Thursday, November 26, 2015

Βαρβαρισμοί: παρουσίαση βιβλίου



Το Abanico και οι Εκδόσεις Opera
παρουσιάζουν το βιβλίο
του αργεντινοϊσπανού συγγραφέα Andrés Neuman,
Βαρβαρισμοί.
Οι Βαρβαρισμοί αποτελούν ένα ετερόδοξο λεξικό, μια ηλεκτρισμένη συλλογή παρατηρήσεων και σατιρικών σχολιασμών για επιτακτικά ζητήματα του καιρού μας, με ιδιαίτερη έμφαση στη λογοτεχνία, την πολιτική ή τις σχέσεις, συνδυάζοντας τον αφορισμό με τη φαντασία της ποίησης. Η συλλογική μετάφραση είναι προϊόν εργαστηρίου λογοτεχνικής μετάφρασης που διοργάνωσε και διηύθυνε στο Abanico ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.

Παρουσίαση:
Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου
Αρμόδιος Διαμαντής
Θεώνη Κάμπρα
Ασπασία Καμπύλη

ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ    
ΩΡΑ 20:00
Στο Abanico
Κολοκοτρώνη 12, 1ος όροφος, Σύνταγμα
Τηλ. 210.32.51.214 & 210.32.51.215

"Ήχοι του Λεβάντε" στο Ινστιτούτο Θερβάντες


























Γυναίκες στην Κούβα: Μια επανάσταση μέσα στην επανάσταση

H New Star Productions, ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί» και οι εκδόσεις Διεθνές Βήμα διοργανώνουν εκδήλωση παρουσίασης του νέου βιβλίου την Κυριακή, 6 Δεκέμβρη, 11π.μ. στον Κινηματογράφο Studio, Σπάρτης και Σταυρουπόλεως 33, Πλ. Αμερικής:

Γυναίκες στην Κούβα:
Μια επανάσταση μέσα στην επανάσταση
Με κείμενα των Βίλμα Εσπίν, Ασέλα ντε λος Σάντος, Γιολάντα Φερέρ

Εξήντα χρόνια πριν, ο εργαζόμενος λαός της Κούβας αγωνιζόταν να ανατρέψει μια από τις πιο αιμοσταγείς τυραννίες που είχε γνωρίσει η Αμερικανική ήπειρος. Η συμμετοχή των γυναικών στο Κίνημα της 26ης Ιούλη και στον Αντάρτικο Στρατό στα βουνά της Ανατολικής Κούβας –τόσο στη βάση όσο και στην ηγεσία– δεν αποτελούσε εξαίρεση. Ήταν –και παρέμεινε– αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής πορείας που ακολούθησε η ηγεσία της Κουβανικής Επανάστασης από τα πρώτα της βήματα.

«Ζούσαμε σε μια ταξική κοινωνία στην οποία οι γυναίκες αντιμετώπιζαν βαθύτατες διακρίσεις», έλεγε ο Φιντέλ Κάστρο. «Μια κοινωνία όπου χρειαζόταν να γίνει μια επανάσταση στην οποία οι γυναίκες θα είχαν την ευκαιρία να δείξουν τις ικανότητές τους». Εδώ είναι η ιστορία των γυναικών αυτών. Μιλούν οι ίδιες για τη δράση τους και για το πώς, αλλάζοντας τον κόσμο γύρω τους, άλλαζαν οι ίδιες καθώς και οι άνδρες που πάλευαν στο πλευρό τους.

Το βιβλίο αυτό μιλά για τους αγώνες ενάντια στην καταπίεση της γυναίκας. Ταυτόχρονα, μέσα από τις ζωντανές αφηγήσεις τριών πρωταγωνιστριών, ξεδιπλώνεται, σε πρώτο πρόσωπο, η ιστορία ενός επαναστατικού αγώνα από τη δεκαετία του 1950 μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα.

Στον σημερινό κόσμο, έναν κόσμο καπιταλιστικής κρίσης που διαρκώς βαθαίνει, οι αφηγήσεις αυτές έχουν τη δύναμη να εμπνεύσουν όσους αναζητούν έναν εναλλακτικό δρόμο.

Το βιβλίο παρουσιάζουν οι:
Σοφία Ροδίτη, Επιτροπή αγώνα απολυμένων Xαλυβουργών Ασπρόπυργου, ο Κώστας Σανίδας, Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί», Δανάη Χέλμη, Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης και η Νατάσα Τερλεξή, εκδόσεις Διεθνές Βήμα.

Την εκδήλωση θα χαιρετίσει ο Πρέσβης της Κούβας Οσβάλντο Κομπάτσο Μαρτίνες.

