Sunday, October 31, 2010

Δελτίο Τύπου των Συλλόγων Καθηγητών Ισπανικής Γλώσσας

ΘΕΜΑ: Άμεση πρόσληψη αναπληρωτών καθηγητών ισπανικής πλήρους και μειωμένου ωραρίου για τα κενά του κλάδου ΠΕ 40 Ισπανικής.

Σε συνάντηση των συλλόγων Καθηγητών Ισπανικής Γλώσσας (Πανελλήνιος Σύλλογος Αποφοίτων Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Ε.Α.Π., Πανελλήνιος Σύλλογος Πτυχιούχων Ισπανικής Φιλολογίας, και Σύλλογος των εν Ελλάδι Καθηγητών Ισπανικής και Ισπανιστών) και του Πανελλήνιου Συλλόγου Καθηγητών Ιταλικής Γλώσσας με το Γενικό Γραμματέα του ΥΠΔΒΜΘ κο Βασίλειο Κουλαϊδή την 21η Οκτωβρίου, ειπώθηκε ότι το ΥΠΔΒΜΘ διαθέτει περιορισμένες πιστώσεις (γεγονός που θα έχει ως συνέπεια τη χρήση αυτών των πόρων σε πρόσληψη καθηγητών άλλων ειδικοτήτων εκτός των ξενόγλωσσων μαθημάτων επιλογής) και ότι σκοπεύει να προσλάβει ως την 27η Οκτωβρίου λίγους αναπληρωτές καθηγητές Ισπανικής-Ιταλικής πλήρους ωραρίου, ενώ παράλληλα σκοπεύει να καλύψει τα υπόλοιπα κενά ανά την επικράτεια με ωρομίσθιους καθηγητές, των οποίων το εβδομαδιαίο διδακτικό ωράριο δεν θα ξεπερνά τις 4 ώρες. Αναφέρθηκε, επίσης, ότι αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου δεν θα διοριστούν στους ξενόγλωσσους κλάδους. Το αποτέλεσμα; Πολλές περιοχές με κενά πάνω των 4 ωρών και κάτω των 18 θα παραμείνουν φέτος χωρίς καθηγητή Ισπανικής-Ιταλικής.

Αποτελεί εμπαιγμό το γεγονός ότι, σήμερα 31η Οκτωβρίου, το ΥΠΔΒΜΘ δεν διόρισε ακόμη κανέναν καθηγητή Ισπανικής παρά τα κενά του κλάδου ΠΕ 40 Ισπανικής ανά την επικράτεια, ενώ κοντεύουν σχεδόν δύο μήνες από την έναρξη του σχολικού έτους, όταν οι μαθητές που έχουν επιλέξει τη Γαλλική ή τη Γερμανική έχουν ξεκινήσει μαθήματα με την έναρξη του έτους.
Αποτελεί εμπαιγμό η ανακοίνωση της 29ης Οκτωβρίου του διορισμού 44 αναπληρωτών καθηγητών Γαλλικής-Γερμανικής μειωμένου ωραρίου στη Β’βάθμια, όταν υπάρχει πληθώρα μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού σε αυτούς τους κλάδους στη Μέση Εκπαίδευση.

Επισημαίνουμε ότι πολλοί μαθητές μέχρι στιγμής αναγκάστηκαν να αλλάξουν επιλογή γλώσσας εξαιτίας της τοποθέτησής τους σε τμήματα Γαλλικής-Γερμανικής λόγω της μη έγκαιρης πρόσληψης και αποστολής καθηγητών Ισπανικής-Ιταλικής, ενώ μαθητές σε κάποιες σχολικές μονάδες παραμένουν ακόμη στο προαύλιο περιμένοντας καθηγητή Ισπανικής. Η φετινή κατάσταση στις σχολικές μονάδες ισοδυναμεί με σταδιακή κατάργηση του θεσμού της Πολυγλωσσίας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής πολιτικής και του κλάδου ΠΕ40 στη δημόσια εκπαίδευση, και έλλειψη σεβασμού στην επιλογή β’ ξένης γλώσσας των μαθητών ανά την επικράτεια.

Βάσει των ανωτέρω, οι σύλλογοι καθηγητών Ισπανικής ζητούμε:
1) Nα προσληφθούν όσοι αναπληρωτές καθηγητές Ισπανικής πλήρους και μειωμένου ωραρίου απαιτούνται για να καλυφθούν όλα τα κενά του κλάδου ΠΕ 40 Ισπανικής για το σχολικό έτος 2010-2011.
2) Να ενημερωθούν από το ΥΠΔΒΜΘ οι 13 Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης, καθώς και όλοι οι Διευθυντές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, για το φαινόμενο της παράνομης τοποθέτησης των μαθητών που είχαν επιλέξει την Ισπανική σε τμήματα Γαλλικών-Γερμανικών.

Για τους συλλόγους καθηγητών Ισπανικής Γλώσσας,
-Εκ μέρους του ΠΑ.Σ.ΑΠ.ΙΣΠ. (Πανελλήνιος Σύλλογος Αποφοίτων Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Ε.Α.Π.): Ζησίμου Ηλιάνα Σοφία, Πρόεδρος Δ.Σ.
-Εκ μέρους του ΠΑ.Σ.Π.Ι.Φ. (Πανελλήνιος Σύλλογος Πτυχιούχων Ισπανικής Φιλολογίας): Σουμίλας Χριστόφορος, Πρόεδρος Δ.Σ.
-Εκ μέρους του Σ.Ε.Κ.Ι. (Σύλλογος των εν Ελλάδι Καθηγητών Ισπανικής και Ισπανιστών): Martín Expósito Inés, Πρόεδρος Δ.Σ.

Εξελίξεις: Όπως με ενημέρωσαν μέσω email, σήμερα στα γραφεία του ΥΠΔΒΜΘ μπήκε και πάλι μια ταφόπλακα στο παραμύθι της Πολυγλωσσίας (Ιταλική και Ισπανική) στη Δημόσια Εκπαίδευση. Ο κλάδος ΠΕ 40 Ισπανικής από σήμερα δεν υφίσταται στη Δημόσια Εκπαίδευση. Ο κλάδος ΠΕ 34 Ιταλικής θα λειτουργήσει για το σχολικό έτος 2010 - 2011 με μόνο 23 αναπληρωτές πλήρους ωραρίου, καθώς και τους υπόλοιπους ελάχιστους μόνιμους ΠΕ 34 Ιταλικής ανά την επικράτεια.

