trazo delgado en medio de la selva.
Una flor para el agua, para otras flores y no de las personas.
Soy una resina que lloró San Vicente.
Soy un alcaraván que ahogó su canto en otro idioma.

De Olivo Negro / Guie' yaasé (2005)


“En las voces indígenas reconozco un mundo que se nombra”

Representante de la cultura indígena a través de la poesía

"Στιγμές" από το Φεστιβάλ ΛΕΑ 2012

Μάρτα Μορελεόν


Η μεξικανή τραγουδίστρια με την εξαιρετική φωνή διαθέτει ένα πλούσιο και ποικίλο λάτιν ρεπερτόριο, πάντοτε όμως ποιοτικό. Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής της πορείας έχει συνεργαστεί με αξιόλογους λατινοαμερικανούς και έλληνες μουσικούς.

H Μαρίσα Μπεντανκούρ (Ουρουγουάη), επαγγελματίας ηθοποιός εδώ και 25 χρόνια, αποφοίτησε από την Εθνική Δραματική Σχολή το 1987.


Διδάσκει θέατρο από το 1994. Ιδρυτής, διευθύντρια και καθηγήτρια του ΙΑΜ (Ινστιτούτο Ηθοποιίας του Μοντεβιδέο) www.iam.com.uy. Υπεύθυνη του τομέα της ηθοποιίας.
Από το 1994 μέχρι σήμερα διδάσκει σε εργαστήρια του Δήμου Μοντεβιδέο, σε διάφορα ιδιωτικά θέατρα, στη σχολή κινηματογράφου της Ουρουγουάης και στη Εθνική Δραματική Σχολή. Έχει πραγματοποιήσει σεμινάρια για την αρχαία ελληνική τραγωδία στην Ουρουγουάη, καθώς και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Το 2011 εξέδωσε το δεύτερο της βιβλίο, το πρώτο στη χώρα για έρευνα ερμηνείας μέσω αρχαίας ελληνικής τραγωδίας: "Visiones en movimiento" («Οράματα σε κίνηση») με την υποστήριξη του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, και ως πρώτη έκδοση του IAM.

Λος Ντελ Σουρ


Ο τέλειος συνδυασμός από την Αργεντινή μέχρι το Μεξικό με ειδικό αφιέρωμα στο Περού. Η μουσική τους, το πάθος και το ταλέντο τους προσφέρει στο κοινό τους ρυθμούς της λατινοαμερικάνικης μουσικής, μέσα από μια διαφορετική εμφάνιση, γεμάτη ρυθμό και χαρά.


Οι Άσσοι του Loui Salvator


Ρυθμοί Swing σε "καμβά" ρεμπέτικου, ελαφρών ελληνικών, αμερικάνικων jazz και ισπανικών τραγουδιών.

Thursday, June 21, 2012

O Pedro Olalla στο 4ο Φεστιβάλ ΛΕΑ


Την Τετάρτη 20 Ιουνίου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ ΛΕΑ 2012, ο Πέδρο Ολάγια παρουσίασε την ισπανική εκδοχή του βιβλίου του «Ελλάδος Ελάσσων Ιστορία», μια ουμανιστική ματιά στην ταραγμένη ιστορία των Ελλήνων.


Οι φωτογραφίες είναι της Jana Tziveleki.

Ποιητική βραδιά - Φεστιβάλ ΛΕΑ 2012



4ο Φεστιβάλ Ιβηροαμερικανικής Λογοτεχνίας - LEA 2012

Παρασκευή 22 Ιουνίου, 20:00
Ινστιτούτο Θερβάντες
Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα
τηλ.: 210 3634117 εσ. 2

Η Πρεσβεία της Ισπανίας, το Ινστιτούτο Θερβάντες και το περιοδικό Sol Latino οργανώνουν την Ποιητική βραδιά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Λογοτεχνία εν Αθήναις» (LEA) στην οποία συμμετέχουν οι ποιητές Αουρόρα Λούκε, Λουίς Εδουάρδο Άουτε, Νατάλια Τολέδο και Ντανιέλ Φράιντεμπεργκ, τους οποίους θα παρουσιάσει ο Χουάν Βιθέντε Πικέρας.

Πρόκειται για διαφορετικές ποιητικές φωνές που αντιπροσωπεύουν τον εκφραστικό πλούτο του ισπανόφωνου κόσμου καθώς και των ιθαγενών πληθυσμών που τον απαρτίζουν. Στη διάρκεια της εκδήλωσης οι συγγραφείς θα διαβάσουν μια επιλογή των ποιημάτων τους.

Μετάφραση στα ελληνικά και στα ισπανικά

Μετά το τέλος της εκδήλωσης θα προσφερθεί κρασί

Είσοδος ελεύθερη

Wednesday, June 20, 2012

Αστυνομικό μυθιστόρημα, χιούμορ και επικαιρότητα


Την Δευτέρα 18 Ιουνίου, διοργανώθηκε στα πλαίσα του Φεστιβάλ ΛΕΑ 2012 συνάντηση-συζήτηση με τον Πέτρο Μάρκαρη (Ελλάδα) και την Μαρούχα Τόρρες (Ισπανία) με θέμα "Αστυνομικό μυθιστόρημα, χιούμορ και επικαιρότητα" , σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ισπανίας. Την κουβέντα συντόνισε η δημοσιογράφος Άννα ντε Μιγέλ.


Τα πολυάριθμα έργα, άρθρα και δηλώσεις αυτών των δύο συγγραφέων αναδεικνύουν μια οξεία, άμεση και διαυγή ματιά πάνω στην κοινωνία από την οποία δεν λείπουν ποτέ το χιούμορ, η επικοινωνιακή ικανότητα και το προσωπικό στυλ. Οι δύο προσκεκλημένοι κατέθεσαν στη συζήτηση τις εμπειρίες τους σε ό,τι αφορά το αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά και άλλα θέματα της επικαιρότητας.


Η Μαρούχα Τόρρες (Βαρκελώνη, 1943) είναι μια από τις πιο αναγνωρισμένες συγγραφείς και δημοσιογράφους της Ισπανίας. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα El País και ως συγγραφέας έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, τα μυθιστορήματα Ω!, αυτός είναι! (1992), Μια τόσο κοντινή ζεστασιά (1997, σε ελληνική μετάφραση από τον Κρίτωνα Ηλιόπουλο, εκδ. Οpera, Αθήνα 2000), Η ερωμένη σε πόλεμο (2007). Το 1996 κυκλοφόρησε μια ανθολογία των δημοσιογραφικών της άρθρων με τον τίτλο Σαν μια σταγόνα και το 1999 τα δημοσιογραφικά απομνημονεύματά της ως με τον τίτλο Γυναίκα σε πόλεμο.

Το 2000 κέρδισε το Βραβείο «Πλανέτα» για το έργο της Όσο Ζούμε (ελληνική μετάφραση από τον Στράτο Ιωαννίδη, εκδ. Χαρλένικ-Bell, Αθήνα 2002) και το 2009 το Βραβείο «Ναδάλ» για το έργο της Να με περιμένετε στον ουρανό, ένας φόρος τιμής στους σπουδαίους φίλους της Τέρενσι Μόις και Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν. Το 2006 βραβεύτηκε με το Χρυσό Μετάλλιο των Καλλών Τεχνών για την συνεισφορά της στον πολιτισμό. Με τα βιβλία της Εύκολος στόχος (2011) και Χωρίς σπλάχνα (2012) η Μαρούχα Τόρρες έκανε την είσοδό της στο αστυνομικό μυθιστόρημα συνοδευόμενη από το ιδιαίτερο ύφος της, την αμεσότητα και το χιούμορ της.


Ο Πέτρος Μάρκαρης (Κωνσταντινούπολη, 1937) είναι συγγραφέας, μεταφραστής, δραματουργός και σεναριογράφος. Έχει γράψει θεατρικά έργα όπως Η ιστορία του Αλή Ρέτζο (1965) και έχει μεταφράσει έργα των μεγάλων γερμανών συγγραφέων Μπέρτολτ Μπρεχτ και Γκαίτε και του αυστριακού Τόμας Μπέρνχαρντ. Ως σεναριογράφος συνεργάστηκε πολλές φορές με τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο και συγκεκριμένα στις ταινίες Μεγαλέξανδρος (1980), Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995), Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα (1998). Επίσης είναι ο σεναριογράφος της τηλεοπτικής ελληνικής σειράς Ανατομία ενός εγκλήματος (1991-1993).

Η σειρά των επτά αστυνομικών μυθιστορημάτων του με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Κώστα Χαρίτο έγινε μεγάλη διεθνής επιτυχία και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Το 2012 κέρδισε το ισπανικό Βραβείο αστυνομικού μυθιστορήματος «Πέπε Καρβάλιο» για το σύνολο του έργου του.


Ακολουθούν βίντεο με σύντομα αποσπάσματα από την εκδήλωση.

Εισαγωγή



MT: Novela negra



ΠΜ: Πώς ξαφνικά αποφάσισα να γράψω αστυνομικό μυθιστόρημα



MT: Me gusta una mujer que ha vivido independientemente toda su vida
y que no está acostumbrada a obedecer



MT: Cada uno sirve para amenazar al otro para que el otro sea más sumiso



ΠΜ: Πολιτισμός της φτώχειας - πολιτισμός του πλούτου



Κλείσιμο

4 χρόνια ispania.gr


Η κοινότητα ισπανόφωνου πολιτισμού ispania.gr γιορτάζει 4 χρόνια λειτουργίας και σας προσκαλεί το Σάββατο 23 Ιουνίου από τις 9 το βράδυ, σε μία φιέστα που διοργανώνει σε συνεργασία με τον ASPE (Asociación de profesores de español e hispanistas en Grecia - Σύλλογος καθηγητών ισπανικών και ισπανιστών Ελλάδας).

Τις μουσικές της βραδιάς θα αναλάβουν οι παραγωγοί της ραδιοφωνικής εκπομπής του ispania.grLos Viajeros” (οι ταξιδιώτες), που με ταξιδιάρικες μελωδίες και τραγούδια από Ισπανία, Λατινική Αμερική και όχι μόνο, υπόσχονται να σας φτιάξουν την διάθεση.