Θα ακολουθήσει σύντομο μουσικό πρόγραμμα από τον Κουβανό καλλιτέχνη Remy Mailán.

Πληροφορίες: 210 8640054, 210 8833002, info@diethnesvima.com, josemartigr@gmail.comwww.newstarcinema.gr

Wednesday, November 25, 2015

Παρουσίαση βιβλίου: Ιωάννα Καρυστιάνη, Το Φαράγγι


Οι "Ήχοι του Λεβάντε" σε σεφαραδίτικα Κωνσταντινούπολης, Θεσσαλονίκης και Σμύρνης


ΣΕΦΑΡΑΔΙΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ,
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΜΥΡΝΗΣ

Μουσικό σχήμα “ΗΧΟΙ ΤΟΥ ΛΕΒΑΝΤΕ”

Συμμετέχουν:
Νίκος Τζάννης-Γκίννερουπ: Πολίτικη λύρα, τραγούδι,
Χρυσόστομος Βλέτσης: Ούτι, Πολίτικο Λαούτο, τραγούδι,
Νίκος Βαρελάς: Ντέφι, Νταϊρές, Τουμπελέκι.


Από τον 15ο αιώνα, στις μεγάλες πόλεις των οθωμανικών Βαλκανίων υπήρχε μία μεγάλη κοινότητα ισπανόφωνων Εβραίων, οι οποίοι με το διάβα του χρόνου εντάχτηκαν στην τότε οθωμανική κοινωνία, όπου η ταυτότητα προσδιοριζόταν καταρχήν με βάση τη θρησκεία, αποτελώντας ταυτόχρονα ένα αναπόσπαστο μέρος του τοπικού πολιτισμού. Για αυτό τον λόγο μάλλον εξηγείται στο ελληνικό κοινό η οικειότητα που προξενούν τα Σεφαραδίτικα τραγούδια, ενώνοντας την μουσική πα...ράδοση της Πόλης -και της τότε συμπρωτεύουσας, της Θεσσαλονίκης και των άλλων κοντινών μεγάλων πόλεων- με την γλώσσα της Ισπανίας του Θερβάντες.....
Θα παρουσιαστούν άγνωστα για το ευρύ κοινό παραδείγματα λόγιας οθωμανικής μουσικής με ισπανικούς στίχους, τσιφτετέλια της ταβέρνας, τραγούδια της φυλακής, της έναρξης του Σαββάτου, τραγούδια των εργατριών των καπνοβιομηχανιών της Θεσσαλονίκης, ύμνοι που ψάλλονταν στην συναγωγή στα ισπανικά.
Ακόμα και ρεμπέτικα τραγουδισμένα σε αυτή την μεσαιωνική ιβηρική διάλεκτο, με στοιχεία από τα Καταλάνικα, τα Πορτογαλικά, και κυρίως τα Ανδαλουσιανά που είναι και η γλώσσα του Φλαμένκο.....
Τραγούδια που σήμερα μέρα με τη μέρα σβήνουν με την αλλαγή των γενεών καθότι αυτή η κοινότητα εκμηδενίστηκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Είσοδος Ελεύθερη
Ινστιτούτο Θερβάντες (Μητροπόλεως 23, Αθήνα)


 Η εκδήλωση γίνεται στο πλαίσιο της έκθεσης του Δαυίδ Μπενφοράδο “Μεταξύ Ήχου και Σιωπής” που εγκαινιάστηκε στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 2015 και θα διαρκέσει έως τις 4 Ιανουαρίου 2016 με ώρες επίσκεψης, καθημερινά 09:00 – 14:30, Κυριακή 10:00 – 14:00, ενώ το Σάββατο το Μουσείο είναι κλειστό.

Monday, November 23, 2015

«Τείχη» & «Μετανάστευση»

«ΤΕΙΧΗ» & «ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ»
ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
ΣΤΟ WEBSTER ATHENS CULTURAL CENTER


Μια ομαδική εκθέση με δύο θέματα που αλληλοσυμπληρώνονται και είναι αφιερωμένη στη μετανάστευση διοργανώνει ο Σύλλογος Μεξικανών Καλλιτεχνών και Διανοούμενων στην Ελλάδα «Balam» και η Κάριτας Αθήνας - Προσφυγικό ‘Εργο, με την υποστήριξη της Πρεσβείας του Μεξικού στην Ελλάδα, σε συνεργασία με το Webster University από τις 4-7 Δεκεμβρίου 2015 στο Webster Athens Cultural Center (Μάρκου Αυρηλίου 5 και Κυρρήστου, Πλάκα, Aθήνα).

