Λαϊκή παραδοσιακή τέχνη της Ρωσίας 19ου-20ού αιώνα

 

Η μοναδική συλλογή ειδών λαϊκής παραδοσιακής και σύγχρονης τέχνης της Ρωσίας του 19ου και 20ού αιώνα, του διακεκριμένου Ρώσου σκηνοθέτη Ανατόλι Πάνιν

 

Από τον Όμιλο για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων
Υπό την αιγίδα της Ρωσικής Πρεσβείας στην Ελλάδα

Ο Όμιλος για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων διοργανώνει τη Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013 και ώρα 19.30 Έκθεση Εικαστικών με τίτλο «Λαϊκή, παραδοσιακή και σύγχρονη τέχνη της Ρωσίας του 19ου και 20ου Αιώνα» του σκηνοθέτη Ανατόλι Πάνιν από τη Μόσχα υπό την αιγίδα της Ρωσικής Πρεσβείας στην Ελλάδα και του Ελληνικού ICOMOS.
Η έκθεση θα λάβει χώρα στο κτήριο του Ελληνικού ICOMOS, όπου φιλοξενείται ο Όμιλος για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων επί της οδού Πειραιώς 73 στον Κεραμεικό (Μετρό: Κεραμεικός, Ηλεκτρικός: Θησείο).
Η ιδιωτική συλλογή του Α. Πάνιν αποτελείται από τα καλύτερα και μοναδικά εκθέματα της ρωσικής λαϊκής τέχνης του 19ου - 20ου αιώνα: κεραμικά και ξύλινα παιχνίδια, ζωγραφισμένα μικροαντικείμενα (μινιατούρεs), εικόνες, παραδοσιακή ενδυμασία, κεντήματα κ.α. Η συλλογή του αποτελεί την αναβίωση και διατήρηση της κληρονομιάς της ρωσικής παραδοσιακής τέχνης και κουλτούρας , ηθών και εθίμων.

Στα εγκαίνια της Έκθεσης έχει προσκληθεί να παρευρεθεί ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας κ. Sergey Lavrof.

Ο Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων, Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ομίλων, Συλλόγων και Κέντρων της UNESCO (WFUCA) για την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική κ. Ιωάννης Μαρωνίτης και ο Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων του Ομίλου κ. Ξενοφώντας Λαμπράκης σε κοινή δήλωσή τους τόνισαν «η Ελλάδα και η Ρωσία, δύο λαοί με συγγενικά ήθη, έθιμα και παραδόσεις ενώνονται για ακόμη μία φορά με μέσο την Τέχνη προωθώντας έτσι το μήνυμα της σημασίας της διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε πατρίδας.»

Στα εγκαίνια της εκδήλωσης οι παρευρισκόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν μουσικό πρόγραμμα ενώ θα παρατεθεί δεξίωση.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Довольно лгать, прошли воспоминанья, Old Russian Gypsy Song

Лепс Григорий - Уходи красиво (The quest, russian version)

 

Ты мне говоришь что совсем разбил я жизнь твою
Всё этот так сложно, начинать снова, но я тебе подпою
Как было трудно тебе, сколько нет нервы трепать мне
Дам совет, лишь совет, в нём негатива поверь нет-нет.

Припев:
Уходи красиво и живи счастливо
У кого есть сила запретить тебе
Если надоело, если надоело
Уходи красиво, мой тебе совет.

Не такой? Иди! найди где такой!
Всё-равно людей сменить легко но не изменить
Так чего ты ждёшь? Ты ждёшь чтоб я извинился
Прямо здесь чтобы я, чтобы вдруг стал прекрасным принцем.

Припев.

Но ты же ищешь виноватых
А я пока что под рукой
Но я же вижу что не я так
Найдётся кто-нибудь другой.

Припев.

Только раз / Sólo el tiempo / Μόνο ο χρόνος

День и ночь роняет сердце ласку,

День и ночь кружится голова,

День и ночь взволнованною сказкой

Мне звучат твои слова.

Только раз бывают в жизни встречи,            

Только раз судьбою рвется нить,

Только раз в холодный зимний вечер

Мне так хочется любить!

Тает луч забытого заката,

Синевой окутаны цветы.

Где же ты, желанная когда-то,

Где, во мне будившая мечты?

 

Только раз бывают в жизни встречи,            

Только раз судьбою рвется нить,

Только раз в холодный зимний вечер

Мне так хочется любить!

Dmitri Hvorostovsky - Na sopkah Manchzhurii

Γερανοί - Журавли - Zhuravli , Μαργαρίτα Ζορμπαλά

Το επεξηγηματικό σχόλιο κάτω από αυτό το βίντεο γράφει:

"Πρόκειται για ρωσικό τραγούδι του 1969, που αναφέρεται στους νεκρούς στρατιώτες του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όπως ονομάζουν οι Ρώσοι την απόκρουση της γερμανικής εισβολής του 1941 και την αντεπίθεση του σοβιετικού στρατού μέχρι την κατάληψη του Βερολίνου το 1945.
Η ελληνική διασκευή ερμηνεύεται από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά ("12 ρούσικα λαϊκά τραγούδια" - μετάφραση Γιάννης Ρίτσος, 1977) και την αφιερώνω στους νεκρούς Έλληνες στρατιώτες του ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-1941."

Οι Γερανοί
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος

Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες
που πέσανε στη ματωμένη γη
δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.

Πετούν και μας καλούν
με τις κραυγές τους
απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς
κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας
κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.

Θα ’ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι
στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ
σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια
όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.

Ακούμε το Zhuravli από τον Marc Bernes και βλέπουμε φωτογραφίες από την ταινία "Όταν πετούν οι γερανοί", του Mikhail Kalatozov

Εδώ το ακούμε από τον ιδιαίτερα αγαπητό στην Ρωσσία βαρύτονο Dmitri Hvorostovsky

Мне кажется порою, что солдаты,
С кровавых не пришедшие полей,
Не в землю эту полегли когда-то,
А превратились в белых журавлей.

Они до сей поры с времен тех дальних
Летят и подают нам голоса.
Не потому ль так часто и печально
Мы замолкаем, глядя в небеса?

Сегодня, предвечернею порою,
Я вижу, как в тумане журавли
Летят своим определенным строем,
Как по полям людьми они брели.

Они летят, свершают путь свой длинный
И выкликают чьи-то имена.
Не потому ли с кличем журавлиным
От века речь аварская сходна?

Летит, летит по небу клин усталый —
Летит в тумане на исходе дня,
И в том строю есть промежуток малый —
Быть может, это место для меня!

Настанет день, и с журавлиной стаей
Я поплыву в такой же сизой мгле,
Из-под небес по-птичьи окликая
Всех вас, кого оставил на земле.