Καλούμε μέλη και φίλους να γνωριστούμε ή να ξαναβρεθούμε το Σάββατο 23 Ιουνίου στις 21:00 στο Λουκούμι Bar, στο Μοναστηράκι.

Η είσοδος, ελεύθερη!

Loukoumi Bar
Πλατεία Αβησσυνίας 3,
Μοναστηράκι

Fiesta del Alma Latina



Π ρ ό σ κ λ η σ η

O ASCLAYE, το σπίτι του Λατινοαμερικάνου στην Ελλάδα,
προσκαλεί όλους τους λάτρεις του λατινοαμερικάνικου φολκλόρ,
στην καθιερωμένη ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ
στις 23 Ιουνίου, για το καλωσόρισμα του καλοκαιριού.

Τα τμήματα διδασκαλίας λατινοαμερικάνικων χορών, ταγκό και zumba θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους.

Θα σερβιριστεί κρύο πιάτο και σανγκρία καθώς θα απολαμβάνετε χορευτική μουσική από Dj.

Θα διασκεδάσετε με merengue, salsa, bachata, cumbia
και άλλους λατινοαμερικάνικους ρυθμούς.

Σας περιμένουμε!
__________________________​___________________

Reservas/Κρατήσεις: 2109232204, 21090135862, 6947107522

Tuesday, June 19, 2012

Η ελληνική επίδραση στην ιβηροαμερικανική λογοτεχνία

Στα πλαίσια του 4ου Ιβηροαμερικανικού Φεστιβάλ «Λογοτεχνία Εν Αθήναις» - LEA 2012 και του κύκλου «Ελλάδα και Λατινική Αμερική», στις 13 Ιουνίου στο Μέγαρο «Μακεδονία» του Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος», διοργανώθηκε συζήτηση με θέμα «Η ελληνική επίδραση στην ιβηροαμερικανική λογοτεχνία».
Στην συζήτηση -που έγινε σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Ισπανιστών- πήραν μέρος οι Σύλβα Πάντου, Ρήγας Καππάτος, Νίκος Πρατσίνης, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και Δημήτρης Φιλιππής.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με το καλωσόρισμα από την διευθύντρια του Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος» Μαργαρίτα Λαρριέρα, η οποία είπε δυο λόγια την ιστορία και το έργο του Ιδρύματος.

Ο Καπετάν Παναγιώτης Τσάκος είχε την ιδέα της σύστασης του Ιδρύματος "Μαρία Τσάκος" -στους χώρους του οποίου φιλοξενήθηκε η εκδήλωση- στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Όταν βρέθηκε στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης για επαγγελματικούς λόγους, η επαφή του με τους Ουρουγουανούς του αποκάλυψε έναν λαό με ιδιαίτερη καλλιέργεια και -κυρίως- έναν λαό λάτρη του αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, ένα λαό πρόθυμο δέκτη κάθε στοιχείου σχετικού προς τον Ελληνικό Πολιτισμό και την Ελληνική Παράδοση.

Το γεγονός αυτό, στάθηκε η κύρια αφορμή για τη σύσταση του “Ιδρύματος Τσάκου” το Μάρτιο του 1978, το οποίο το 2002 μετονομάστηκε σε Ίδρυμα “Μαρία Τσάκος", στην μνήμη της μητέρας του Ιδρυτή. Το Ίδρυμα συνεχίζει μέχρι σήμερα με μεγάλη επιτυχία το έργο της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και της διάδοσης στοιχείων του αρχαίου, αλλά και του νεώτερου ελληνικού πολιτισμού στην Ουρουγουάη.

Τον λόγο πήρε ακολούθως η Αδριάννα Μαρτίνεζ, διευθύντρια και ψυχή του Φεστιβάλ ΛΕΑ, καθώς και διευθύντρια-εκδότρια του περιοδικού Sol Latino.

Στην συνέχεια, η Μαργαρίτα Λαρριέρα παρουσίασε τους ομιλητές. Για όσους κινούνται στον ισπανόφωνο κόσμο της Ελλάδας, η επιλογή των ομιλητών δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, καθώς πρόκειται για διακεκριμένους συγγραφείς, καθηγητές και μεταφραστές, με βαθειά γνώση στο αντικείμενο των Πολιτισμών της Λατινικής Αμερικής.

"Δικαιοσύνη, αμεροληψία και τιμή στον ηττημένο"

Ο Νίκος Πρατσίνης, ο πρώτος ομιλητής, είναι μεταφραστής και διερμηνέας (ισπανικά, πορτογαλικά και αγγλικά), έχει διδάξει επί σειρά ετών μετάφραση στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει μεταφράσει στα πορτογαλικά Καβάφη και Σεφέρη και το 1995 έλαβε το Πρώτο Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας για μετάφραση μέρους του έργου του Καβάφη στα πορτογαλικά σε συνεργασία με τον J. M. Magalhaes, από τις εκδόσεις Relogio d' Agua με τον τίτλο "Konstandinos Kavafis: Poesias e Prosas". Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Ισπανιστών και έχει συνεργασθεί με ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά.
Ξεκίνησε την ομιλία του επικεντρώνοντας στο ότι το ελληνικό πνεύμα -αλλά και ο πολιτισμός- έφθασαν μέσω Ισπανίας στην Λατινική Αμερική. Στην Ισπανία, είχαν φθάσει μέσω της Ρώμης. Λόγω μιας διακοπείσας Αναγέννησης (εξαιτίας της Αντιμεταρρύθμιση και της Ιεράς Εξέτασςη), φορείς αυτών των ουμανιστικών ιδεών στην Ισπανία ήταν κάποια μοναστικά τάγματα, όπως οι Ιησουίτες.



Ο Νίκος Πρατσίνης επέλεξε να μιλήσει για τον Γκαρθιλάσο ντε λα Βέγα, "Ελ Ίνκα". Ο ντε λα Βέγα ήταν μιγάδας με αριστοκρατικές καταβολές (η μητέρα του ήταν πριγκήπισσα ξαδέρφη του αυτοκράτορα των Ίνκας Αταουάλπα) και ο πατέρας του Ισπανός κατακτητής.



Γεννήθηκε στο Κούσκο του Περού το 1539 και στα 21 του χρόνια μετακόμισε στην Ισπανία όπου και ακολούθησε στρατιωτική καρριέρα. Το 1590 εγκατέλειψε τον στρατό και έγινε μέλος του κλήρου. Μελέτησε την ιστορία και το έργο των κλασσικών και αναγεννησιακών ποιητών. Το πιο σημαντικό βιβλίο του είναι τα Comentarios Reales, το καλύτερο βιβλίο που γράφτηκε για τη αυτοκρατορία των 'Ινκας και την κατάλυσή της από τους Ισπανούς. Θεωρείται μάλιστα το σημείο εκκίνησης της Λατινοαμερικάνικης Λογοτεχνίας. Το Κούσκο ήταν γι' αυτόν πάντα ο οφθαλμός του κόσμου (όπως οι Δελφοί για τον Παυσανία) και ποτέ δεν μπόρεσε να διαχειριστεί πλήρως το ότι καταγόταν από δύο κόσμους. Παρόλα αυτά, υπήρξε δίκαιος και αμερόληπτος, πήρε στοιχεία και από τις δύο πλευρές για να μπορέσει να γράψει το βιβλίο του και τίμησε τον ηττημένο, όπως έκαναν ο Ηρόδοτος κι ο Θουκυδίδης.



Θέλοντας να μας δώσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, ο Νίκος Πρατσίνης μίλησε για τον Αλφόνσο Ρέγιες(Μοντερέι Μεξικού 1889 - Πόλη Μεξικού 1859). Αν ο Γκαρθιλάσο ντε λα Βέγα είχε εντρυφήσει στην απολλώνεια όψη της εληνικής σκέψης, ο Ρέγιες, επηρεασμένος από τον Νίτσε (οι λατινοαμερικανοί γνωρίζαν πλέον την Ελλάδα όχι μόνο μέσω Ισπανίας αλλά ερχόμενοι και σε απευθείας επαφή με τις κλασικές σπουδές σε πολλές ευρωαπαϊκές χώρες) στράφηκε προς την διονυσιακή πλευρά της Αρχαίας Ελλάδας, μελετώντας τους μύθους, τη θρησκεία, την μυθολογία καθώς και την σημασία τους για το σήμερα. Ο Ρέγιες -αν και διπλωμάτης στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του- υπήρξε μέγας μελετητής της Αρχαίας Ελλάδας και πολυγραφότατος.



"Η μεταμόρφωση είναι ζωή"

Τον λόγο πήρε στη συνέχεια η Σύλβα Πάντου, πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Ισπανιστών Ελλάδος, τ. Καθηγήτρια του Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού. Η Σύλβα Πάντου έφερε την διδασκαλία των ισπανικών στην Ελλάδα το 1973 και αποτελεί ένα "θεσμό" για τον χώρο. Δύο από τους ομιλητές -ο Νίκος Πρατσίνης και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος- υπήρξαν μαθητές της και μάλιστα δεν έκρυψε την συγκίνησή της που μοιραζόταν το ίδιο έδρανο με την επόμενη γενιά και είχε την δυνατότητα να χαρεί το θετικό αποτέλεσμα των προσπαθειών της.



Επέλεξε να μας μιλήσει για τον Ουρουγουανό συγγραφέα και πολιτικό Χοσέ Ενρίκε Ροντό, του οποίου οι ιδέες είχαν σαν βάση την εκτίμηση στην αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή παράδοση. Το λατινοαμερικάνικο κίνημα της Πανεπιστημιακής Μεταρρύθμισης το 1918, θεώρησε τον Ροντό σαν ένα από τους "δασκάλους της νεολαίας". Η Σύλβα Πάντου επέλεξε να διαβάσει και να αναλύσει αποσπάσματα από το βιβλίο του "Motivos de Proteo" (Montevideo, 1909).







Το μήνυμα του Ροντό, που συγκλόνισε την Σύλβα Πάντου όταν πρωτοδιάβασε τα βιβλία του και επέλεξε να μας το μεταφέρει κλείνοντας την παρουσίασή της, είναι πολύτιμο για όλους: η μεταμόρφωση είναι ζωή. Δεν πρέπει να μένουμε πάντα ίδιοι, πρέπει να αλλάζουμε. Και συγχρόνως, να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τον κόσμο όχι έξω από μας, αλλά μέσα σε εμάς. Να ανακαλύψουμε την δική μας "Αμερική", που βρίσκεται μέσα μας, στην καρδιά μας. Που έγινε μόνο για μας και που κανείς δεν μπορεί να μας την πάρει.