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 3 του μηνός στις 19.00.

Η εικαστική έκθεση με τίτλο «ΤΕΙΧΗ» διοργανώνεται από τον Σύλλογο «Balam» με την συμμετοχή των καλλιτεχνών: BLANKA AMEZKUA, ΑΝΤΩΝΗ ΒΑΘΗ, MANUEL CERDA, MARY COX, MARION FISHER, ΣΟΦΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ, DANAE KOTSIRAS, HARTWIG LUGO ROHDE, MELINA MOISIDELIS, ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΟΥΒΑΚΗ, ΣΩΤΗΡΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΙΑΝΝΑ ΤΖΙΒΕΛΕΚΗ και MIJAL ZACHS, ενώ η φωτογραφική έκθεση, με τίτλο «ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ» διοργανώνεται από την Κάριτας Αθήνας - Προσφυγικό ‘Εργο, με την συμμετοχή των: MILOS BICANSKI, LOUISA GOULIAMAKI, ANDREW MCCONNELL και PAUL COHN.

Οι δημιουργοί συμμετέχουν με εικαστικά έργα (ζωγραφική, φωτογραφία και εγκατάσταση) καλώντας το κοινό να προβληματιστεί πάνω στην ύπαρξη διαχωριστικών
τειχών, πραγματικών ή εικονικών και στην ανάλυση εννοιών όπως η μετανάστευση, η αποδημία, ο εκπατρισμός, η εξορία, η προσφυγιά, το άσυλο, τα σύνορα, η ξενοφοβία, ο ξένος, η αδιαφορία και η προκατάληψη, αλλά κυρίως να αναθεωρήσει τη στάση του απέναντι στα τείχη (όχι μόνο συνοριακά, αλλά κυρίως ψυχολογικά) που χωρίζουν τους ανθρώπους και δημιουργούν λανθασμένες αντιλήψεις για τη διαφορετικότητα των άλλων.< Δηλαδή, όλα εκείνα τα θέματα που ωθούν τη μια πλευρά να χτίσει τείχη χωρίζοντας τους ανθρώπους και την άλλη πλευρά που αναγκάζεται να εκπατριστεί σε άλλους τόπους.

Αναλυτικά, η έκθεση «ΤΕΙΧΗ» αφορά στην αντανάκλαση των πραγματικών ή εικονικών τειχών, που λαμβάνουν την έννοια των διαχωριστικών συνόρων. Τείχη που υπάρχουν στο Μεξικό και την Ελλάδα, δηλαδή που χωρίζουν τα σύνορα μεταξύ Μεξικού και ΗΠΑ, καθώς και το τείχος το οποίο χτίστηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Το 1991 η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατασκεύασε ένα μεταλλικό τείχος, στο ένα τρίτο του μήκους των συνόρων των δύο χωρών, για να αποτρέψει την είσοδο των παράνομων μεταναστών από το Μεξικό και την Κεντρική Αμερική. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει επικεντρωθεί στην οικοδόμηση του λεγόμενου «εικονικού τείχους», που αποτελείται από έναν αριθμό τεχνολογικών συσκευών, όπως υπέρυθροι ανιχνευτές, κάμερες, ραντάρ, αισθητήρες και πύργους ελέγχου για πιο αποτελεσματικό έλεγχο.

Στην Ελλάδα έχει ολοκληρωθεί το κτίσιμο ενός φράχτη στα ελληνοτουρκικά σύνορα με σκοπό να σταματήσει η μετανάστευση από την Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Η περιοχή επίσης, είναι εξοπλισμένη με συρματοπλέγματα και υψηλής τεχνολογίας μηχανές, που ανιχνεύουν την παραμικρή κίνηση. Όμως αυτό δεν ανακόπτει την προσφυγική κρίση που ζει η Ελλάδα και η Ε.Ε γενικότερα αυτή την περίοδο, ενώ μια λύση του προβλήματος φαίνεται πολύ μακρινή.

Η φωτογραφική έκθεση «ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ» απαρτίζεται από υλικό που προέρχεται από το έργο που επιτελεί η Κάριτας Αθήνας – Προσφυγικο ‘Εργο, με σκοπό να αναδείξει το ανθρώπινο πρόσωπο του μετανάστη, καθώς και τη σημαντική βοήθεια των εθελοντών που συμμετέχουν στις διάφορες δράσεις του Προσφυγικού Έργου, συμπληρώνοντας την εικαστική έκθεση «ΤΕΙΧΗ», με φωτογραφίες των συνανθρώπων μας οι οποίοι επηρεάζονται από την ύπαρξη των τειχών.

