Thursday, August 31, 2006

Bienal de Flamenco de Sevilla 2006

Ξεκινά σε λίγες μέρες η Bienal de Flamenco de Sevilla 2006, με πολύ ενδιαφέρον και "γεμάτο" πρόγραμμα καθώς και κάποιες πραγματικά ξεχωριστές συμμετοχές. Μεταξύ των καλλιτεχνών θα εμφανιστούν μαζί μετά από καιρό τα αδέρφια Amador, ο αγαπημένος μου Dieguito El Cigala σε κοινή εμφάνιση με τον Salif Keita, η Susi, ο Potito, θα χορέψει η Belén Maya με την compañía της, ποιόν να πρωταναφέρει κανείς; Εδώ υπάρχει το πρόγραμμα αναλυτικά.

Μόνη παρηγοριά για τους εν Ελλάδι aficcionados του flamenco είναι η παρουσία του "ιερού τέρατος" Enrique Morente στο Μέγαρο Μουσικής, στις 18 Οκτώβρη. Η εκδήλωση διοργανώνεται από την Ισπανική Πρεσβεία, το Megaron Plus και το Ίδρυμα Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού για τα 70 χρόνια από τον θάνατο του Lorca. O Morente έχει πραγματικά παίξει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη του flamencο και αξίζει να τον παρακολουθήσει κανείς ζωντανά, ό,τι και να τραγουδά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, στο πρώτο μέρος θα μιλήσει για τον Lorca ο βιογράφος του Ίαν Γκίμπσον, στην συνέχεια η Μαρία Φαραντούρη θα τραγουδήσει στα ελληνικά ποιήματα του Lorca σε μουσική Χατζηδάκι και Θεοδωράκη και τέλος o Δάσκαλος του flamenco θα ερμηνεύσει τραγούδια που συνέθεσε ο ίδιος ο ποιητής.

Tuesday, August 29, 2006

Carcassonne

Αύγουστος, στο κάστρο της Carcassonne. Η Σταχτοπούτα, η Χιονάτη και η παρέα τους παίζουν κρυφτό και τραγουδούν πίσω από τα ψηλά τείχη.






Ιδιαίτερα ανεπτυγμένη τουριστικά η καστροπολιτεία, την νύχτα όμως όλα φαίνονται πιο μυστηριώδη, πιο αυθεντικά, πιο όμορφα.



Αγάπα τον πλησίον σου και -κυρίως- τα χρήματά του α-λα ισπανικά


Ένας ευχάριστος τρόπος για να εγκαινιάσουμε το dvd recorder που μόλις αποκτήσαμε.

La Comunidad, με την Carmen Maura, νυν και αεί αγαπημένη του Almodóvar, μιας και παίζει και στην τελευταία του ταινία, το Volver, που θα βγει σύντομα και στους ελληνικούς κινηματογράφους.

Του Βάσκου Álex de la Iglesia (τί κουφό όνομα και αυτό για σκηνοθέτη, ο Αλέξης της Εκκλησίας...), με αρκετά βραβεία Goya (τα ισπανικά Oscar κατά κάποιον τρόπο): Καλύτερης Ηθοποιού για την απολαυστική και πειστικότατη στον ρόλο της Carmen Maura, Καλύτερου Ηθοποιού δεύτερου ρόλου για τον Emilio Gutiérrez Caba και Καλύτερων Ειδικών Εφέ.

Μαύρη κωμωδία, με αρκετούς φόνους, χρήμα, πάθος, μίσος. Μια αγαπημένη "κοινότητα", οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας, περιμένουν εναγωνίως να πεθάνει ο γέρος του τελευταίου ορόφου για να του φάνε τα χρήματα που κέρδισε πριν 20 χρόνια στο ΠΡΟΠΟ και από τότε κλειδαμπαρώθηκε στο σπίτι του μαζί με τους σάκους με τα εκατομμύρια για να μην του τα κλέψουν οι καλοί γειτόνοι. Μέχρι που εμφανίζεται μια μεσίτρια και τους χαλάει τα σχέδια. Και ξαφνικά ο θεατής βρίσκεται εγκλωβισμένος σε αυτόν τον χώρο, μαζί με ανθρώπους-τέρατα-ανθρώπους, παρακολουθώντας ένα ιδιότυπο θρίλερ γεμάτο καυστικό χιούμορ και απανωτές εκπλήξεις. Οι σκηνές της κορύφωσης του έργου γυρισμένες πάνω στις στέγες της Μαδρίτης και σε κάποια από τα τεράστια διάσημα αγάλματα που στολίζουν την ισπανική πρωτεύουσα, εντυπωσιακές.