Saturday, October 30, 2010

Σκλάβοι αχρείων αφεντικών, αυτό καταντήσαμε

El payandé

Nací en la playa, del Magdalena
bajo la sombra de un payandé
como mi madre fue negra esclava
también la marca yo la llevé.

Αy, suerte maldita,
llevar cadenas y ser esclava
y ser esclava, de un vil señor

Por las mañanas, cuando amanece
me voy al campo, con mi azadón, como atasajo
plátano asado, riego la tierra con mi sudor.

Αy, suerte maldita,
llevar cadenas y ser esclava
y ser esclava, de un vil señor

Si yo pudiera coger mi lanza,
vengarme airada de mi señor,
con gusto viera yo arder su casa
y le arrancara el corazón.

Αy, suerte maldita
llevar cadenas y ser esclava
y ser esclava, de un vil señor.




Λέει λοιπόν το τραγούδι των μαύρων σκλάβων του Περού "αχού καταραμένη τύχη, να φοράω αλυσίδες και να είμαι σκλάβος, να είμαι σκλάβος ενός αχρείου αφεντικού

Οι σκλάβοι βέβαια εκείνη την εποχή ζούσαν σε συνθήκες χειρότερες από αυτές των ζώων, αμόρφωτοι, χωρίς πρόσβαση σε καμιά μορφή πληροφορίας.

Εμείς οι Νεοέλληνες, τί δικαιολογία έχουμε σήμερα για τα αχρεία αφεντικά που επιλέξαμε και τους δώσαμε τα χέρια μας για να μας βάλουν ήσυχα και ωραία κακής ποιότητας αλυσίδες;

Αναρωτιέμαι...

Fina Estampa - Chabuca Granda

Tuesday, October 26, 2010

Me lleva el diablo - Cuco Sánchez

10 χρόνια πέρασαν από τον θάνατο ενός από τους τελευταίους εκπροσώπους της μεξικανικής ranchera.

Ακούμε σήμερα τον Cuco Sánchez και "Με πήρε και με σήκωσε ο διάβολος".



Adiós al cantante Cuco Sánchez:

"Soy un bohemio sano. No fumo ni tomo bebidas alcohólicas, no me interesa cuánto tengo ni cuánto doy. Lo único que me gusta es el presente, el futuro y las mujeres".

(Είμαι ένας υγιής μποέμ. Δεν καπνίζω ούτε πίνω αλκοόλ, δεν με νοιάζουν πόσα έχω ή πόσα δίνω. Το μόνο που μου αρέσει είναι το παρόν, το μέλλον και οι γυναίκες.)

Cuco Sánchez: ¿cantautor olvidado?

Friday, October 22, 2010

A mi me importa una pura y dos con sal

Λίγο πολύ, "στα παλιά μου τα παπούτσια" είναι ο τίτλος αυτής της τόσο περιγραφικής ranchera... ή ίσως "σκασίλα μου μεγάλοι και δέκα παπαγάλοι".



Εξαιρετική η ερμηνεία του Luis Aguilar στον ρόλο του μεθύστακα, στην μεξικανική ταινία του 1963 "Un par de sinverüenzas".





Una pura y dos con sal

Andas diciendo que me vas a abandonar
que de la vida te dispones a gozar
que ya encontraste otro amor más principal,
que a mi me importa una pura y dos con sal.

Cuando te vayas no me digas adiós,
como si nada hubiera habido entre los dos
que tengas suerte con tu fulano de tal
que a mi me importa una pura y dos con sal.

Pues de una vez por que no agarras tu camino
no pierdas tiempo y aprovecha tu destino
pero yaaaaaa ya no hagas polvo que me vas a abandonar,
que a mi me importa una pura y dos con sal.

Tuesday, October 19, 2010

Διαμαρτυρία έξω από το Υπουργείο Παιδείας

Μετά από τις φιλόδοξες εξαγγελίες του τύπου «φέτος ο εκπαιδευτικός θα περιμένει τους μαθητές και όχι οι μαθητές τον εκπαιδευτικό», το πρώτο χτύπημα του κουδουνιού βρήκε και πάλι φέτος χιλιάδες μαθητές να περιμένουν στο προαύλιο να διδαχθούν την ξένη γλώσσα που επέλεξαν.

Με δεδομένο αυτή την απαράδεκτη κατάσταση που διαδραματίζεται στη δημόσια εκπαίδευση, οι Σύλλογοι των καθηγητών Ιταλικής και Ισπανικής Γλώσσας αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου και ώρα 12:00, με αίτημα να καλυφθούν άμεσα τα κενά της ιταλικής και ισπανικής γλώσσας.

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ.

Οι Σύλλογοι

Πανελλήνιος Σύλλογος Καθηγητών Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας (ΠΑ.Σ.ΚΑ.Ι)
Πανελλήνιος Σύλλογος Αποφοίτων Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Ε.Α.Π. (ΠΑ.Σ.ΑΠ.ΙΣΠ.)
Πανελλήνιος Σύλλογος Πτυχιούχων Ισπανικής Φιλολογίας (ΠΑ.Σ.Π.Ι.Φ.)
Σύλλογος των Εν Ελλάδι Καθηγητών Ισπανικής και Ισπανιστών (Σ.Ε.Κ.Ι./A.S.P.E.)

Σαν σήμερα...

...


El Sevillano - Las flores mueren de pena

Saturday, October 16, 2010

Tango ή Ranchera;

Ακούγοντας τον Cuco Sánchez -από τους τελευταίους μεγάλους εκπροσώπους των μεξικάνικων rancheras- σε ένα από τα πιο γνωστά αργεντίνικα tangos που τραγούδησε πρώτος ο Carlos Gardel το 1922, βρέθηκα μπροστά στο δίλημμα του τίτλου...



Ίσως η ακραία δραματική χροιά στην ερμηνεία του Cuco να είναι τελικά πιο πειστική για να υποστηρίξει τους στίχους. Να σκοτώσει την άπιστη, που χωρίς αυτήν δεν θα μπορέσει να ζήσει, ή να το ρίξει στο ποτό;

Τραγούδια του κρασιού... ίδιοι καημοί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Όταν ακόμα γεννιόντουσαν υπέροχες μουσικές.