Την επιμέλεια της έκθεσης «ΤΕΙΧΗ» έχει η Melina Mosidelis, ζωγράφος, σχεδιάστρια και επιμελήτρια έργων τέχνης, με πτυχίο από το Istituto Per l’Arte ed il Restauro di Firenze (Ιταλία) και μεταπτυχιακό από το Universidad Complutense de Madrid (Ισπανία). Έχει πραγματοποιήσει είκοσι ατομικές εκθέσεις στο Μεξικό, την Ισπανία, τη Φινλανδία και την Ελλάδα, ενώ έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από εβδομήντα ομαδικές εκθέσεις σε Ισλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Μεξικό, Κούβα, Αργεντινή και Ελλάδα.

Ο Σύλλογος BALAM, που στη γλώσσα των Μάγια σημαίνει ιαγουάρος, είναι ένας ανεξάρτητος σύλλογος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ο οποίος ιδρύθηκε το 2010 στην Αθήνα από Μεξικάνους και Ελληνομεξικάνους που ζουν μόνιμα στη χώρα μας και που ασχολούνται σε επαγγελματικό επίπεδο με κάποια πολιτιστική ή/και καλλιτεχνική δραστηριότητα. Ο σύλλογος δεν έχει θρησκευτικές, πολιτικές ή κοινωνικές προτιμήσεις, ενώ οργανώνει διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις με σκοπό την διάδοση του μεξικάνικου πολιτισμού, δημιουργώντας δίαυλο επικοινωνίας με τον αντίστοιχο ελληνικό.

Η Κάριτας Αθήνας είναι σωματείο Μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα (MKO), αναγνωρισμένο από το κράτος, μέλος της Κάριτας Ελλάς (που αποτελεί σκέλος της Caritas Europa και της Caritas Internationalis, της Φιλανθρωπικής Οργάνωσης της Καθολικής Εκκλησίας με ενεργό δράση σε περισσότερες από 160 χώρες στον κόσμο).
Ιδρύθηκε το 1978, με σκοπό την καταπολέμηση της φτώχειας και της αδικίας, τη στήριξη ευπαθών και ευάλωτων ομάδων συνανθρώπων μας και την ανάπτυξη διαφόρων οργανωμένων δράσεων (αιμοδοσίας, τρίτης ηλικίας, κοινωνικής συμπαράστασης, υποστήριξης ασθενών, προσφύγων και μεταναστών, καθώς και φυλακισμένων). Αποστολή της είναι η συνεχής και ανιδιοτελής αρωγή, η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση και η προσφορά προς κάθε άνθρωπο, Έλληνα ή αλλοδαπό, που βρίσκεται σε ανάγκη, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, εθνικότητας, φυλής, γλώσσας ή ηλικίας, προσπαθώντας να του καλύψει υλικές, ψυχολογικές και πνευματικές ανάγκες. Μόνο ο τομέας του Προσφυγικού Έργου βοηθάει περισσότερα από 70.000 άτομα ετησίως. Το πολύπλευρο έργο της απαιτεί ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων και λειτουργία διαφόρων οργανωμένων τομέων δράσης, στους οποίους ανταποκρίνεται χάρη κυρίως στους δραστήριους και ακούραστους εθελοντές της, (καθώς το έμμισθο προσωπικό καλύπτει πολύ μικρό μέρος των μεγάλων αναγκών της) και στους θερμούς υποστηρικτές, δωρητές και χορηγούς της, αλλά και στη συμμετοχή της σε εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, αφού η Οργάνωση δεν έχει οικονομική ή υλική υποστήριξη από το κράτος.

Διάρκεια έκθεσης: Παρασκευή 4 έως Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου: 11.00-18.00
Είσοδος ελεύθερη

Πληροφορίες:
Webster Athens Cultural Center, Μάρκου Αυρηλίου 5 και Κυρρήστου (Πύργος των Ανέμων)

 



Thursday, November 19, 2015

Περιήγηση στα ρέματα της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Χαλκηδόνας

Η Κίνηση για την Υπεράσπιση του Άλσους και της Πόλης (ΚΥΠΑΛ) μας καλεί την Κυριακή 22 Νοέμβρη, στις 11.30 το πρωί, σε μια περιήγηση στα ρέματα της γειτονιάς μας.
Παρά το γεγονός ότι το δομημένο περιβάλλον στο λεκανοπέδιο της Αττικής, έχει περιορίσει δραματικά τις φυσικές περιοχές, το Άλσος Νέας Φιλαδέλφειας και τα ανοιχτά ρέματα Γιαμπουρλά και Ποδονίφτη συγκαταλέγονται στα σημεία όπου η φύση εξακολουθεί να εφαρμόζει τους νόμους της. Σε αυτές τις νησίδες στις οποίες καταφεύγει η «άγρια» φύση της πόλης καταγράφονται σπάνια και απειλούμενα είδη πανίδας και χλωρίδας.