Επιτέλους, μια συμπαθέστατη ισπανική ταινία!

La Comunidad

Friday, August 25, 2006

Η ΑΕΚ στην Χώρα των Βάσκων


Περπατώντας στα στενά της Estella, μίας από τις βασικές στάσεις του Camino de Santiago, βρεθήκαμε μπροστά στην AEK!

Και όχι, δεν έφτασε η ομαδάρα μέχρι την Χώρα των Βάσκων. Πρόκειται για οργανισμό στον οποίο διδάσκονται τα euskera σε ενήλικες και προωθείται η βασκική κουλτούρα.

Για την Citro λοιπόν η συγκεκριμένη φωτογραφία, με την ευχή να πάνε όλα καλά φέτος. Αρκεί να μην γίνει ένα γήπεδο-τερατούργημα στην Φιλαδέλφεια, γιατί ήδη υπάρχουν αρκετά προβλήματα με το κυκλοφοριακό και την μόλυνση λόγω Αττικής και Εθνικής Οδού.

Thursday, August 24, 2006

Για τον Evo ρε γαμώτο!

Κάπου κοντά ο Evo ετοιμάζεται να κάνει την εντυπωσιακή είσοδό του.

Ίσως ένα tango που ξεκινά να ακούγεται από ένα χαλασμένο γραμμόφωνο και καταλήγει σε τραγούδι εκδίκησης να μην είναι το πιο κατάλληλο για την υποδοχή του... από την άλλη, ίσως να πρέπει από την αρχή να μάθει να φυλάγεται, να παίρνει τα μέτρα του, να περιμένει.

Για τον Evo λοιπόν, που τον περιμένουμε με ανυπομονησία και χαρά!

Mis 100 últimas mañanas - Huecco

He venido a enterrarte
con mi pala de saliva,
a escupirte la amargura
que escondí en el ataúd.
En la caja de mis muertos,

de mis sentiminetos muertos,
de los desamores perros
que ladran al cielo azul.
Cielo gris como ceniza,
no me mates que ahora matan
el brillo de tu sonrisa
que guardaba en un baúl.
Allí busqué tu recuerdo,

cualquier pensamiento cuerdo
que me ahogue esta locura
que me impide ver la luz.

Estribillo:
Y mataste mis 100 últimas mañanas
Cada día que despertaba yo volvía a masticar
tierra seca que caía
como el plomo de tu olvido.
Cucarachas he comido desde el día del altar.

Y quizá no fui tu tipo
pero existe otra moneda
con las que pagar los versos
que me robaste con glamour.
Alebosa y a destiempo
con tus arsénicos besos
que envenenaron mi cuerpo
y me quitaron la salud.

Estribillo:
Y mataste mis 100 últimas mañanas.
Cada día que despertaba yo volvía a masticar
tierra seca que caía
como el plomo de tu olvido.
Cucarachas he comido desde el día del altar.

Negocié con la cazalla
otras cien noches oscuras.
Y busqué en faldas paradas otra joya como tú.
Saqué a cenar mi ruina
entre jazmines y biancas
con las que empaché a mi astío como a un sucio ataúd.

Estribillo:
Y mataste mis 100 últimas mañanas.
Cada día que despertaba yo volvía a masticar
tierra seca que caía
como el plomo de tu olvido.
Cucarachas he comido
desde el día del altar.