La copa del olvido (tango, 1921)
Música: Enrique Delfino
Letras: Alberto Vacarezza

¡Mozo, traiga otra copa!
Y sírvase de algo al que quiera tomar,
que ando muy solo y estoy muy triste
desde que supe la cruel verdad.

¡Mozo, traiga otra copa!
Que anoche, juntos, los vi a los dos,
quise vengarme, matarla quise,
pero un impulso me serenó.

Salí a la calle desconcertado
sin saber como hasta aquí llegué
a preguntarles a los hombres sabios,
a preguntarles que debo hacer.

"Olvide, amigo" - dirán algunos,
pero olvidarla no puede ser.
Y si la mato, vivir sin ella
vivir sin ella nunca podré.

¡Mozo traiga otra copa!
Y sírvase de algo al que quiera tomar
quiero alegrarme con este vino
pa ver si el vino me hace olvidar.

¡Mozo, traiga otra copa!
Que anoche, juntos, los vi a los dos,
quise vengarme, matarla quise,
pero un impulso me serenó.

En vano busco de otras mujeres
dulces caricias para olvidar
y recordando que no me quiere
el sentimiento me hace llorar.








Wednesday, October 13, 2010

Noche de Peña Peruana


Μας δίνεται η ευκαιρία να ακούσουμε ζωντανά τις υπέροχες μουσικές του Περού και να δοκιμάσουμε την Κουζίνα του γιορτάζοντας την ημέρα της Canción Criolla, το Σάββατο 30 Οκτωβρίου στο Asclaye.

Η γοργόνα

Η γοργόνα - Εμίλια Πάρδο Μπαθάν

Μια παλιά κατάρα βαραίνει τον οίκο των Απόντε στη Γαλικία. Ποτέ καμιά γενιά δεν απέκτησε πάνω από έναν απόγονο ούτε και κανείς αρσενικός Απόντε κατάφερε ν’ αντισταθεί στο κάλεσμα της θάλασσας και της Γοργόνας, στο κάλεσμα του πόθου, της σαγήνης αλλά και του θανάτου μαζί...


Σας προσκαλούμε σ’ ένα ταξίδι με αφορμή έναν αρχαίο γαλικιανό θρύλο, την Παρασκευή 22 Οκτωβρίου και ώρα 20:00 στο Κέντρο Ισπανικής, Πορτογαλικής και Καταλανικής γλώσσας ΑΒΑΝΙCO (Κολοκοτρώνη 12, Αθήνα).

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
Εριφύλλη Μαρωνίτη (δημοσιογράφος)
Νίκος Πρατσίνης (διερμηνέας, μεταφραστής)
Θεώνη Κάμπρα (μεταφράστρια)
Εύη Γεροκώστα (παραμυθού)

Η μετάφραση της νουβέλας, που έγινε από τη Νάντια Γιαννούλια, τη Δώρα Δημητρίου και τη Θεώνη Κάμπρα, είναι προϊόν του μαθήματος λογοτεχνικής μετάφρασης της ισπανικής κατεύθυνσης που δίδαξε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο Διαπανεπιστημιακό Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Μετάφραση-Μεταφρασεολογία» του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 2007-2008.

Tuesday, October 12, 2010

Nighty night Κύριε Πρόεδρε



Tom Waits - Children's Story

Once upon a time there was a poor child,
with no father and no mother
And everything was dead
And no one was left in the whole world
Everything was dead

And the child went on search, day and night
And since nobody was left on the earth,
he wanted to go up into the heavens
And the moon was looking at him so friendly
And when he finally got to the moon,
the moon was a piece of rotten wood

And then he went to the sun
And when he got there, the sun was a wilted sunflower
And when he got to the stars, they were little golden flies.
Stuck up there, like the shrike sticks 'em on a blackthorn

And when he wanted to go back, down to earth,
the earth was an overturned piss pot
And he was all alone, and he sat down and he cried
And he is there till this day
All alone:

Okay, there's your story!
Nighty night!

Monday, October 11, 2010

Γλυκά tamales

Tamalito με βούτυρο για 6 άτομα

250 γρ.καλαμποκάλευρο (τύπου Μεξικού, όπου έχει υποστεί τη διαδικασία nixtamalización, δηλαδή έχει βράσει το καλαμπόκι με ασβέστη)
125 γρ.βούτυρο αγελαδινό
½ φλυτζ.ζάχαρη
2 σύκα ζαχαρωμένα (ή γλυκό κουταλιού νεράντζι κλπ)
1 κ.γλ.μπέικιν πάουντερ
φύλλα καλαμποκιού για ταμάλες

Μουλιάζουμε τα ξερά φύλλα καλαμποκιού για να μαλακώσουν.

Χτυπάμε το βούτυρο στο μίξερ, προσθέτουμε ζάχαρη, λίγο λίγο το αλεύρι, μπέικιν και το απαραίτητο νερό.

Καταλαβαίνουμε ότι είναι εντάξει το μείγμα όταν ξεκολλά σχετικά άνετα από τα χέρια.

Απλώνουμε τον πηχτό χυλό στο ανοιγμένο φύλλο καλαμποκιού, βάζουμε μέσα κομμάτι από το καραμελωμένο σύκο και τυλίγουμε καλά για να μπει νερό κατά το βράσιμο.




Στον πάτο από το καλαθάκι της χύτρας στρώνουμε μερικά φύλλα ώστε να δημιουργηθεί ένα προστατευτικό και βάζουμε όρθια τα ταμάλες.

Μαγειρεύουμε στον ατμό για μισή ώρα περίπου.

Καταλαβαίνουμε ότι είναι έτοιμα, όταν η ζύμη ξεχωρίζει από το καλαμποκόφυλλο.