Η ζωή της ευρύτερης περιοχής και της δικής μας γειτονιάς υπήρξε στο παρελθόν στενά συνδεδεμένη με τα ρέματά της. Εξάλλου από το ρέμα προέρχεται και η παλιά ονομασία της περιοχής, που πριν την εγκατάσταση των Μικρασιατών προσφύγων το 1927 ήταν εξοχή και τόπος εκδρομής για τους κατοίκους της Αθήνας.

Τί απομένει σήμερα από το φυσικό τοπίο των ρεμάτων και του Άλσους; Αυτό το ερώτημα θα επιχειρήσουμε ν' απαντήσουμε περπατώντας κατά μήκος των ρεμάτων μας αυτή την Κυριακή.

Καλούμε όλους τους συμπολίτες να συμμετάσχουν στην περιήγηση φορώντας αθλητικά παπούτσια ή μποτάκια κι άνετα ρούχα. Καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας ένα μπουκάλι νερό, καθώς εκτιμούμε ότι η πεζοπορική περιήγηση θα διαρκέσει περίπου 90 λεπτά.

Σημείο συνάντησης: παιδική χαρά Άλσους, είσοδος από την κεντρική είσοδο του Άλσους στη λεωφόρο Δεκελείας στις 11.30


Κίνηση για την Υπεράσπιση του Άλσους και της Πόλης (ΚΥΠΑΛ)

kypalnf.wordpress.com
kypalnf@gmail.com

Mόνο γιορτάζοντας τη ζωή γινόμαστε ανίκητοι / Sólo celebrando la vida somos invencibles


"Si bombardear un país fuera una solución efectiva para acabar con el terrorismo, ya no habría terrorismo.
Αν το να βομβαρδίζουμε μια χώρα ήταν αποτελεσματική λύση για να τελειώνουμε με την τρομοκρατία, τότε δεν θα υπήρχε πλέον τρομοκρατία.

Si fuera una solución efectiva para acabar con las guerras, ya no habría guerras.
Αν ήταν αποτελεσματική λύση για τον τερματισμό των πολέμων, τότε δεν θα υπήρχαν πόλεμοι.

No hay camino hacia la paz, porque la pas es el propio camino. No lo digo yo, lo decía Gandhi.
Δεν υπάρχει δρόμος προς την ειρήνη, γιατί η ειρήνη είναι ο ίδιος ο δρόμος. Δεν το λέω εγώ, το έλεγε ο Γκάντι.

Hay otras formas de luchar contra este terror: desmontar la economía de la guerra, ahogar las vías por las que el terrorismo se financia, perseguir a las mafias que trafican con personas, acoger a los que huyen del terror, a los "otros", en un "nosotros" que aísle a los violentos. Todas sus víctimas son nuestras víctimas, sea en París, Líbano, Yemen, Irak o Afganistán.
Υπάρχουν  άλλοι τρόποι για να καταπολεμήσουμε αυτόν τον τρόμο: να διαλύσουμε την οικονομία του πολέμου, να καταπνίξουμε τις οδούς από τις οποίες χρηματοδοτείται η τρομοκρατία, να καταδιώξουμε τις μαφίες που διακινούν παράνομα ανθρώπους, να καλωσορίσουμε όσους διαφεύγουν από τον τρόμο, αυτούς τους "άλλους", σε ένα "εμείς" που απομονώνει τους βίαιους. Όλα τους τα θύματα είναι δικά μας θύματα, είτε στο Παρίσι, είτε στο Λίβανο, είτε στην Υεμένη, είτε στο Ιράκ, είτε στο Αφγανιστάν.

Decir un rotundo NO a la guerra no es ingenuo ni idealista. Es valiente.
Το να λέμε ένα ηχηρό ΟΧΙ στον πόλεμο δεν είναι ούτε αφέλεια ούτε ιδεαλισμός. Είναι γενναιότητα.

Si el terror consigue que el miedo nos blinde y la venganza nos ciegue, ellos habrán ganado.
Αν ο τρόμος καταφέρει να μας θωρακίσει ο φόβος και να μας τυφλώσει η εκδίκηση, τότε αυτοί θα έχουν νικήσει.