"Λατρεύω την ελεύθερη την τέχνη, πάντα αγνή"

Σύντομη παρέμβαση έκανε ο πολυγραφότατος ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής Ρήγας Καππάτος, ο οποίος είναι μέλος της Εταιρίας Ισπανιστών Ελλάδας και επίτιμο μέλος του Ινστιτούτου Ανώτερων Σπουδών και Περουβιανών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Αγίου Μάρκου της Λίμα “Raϊl Porras Barrenechea”. Δημοσιεύει ποιήματά του από το 1964 και έχει κυκλοφορήσει έξι δικές του ποιητικές συλλογές. Επίσης, έχει μεταφράσει πλήθος Ισπανών και Λατινοαμερικανών ποιητών και συγγραφέων και έχει δημοσιεύσει ανθολογίες ισπανόφωνης λογοτεχνίας και ποίησης.



Ο Ρήγας Καππάτος μίλησε για δύο από τα βιβλία του στα οποία πραγματεύεται το θέμα της επίδρασης της Ελλάδας -κυρίως της Αρχαίας- στην λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής. To πρώτο λέγεται "Η παρουσία της Ελλάδας στην ποίηση της λατινικής Αμερικής" (Εκδόσεις Εκάτη) και είναι του ιδίου και του Pedro Lastra. Πρόκειται για μια ποιητική ανθολογία με ποιήματα που αντλούν τα θέματά τους από μυθολογικούς ήρως και ιστορικές προσωπικότητες της Ελλάδας. Στη συλλογή παρουσιάζονται ποιητές που καλύπτουν όλο το χρονικό φάσμα της σύγχρονης ποίησης της Λατινικής Αμερικής, από τον 16ο αιώνα ως και τις μέρες μας. Το δεύτερο βιβλίο από το οποίο διάβασε αποσπάσματα, "4 σύγχρονοι Χιλιανοί ποιητές εμπνέονται με μία ολόκληρη ποιητική συλλογή ο καθένας", κυκλοφόρησε στην Αθήνα μόλις την περασμένη εβδομάδα.



"Μικροδιήγημα: η σύγχρονη εκδοχή των μύθων του Αισώπου"

H Μαργαρίτα Λαρριέρα στη συνέχεια σύστησε στο ακροατήριο τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, επίκουρο καθηγητή του Τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο γνωστικό αντικείμενο «Μεταφρασεολογία/Μετάφραση κειμένων από τα ισπανικά στα ελληνικά». Διδάσκει, επίσης, Ισπανική Λογοτεχνία στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και Λογοτεχνική μετάφραση στο Διαπανεπιστημιακό Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Μετάφρασης και Μεταφρασεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, από τα ισπανικά στα ελληνικά έργα των Ε. Σάμπατο, Μ. Αλτολαγκίρε, Ι. Αλδεκόα, Μ. Βάθκεθ Μονταλμπάν, Χ. Γιαμαθάρες, Ρ. Τσίρμπες, Χ. Αγέστα, Λ. Μ. Πανέρο, Σ. δε Τόρο, Α. Μπράις Ετσενίκε, Α. Τραπιέγιο, Α. Γκαμονέδα, Σ. Πάμιες και Α. Κουέτο.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μίλησε για το μικροδιήγημα. Η μικρής έκτασης αφήγηση δεν είναι κάτι καινούριο, δεν αποτελεί φρούτο της εποχής μας. Με μυθοπλαστικό αλλά κυρίως διδακτικό χαρακτήρα μάς είναι γνωστή από την εποχή του Αισώπου, για να περάσουμε στη συνέχεια στους αρχαίους παραδοξογράφους, τα ανατολίτικα παραμύθια, τους λατίνους συγγραφείς (Κικέρωνα, Πετρώνιο κ.ά.), τον Πλούταρχο, τον Βοκάκιο, τα μεσαιωνικά ασκητικά και αγιολογικά κείμενα κ.λπ. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και ακόμα πιο έντονα από τις αρχές του 20ού απαντάμε δείγματα υπερσύντομης λογοτεχνίας στη λογοτεχνική παραγωγή πολλών χωρών (κυρίως ισπανόφωνων και αγγλόφωνων: Έντγκαρ Άλαν Πόε, Χάουαρντ Λάβκραφτ, Ρουμπέν Νταρίο, Βισέντε Ουϊδόμπρο κ.ά.).



Καθώς προχωρά ο 20ός αιώνας, το μικροδιήγημα εμπλουτίζεται από τη συνεισφορά μεγάλων ονομάτων της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής ηπείρου: αναφερόμαστε σε διαπρεπείς συγγραφείς όπως ο Άντον Τσέχοφ, ο Φραντς Κάφκα, ο Τόμας Μπέρνχαρντ, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Άμπροουζ Μπιρς, ο Χούλιο Κορτάσαρ, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ο Τζον Απντάικ και πολλοί άλλοι.
Στην εκπληκτική διάδοση του μικροδιηγήματος από τη δεκαετία του 1990 και εντεύθεν έπαιξαν καταλυτικό ρόλο οι νέες τεχνολογίες: το Διαδίκτυο έδρασε πολλαπλασιαστικά, τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και σε επίπεδο διάχυσης στο αναγνωστικό κοινό. Στην εποχή μας, λοιπόν, η συγγραφή μικροδιηγημάτων έχει λάβει μαζικές διαστάσεις και η Λατινική Αμερική δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Υπάρχει μια ολόκληρη κατηγορία διηγημάτων που αρέσκονται στο να παραποιούν, αναδιαμορφώνουν, μεταλλάσσουν, με πολύ χιούμορ, ιστορικά συμβάντα, μύθους, παραμύθια κ.λπ. Για παράδειγμα, ακολουθεί μια «διαφορετική» Κοκκινοσκουφίτσα του Αρμάντο Κιντέρο, ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ (2003), σε συλλογική μετάφραση από το εργαστήριο Abanico:



Η Αρχαία Ελλάδα έχει διπλό ρόλο στη συγγραφή μικροδιηγημάτων. Από τη μια αποτελεί μια από τις ιστορικές του ρίζες, και από την άλλη είναι αφορμή για πνευματώδεις παραποιήσεις τις ελληνικής μυθολογίας και αρχαίας ιστορίας. Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί το μικροδιήγημα "Στην Κίρκη" του Χούλιο Τόρι, ΜΕΞΙΚΟ (1981), σε συλλογική μετάφραση από το εργαστήριο Abanico:



"Η Ωραία Ελένη", της Άλμπα Ομίλ, ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ (1998), σε μετάφραση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου:



Ο Σωκράτης υπήρξε πηγή έμπνευσης για το μικροδιήγημα "Κατοικίδιο ζώο", της Μόνικα Μπελέβαν, ΠΕΡΟΥ (2007), σε μετάφραση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.



"Νέες και πιο αξιόπιστες εκδοχές της Αρχαίας Ελλάδας", του Ρενέ Αβιλές Φαμπίλα, ΜΕΞΙΚΟ (1998), σε μετάφραση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.



"Οι ήρωες είναι φτιαγμένοι από μέταλλο και ξύλο"

Ο Δημήτρης Φιλιππής , τελευταίος ομιλητής, είναι συγγραφέας και καθηγητής Ισπανικής Ιστορίας και Πολιτισμού στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ). Επίσης, είναι επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Έρευνας Νεότερης Ιστορίας (ΚΕΝΙ) του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Ο Δημήτρης Φιλιππής μίλησε κατ’ αντιστροφή για την επιρροή της Λατινικής Αμερικής στην ελληνική λογοτεχνία. Με αφορμή το ποίημα του Ν. Εγγονόπουλου, "Μπολιβάρ ένα ελληνικό ποίημα΄", ο ομιλιτής βρήκε κοινά σημεία ανάμεσα σε αυτό το έργο και στο μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, "Ο στρατηγός μες στον λαβύρινθό του". Σύμφωνα με τον Δ.Φιλιππή, σε αμφότερα τα έργα ο Απελευθερωτής Μπολίβαρ εξανθρωπίζεται, καθότι «είναι φτιαγμένος από μέταλλο και από ξύλο» και έτσι «λυτρώνεται», τόσο ως ιστορικό πρόσωπο όσο και ως λογοτεχνικός ήρωας.



Eπίσης, o συγγραφέας και καθηγητής περιέγραψε αφενός πώς ο «Μπολιβάρος» ενέπνευσε την ελληνική επανάσταση και αφετέρου πώς ο «Μπολιβάρ» (με τον τόνο στη λήγουσα) ενέπνευσε τον Εγγονόπουλο και μέσω αυτού την ελληνική αντίσταση. Στην αρχή της ομιλίας του, αναφέρθηκε και στον «Μπολίβαρ, ως προσωπικότητα αναφοράς για την ιδέα του πανισπανισμού», σύμφωνα με τον Ουναμούνο, ο οποίος θεωρεί ότι «οι συλλογικές πολιτισμικές πατρίδες», όπως ακριβώς η «ισπανικότητα (hispanidad)» και η «ελληνικότητα» (ή ο ελληνισμός), έχουν ανάγκη να βγάζουν από τη μήτρα τους «μύθους» σαν τον Μπολίβαρ, «που είναι ωραίος σαν Έλληνας», και να στηρίζονται σε αυτούς.







Η συγκεκριμένη ομιλία -που μάλλον κέρδισε το μεγαλύτερο μέρος του ενδιαφέροντος του κοινού, αν κρίνω από τις ερωτήσεις που ακολούθησαν- βασίστηκε σε δύο προηγούμενες μελέτες του Δημήτρη Φιλιππή, οι οποίες είναι: 1. Σιμόν Μπολίβαρ, ο Απελευθερωτής, Ιστορικά/ Ελευθεροτυπία, , τχ. 76 (29-3-2001), και 2. Excitador Hispaniae/Libertador. “Bolívar unamunesco”: Un discurso sobre la civilización española, στα Πρακτικά Συμποσίου για τον Μπολίβαρ και τον Μιράντα, Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών-Τμήμα Ισπανικής Γλώσσας και Πρεσβεία Βενεζουέλας, Μάρτιος 2011 (υπό έκδοση).