ΥΓ. Με τον ίδιο τρόπο γίνονται και τα αλμυρά tamales, μόνο που στην ζύμη προσθέτουμε αλάτι και ζωμό από το κρέας που θα προσθέσουμε στην γέμιση. Δοκίμασα για πρώτη φορά με κιμά (όπως αυτόν που φτιάχνουμε για μακαρόνια) και με απλό αλεύρι, τύλιξα σε χαρτί φούρνου και μετά σε αλουμινόχαρτο πριν τα βάλω να βράσουν στον ατμό και μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά ικανοποιητικό το αποτέλεσμα. Σαφώς το καλαμποκίσιο αλεύρι θα βοηθούσε να αναδειχθεί καλύτερα η ζύμη, το τελικό αποτέλεσμα μου έφερε στο μυαλό ελαφρώς τα πιροσκί.

Cuete encacahuatado

Νουά με αράπικα φιστίκια για 6 άτομα
(Cuete encacahuatado)


1 κιλό νουά
50 γρ. δαμάσκηνα χωρίς κουκούτσι
25 γρ. αμύγδαλα
100 γρ. πράσινες ελιές χωρίς κουκούτσι
½ κιλό ντομάτες
50 γρ. φιστίκια αράπικα ξεφλουδισμένα και ανάλατα
2 φύλλα δάφνη
λαρδί (χοιρινό λίπος) για τηγάνισμα (ή καλαμποκέλαιο)
50 γρ. μπέικον, πάχους ½ εκ.
½ φλυτζ.λευκό κρασί
αλατοπίπερο

Κάνουμε 3 ανοίγματα κατά μήκος στο νουά και γεμίζουμε με αμύγδαλα, μπέικον και δαμάσκηνα.
Σωτάρουμε το κρέας σε βούτυρο για να θωρακιστεί.
Σε χύτρα (ή κατσαρόλα), βάζουμε στο κάτο μέρος μπέικον και επάνω ακουμπάμε το κρέας, προσθέτουμε νερό μέχρι την μέση του νουά και μαγειρεύουμε.
Για να κάνουμε τη σάλτσα, αλέθουμε την ντομάτα με τα φιστίκια και στη συνέχεια προσθέτουμε τα φύλλα δάφνης. Αν θέλουμε, μαζί με την ντομάτα αλέθουμε και 1 σκελ. σκόρδο και 1 κρεμμύδι.
Όταν μαγειρευτεί η σάλτσα, στο τέλος προσθέτουμε τις ελιές και αφήνουμε για 5΄. Το κρασί το προσθέτουμε αφού έχουμε βγάλει την κατσαρόλα από την φωτιά.
Κόβουμε το νουά φέτες και περιχύνουμε με τη σάλτσα.

Tistihuile

Tistihuile (Michoacán) για 6 άτομα

2 στήθη κοτόπουλου βρασμένα, χωρίς κόκκαλο
2 πιπεριές guajillos
λαρδί (χοιρινό λίπος) ή καλαμποκέλαιο
½ κ.γλ. κύμινο σε σπόρους
½ κ.γλ. ρίγανη
πιπέρι
πάπρικα γλυκιά
1 σκελ.σκόρδο
500 γρ. ντομάτα βρασμένη
1 πίττα από καλαμπόκι τηγανισμένη
1 φέτα άσπρο ψωμί τηγανισμένο
1 ξυλάκι κανέλλα


Μουλιάζουμε τις πιπεριές σε ζεστό νερό.
Βράζουμε το κοτόπουλο.
Βράζουμε τις ντομάτες.
Στη συνέχεια, βάζουμε σε μίξερ τις ντομάτες και τα υπόλοιπα υλικά (μαζί και την τορτίγια και το ψωμί) και αλέθουμε. Μαγειρεύουμε την σάλτσα.
Προσθέτουμε την σάλτσα στο κοτόπουλο και μαγειρεύουμε για λίγο σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να δέσουν οι γεύσεις.

Enjococadas


Enjococadas για 6 άτομα

12 τορτίγιας από καλαμπόκι
700 γρ.ντομάτες
500 γρ.jocoque - ξινόγαλο (έχει το Carrefour fromage frais στο ψυγείο του, με λίγο λεμόνι γίνεται κάτι μεταξύ ξινής κρέμας και ξινόγαλου)
πιπεριά de árbol ξερή, κατά βούληση
σκόρδο, κρεμμύδι προαιρετικά
250 γρ. φρέσκο τυρί όχι αλμυρό (μυζήθρα, ανθότυρο)
αλατοπίπερο
καλαμποκέλαιο ή λαρδί για τηγάνισμα


Μουλιάζουμε 1 μέρα σε ζεστό νερό τις πιπεριές. Τις στραγγίζουμε.
Βράζουμε τις ντομάτες σε νερό.
Ενώνουμε το χοιρινό λίπος ή το καλαμποκέλαιο και προσθέτουμε τις πιπεριές και τις ντομάτες και τα περνάμε όλα στο μπλέντερ. Αν θέλουμε προσθέτουμε σκόρδο και κρεμμύδι. Μαγειρεύουμε την σάλτσα και στο τέλος βάζουμε το ξινόγαλο.
Τηγανίζουμε σε καυτό λάδι για ελάχιστο χρόνο τις τορτίγιας χωρίς να σκληρύνουν, τις γεμίζουμε με το φρέσκο τυρί και τις τυλίγουμε σαν φλογέρες.
Περιχύνουμε με την σάλτσα.

Adobo seco de Guanajuato


Adobo seco de Guanajuato για 6 άτομα

12 κομμάτια χοιρινό ψαχνό (μπορεί και μπούτι) από 50γρ. το καθένα
1 μπανάνα macho ώριμη (ποικιλία πλάτανο, μεγάλη, ειδική για τηγάνισμα)
2 πιπεριές ancho
2 πιπεριές pasilla
1 σκελ.σκόρδο
½ άσπρο κρεμμύδι
½ κ.γλ.κύμινο (ολόκληροι σπόροι)
½ κ.γλ.ρίγανη
αλατοπίπερο
1/3 ποτ. μηλόξιδο


Μουλιάζουμες τις πιπεριές στο νερό να μαλακώσουν. Τις λειώνουμε στο μπλέντερ με το σκόρδο και το κρεμμύδι.
Φτιάχνουμε μαρινάδα με τις πιπεριές, το ξίδι, το κύμινο, την ρίγανη και το αλατοπίπερο. Προσθέτουμε όσο νερό χρειαστεί για να γίνει ζωμός. Καλύπτουμε το κρέας στην μαρινάδα και το αφήνουμε από το βράδυ στο ψυγείο.
Την επομένη σωτάρουμε το χοιρινό, προσθέτουμε την μαρινάδα και αφήνουμε να σιγοβράσει και να μείνει με το ζουμί του. Εναλλακτικά, μετά το σωτάρισμα μπορούμε να συνεχίσουμε το ψήσιμο σε πήλινη γάστρα στο φούρνο, σε χαμηλή φωτιά, για 3 ώρες.
Αν χρειαστεί, προσθέτουμε λίγο ακόμα ξίδι και ελάχιστο νερό.
Σερβίρουμε με τηγανισμένες μπανάνες.