Al día siguiente de los atentados muchos parisinos y parisinas desafiaron el miedo saliendo a la calle con flores, con música.
Την επομένη των τρομοκρατικών επιθέσεων πολλοί παριζιάνοι και παριζιάνες αψήφησαν τον φόβο βγαίνοντας στο δρόμο με λουλούδια, με μουσική.


Nos enseñan una gran lección: sólo celebrando la vida somos invencibles.
Μας διδάσκουν ένα σπουδαίο μάθημα: μόνο γιορτάζοντας τη ζωή γινόμαστε ανίκητοι."

Ada Colau Ballano , alcaldesa de Barcelona /
Ada Colau Ballano, δήμαρχος Βαρκελώνης

“Viva México” - Εκδήλωση αφιερωμένη στην Μεξικάνικη Επανάσταση

Η Πρεσβεία του Μεξικού έχει την τιμή να σας διαβιβάσει την πρόσκληση στην εκδήλωση “Viva México”, αφιερωμένη στην Mεξικάνικη Eπανάσταση, με την χορευτική ομάδα των αδελφών Camarillo και τα τραγούδια της Martha Moreleón.
Η εκδήλωση θα διεξαχθεί την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου στις 9 μ.μ., στο καφέ/θέατρο Πολυμήχανο (διεύθυνση: Φλέμινγκ 58, Αργυρούπολη).



La Embajada de México se permite transmitirle la invitación al evento “Viva México”, celebrado en homenaje a la Revolución Mexicana, con presentaciones del grupo de baile de los hermanos Camarillo y de la cantante Martha Moreleón.
El evento se llevará a cabo el viernes 20 de noviembre de 2015 a las 21 hrs. en el café teatro Polymichano (dirección: Calle Fleming 58, Argiroupoli).

Wednesday, November 18, 2015

“Meet the Mexicans”

Η Πρεσβεία του Μεξικού έχει την τιμή να σας προσκαλέσει στην εκδήλωση γνωριμίας με την μεξικάνικη σκηνή comics “Meet the Mexicans”, που θα διεξαχθεί την Τρίτη 24 Νοεμβρίου στις 7 μ.μ., στην Athens Comics Library (στο Impact Hub Athens, διεύθυνση: Καραϊσκάκη 28, Ψυρρή).
Είσοδος ελεύθερη.


La Embajada de México tiene el agrado de invitarles al evento sobre el arte del Cómic (historietas y novelas graficas) mexicano, titulado “Meet the Mexicans”, que se llevará a cabo el martes 24 de noviembre 2015 a las 19 hrs. en los recintos del Athens Comics Library (espacio “Impact Hub Athens”, dirección: Calle Karaiskaki 28, Psyrri, Atenas).
Entrada gratuita.

Tuesday, November 17, 2015

Το Αμπανικόρο τραγουδά για την Ημέρα των Νεκρών 2015








ΥΓ. Ευχαριστώ την Leonora Moreleón για τις φωτογραφίες και τους Florence GilibertiΤέσση και Μάκη για τα βίντεος

¡No más muertes!


IV Concurso de Calaveras en Abanico




Coordinación:
 


IV Concurso de calaveras en Abanico
Coordinación:
Eduardo Lucena
 




PREMIO DEL JURADO


Dedicada a mi abuela Evdoquía


 


Estaba yo con mala cara,


velando y desvelándome en la cama;

al final de un día de mucha prisa

me entró un sueño que aún me da risa.

 

Vi a mi difunta abuela

del brazo caminando con la Calavera;

en el seno de su asquerosa divinidad 

sus jajajás me parecieron una nulidad.

 

El choque por esa visión

me dejó en delirio raro.

Pero ahora entiendo,

lo que escuché no fue un engaño:

 

“Hija mía, anima esa cara.

¿No sabes ya que el templo de la certeza

no sirve para nada?

Quítate el miedo,

porque es una mera mancha.

Apúrate a vivir,

ya que la vida es muy ancha.

 

Su agenda la Parca

siempre la tiene apretada,

cada minutο está Ella

alerta y a la caza.

Por eso tienes que apreciar

y nunca frivolizar

los pequeños momentos

o los grandes deseos.

Recuerda

que tiempo nadie tiene de sobra

y el dinero la dicha no la compra.

 

A las abuelas y las Calaveras

uno no debe oponerse.

Por lo tanto yo me porto bien

y a mis sueños les soy fiel.

 

Aquella noche de buen gusto

ahora no me da ningún susto.

La vida es pa vivir,

y solo una vez vivida

la Muerte es bienvenida.