Ύστερα από αρκετές ερωτήσεις εκ μέρους του κοινού και διευκρινίσεις από τους ομιλητές, την εξαιρετικά οργανωμένη και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα και διδακτική εκδήλωση έκλεισε με σύντομο χαιρετισμό ο "οικοδεσπότης" Καπετάν Παναγιώτης Τσάκος.



.

Ποιητική Ανθολογία του Νικολάς Γκιγιέν

20.06.2012, 18.30

Πρόσκληση

Στα πλαίσια του Φεστιβάλ ΛΕΑ 2012
η Πρεσβεία της Κούβας στην Ελλάδα, το Ινστιτούτο Θερβάντες,
το Ίδρυμα Μαρία Τσάκος και το περιοδικό Sol Latino σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου
Ποιητική Ανθολογία του Νικολάς Γκιγιέν στα ισπανικά και ελληνικά,
του Χάιμε Σβαρτ, χιλιανού καθηγητή Ισπανικής γλώσσας και Ισπανοαμερικανικής λογοτεχνίας και ποιητή,
σε μετάφραση της Άννας Καράπα.

Απαγγελία ποιημάτων στα ισπανικά από τον Χάιμε Σβαρτ
και στα ελληνικά από την Μαρία Παπαδημητρίου και την Βίβιαν Κακλαμανάκη.
Οι μουσικοί Edmundo Boudon και Alejandro Díaz από την Χιλή
θα ερμηνεύσουν δημοφιλή τραγούδια της Χιλής και της Λατινικής Αμερικής
μαζί με τον μουσικό Άλκη Κόλλια από την Βενεζουέλα.

Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας.
Μητροπόλεως 23, Αθήνα.
Είσοδος ελεύθερη μέχρι να καλυφθούν οι θέσεις.

Βραδιά αφιερωμένη στον Carlos Gardel

Κυριακή 24 Ιουνίου

Βραδιά αφιερωμένη στον Carlos Gardel

Στις 18.30 μ.μ. Ταινία Flor de durazno (1917)
Στις 20.00 μ.μ. Ντοκιμαντέρ για την ζωή του και τα τελευταία χρόνια του
Στις 21.00 μ.μ O Bruno Dandó στα καλύτερα τραγούδια του Gardel
Είσοδος 7€ με ποτό

Πιττάκι 10, 10554 ΨΥΡΡΗ
210-8220438, 6982448997
Είσοδος 7 ευρώ με κρασί

ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ

ΜΑΡΤΙΝ ΦΙΕΡΡΟ - MARTIN FIERRO

CENTRO CULTURAL ARGENTINO


centro.martinfierro@gmail.com

Sunday, June 17, 2012

Η Maruja Torres στην Αθήνα

Την ερχόμενη εβδομάδα η ισπανίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος Maruja Torres θα είναι μαζί μας στην Αθήνα:

Δευτέρα 18 Ιουνίου, 19:30
Ινστιτούτο Θερβάντες, Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα
4ο Φεστιβάλ Ιβηροαμερικανικής Λογοτεχνίας - LEA 2012

Συζήτηση με θέμα "Αστυνομικό μυθιστόρημα, χιούμορ και επικαιρότητα" διοργανώνει η Πρεσβεία της Ισπανίας, το Ινστιτούτο Θερβάντες και το περιοδικό Sol Latino στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Λογοτεχνία εν Αθήναις» (LEA).
Προσκεκλημένοι της εκδήλωσης είναι ο έλληνας συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης και η ισπανίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος Maruja Torres. Τη συζήτηση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Άννα ντε Μιγέλ.
Είσοδος ελεύθερη

Τετάρτη 20 Ιουνίου, ώρα 19:30
Πάντειο Πανεπιστήμιο
Στούντιο Χιλλ, οδός Χιλλ 3-5, Πλάκα

Η Πρεσβεία της Ισπανίας σε συνεργασία με το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Πάντειου Πανεπιστημίου διοργανώνουν μια ανοικτή συζήτηση με την ισπανίδα δημοσιογράφο και συγγραφέα Μαρούχα Τόρρες με θέμα "Οι δημοσιογράφοι σήμερα: Με το μαχαίρι στο λαιμό".
Η συζήτηση θα γίνει με μετάφραση στα ελληνικά και στα ισπανικά και θα μεταδοθεί ζωντανά στον ιστότοπο cmc.panteion.gr.
Είσοδος ελεύθερη

Tonto, tonto, tonto

"Ningún tonto se queja de serlo: no les debe ir tan mal."

Noel Clarasó i Serrat


Η βλακεία, όταν συνοδεύεται από πείσμα και αγένεια, δεν θα έπρεπε να διώκεται σαν ποινικό αδίκημα;

Άγριο πράγμα, να έχει κοπεί η "παροχή". Ως και αηδιαστικό.

Saturday, June 16, 2012

¿Para qué leer?

Premios Nacionales de Flamenco

FALLADOS LOS PREMIOS NACIONALES DE FLAMENCO DE LA CÁTEDRA DE FLAMENCOLOGÍA

La Cátedra de Flamencología de Jerez ha hecho público el fallo de sus bianuales Premios Nacionales de Flamenco y sus premios locales Copa Jerez.

Los premios nacionales en número total de diez, consisten en un diploma y una figura exclusiva en bronce, valorada cada una en cerca de trescientos euros. El fallo, otorgado por un jurado de miembros de la Cátedra jerezana ha sido el siguiente:

Premio de Honor a la Maestría por toda una vida dedicada al cante jondo, al maestro Manuel de los Santos Pastor “Agujeta de Jerez”.
Premio Nacional de Cante, al cantaor sevillano José de la Tomasa.
Premio Nacional de Baile, a la bailaora Sara Baras, de San Fernando (Cádiz).
Premio Nacional de Guitarra, para Antonio Higuero, de Jerez.
Premio Nacional de Enseñanza Flamenca: a la Fundación Cristina Heeren de Arte Flamenco, de Sevilla.
Premio Nacional a la mejor Discografía al cantaor Curro Lucena por el conjunto de su amplia obra discográfica.
Premio Nacional a las Artes Plásticas, al fotógrafo Miguel Ágel González, de “Diario de Jerez”.
Premio Nacional a la Crítica Flamenca, a Juan Vergillos, de “Diario de Sevilla”.
Premio Nacional a la Divulgación del Flamenco, al Colegio Mayor Universitario Isabel de España, de Madrid, por su anual Festival Flamenco “Tío Luis el de la Juliana”.
Y Premio Nacional a la Promoción del Flamenco, a la Peña “Al Ándalus”, de Amberes (Bélgica) por el conjunto de sus actividades flamencas y, en especial, por su anual fiesta navideña con villancicos flamencos de Jerez.

Estos premios vienen concediéndose por la Cátedra de Flamencología de Jerez, desde el año 1964 y la anterior edición correspondió a 2010.

Por su parte, los premios locales Copa Jerez, consistentes en un emblemático catavino jerezano, los ha concedido la Cátedra al cantaor Manolo Simón, a la bailaora Patricia Ibáñez y al guitarrista Diego del Morao. Estos premios serán entregados en fecha próxima, en el transcurso de una gran gala.

Gabinete de Prensa
CÁTEDRA DE FLAMENCOLOGÍA DE JEREZ
15 de Junio de 2012

Wednesday, June 13, 2012

Σινεμά από Εκουαδόρ και Αργεντινή

Στα πλαίσια του 4ου Ιβηροαμερικανικού Φεστιβάλ «Λογοτεχνία εν Αθήναις» ΛΕΑ 2012, θα προβληθούν σήμερα δύο ταινίες από το Εκουαδόρ και την Αργεντινή, στο Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23. Υπότιτλοι στα ελληνικά, είσοδος ελεύθερη.

Στις 19.30: Ανάμεσα στον Μαρξ και μια γυμνή γυναίκα, του Καμίλο Λουσουριάγα(Ισημερινός).



Στις 21.30: Σκοτεινός θάλαμος, της Μαρία Βικτόρια Μένις (Αργεντινή).

I will survive ... ?



Tuesday, June 12, 2012

Alianza del Pacífico

Perú, México, Colombia y Chile eliminarán las visas entre sus ciudadanos.
En el marco de la Alianza del Pacífico, también acordaron proyectarse en conjunto hacia el área de Asia-Pacífico



Fuente: El Comercio.pe

(Στα πλαίσια της "Συμμαχίας του Ειρηνικού", το Περού, το Μεξικό, η Κολομβία και η Χιλή θα καταργήσουν την χρήση βίζας ανάμεσα στους πολίτες τους. Επίσης, σκοπεύουν να επεκταθούν εμπορικά σαν σύνολο, προς την πλευρά της Ασίας.)

"Ελλάδα και Λατινική Αμερική" στο 4ο Φεστιβάλ ΛΕΑ



Στα πλαίσια του Φεστιβάλ ΛΕΑ, αύριο αρχίζει ο κύκλος συζητήσεων «Ελλάδα και Λατινική Αμερική» στο Ίδρυμα «Μαρία Τσάκος».

Συγκεκριμένα, στις 19.30 θα διεξαχθεί συζήτηση με θέμα: «Η ελληνική επίδραση στην ιβηροαμερικανική λογοτεχνία» με τους Σύλβα Πάντου, Νίκο Πρατσίνη, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και Δημήτρη Φιλιππή, σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Ισπανιστών.

Ένας κι ένας οι ομιλητές, όλοι γνώστες του αντικειμένου και με ιδιαίτερες επικοινωνιακές ικανότητες. Μια συζήτηση -στα ελληνικά- που δεν πρέπει να χάσουμε, όσοι ενδιαφερόμαστε για την λογοτεχνία ή/και τους ισπανόφωνους πολιτισμούς.