ΥΓ. Οι φωτογραφίες αδικούν πολύ το adobo seco, το οποίο μου φάνηκε το πιο νόστιμο από όλα τα μεξικανικής προέλευσης πιάτα που έχω δοκιμάσει μέχρι τώρα. Τα αρώματα και τις γεύσεις των πιπεριών, απλά δεν μπορούμε να τα φανταστούμε στην Ελλάδα.

Σεμινάριο Γαστρονομίας του Μεξικού

Ο σεφ-δάσκαλος Yuri de Gortarí και ο ερευνητής ιστοριογράφος Edmundo Escamilla μας ταξίδεψαν στο Μεξικό μέσα από κάποια παραδοσιακά πιάτα της πατρίδας τους.

Το σεμινάριο διοργάνωσε το Abanico και όσοι πήραμε μέρος πραγματικά ενθουσιαστήκαμε γιατί περάσαμε όμορφα και ταυτόχρονα αποκτήσαμε πολλές γνώσεις γύρω από το θέμα.




Ελπίζουμε να μας ξανάρθουν σύντομα ο Edmundo, ο Yuri και ο Manuel για να ξαναμαγειρέψουμε παρέα.






Οι συνταγές που μας παρουσίασαν δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολες, εκεί όμως που θα δυσκολευτούμε είναι στο να βρούμε τα απαραίτητα υλικά. Το La Tienda δεν φέρνει πια μεξικανικά προϊόντα, ο Μεξικανός έχει κάποια λίγα σε μικρές ποσότητες και προς το παρόν ψάχνουμε να βρούμε κάποια άκρη κυρίως για τις πιπεριές, γιατί χωρίς τα απαραίτητα υλικά το γευστικό αποτέλεσμα δεν θα έχει καμία σύγκριση με την αρχική συνταγή.






Ακολουθούν οι συνταγές με λεπτομέρειες, σε επόμενα posts.

YΓ. Και το μεγάλο μυστικό; Δένουμε τις κακιές γλώσσες των γειτόνων και έτσι έχουμε εξασφαλισμένη την επιτυχία στο φαγητό μας!

Tuesday, October 05, 2010

Δάσκαλοι της Μαγειρικής: Yuri de Gortarí & Edmundo Escamilla

Επιστρέφοντας και αναζητώντας τις ρίζες
Πρόσφατα μας δόθηκε η ευκαιρία σαν εκπρόσωποι του www.ispania.gr, να παρευρεθούμε σε ένα μαγευτικό «ταξίδι» στην Ιστορία και στη Γαστρονομία του Μεξικού, μέσα από τα μάτια του Yuri de Gortari και του Edmundo Escamilla, των συνιδρυτών και διευθυντών της Escuela de Gastronomía Mexicana, Historia, Arte y Cultura (Σχολή Μεξικάνικης Γαστρονομίας - Ιστορία, Τέχνη και Πολιτισμός, www.esgamex.com).
Ευχαριστούμε τη Μεξικανική Πρεσβεία που μας φιλοξένησε με τόσο ζεστό τρόπο και ιδιαίτερα την Παλόμα Ζιώγα και την Berta Leiva. Και βέβαια, ευχαριστούμε το Abanico και τη Leonora Moreleón, που φέρνουν για τρίτη φορά στην Ελλάδα αυτούς τους παθιασμένους μελετητές – μάγειρους, που προσεγγίζουν τη Μεξικανική Κουζίνα μέσα από την Ιστορία της χώρας τους.


Πρωτοπόροι, ερευνητές και μάγειροι
O Yuri de Gortari Krauss και ο Edmundo Escamilla Solís άνοιξαν το εστιατόριο La Bombilla, στην Πόλη του Μεξικού το 1990. Το 2007 ίδρυσαν την Escuela de Gastronomía Mexicana, historia, arte y cultura. Έχουν συνεργασθεί στη συγγραφή επτά βιβλίων, ενώ πολλά άρθρα τους έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχουν πραγματοποιήσει εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν ιστορικο-γαστρονομικές συζητήσεις παράλληλα με μαθήματα μαγειρικής και γευσιγνωσίας σε πολλές χώρες, όπως το Μεξικό, η Ισπανία, η Ιταλία, η Δημοκρατία της Τσεχίας, η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Βολιβία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Παραγουάη, το Περού, η Βενεζουέλα και η Ελλάδα, όπου ήδη έχουν αφήσει εποχή σε δύο σεμινάρια, του 2003 και το 2005, προσκεκλημένοι του Abanico, υπό την αιγίδα της Πρεσβείας του Μεξικού. Εδώ και οχτώ χρόνια αφιερώνουν μέρος του χρόνου τους στο Εργαστήρι πειραματισμού και δημιουργίας στη μεξικανική κουζίνα, παράλληλα με τη διδασκαλία στη Σχολή τους και τη διοργάνωση και πραγματοποίηση ιστορικο-γαστρονομικών εκδηλώσεων. Έχουν λάβει βραβεία για το έργο τους όπως, για παράδειγμα, το Premio Nacional de Gastronomía 2003 από την Academia Española de Gastronomía y la Cofradía de la Buena Mesa de España. Συνδιοργάνωσαν και συντόνισαν το Πρώτο Ιβηροαμερικανικό Συνέδριο Παραδοσιακής Κουζίνας: Πολιτιστική Κληρονομιά των Λαών, σε συνεργασία με το Μεξικανικό Εθνικό Συμβούλιο Πολιτισμού (CONACULTA) και το Εθνικό Πειραματικό Πανεπιστήμιο του Yaracuy (Βενεζουέλα), στην Πόλη του Μεξικού, το 2009. Ταυτόχρονα, συμμετέχουν στη δημοφιλέστατη ραδιοφωνική εκπομπή La Hora Nacional, η οποία εκπέμπεται από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του Μεξικού με μόνιμο θέμα: Η Ιστορία του Μεξικού μέσω της Γαστρονομίας.