 

Evi Kírlesi

 

 

 PREMIO DEL PÚBLICO

La muerte de la molestia

 

Muerte, muerte, me pareces

como un mosquito algunas veces.

 

Si pudiera encontrar una zapatilla de tu tamaño,

te aplastaría sobre la pared poniendo tanta fuerza en la mano…

 

Me gustaría mucho exterminarte utilizando

un  pesticida y teniendo en mi rostro

una gran sonrisa,

pero no puedo, ¡soy ecologista!

 

Sin embargo, si mi guía por el inframundo

fuera alto, moreno y musculoso

le perseguiría con alegría y sin embozo.

 

Natasha Maruli

 

 

MENCIÓN ESPECIAL DEL JURADO

Europa la diñó (también)

 

Anoche tuvo un sueño,

o digamos pesadilla,

de un niño muy pequeño,

arrastrado en la orilla.

Había huido de la guerra

que ahora arrasa Siria

y que le dejó  sin tierra,

sin hogar y sin familia.

“Alan creo que se llama“,

dijo Doña Osamenta.

“Vete y dile a quien le ama

que se fue con la tormenta”.

Vamos a contar verdades

y empiezo ahora mismo.

Estas son atrocidades

que engendra  imperialismo.

Α esta  banda me refiero

que gobierna todo el mundo,

jauría de malos perros,

un sistema moribundo.

Con la sangre de los obreros

delimitan las fronteras

¡Seamos guerrilleros,

que ardan las banderas!

Toma el control ahora

de tu vida maltratada. 

Lucha fuerte, sin demora,

frente a una barricada.

 

Jristos Xirocostas

 

 

MENCIÓN ESPECIAL DEL JURADO

A mi querida Secreta

 

Pensé que nunca te irías

de mi lado,

sufriendo todas tus manías

sin enfado.

 

Me consumía tu anhelo,

fuego cruel.

Por ti tragué el anzuelo;

sabía a miel.

 

No eras tú de la manada,

ni del montón,

la morenita licenciada

con voz de son.

 

Has sido siempre tan hermosa...

¿Cómo creer que no sería eterno

o que carcomería la fosa

tu cuerpo tierno?

 

Tu calavera aún más bella

hoy que antes.

¡Oh, cielos! Puedo ver en ella

promesas mil alucinantes...

 

Y dellas, la que más extraño:

la esperanza de que ahí,

donde reposas muy temprano,

voy para juntarme a ti.

 

Jarálambos Ceodosis

 

 

Homenaje a Julio Cortázar

 

Calavera, Calavera,

lo vas a encontrar

-toco o no madera-.

 

No se trata de una burla

ni de algo dicho en furia.

 

Sin pensarlo ni acertarlo,

Calavera, Calavera,

el señor Cortázar te espera.

 

Con sus plumas impresionantes

y su mirada mágica,

liga contigo y juega

en una imagen cálida.

 

El señor Cortázar te mira

sin preocuparse,

mientras el diálogo entre vosotros

está por realizarse.

 

“Calavera, Calavera,

llegó la hora de nuestro encuentro.

¿Por qué vienes para mí tan temprano?

¿Antes de que me despida de mi amigo más cercano?”

 

Y la Calavera,

como si supiera,

responde en voz alta:

 

“Querido autor

y gran conquistador,

amante de las letras...

Hablas de mí en tus cuentos

y ahora estoy aquí, sin remordimientos.

Quiero compañía,

no aguanto más sola,

el tiempo que pasa

me provoca chirinola.

Deja a tu amigo,

el libro antiguo,

y ven conmigo

a algún lugar ambiguo.

Echo de menos tus creaciones,

me gustaría saber

cuáles son mis opciones.”

 

El escritor famoso

deja de ser chistoso,

le propone una solución

-a la pobre- según el guion:

 

“Te acompaño, mi Catrina,

hasta una casita marina.

Te lo prometo, te lo juro,

¡no soy para nada un burro!

¡Ven mañana por la tarde

porque yo no soy cobarde!”

 

La Catrina satisfecha

concedió y aceptó la fecha.

“¿Qué hacer?

De tanto amar,

tengo que esperar...”

 

Kikí Georgopoulou

 

 

 CALAVERA para la vida, los sueños y la esperanza

 

      Vida derrumbada                 

      Sueños carcomidos

      Esperanza mortífera

 

      ¡CALLAOS!

 

      De vuestra respiración sudorosa

      salen a chorros los despojos

      de un sentimiento que no existe ya

 

      ¿QUERÉIS JUGAR CONMIGO?

 

       De vuestras heridas corre sangre enojada

       Llamad a los perros para que las laman, pasarán

 

       ¿QUERÉIS JUGAR CONMIGO?