Friday, June 08, 2012

"Μαύρο Ψωμί" - Δυο λόγια για την ιστορική περίοδο

Η Πρεσβεία της Ισπανίας και το Ινστιτούτο Θερβάντες διοργάνωσαν στις 6 Ιουνίου την πρεμιέρα στην Ελλάδα της ισπανικής ταινίας "Μαύρο Ψωμί" (2010, 108´) του σκηνοθέτη Αγουστί Βιγιαρόνγκα. Η ταινία βραβεύτηκε με 9 βραβεία Γκόγια 2011 μεταξύ των οποίων καλλίτερης ταινίας και καλλίτερου σκηνοθέτη, 15 βραβεία Gaudí 2011 και το Αργυρό Κοχύλι καλλίτερης ηθοποιού του Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν 2010.
Πριν την προβολή, ο ιστορικός του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Πατρών Δημήτρης Φιλιππής, έκανε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εισαγωγή πάνω στην ιστορική περίοδο που πραγματεύεται η ταινία.
Τον ευχαριστούμε που μοιράστηκε μαζί μας τις γνώσεις του.
Ακολουθεί το κείμενο της παρουσίασης του Δημήτρη Φιλιππή.


Καλησπέρα σε όλους. Θα ευχαριστήσω βεβαίως τους διοργανωτές για αυτή την πρόσκληση και περνάω αμέσως σε μια συνοπτική εισαγωγή πάνω στην ιστορική περίοδο που πραγματεύεται η ταινία, όπως θέλει το πρόγραμμα της σημερινής βραδιάς.
Η ταινία λοιπόν τοποθετείται χρονολογικά στην αρχή της πρώτης περιόδου του φρανκισμού: Πρόκειται για τη λεγόμενη μεταπολεμική περίοδο, (periodo de postguerra), που έχει ως αφετηρία την επίσημη λήξη του εμφυλίου, την 1-4-39, διανύει όλη τη δεκαετία του 40 και φτάνει ως τις αρχές του 1950. Μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι αν και η υπόθεση της ταινίας εκτυλίσσεται κατά το έτος 1944, παραπέμπει ωστόσο στο έτος της νίκης (el año de la victoria), όπως θέλησε έκτοτε το καθεστώς να ονομάζεται το έτος 1939.
Αυτοβιογραφικές μαρτυρίες της εποχής θυμούνται λοιπόν εκείνο το πρώτο και «σύντομο μετεμφυλιακό καλοκαίρι» τη συγκρατημένη αισιοδοξία ενός κόσμου, που επιβίωνε μέσα στα ερείπια και που ήθελε να γλυκάνει με κάθε τρόπο τις πληγές του: η κατανάλωση παγωτού κατ’ εκείνο τον Αύγουστο του 1939 ανήλθε στις 50.000 πεσέτες, ρεκόρ κατανάλωσης για ένα λαό που πενόταν. Ο Π.Π. που εξερράγη στο μεταξύ από τον Σεπτέμβριο, με την επίθεση του Χίλτερ στην Πολωνία, θα άφηνε στα στόματα των Ισπανών μια γλυκόπικρη γεύση καθώς θα απομόνωνε αμέσως την ευμενώς ουδέτερη, και υπέρ του Άξονα φυσικά, Ισπανία. Το ιστορικό φόντο της ταινίας είναι λοιπόν μια Ισπανία που είχε βγει εντελώς κατεστραμμένη μέσα από τα ερείπια του εμφυλίου πολέμου της κατά το 1939, και που τώρα, στα 1944, πλέον, η επικείμενη λήξη του άλλου φρικτού πολέμου, του Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκει τη χώρα ακόμα μέσα στα ερείπια και επιπλέον εντελώς απομονωμένη από τους νικητές συμμάχους. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, ο ισπανικός εμφύλιος ήταν η «πρόβα τζενεράλε» του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ιστορική περίοδος στην οποία τοποθετείται η ταινία είναι, λοιπόν, μια εποχή κατά την οποία οι Ισπανοί επιβιώνουν και συμβιώνουν με την πείνα, την εξαθλίωση, την ανέχεια, τις αρρώστιες και τη δημογραφική συρρίκνωση, καθώς εκτός των άλλων, οι ηττημένοι αντιφρονούντες, που συλλήβδην καταχωρούνταν από το καθεστώς ως κομμουνιστές ή αλλιώς ως «rojos», δηλαδή «ερυθροί» (και προτιμούμε εδώ, την τότε ορολογία του ελληνικού τύπου) έχουν πάρει κατά δεκάδες χιλιάδες το δρόμο της εξορίας. Ανάμεσά τους είναι πολλοί νέοι και κάποιοι κορυφαίοι διανοούμενοι.
Στο μεταξύ, πολλές καραβιές εγκαταλελειμμένων «ερυθρών ισπανοπαίδων» έχουν ήδη ξεφορτώσει τις μικρές ψυχές σε λιμάνια της Αγγλίας, του Μεξικού, της Σοβιετικής ΄Ενωσης: κάποια από τα παιδιά αυτά θα υιοθετηθούν, ενώ άλλα, τα περισσότερα ίσως, θα στηριχτούν στη θυσιαστική φροντίδα εθελοντριών ανάδοχων μητέρων ή ορφανοτροφείων. Ο μικρός ήρωας της ταινίας μας, ωστόσο, ως γιος ερυθρού, θα έχει λίγο διαφορετική πορεία, που θα τη δείτε στην ταινία. Αυτή ακριβώς η πορεία, όμως, είχε προδιαγραφεί ήδη από το στρατηγό Φράνκο το 1938, με το «Νόμο των Πολιτικών Ευθυνών» (ley de las responsabilidades políticas), σύμφωνα με τον οποίο ήταν εξ ορισμού υπόδικοι όλοι οι μαχητές και υποστηρικτές της λεγόμενης «Ερυθράς Ισπανίας» και έπρεπε να συλληφθούν, να καταδικαστούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Συνεπώς, η ταινία παραπέμπει σε αυτή την εποχή της απηνούς πολιτικής καταδίωξης και του χαφιεδισμού, που φέρει τώρα τη σφραγίδα ενός εθνικισμού νέας κοπής: δηλαδή του φρανκισμού. Από αυτή την άποψη, δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι η ταινία απαθανατίζει τη στιγμή της νέας επιστροφής της Ισπανίας στον αυστηρό καθολικισμό, στην Αντιμεταρρύθμιση της νέας εποχής και στην αναβίωση μιας άλλου τύπου Ιεράς Εξέτασης, που δεν έχει πλέον ως πρώτο εχθρό της την ανεξιθρησκία και το κυνήγι μαγισσών, αλλά τώρα καλύπτεται από το πολιτικό περίβλημα συνεχόμενων ιδιώνυμων διαταγμάτων. Δεν είναι τυχαίο προφανώς ότι στην ταινία όλα κινούνται γύρω από μια inquisitio: Inquisición, σημαίνει Ιερά Εξέταση και inquisitio σημαίνει έρευνα. Στην αρχή της ταινίας μας, λοιπόν, διαπράττεται μια στυγνή πολιτική δολοφονία, η οποία και διερευνάται στη συνέχεια. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα κυνήγι «ερυθρών μαγισσών»…
Παρ’ όλα αυτά, δεν βλέπουμε μια ταινία με στοιχεία φιλμ νουαρ: εδώ το σκηνικό είναι σκοτεινό, σχεδόν δαιδαλώδες, όπως τα πλοκάμια της καταδίωξης. Πρόκειται για μια σκηνογραφία λιτή, αυστηρή έως και τρομακτική, όπως η εικόνα που κοινώς έχουμε για την Ιερά Εξέταση. Οι ήρωές μας σπάνια γελούν, μετά βίας ο μικρός πρωταγωνιστής θα κρυφογελάσει κάποια στιγμή, δεν σκάει κανείς εύκολα ένα χαμόγελο, δεν αναδύεται από πουθενά μια χαραμάδα αισιοδοξίας. Όλοι φαίνεται να επιθυμούν διακαώς την «μπελ επόκ», που όμως δεν φαίνεται πουθενά, και αυτή την «ωραία εποχή» την έχουμε δει να σκιαγραφείται στην άλλη γνωστή ομώνυμη ταινία. Αντίθετα, στην ταινία μας ενίοτε περισσεύει η σιωπή, καθώς πρόκειται πράγματι για «χρόνια της σιωπής», όπως τιτλοφορείται ένα άλλο, το καλύτερο ίσως, ρεαλιστικό μυθιστόρημα για την εποχή αυτή.
Είπαμε, είμαστε ακριβώς μετά τη λήξη του εμφυλίου: «Franco manda y España obedece», «ο Φράνκο διατάσσει και η Ισπανία υπακούει». Ο εθνικός καθολικισμός (nacionalcatolicismo), έχει θριαμβεύσει ιστορικά στο παρελθόν και, τώρα, σύμφωνα με την προπαγάνδα του καθεστώτος, είναι μοιραίο να συνεχίσει εφεξής να θριαμβεύει εις το διηνεκές: «España es una unidad de destino en lo universal» με αυτή τη φράση αποτύπωνε αυτό το διηνεκή θρίαμβο ο ισπανός νομοθέτης σε μεταγενέστερο συγκεντρωτικό διάταγμα με τους νόμους του φρανκισμού.
Ο φρανκισμός αυτοκαθορίστηκε ως μια «οργανική δημοκρατία». Σε αυτήν ο πολίτης δεν υπάρχει ως αυτόνομη υπόσταση, αλλά πραγματώνεται μόνον ως μέρος των κατεστημένων θεσμών: της οικογένειας, της εκκλησίας, του εθνικού συνδικαλιστικού φορέα, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και όταν λέμε τοπική αυτοδιοίκηση, εννοούμε την τοπική εκπροσώπηση του φρανκισμού στις περιφέρειες, και όχι βεβαίως τις Ισπανίες των αυτονομιών, που ο φρανκισμός τις κατέστειλε και απαγόρευσε τις γλώσσες τους. Και εδώ, στην ταινία μιλάμε για την πιο σημαντική αυτονομία, αυτή της Καταλονίας, που υπέφερε περισσότερο επί φρανκισμού ως «βασική εστία εκτροφής των ερυθρών και αυτονομιστών». Ο Έμιλι Τεϊσιδόρ, συγγραφέας του βιβλίου πάνω στο οποίο βασίζεται η ταινία που προβάλουμε σήμερα, έχει μιλήσει για την διπλή εξορία των Καταλανών: εξορία αυτών που έφυγαν και εξορία αυτών που έμειναν και υποχρεώθηκαν να αλλάξουν γλώσσα. Η ταινία μας είναι σε καταλανική γλώσσα, αλλά όπως θα παρατηρήσετε όταν τα τεκταινόμενα εκτυλίσσονται σε δημόσιο χώρο, ενίοτε ακούγεται η καστιλιάνικη, η μόνη επίσημη γλώσσα στην Ισπανία του φρανκισμού.