Γεύση με Ιστορία
Οι Yuri de Gortari και Edmundo Escamilla έδωσαν διάλεξη με θέμα Μεξικανική λογοτεχνία και Γαστρονομία το Σάββατο 2 Οκτωβρίου στα πλαίσια του Φεστιβάλ ΛΕΑ στην Τεχνόπολη. Στις 5 και 6 Οκτωβρίου παρουσιάζουν το σεμινάριο Γεύση με Ιστορία, στον πολύχωρο Pure Bliss (Ρόμβης 24Α, Σύνταγμα). Τα θέματα του σεμιναρίου είναι Η Γαστρονομία στην εποχή της Ανεξαρτησίας του Μεξικού και Η Γαστρονομία στην εποχή της Επανάστασης. Το σεμινάριο απευθύνεται τόσο σε επαγγελματίες της γαστρονομίας και της γευσιγνωσίας όσο και σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για την κουλτούρα, την ιστορία και την γαστρονομία του Μεξικού.
Οι δύο φίλοι, δάσκαλοι, μάγειροι και συνειδητοποιημένοι ταξιδιώτες και αναζητητές της Ιστορίας, όπως μας είπαν στη Συνέντευξη Τύπου, ξεκίνησαν την καριέρα τους με σπουδές σε τελείως διαφορετικούς χώρους. Στο Universidad Nacional y Autónoma de México ο Yuri σπούδασε Ισπανική Λογοτεχνία και ο Edmundo Πολιτικές Επιστήμες.Οι σπουδές τους οδήγησαν στο φαγητό και στην προσέγγισή του μέσα από ένα τελείως διαφορετικό πρίσμα από ό,τι υπήρχε μέχρι την εποχή που μπήκαν στον χώρο της Γαστρονομίας στο Μεξικό, πριν 20 χρόνια.
Ο Edmundo δούλεψε για χρόνια σε κοινότητες ιθαγενών στην περιοχή των Chiapas, αρκετά χρόνια πριν εμφανιστεί το κίνημα των Zapatistas και εκεί ξεκίνησε το ενδιαφέρον του για την Γαστρονομία μέσα από την Ιστορία. Το Μεξικό είναι μια χώρα με έντονη εσωτερική μετανάστευση ιθαγενών, με πολλούς διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες και υπάρχουν –εκτός των ισπανικών castellano- περισσότερες από 70 γλώσσες που μιλούνται. Η γλώσσα –μαζί με το φαγητό- δίνουν ένα στοιχείο ταυτότητας πολύ έντονο. Λόγω των θρησκευτικών πιέσεων και διωγμών ανά τους αιώνες, υπήρξαν πολλές κοινότητες ιθαγενών που αναγκάστηκαν για διάφορους λόγους να μεταναστεύσουν και να βρεθούν σε μια κοινωνία Μεξικανών λευκών, όπου βίωσαν έντονα τον ρατσισμό. Για να επιβιώσουν, αναγκάστηκαν να προσπαθήσουν να πάψουν να είναι indios, σταμάτησαν να χρησιμοποιούν και να μεταδίδουν στους απογόνους τους την μητρική τους γλώσσα (xóchitl, cuícatl, tzeltal , cakchiquel κλπ) και μπήκαν σε ένα παρεξηγημένο δυτικό κόσμο και τρόπο ζωής, καθώς σε αυτές τις περιοχές της φτώχειας και της μιζέριας τα πρώτα «αγαθά» που φτάνουν είναι τα ναρκωτικά, η πορνεία, η πορνογραφία. Από τον αναπτυγμένο κόσμο μόνο αυτό το αρνητικό κομμάτι του φτάνει στους φτωχούς ανθρώπους που εγκατέλειψαν την ταυτότητά τους των ιθαγενών προσπαθώντας να επιβιώσουν σε ένα ρατστιστικό κόσμο και όχι η εκπαίδευση και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Γίνονται μέρος της καταναλωτικής κοινωνίας αυτού του τόσου επιθετικού καπιταλισμού που βιώνουμε στις μέρες μας. Το μοναδικό πράγμα που δεν ξεχνούν όμως, είναι το φαγητό.


