Σκλάβοι αχρείων αφεντικών, αυτό καταντήσαμε

El payandé

Nací en la playa, del Magdalena
bajo la sombra de un payandé
como mi madre fue negra esclava
también la marca yo la llevé.

Αy, suerte maldita,
llevar cadenas y ser esclava
y ser esclava, de un vil señor

Por las mañanas, cuando amanece
me voy al campo, con mi azadón, como atasajo
plátano asado, riego la tierra con mi sudor.

Αy, suerte maldita,
llevar cadenas y ser esclava
y ser esclava, de un vil señor

Si yo pudiera coger mi lanza,
vengarme airada de mi señor,
con gusto viera yo arder su casa
y le arrancara el corazón.

Αy, suerte maldita
llevar cadenas y ser esclava
y ser esclava, de un vil señor.



Λέει λοιπόν το τραγούδι των μαύρων σκλάβων του Περού "αχού καταραμένη τύχη, να φοράω αλυσίδες και να είμαι σκλάβος, να είμαι σκλάβος ενός αχρείου αφεντικού.¨

Οι σκλάβοι βέβαια εκείνη την εποχή ζούσαν σε συνθήκες χειρότερες από αυτές των ζώων, αμόρφωτοι, χωρίς πρόσβαση σε καμιά μορφή πληροφορίας.

Εμείς οι Νεοέλληνες, τί δικαιολογία έχουμε σήμερα για τα αχρεία αφεντικά που επιλέξαμε και τους δώσαμε τα χέρια μας για να μας βάλουν ήσυχα και ωραία κακής ποιότητας αλυσίδες;

Αναρωτιέμαι...