Αφετηρία του ιστορικού πλαισίου της ταινίας είναι, λοιπόν, το «Έτος της Νίκης», το 1939, «της νίκης του πολιτισμού εναντίον της βαρβαρότητας», όπως έλεγε η προπαγάνδα του φρανκισμού (και κάθε ομοιότητα με παρόμοιες μεταγενέστερες φράσεις, παρακαλώ να εκληφθεί ως απολύτως συμπτωματική). Πώς ήταν όμως ο πολιτισμός του φρανκισμού, λοιπόν, στην πρώτη περίοδό του και δη σε αυτή που αναφέρεται η ταινία (1939-1944); Μπορεί η μισή χώρα να ήταν ακόμα ερείπια, να θέριζαν οι αρρώστιες (κυρίως, ηπατίτιδα, τύφος, σύφιλη) και η πείνα, εντούτοις απαγορευόταν δια ροπάλου «το πτύειν και το ουρείν», σε δημόσιους χώρους και δρόμους. Έπρεπε δηλαδή όλοι να τηρούν στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής, και οι κουρείς διαφήμιζαν πώς απολύμαιναν αποτελεσματικά τα εργαλεία τους για να καταπολεμούν τις ψείρες, γιατί αν δεν το ξέρετε, οι ψείρες συνήθως ευδοκιμούν στις κεφαλές ερυθρών και άλλων παρόμοιων μιασμάτων. Και συν τοις άλλοις επειδή κατά τα χρόνια της Β’ Ισπανικής Δημοκρατίας (1931-36) οι ερυθροί δεν φορούσαν καπέλο, καθότι επρόκειτο για ένδειξη αστικής αμφίεσης, ο ευφυής πιλοποιός της φημισμένης στις μέρες μας, plaza del Sol, έγινε γρήγορα εκατομμυριούχος με το σλόγκαν «los rojos no usaban sobrero»: «οι κόκκινοι δεν φορούσαν καπέλα». Τώρα το καπέλο ήρθε η ώρα να το ξαναφορέσουν πάλι οι «blancos» και οι «azules» (άσπροι και γαλάζιοι), όπως ονομάζονταν οι νικητές εθνικιστές του φρανκισμού. Καπέλο έπρεπε να φορέσουν όμως και «rojillos», οι «ερυθριάζοντες», δηλαδή οι όχι και πολύ πεπεισμένοι ή οι λιγότεροι μπαρουτοκαπνισμένοι ερυθροί, που και δια μέσου της αμφίεσης κοιτούσαν τώρα όχι μόνο να γίνουν αποδεκτοί από τη νέα τάξη, αλλά και να ενταχθούν σε αυτή.
Ανεξάρτητα από την αμφίεσή του, ο πατέρας του μικρού πρωταγωνιστή της ταινίας μας, φιλοτεχνείται μάλλον ως ένας «λιποτάκτης-rojillo» και όχι σαν ένας «rojo»: οι «βέροι ερυθροί» διαπομπευόταν δημόσια, όπως ο σοφός δάσκαλος και οι άλλοι σύντροφοί του στο αριστούργημα Η γλώσσα της πεταλούδας, ταινία που παρουσίασαν πέρσι οι ίδιοι φορείς: «rojo, anarquista, cabrón» θυμάστε τον επίλογο αυτής της ταινίας, πώς όλο το χωριό και ο αγαπημένος μαθητής του διαπόμπευσαν, βρίζοντάς τον, το σοφό δάσκαλο, για να αποδείξουν έτσι ότι είναι βασιλικότεροι του βασιλέως.
Στην ταινία θα δούμε πώς αφήνεται να εξαγοραστεί ο λιγότερο δυνατός: εξαγοράζεται λοιπόν με τον πιο βίαιο τρόπο έχοντας ως άλλοθι την επιβίωση της οικογένειάς και το καλύτερο μέλλον του γιου του. Από την άλλη πλευρά, οι νικητές ξέρουν να εξαγοράζουν επίσης με τα πιο χυδαίο και απάνθρωπα μέσα. Και είναι εύκολος ο συμβολισμός: η χοντρή κυρία που εμφανίζεται στην ταινία εκπροσωπεί την ιθύνουσα, νικήτρια και πλούσια τάξη. Και όλα αυτά γίνονται διότι είναι επιτακτική η ανάγκη να δημιουργήσουν οι ήρωες ιδιωτική ζωή, γιατί «χωρίς την ιδιωτική ζωή δεν υπάρχει δημόσια», έγραψε κάποτε ο συγγραφέας Χουλιάν Μαρίας αναφερόμενος στο μετά τον εμφύλιο. Μόνο που για να έχουν ιδιωτική ζωή οι πρωταγωνιστές της ταινίας μας καταφεύγουν στη βία.
Ποια είναι τελικά η εποχή της ταινίας; Είναι η εποχή της ένστικτης βίας που απελευθερώνεται αχαλίνωτη με άλλοθι την επιβίωση, και βεβαίως εδώ η βία δεν στηλιτεύεται, αλλά περιγράφεται ωμή όπως είναι. Δεν υπάρχει ηθικολογία, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει, αφού δεν πρόκειται για μια ισορροπημένη κοινωνία, αλλά για μια πληγωμένη κοινωνία, που δεν ορρωδεί μπροστά σε τίποτα, που δεν διστάζει να εκτελεί καθημερινά και την παιδική αθωότητα μέσω της «βίας του ψέματος». Δεν υπάρχει πουθενά αθωότητα. Και αποτυγχάνει οικτρά ο συμπρωταγωνιστής της ταινίας, ο πατέρας του παιδιού, ως συλλέκτης πουλιών, δηλαδή ως διαπρύσιος κήρυκας της αθωότητας και των ιδανικών.
Το ψέμα είναι μια μορφή βίας και κυρίως το ψέμα που λέμε στα παιδιά… Και πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά, όπως λέει ο Μανώλης Αναγνωστάκης στην τελευταία ποιητική συλλογή του. Ο σπουδαίος ποιητής μας έχει ζήσει και αυτός παρόμοιες καταστάσεις και βέβαια είναι εύκολες οι αναγωγές, οι ομοιότητες και οι διαφορές με την πρόσφατη ελληνική ιστορική εμπειρία, όπως αποτυπώνεται στα δικά μας έργα, λογοτεχνικά και κινηματογραφικά…
Στην ταινία μας, όμως, ο εμφύλιος συνεχίζεται ακόμα, όχι πια με όπλα, αλλά ο διχασμός τώρα είναι εσωτερικός, προσωπικός, οικογενειακός, ενδοπαραταξιακός. Δεν υπάρχουν ιδανικά, δεν υπάρχει τρυφερότητα: δεν είναι η αφήγηση του παππού, που μας θυμίζει την Καταλωνία μιας άλλης εποχής, όπως είπε ο Πικέ διαφημίζοντας την ταινία για τα όσκαρ. Η αφήγηση του παππού έχει τρυφερότητα ακόμα και όταν αναφέρεται στη βία. Και πολλοί παππούδες του σήμερα, όσοι έχουν απομείνει, τέλος πάντων, ως παιδιά της εποχής εκείνης ήταν φτωχοί και πένητες, επιπλέον δε ήταν και ηττημένοι. Έτρωγαν δηλαδή πικρό ψωμί. Μαύρο ψωμί, στην περίπτωσή μας, γιατί τότε δεν έβρισκες εύκολα άσπρο, δηλαδή πραγματικό ψωμί, φτιαγμένο από αλεύρι σταριού…αλλά ψωμί φτιαγμένο από διάφορα άλλα αλεύρια άγνωστης προέλευσης και ύποπτης κατασκευής, που έδιναν περίεργες αποχρώσεις στα ψωμιά, «από μαύρη ως κίτρινη απόχρωση», («coloraciones variadas, desde el negro hasta el azul»). Το κίτρινης απόχρωσης θα ήταν κάτι σαν τη δική μας μπομπότα της Κατοχήs, όπως μπορώ να υποθέσω, αλλά πολύ χειρότερης ποιότητας, όπως προκύπτει πάλι από τη λογοτεχνία και τη βιωματική αφήγηση. Σύμφωνα δε με τις ίδιες αφηγήσεις, το πραγματικό ψωμί το πουλούσαν οι μαυρογορίτες και ενίοτε το πουλούσαν στο μετρό χωριάτισσες, κρύβοντάς το κάτω από τις μακριές και φαρδιές φούστες τους. Και αφού έριχναν λοξές ματιές τριγύρω, μην τυχόν και περνάει κάνας αστυνομικός, φώναζαν την πραμάτεια τους με το συνθηματικό «llevo barras», που μπορεί να ήταν πλάκες σαπουνιού, αλλά ήταν φρατζόλες.
Μην ξεχνάμε ότι το ιστορικό φόντο της ταινίας είναι η εποχή «πείνας και των γονέων», είναι η εποχή των συσσιτίων, της απομόνωσης και του δόγματος της αυτάρκειας. Σύμφωνα με το καθεστώς, η χώρα θα επιβίωνε όπως-όπως, είτε με το ελάχιστο, είτε με το όποιο πλεόνασμα μπορούσε να διαθέσει. Και οι φτωχοί ή θα έτρωγαν μαύρο ψωμί ή θα ψοφούσαν της πείνας: παρακαλώ να προσέξετε στην ταινία ότι μια υπηρέτρια θα εμποδίσει κάποια στιγμή το μικρό πρωταγωνιστή μας να φάει άσπρο ψωμί… «Μαύρο, ξερό και πικρό ψωμί», λοιπόν. Για το χρονικό ορίζοντα της ταινίας μας είναι πολύ μακριά ακόμα η εποχή που θα λήξει η διεθνής απομόνωση της Ισπανίας, θα τελειώσουν τα συσσίτια και οι ανάγκες του ψυχρού πολέμου θα κάνουν αποδεκτή τη χώρα στον ΟΗΕ, ενώ η αντιπολίτευση από το εξωτερικό θα αρχίσει πλέον να συμφιλιώνεται με την ιδέα της μη ένοπλης πάλης και της ανατροπής του φρανκισμού με άλλα μέσα. Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 50 όταν συνέβησαν όλα αυτά και τότε το καθεστώς νομιμοποιήθηκε πλήρως…
Να τελειώσω σημειώνοντας ότι η προσόν της ταινίας είναι ότι δεν εκμεταλλεύεται τη συγκυρία του πρόσφατους «Νόμου για την Ιστορική Μνήμη» («ley de la memoria histórica»), που όλοι, υποθέτω, γνωρίζετε. Η ταινία εδώ ίσως αποκλίνει από το βιβλίο, καθώς δεν συμπεριφέρεται ευνοϊκά προς τον ηττημένο, ούτε εχθρικά προς το νικητή. Όμως αφηγείται και καταφάσκει τη βία. Γι αυτό το λόγο, αλλά και επειδή η βία επέστρεψε πάλι στην εποχή μας και τη βιώνουμε όλοι πλέον, θα μου επιτρέψετε την αγένεια να μη σας ευχηθώ καλή διασκέδαση…