Εθνική Κουζίνα και ταυτότητα
Έτσι λοιπόν, όταν ο Edmundo γνώρισε τον Yuri στην Πόλη του Μεξικού, ο Yuri δούλευε ήδη στο χώρο της Μαγειρικής και είχε την ιδέα του να μαγειρεύει κανείς, αλλά να ψάχνει ταυτόχρονα να βρει τί υπάρχει πίσω από ένα πιάτο και να χρησιμοποιήσει την Κουζίνα σαν το μεδούλι μιας εθνικής ταυτότητας. Ξεκίνησαν τη μελέτη της Κουλτούρας και της Ιστορίας του Μεξικού μέσα από το φαγητό, όταν η Γαστρονομία δεν ήταν όπως σήμερα της μόδας και αυτό δίνει άλλη αξία στην προσπάθειά τους. Τα τελευταία 20 χρόνια, στόχος τους είναι να συμβάλλουν σε μια βαθύτερη κατανόηση του λαού τους, μελετώντας τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά φαινόμενα. Αυτή η μελέτη για την πορεία της Ιστορίας τους μέσω του φαγητού γίνεται όλο και πιο απαραίτητη -ιδιαίτερα στις μέρες μας- καθώς στο Μεξικό αντιμετωπίζουν αυξανόμενα προβλήματα μετανάστευσης προς τις ΗΠΑ και υπάρχει έντονη κρίση της εθνικής τους ταυτότητας.
Πριν την έλευση του Κολόμβου στην Αμερική, το φαγητό στην Μεσοαμερική και στα εδάφη του σημερινού Μεξικού ήταν ιδιαίτερα εξελιγμένο και με ξεχωριστό χαρακτήρα. Τα βασικά υλικά διατροφής ήταν η μίλπα, δηλαδή το καλαμπόκι, τα φασόλια, η πιπεριά (chile) και η κολοκύθα. Με αυτά τα προϊόντα της γης αλλά και με ζώα του δάσους, έφτιαχναν αυτά που σήμερα γνωρίζουμε σαν antojitos (ορεκτικά με ζύμη γεμιστά) τα οποία εμπλουτίστηκαν στο πέρασμα των χρόνων με το χοιρινό κρέας. Το πιο γνωστό πιάτο του Μεξικό είναι το μόλε, ιδίως το mole poblano (για το οποίο υπάρχουν τουλάχιστον 50 διαφορετικές εκδοχές). Την εποχή του Κολόμβου τα διάφορα molis προυπήρχαν, πρόκειται μάλιστα για λέξη που προέρχεται από την γλώσσα náhuatl και σημαίνει σάλτσα με πολλά υλικά. Στην Μεξικανική Κουζίνα υπάρχουν δύο είδη σάλτσας, η συνοδευτική του τραπεζιού που συνήθως είναι πικάντικη και η σάλτσα μαγειρέματος, όπως είναι το μόλε. Η γαστρονομική έμπνευση του Μεξικανού βρίσκει το αποκορύφωμά της σε ένα μόλε, που είναι το κατ΄εξοχήν εορταστικό πιάτο του και το πιο χαρακτηριστικό της επιμειξίας που χαρακτηρίζει τον τόπο, τα ήθη και τα έθιμά του. Στην ουσία, υπάρχουν τόσες διαφορετικές συνταγές του μόλε όσοι και μάγειρες. Θεωρείται σχεδόν αδύνατο να αναπαραχθεί με ακρίβεια ακόμα και όταν υπάρχει ολοκληρωμένη η συνταγή, καθώς ο μάγειρας και η μαγείρισσα έχουν τον δικό τους πολύ προσωπικό τρόπο παρασκευής που δύσκολα επαναλαμβάνεται σε όλες του τις λεπτομέρειες.
Τα ταμάλες είναι ένα ακόμα παραδοσιακό φαγητό του Μεξικού και συνήθως γίνεται με βάση το αλεύρι από καλαμπόκι, νερό βούτυρο και αλάτι τυλιγμένο σε φύλλα καλαμποκιού ή μπανάνας. Τα ταμάλες επίσης υπήρχαν στους Προκολομβιανούς χρόνους και ήταν ένα πιάτο τελετουργικό, θρησκευτικού χαρακτήρα. Οι κάτοικοι της Μεσοαμερικής είχαν ένα ημερολόγιο βασισμένο στη Σελήνη, με 18 μήνες που ο καθένας είχε 20 μέρες. Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος το 330 μ.Χ. αποφάσισε να αλλάξει το ημερολόγιο του βόρειου ημισφαιρίου, τοποθετώντας την αρχή του χρόνου στηριζόμενη πλέον στη γέννηση του Χριστού, ενώ μέχρι τότε στον Κινέζικο πολιτισμό αλλά και σε αυτόν της Αμερικής η αρχή του χρόνου γιορταζόταν την Άνοιξη. Τα ταμάλες ήταν το φαγητό με το οποίο οι κάτοικοι της Μεσομαμερικής γιόρταζαν την άφιξη του νέου χρόνου και το αφιέρωναν στον Tláloc, τον αρχαίο θεό τους της βροχής που τιμούσαν τον πρώτο μήνα. Τον δεύτερο μήνα του χρόνου έφτιαχαν ένα άλλο είδο ταμάλες αφιερωμένο στον Xipe Totec, τον θεό της ανανέωσης και των αέρηδων, που θα τους έφερνε καλές βροχές.
Τα ταμάλες είναι ένα είδος ταυτότητας του Μεξικανού. Λέγεται ότι υπάρχουν 3.000-4.000 διαφορετικά είδη! Όταν έφτασαν στο Μεξικό οι Ισπανοί το 16ο αιώνα, ξεκίνησε η ανάμιξη των διαφορετικών πολιτισμών. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη του Μεσαίωνα χοιρινό κρέας έτρωγαν μόνο οι Χριστιανοί, σε αντίθεση με τους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους που τους το απαγόρευε η θρησκεία τους. Η Ιερά Εξέταση χρησιμοποίησε το χοιρινό κρέας για να ελέγξει σε πρώτη φάση το αν ο κόσμος ήταν χριστιανός. Εδώ βλέπουμε τη σχέση της θρησκείας και του φαγητού. Ένα μέρος της επιτυχίας του χριστιανισμού οφείλεται στο ότι υιοθέτησε ειδωλολατρικές παραδόσεις (όπως τα Ρωμαϊκά Σατουρνάλια), ενσωματώνοντάς τις στο δικό του τελετουργικό. Κάτι αντίστοιχο έγινε στο Μεξικό με τα ταμάλες, τα οποία από φαγητό θρησκευτικού χαρακτήρα των ειδωλολατρών ιθαγενών, μετατράπηκε στο εορτάσιμο φαγητό των βαπτίσεων και των γάμων αλλά προσθέτοντας το λίπος του χοιρινού, ώστε να μετατραπεί έτσι σε χριστιανικό έδεσμα.
Στην κουλτούρα του Μεξικού παίζουν πρωταρχικό ρόλο οι γιορτές και τα πανηγύρια (ιδίως με την μορφή που γίνονται για παράδειγμα ακόμα και σήμερα στα Κυκλαδονήσια την ημέρα του Προφήτη Ηλία). Όταν ο εθνικός τους συγγραφέας Octavio Paz (Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1990) βρέθηκε κάποτε σε ένα μικρό χωριό του Μεξικανικού νότου, σοκαρισμένος από την φτώχεια σχολίασε το γεγονός. Οι χωριάτες του απάντησαν ότι είναι τόσο φτωχοί ώστε κάνουν μόνο δύο πανηγύρια το χρόνο. Ο Paz έγραψε στην συνέχεια το πόσο εντυπωσιάστηκε από το ότι ένας λαός μπορεί να υπολογίσει τον πλούτο ή την φτώχεια του βασισμένος στις γιορτές που έχει την οικονομική δυνατότητα να οργανώσει. Το θέμα των γιορτών πάει πολύ πιο πέρα από το θρησκευτικό επίπεδο. Σε μια χώρα σαν το Μεξικό, με την τόσο άνιση κατανομή πλούτου όπου το 10% του κατά κεφαλή εισοδήματος βρίσκεται στα χέρια ενός ανθρώπου και το 25% του πλούτου της χώρας βρίσκεται στα χέρια 25 οικογενειών, το ότι δεν υπάρχει έντονο πρόβλημα διατροφής και έλλειψης φαγητού, οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στις λαϊκές θρησκευτικές γιορτές. Σε αυτές τις εκδηλώσεις ο πιο πλούσιος της περιοχής αναλαμβάνει να πληρώσει το φαγητό για όλους τους κατοίκους και έτσι όταν γίνεται γιορτή κάθε 8-10 μέρες, ακόμα και οι πιο φτωχοί παίρνουν την πρωτεϊνη που χρειάζονται για να επιβιώσουν, τρώγοντας τα σφαχτά που προσφέρονται από τον «πανηγυρά».
Αυτό ακριβώς κάνουν ο Yuri και ο Edmundo, ψάχνουν δηλαδή τη σύνθεση ενός πιάτου όχι μόνο μέσα από τα υλικά και τη διαδικασία παρασκευής του, αλλά και μέσα από την έρευνα της καταγωγής και της εξέλιξής του στο πέρασμα των αιώνων.