He besado, ya por fin esta mañana
los labios de la venganza cuando volviste a llamar.
Las arenas movedizas
te llegan por el ombligo.
Pagarás con un castigo
lo que me hiciste pasar.
Las arenas movedizas
te llegan por el ombligo.
Pagarás con un castigo lo que me hiciste pasar.

Ciao, Bambina, dulce amore mio.
Arrivederci! Che fai adesso, Ragazza?
Vendetta!!!

Wednesday, August 23, 2006

Στο Λαύριο γίνεται χορός (και όχι μόνο...)


Όμορφες εκδηλώσεις, επιτέλους σωστά οργανωμένες, στον εντυπωσιακό χώρο της ΑΚΕΛ, μέσα στα χαλάσματα των παλιών χώρων των μεταλλείων, δίπλα στο Ορυκτολογικό Μουσείο, στο Λαύριο.
Χθες βράδυ βρέθηκα σε μία από τις εκδηλώσεις, "στο Λαύριο με νοσταλγία τραγουδάμε", όπου συμμετείχαν η Ανδρική και Δημοτική Χορωδία Λαυρίου, η Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Λαυρεωτικής και τραγουδούσαν ο βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς (εξαιρετικός) και ο Γιάννης Χριστόπουλος (συμπαθητικός αλλά χωρίς πάθος).
Τραγούδια του Αττίκ, του Γούναρη, του Μουζάκη, του Σπάρτακου, του Πλέσσα, τραγούδια που μας γύρισαν πολλά πολλά χρόνια πίσω και μας άφησαν μία γεύση νοσταλγίας.
Καλός φωτισμός, συμπαθητικός ήχος, πολύς κόσμος, θερμή συμμετοχή, μια γλυκιά ατμόσφαιρα που με πήγε πίσω, όταν η δεκάχρονη Juanita καθόταν στο πιάνο και η μαμά της τραγουδούσε αυτά τα "παλιά τραγούδια" για να βρει η μικρή τις νότες, να τις σημειώσει η μαμά στο πεντάγραμμο, να συμπληρώσει τα λόγια και στη συνέχεια να παίζουν μαζί στο πιάνο και να τραγουδούν Χαιρόπουλο και Αττίκ, τα βροχερά απογεύματα του Σαββατοκύριακου.
Τελικά, αυτά τα τραγούδια προτιμώ να μην τα ακούω πια. Έχασα την παρτενέρ μου πολύ πολύ νωρίς και είναι δύσκολο χωρίς εκείνην.

Monday, August 21, 2006

Rumbatón... Υπάρχει τελικά;


Φέτος το καλοκαίρι στα ραδιόφωνα και στα clubs της Ισπανίας η mulata του Huecco βάζει φωτιές.

Pa' mi guerrera - Huecco

Ειδικό σχόλιο-καρτελάκι στο Fnac της Zaragoza μπροστά από το cd του τονίζει ότι θα τον παρακολουθούν από κοντά, γιατί μπορεί ήδη να έχει ανοίξει νέους μουσικούς δρόμους. Το σίγουρο είναι ότι

¡Y todo el mundo grita! pa pa pa
pa mi mulata, pa mi morena, pa que tu sientas mi ritmo en las piernas.
pa mi princesa, pa mi guerrera, que se me vengan pa aca esas caderas.
Y si te acercas te prendo candela y si me bailas las penas se queman y si te acercas te prendo candela y si bailas las penas se queman.

Όλος ο κόσμος φωνάζει! παπαπα
για την μουλάτα μου, για την μελαχρινούλα μου, για να νοιώσεις τον ρυθμό μου στα πόδια σου
για την πριγκήπισσά μου, για την πολεμίστριά μου, για να μου έρθουν κοντά μου αυτοί οι γοφοί...
Και αν με πλησιάσεις θα σου βάλω φωτιά και αν μου χορέψεις τα βάσανα θα καούν...

όπως λέει και το τραγούδι.