Το ανωτέρω κείμενο βασίστηκε στις κάτωθι πηγές:
Ενδεικτική βιβλιογραφία και φιλμογραφία

Fernando Vizcaino Casas, Los rojos no usaban sombrer: anecdotario menudo de la posguerra (1996), ed. Planeta, Colección Documento, Barcelona 1996
Paloma Anguilar Fernández, Memoria y olvido de la Guerra Civil, Alianza Editorial, Madrid 1996, ελληνική έκδοση Μνήμη και λήθη του Ισπανικού Εμφυλίου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο, 2005
Julián Marías, La guerra civil. ¿Cómo pudo ocurrir, forcolaediciones, Madrid 2012
Luis Martín Santos: Tiempo de silencio. Ed. Seix Barral. Barcelona, 1962,
Λουκιανός Χασιώτης, Τα παιδιά του Εμφυλίου: Από την «Κοινωνική Πρόνοια» του Φράνκο στον «Έρανο» της Φρειδερίκης (1936-1950), Αθήνα: Εστία (υπό έκδοση).
Δημ. Ε. Φιλιππής (επιμ.), 1936: Ελλάδα-Ισπανία, Εκδ. Βιβλιόραμα, Αθήνα 2007
Τα Νέα, 10-11-2008. Συνέντευξη του καταλανού συγγραφέα Έμιλι Τεϊσιδόρ στον Μ. Πιμπλή
Belle epoque (ταινία, Fernando Trueba, 1992),
La lengua de las mariposas (ταινία, José Luis Cuerda 2003)

Ο άσχημος

"Είμαι ένας άσχημος
ένας άσχημος που ξέρει ν'αγαπά
με όλη του την καρδιά
που σε αγαπά αληθινά
"



EL FEO
Demetrio López


Si te hablan de mi, muchachita,
Si alguien habla de mí en tu presencia,
diles que yo soy tu negro santo,
diles que yo soy tu negro santo.

Yo soy un feo,
Un feo que sabe amar
con todo su corazón,
que te quiere de verdad.

Paginí kavenash, paduagüinge,
Paginí kaveké pechimilu
Shllindidó, ndanganá pati feuna
Shllindidó, ndanganá pati feuna

Li mananu, cafeum garana shi
Rudgidubilashidó, nesachagan alhelí
Li mananu, cafeum garana shi
Rudgidubilashidó, nesachagan alhelí

Yo soy un feo,
Un feo que sabe amar
con todo su corazón,
que te quiere de verdad.

¡¡¡YoTuEl!!!

Thursday, June 07, 2012

PIIGS ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ!

Τρεις "εποχές" της πορτογαλικής πεζογραφίας



Με εξαίρεση τον Φ. Πεσσόα, η πορτογαλική πεζογραφία παραμένει άγνωστη στη χώρα μας. Οι εκδόσεις "νήσος" εξέδωσαν πρόσφατα τρία μεγάλα έργα της, χαρακτηριστικά τριών εποχών της, του Ρεαλισμού, του Μοντερνισμού, και του Σύγχρονου Μυθιστορήματος.


Ο Μανδαρίνος,
του Eça de Queirós,
σε μετάφραση Νίκου Πρατσίνη


Η απολογία του Λούσιο,
του Mário de Sá-Carneiro,
σε μετάφραση Κρίτωνος Ηλιόπουλου


Βιολέτα ή γνωρίζω την αγάπη εξ ακοής,
της Dulce Maria Cardoso,
σε μετάφραση Μαρίας Παπαδήμα

ν ή σ ο ς ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Π α ρ ο υ σ ί α σ η - σ υ ζ ή τ η σ η

των τριών βιβλίων, στα πλαίσια της πορτογαλικής λογοτεχνίας, με τη συμμετοχή των τριών μεταφραστών.

Πρόλογος και συντονισμός:
Vitor N. Vicente,
καθηγητής πορτογαλικής γλώσσας και λογοτεχνίας

Πορτογαλική μουσική σε επιμέλεια
Βαγγέλη Καμπούνια

Θα πιούμε ένα κρασί στο τέλος της παρουσίασης.

Σας περιμένουμε!

Παρασκευή 8 Ιουνίου, ώρα 20:00
Escuela Abanico
Κολοκοτρώνη 12, 1ος όρ., Σύνταγμα
Τηλ. 210.32.51.214 & 215

Teatro del Eclipse - Πιθανές Ενώσεις

Uniones Posibles Πιθανές Ενώσεις
(bar theater)

της Μαριάννας Κούτουλα Vrsalović

Ζώνη λοιπόν όπου η κοιμισμένη τρώει αργά του μεσονυκτίου την καρδιά...
και εγώ που νόμιζα ότι δεν μπορούσα να σε κρατήσω μέσα μου για πάντα...




Η θεατρική ομάδα “Teatro del Eclipse” αποτελείται από καλλιτέχνες που προέρχονται από διαφορετικές κουλτούρες και εκφραστικά πεδία, τα οποία, έχοντας ως κοινό σημείο την αναζήτηση, ενώνονται για να φέρουν στο φως νέες δημιουργίες.

Ο θίασος αποτελείται από καλλιτέχνες από την Αργεντινή, Βενεζουέλα, Ελλάδα και Η.Π.Α., που ασχολούνται με το θέατρο, την μουσική, τον χορό και τις εικαστικές τέχνες.

Το θεατρικό έργο "Πιθανές ενώσεις" επιχειρεί να δείξει, μέσα από τρεις σκηνές, μια γυναικεία οπτική σε σχέση με τον έρωτα, τις πετυχημένες και αποτυχημένες συναντήσεις και τους πιθανούς συνδυασμούς των ανθρώπων μέσα στις σχέσεις. Η επιλογή ενός δρόμου, μέσα από τους "πιθανούς", για την πραγματοποίηση μιας ένωσης.

Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα τον Μάϊο του 2006. Αργότερα στη Μαδρίτη τον Σεπτέμβριο του 2008, στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2010 και Φεβρουάριο του 2011. Επίσης παρουσιάστηκε στο “Bar Theater Festival” τον Μάϊο του 2011.

Πέμπτη 14 και Παρασκευή 15 Ιουνίου, στις 21:00
Πιττάκι 10, 10554 ΨΥΡΡΗ
210-8220438, 6982448997
Είσοδος 7 ευρώ με κρασί

ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ

ΜΑΡΤΙΝ ΦΙΕΡΡΟ - MARTIN FIERRO

CENTRO CULTURAL ARGENTINO


centro.martinfierro@gmail.com

Αθηναϊκή Μανδολινάτα "Νικόλαος Λάβδας"

Wednesday, June 06, 2012

4ο Φεστιβάλ ΛΕΑ - Πρόγραμμα


11-23.06.2012

Πρόγραμμα


Έκθεση www.educartoon.gr και εργαστήρια γελοιογραφίας
«Αλληλεγγύη και ισότητα των φύλων»
Αίθουσα Εκθέσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας.

Δευτέρα 11 Ιουνίου στις 20.00 - Εγκαίνια

Διάσημοι γελοιογράφοι εκθέτουν τις δημιουργίες τους ως μια προσωπική έκφραση με θέμα την αλληλεγγύη και την ισότητα των φύλων. Μιχάλης Κουντούρης, Πέτρος Ζερβός, Βαγγέλης Παυλίδης (Ελλάδα), Άνχελ Μπολιγκάν (Κούβα), Νάνι Μοσκέρα, Ομάρ Φιγκερόα Τούρσιος (Κολομβία) και Σιλβάνο Μέλο (Βραζιλία).

Σάββατο 16 Ιουνίου - Εργαστήρια
• Στις 11.30: Εργαστήρι www.educartoon.gr με τον Μιχάλη Κουντούρη: «Η γελοιογραφία ως εκπαιδευτικό εργαλείο»
• Στις 12.30: Συζήτηση με την Νάνι Μοσκέρα και τον Όμαρ Φιγκερόα Τούρσιος:
«Η γελοιογραφία και η ισότητα των φύλων»
Ωράριο λειτουργίας:
Δευτέρα έως Παρασκευή: 10.00 – 13.30 και 17.00 – 20.00. Σάββατο 11: 10.00 – 13.30.
_________________________________________

11-15.06.2012

Κύκλος ιβηροαμερικανικού κινηματογράφου: «Η λογοτεχνία στην έβδομη τέχνη»
(Όλες οι ταινίες έχουν υπότιτλους στα ελληνικά)
Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας.

Δευτέρα 11 Ιουνίου
• Στις 21.30: Η τίγρη, του Καμίλο Λουσουριάγα (Ισημερινός)

Τρίτη 12 Ιουνίου
• Στις 19.30: Τα πάθη της αδελφής Χουάνα, του Αντόνιο Γκαρσία Μολίνα (Μεξικό)
*με υπότιτλους μόνο στα αγγλικά
• Στις 21.30: Το ταξίδι προς τη θάλασσα, του Γκιγιέρμο Κασανόβα (Ουρουγουάη)

Τετάρτη 13 Ιουνίου
• Στις 19.30: Ανάμεσα στον Μαρξ και μια γυμνή γυναίκα, του Καμίλο Λουσουριάγα
(Ισημερινός).
• Στις 21.30: Σκοτεινός θάλαμος, της Μαρία Βικτόρια Μένις (Αργεντινή).