Τα δώρα της Μεξικανικής γης στη Διεθνή Γαστρονομία
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η διεθνής Γαστρονομία των τελευταίων αιώνων διαμορφώθηκε με υλικά που προέρχονται από τη Μεξικανική γη της Προκολομβιανής εποχής, όπως η πιπεριά, η ντομάτα, η βανίλια και το κακάο. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν η σύγχρονη ζαχαροπλαστική χωρίς τα δύο τελευταία υλικά. Ας σκεφτούμε επίσης τη μεσογειακή διατροφή και την ντομάτα. Στους καταλόγους των εστιατορίων ανά τον κόσμο, η καλοκαιρινή χωριάτικη σαλάτα που τρώμε στη χώρα μας, αναγράφεται ως Ελληνική σαλάτα. Οι Μεξικανοί χαμογελούν σε αυτό το άκουσμα, καθώς στην Ευρώπη αρχίσαμε να έχουμε και να καταναλώνουμε ντομάτες τους τελευταίους 3-4 αιώνες. Αλλά και μετά την conquista, το ζαχαροκάλαμο και το στάρι του Μεξικού έγιναν πολύ σημαντικά για το φαγητό σε διεθνές επίπεδο, μέσα από τις πολλές συνταγές τους για γλυκά ψωμάκια.
Για τους δασκάλους μάγειρες Edmundo και Yuri, η αστική Μεξικανική Κουζίνα του σήμερα περνά περίοδο κρίσης, καθώς στα πλαίσια μιας εθνικής ντροπής προσπαθεί να μεταμφιεστεί για να μη μοιάζει απλή και χωριάτικη, οπότε και φορά γαλλικό ή άλλης ξένης προέλευσης μανδύα. Δε διδάσκεται στον κόσμο η παραδοσιακή μεξικανική γαστρονομία και κατά συνέπεια η ιστορία της οικογένειας, αλλά αντίθετα η γαλλική που έγινε διάσημη στο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα και θεωρείται η βάση της σύγχρονης κουζίνας. Χρησιμοποιούν μάλιστα ένα λογοπαίχνιο για την “Nueva Cocina Mexicana”, που προσπαθεί να υιοθετήσει το fusión και καταλήγει στο confusión. Αντίθετα, στην επαρχία εξακολουθούν να διατηρούνται οι παραδόσεις στο φαγητό και οι άνθρωποι χρησιμοποιούν και καταναλώνουν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τα υλικά που παράγει η γη τους, σύμφωνα με τις τοπικές τεχνικές που έμαθαν από τους προγόνους τους. Είναι πολύ σημαντικό για το παρόν και το μέλλον ενός λαού, να καταφέρει να διατηρήσει τα τοπικά παραδοσιακά του προϊόντα και να μην αφήνει να χαθεί η πολιτισμική του ταυτότητα. Γι αυτούς τους λόγους εργάζονται και οι ίδιοι μέσα από την Σχολή αλλά και τις υπόλοιπες δραστηριότητές τους, ώστε να βοηθήσουν σημαντικά στη διαμόρφωση εξειδικευμένων επαγγελματιών της Μεξικανικής Κουζίνας, που θα μπορέσουν με τη σειρά τους να διαδώσουν σε όλον τον κόσμο την πραγματική Γαστρονομία της χώρας τους (και όχι μια κακή απομίμηση τύπου Τεξ-Μεξ), μέσα από τη συσχέτιση του φαγητού με συνεχή έρευνα σε τομείς όπως η ιστορία, η τέχνη και η κουλτούρα του Μεξικού.

Η Μεξικάνικη Κουζίνα μέσω της Ιστορίας της
Στο σεμινάριο Μεξικανικής Κουζίνας που θα παρουσιάσουν σήμερα και αύριο, ο Yuri και ο Edmundo θα μας μιλήσουν για την Κουζίνα της Ανεξαρτησίας αλλά και για την Κουζίνα την εποχή της Επανάστασης, όταν υπήρχε έντονη έλλειψη πρώτων υλών, καθώς οι κάμποι είχαν μετατραπεί σε πεδίο μάχης και οι αγρότες είχαν βγει στον πόλεμο και είχαν αποδεκατιστεί. Ταυτόχρονα, θα δημιουργήσουν παραδοσιακά τους πιάτα που να μπορούν όμως να αναπαραχθούν σχετικά εύκολα και στην Ελλάδα, καθώς οι πρώτες ύλες σε πιο περίπλοκα φαγητά δεν είναι πάντα εφικτό να βρεθούν στη χώρα μας.

Pastora Pavón, La Niña de los Peines

Al gurugú (tangos)

Monday, October 04, 2010

Fernando Iwasaki

Encuentro con el escritor peruano Fernando Iwasaki, en LEA 2010.

Presenta Constantinos Paleologos.

En colaboración con el Instituto Cervantes de Atenas y la Embajada del Perú en Grecia.