 

        Las  manecillas del reloj son

        orejas podridas que se encajan

        dentro de vuestra carne desgarrada

 

        ¿QUERÉIS JUGAR CONMIGO?

 

           

 

      ¿CÓMO TE LLAMAS?

 

       IZQUIERDA   

 

       ¿Y A QUÉ JUZGAMOS?

 

        AL AHORCADO

 

Frosso Kafetzi

 

 

Calavera sobre una muerte probable y casi anunciada

 

  • “¡Catrina, eres divina!”, dice con admiración camandulera.
  • “Lo sé, pero ¿qué quieres decir con esto?”, pregunta Catrina la escéptica.
  • “Primero, eres flaca, tan flaca que puedes comer en círculos viciosos sin ganar ni un kilo. Tampoco necesitas teñirte el pelo porque no tienes pelo. Te pones estos sombreros grandes y antiguos y nadie se atreve a reírse de ti. ¿No sabes que eres ingeniosa?”
  • “Claro que sí, pero me encanta escuchar tus palabras, cariño mío.”
  • “Bien, puedes fumar sin peligro de morir, porque ya estás muerta. Puedes beber lo que quieras, sin temor a vomitarlo todo. Puedes caminar por las calles en lo oscuro, sin miedo a que alguien te vaya a atacar. Tienes la sabiduría del ayer entre la neblina… ¡Oh Catrina, la divina, quiero ser como tú!”
  • “Estás muy cerca, amor mío,” dice sonriéndo con maldad e ironía Catrina la divina. “Apenas dos horitas.”
  • “Pero Catrina mía,
    de tanta sabiduria.
     
    Quiero todo eso
    sin ser tenebroso”.
         -  “Jajajajajajajajajajajajajajajajajajajajajaja,” fue la respuesta a carcajadas y mórbida de Catrina la divina, que podemos oír cada año en el Día de muertos.
     
    EvangelÍa Polyraki
     
     
    A mis queridos muertos
     
    LA MUERTE, nombre femenino
    como la paz, la montaña, la pizza, la tierra, la mujer…
    Como la chica, específicamente esa chica calva
    que busca su comida con impaciencia entre gusanos
    echando maldiciones al gobierno del infierno
    porque envió a su novio a la guerra hacia los enemigos del paraíso
    y la dejaron sola en esta sucia ciudad infernal
    donde cada verano está sentada en el parque
    viendo a los turistas con sus cámaras.
    Turistas de otros planetas que no le gustan nada,
    y los mira con la mirada diabólica para que se vayan.
    Pero ellos le piden sacarles una foto con una sonrisa de tonto.
    Ella los mira fijamente, les pregunta si prefieren la foto vertical u horizontal,
    se pregunta porque no se hizo fotógrafa cuando estaba viva.
    Toma la foto
    y se va orgullosa
    con su calavera mirando al cielo…
     
    Kallia Michopulu
     
     
     Esperanza perdida
     
    Estoy llorando por la Esperanza.
    Unos políticos nos engañaron,
    a ella de muerte la hirieron
    y nos dejaron sin confianza.
     
     “No te preocupes y no llores.
    La Esperanza está bajo las flores”.
    Eso me dijo ayer la Catrina
    con su fría sonrisa, blanca y fina.
     
     “Va a surgir de nuevo
    Entre  jaleo y fuego.
    Y a los políticos si quieres dar algo,
    ¡dales el dedo de enmedio!
     
    Estela Dziavida
     
     
     Catrina ,calaca,pelona,
     
    El disfraz que llevas aún no me atrae.
    Yo seguiré tus pasos después de mucho tiempo
    Te llamo para celebrar ( el dia de muertos)
    Y te invitaré alguna vez al planeta rojo
    Hasta entonces  ,déjame vivir imaginando la muerte
    solo el día de los muertos.
    De momento vamos a bailar por separado
    y escribir una calavera por los vivos y los muertos.
    Pues he aquí mi calavera absurda,
    un águila vuela más allá de nuestro  indefinido espacio
    y yo estoy pensando, pensando y pensando
    y en seguida sigo su vuelo y entro en la tierra  pasando
    por el planeta rojo primero y después  con la esperanza de ver
    las  nuevas siete maravillas del mundo, disfruto  la aventura.
    déjame imaginar un viaje largo
    pensar un paisaje  puro y empezar a vivir de nuevo
    y después seguiré tus pasos, te lo prometo
    Catrina, Calaca, Pelona.
     
    Anna Kokkini
    Coordinador Eduardo Lucena