Πέμπτη 14 Ιουνίου
• Στις 19.30: Η κυψέλη, του Μάριο Κάμους (Ισπανία).
• Στις 21.30: Η Δόνια Φλόρ και οι δύο σύζυγοι της, του Μπρούνο Μπαρρέτο (Βραζιλία)

Παρασκευή 15 Ιουνίου
Αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο
• Στις 20.30: Συζήτηση με τον σκηνοθέτη Πέρε Αλμπερό.
Με διαδοχική διερμηνεία στα ελληνικά.
• Στις 21.30: Ένα βλέμμα στο λιβάδι που δακρύζει, του Πέρε Αλμπερό (Ισπανία).
___________________________________________

13-14.06.2012
Κύκλος «Ελλάδα και Λατινική Αμερική»
Ίδρυμα «Μαρία Τσάκος», Μέγαρο «Μακεδονία»

Τετάρτη 13 Ιουνίου
• Στις 19.30: Συζήτηση: «Η ελληνική επίδραση στην ιβηροαμερικανική λογοτεχνία» με τους Σύλβα Πάντου, Νίκος Πρατσίνης, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και Δημήτρης Φιλιππής.
Σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Ισπανιστών

Πέμπτη 14 Ιουνίου
• Στις 19.30: Συνάντηση-συζήτηση με την Ισμήνη Κανσή και την Κλαίτη Σωτηριάδου: «Ευκολίες, δυσκολίες και ανέκδοτα από τη μετάφραση των μεγάλων εκπροσώπων της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας: Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και Εδουάρδο Γκαλεάνο». Συντονίζει η Μαργαρίτα Λαρριέρα, διευθύντρια του Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος».
___________________________________________


18-24.06.2012
Λογοτεχνικός Κύκλος: «Για έναν καλύτερο κόσμο προσιτό σε όλους»
Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας.

Δευτέρα 18 Ιουνίου
• Στις 19.30: Εγκαίνια
Συνάντηση-συζήτηση με τον Πέτρο Μάρκαρη (Ελλάδα) και την Μαρούχα Τόρρες (Ισπανία).με θέμα «Αστυνομικό μυθιστόρημα, χιούμορ και επικαιρότητα». Συντονίζει η δημοσιογράφος Άννα ντε Μιγέλ.
Με διερμηνεία στα ελληνικά και τα ισπανικά.
Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ισπανίας.

• Στις 22.00: Μουσικοί βραδιά με τους «Άσσους του Λουί Σαλβαδόρ». Τζαζ, ρεμπέτικο και ισπανική μουσική.
Κoκτέιλ με Havana Club και El Salero

Τρίτη 19 Ιουνίου
Μέρα της πορτογαλικής γλώσσας
Με διερμηνεία στα ελληνικά και στα πορτογαλικά
• Στις 15.00: Εργαστήρι μετάφρασης με τον Ζουζέ Λουίς Πεϊσότο. Συντονίζει ο Νίκος Πρατσίνης.
• Στις 17.30: Μουσική Fado με τους André MaiaBand «Fadosajourney». Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Πορτογαλίας.
• Στις 19.00: Συνάντηση με τους Αφόνσο Ρομάνο ντε Σάντα Άννα και Μαρίνα Κολασάντι από την Βραζιλία. Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Βραζιλία.
• Στις 20.00: Συνάντηση με τον Ζουζέ Λουίς Πεϊσότο από την Πορτογαλία. Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Πορτογαλίας.
• Στις 21.30: Βραζιλιάνικη μουσική βραδιά με τους Aku4tro. Κοκτέιλ με Havana Club και μπουφέ από την Πρεσβεία της Βραζιλίας.
• Στις 22.30: Βιβλιοπαρουσίαση «Τι κάνω εγώ εδώ» του Χουάν Βιθέντε Πικέρας. Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Στο «Poems & Crimes»
Αγ. Ειρήνης 17, Μοναστηράκι.

Τετάρτη 20 Ιουνίου
• Στις 19.00: Βιβλιοπαρουσίαση των Εκδόσεων Κονδύλης
• Στις 20.00: Παρουσίαση της ισπανικής έκδοσης του βιβλίου «Ελλάδος Ελάσσων Ιστορία», του Πέδρο Ολάγια (Acantilado). Με διερμηνεία στα ελληνικά και τα ισπανικά.
• Στις 21.00: Συνάντηση με τη Νατάλια Τολέδο, ποιήτρια που γράφει στην γλώσσα των ινδιάνωνσαποτέκα. «Η λογοτεχνία και οι γλώσσες των ινδιάνων». Σε συνεργασία με την Πρεσβεία του Μεξικού. Με διερμηνεία στα ελληνικά και τα ισπανικά.
• Στις 22.00: Μεξικάνικη μουσική βραδιά με την Μάρτα Μορελεόν. Κοκτέιλ με Havana Club και Rincón Mexicano

Πέμπτη 21 Ιουνίου
• Στις 18.30: Εκδήλωση του Τμήματος Ισπανικών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δημήτρης Δρόσος: «Εισαγωγή στον Ιγνάσιο Κιρόγα». Κάρλος Κρίδα: «Φρασεολογισμοί και παροιμίες στην τάξη E/LE». Σουσάνα Λούγο: «Τι μας διδάσκει ο Κιρόγα;»
• Στις 20.00: Συνάντηση με τον συγγραφέα από την Αργεντινή Δανιέλ Φρέιδεμβεργκ, «Η λογοτεχνία της Αργεντινής τα τελευταία χρόνια». Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Αργεντινής. Με διερμηνεία στα ελληνικά και τα ισπανικά.
• Στις 21.00: Συνάντηση με την συγγραφέα από την Ουρουγουάη Μαρίσα Μπεντανκούρ.
Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ουρουγουάης. Με διερμηνεία στα ελληνικά και τα ισπανικά.
• Στις 22.00: Νοτιοαμερικανική μουσική βραδιά με τους Λος ντελ Σουρ.

Παρασκευή 22 Ιουνίου
• Στις 18.00: «Μετάφραση και ποίηση». Στρογγυλό τραπέζι της ΣΕΚΙ. Στη Βιβλιοθήκη «Χουάν Κάρλος Ονέτι» του Ινστιτούτου
• Στις 19.00: Κλάουδια Κοστάνσο-Δαλάτση: Εργαστήρι «Μια διδακτική προσέγγιση στις «Μύγες» του Κιρόγα».
• Στις 20.00: Ποιητική βραδιά με τους Αουρόρα Λούκε, Λουίς Εδουάρδο Άουτε (Ισπανία), Νατάλια Τολέδο (Μεξικό) και Δανιέλ Φρέιδεμβεργκ (Αργεντινή). Παρουσιάζει ο Χουάν Βιθέντε Πικέρας. Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ισπανίας.
Με διερμηνεία στα ελληνικά και τα ισπανικά.
• Στις 21.30: Προβολή της ταινίας του Λουίς Εδουάρδο Άουτε (Ισπανία) «Ένας σκύλος που τον έλεγαν πόνο».
Κοκτέιλ με την Πρεσβεία της Ισπανίας.
__________________________________________

23.06.2012
Εορτασμός της Ημέρας των Ισπανικών

Σάββατο 23 Ιουνίου
• Στις 11.00: Εικαστική διμιουργεία με την Μπλάνκα Αμέσκουα.
• Στις 11.30: Θεατρικό εργαστήρι για παιδιά, «Οι περιπέτειες του Περσέα». Με τους Φεδερίκο Νιέτο ‘Ελ Γκάζι, Σάββα Κοβλακά και Αθηνά-Μαρία Καψοκαλύβα.
Στα ισπανικά και τα ελληνικά.
• Στις 13.00: Παιδική ταινία. Μικαέλα, της Μικαέλα Κασόττο (Ισπανία).
Στα ισπανικά, χωρίς υπότιτλους.
• Στις 18.00: Αφιέρωμα στον Νικανόρ Πάρρα. Προβολή του ντοκυμαντέρ Η προσωπογραφία ενός αντιποιητή (Χιλή 2009, 72’) του Βίκτορ Χιμένες Άτκιν. Σε συνεργασία με με την Πρεσβεία της Χιλής και τον Επ. Προξενείο της Χιλής στα Δωδεκάνησα.
• Στις 19.30: Αφιέρωμα στα Βραβεία Θερβάντες, με τον Χόρχε Έντουαρντς (Χιλή). Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Χιλής.
Με διερμηνεία στα ελληνικά και τα ισπανικά.
• Στις 20.30: Διάλεξη του Φερνάντο Ιβασάκι «Λογοτεχνία και φλαμένκο».
Με διερμηνεία στα ελληνικά και τα ισπανικά.
• Στις 22.00: Αφιέρωμα στον Ερίκε Μορέντε με την προβολή του ντοκυμαντέρ ο Μορέντε ονειρεύεται την Αλάμπρα.
Κοκτέιλ με Havana Club και μπουφέ από την Πρεσβεία του Περού.

18-23.06.2012
Έκθεση: Βιβλία - προϊόντα

Αίθουσα Εκθέσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες
Ωράριο λειτουργίας:
Δευτέρα 18 έως Σάββατο 23: 11.00 – 13.30 και 17.00 – 22.00. Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα. (τηλ.: 210.3634117, εσωτ. 2)
Είσοδος ελεύθερη.

___________________________________________

24.06.2012
Ημέρα αφιερωμένη στην Ελλάδα, στο Ίδρυμα «Μαρία Τσάκος»

Κυριακή 24 Ιουνίου
• Στις 19.30: Παρουσίαση του βιβλίου του Α. Ξανθάκη, Ιστορία της Ελληνικής Φωτογραφίας, 1839-1970. Εκδόσεις Πάπυρος. Στα ελληνικά.
• Στις 20.30: Αφιέρωμα στον Νικηφόρο Βρετάκο με τους Νίνα Αγγελίδη και Δαβίδ Κόνολλυ. Στα Ελληνικά.
• Στις 21.30: Κοκτέιλ για τη λήξη του Φεστιβάλ ΛΕΑ 2012.

Ίδρυμα «Μαρία Τσάκος», Μέγαρο «Μακεδονία», λ. Συγγρού 367, Παλαιό Φάληρο (τηλ.: 210.9480700-9)
Είσοδος ελεύθερη.