Τα ψηλά τακούνια του Almodóvar -που ποτέ δεν ήταν ψηλά, μια σκατά μετάφραση τα ψήλωσε ενώ εκείνα απλά ερχόντουσαν από μακριά, lejanos- στο cd του Huecco μετατρέπονται σε φτηνά τακούνια και μιλούν για τα προβλήματα των μεταναστών μέσα από την ιστορία μιας φτωχής νεαρής Μεξικάνας που προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να διασχίσει τα σύνορα και να βρεθεί στον "παράδεισο" της Βόρειας Αμερικής.

Τacones barratos - Huecco

Σε χρόνο ρεκόρ ο Ivahn, πρώην αρχηγός του μέταλ γκρουπ των Sugarless έγινε γνωστός με το Rumbatón του στην Ισπανία αλλά και στην Λατινική Αμερική. Μείγμα ισπανικής rumba με λατινοαμερικάνικους ρυθμούς και ροκάδικη φωνή! Ο στόχος του; «Να αναμείξω το αδύνατο και να ανατρέψω την λογική έτσι ώστε 2+2 να κάνουν 5, να προσπαθήσω να ανακαλύψω διαφορετικές μουσικές γλώσσες και κώδικες λυρικούς ατυπικούς, αλλά κοντινούς στο κοινό», όπως τονίζει ο ίδιος.

Ο τίτλος του cd εμπνευσμένος από ένα προστατευμένο καταφύγιο και ιερό τόπο για τους Ινδιάνους, το Huecco στην επαρχία του El Paso στο Texas. Ένας τρόπος για να δείξει ο Μαδριλένιος Ivahn τον σεβασμό του τόσο στον ινδιάνικο πολιτισμό όσο και στον λατινοαμερικάνικο. Το άλμπουμ γράφτηκε στο Los Angeles με παραγωγό τον K.C.Porter, που έχει δουλέψει κατά καιρούς με τον Santana, Ricky Martin και άλλους διάσημους λατίνους καλλιτέχνες της rock και τονίζει ότι ο Huecco ορίζει την νέα μουσική του κόσμου.

Ένα μπασταρδεμένο μείγμα από rock, rumba, tango, μεξικάνικα corridos, metal, ολίγη από punk, ska, reggaeton, samba, κουβανέζικο son, flamenco και reggae. Ένα ποτ πουρρί που προς το παρόν η κριτική της rock στην Ισπανία και στην Λατινική Αμερική το έχει πάρει με θετικό μάτι, αν και οι οπαδοί του των Sugarless νοιώθουν απογοητευμένοι από τον καινούργιο ήχο. Ο Ivahn φαίνεται πάντως ότι πηγαίνοντας το 2005 για να κάνει κάποια μαθήματα φωνητικής στην Αμερική πήρε υπόψη τα νέα μηνύματα και άνοιξε τους ορίζοντές του και ίσως και την πόρτα της μεγάλης επιτυχίας. Ήδη το cd ακούγεται στα ραδιόφωνα και πωλείται και στην Αμερική, στην Χιλή, στην Κολομβία. Το καλοκαίρι περνά κάνοντας συναυλίες στην Ισπανία και ξεσηκώνοντας τον κόσμο. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει περιοδεία στην Αμερική, Βόρεια και Λατινική.

Από την πρώτη στιγμή που ακούει κανείς το “Pa´mi guerrera» καταλαβαίνει ότι πρόκειται για σίγουρη εμπορική επιτυχία. Μουσική για γιορτή, για κέφι, για χορό. Πρόκειται για νέο μουσικό είδος; Το συνδυασμό της rumba και του reggaetón; Υπάρχει το rumbatón τελικά; Νομίζω ότι δεν έχει και τόση σημασία , αν «χορεύοντας τα βάσανα θα καούν».

Friday, August 04, 2006

Δεύτερο μέρος

Έτοιμοι, πάμε!
Ευκαιρία να ακούσουμε μία από τις αρχαιότερες γλώσσες της Ευρώπης,
που ακόμα και σήμερα αγνοείται η προέλευσή της.
Iepa (Γεια χαρά)
Zer moduz? (Πώς είσαι;)
Ondo, eskerrik asko (Μια χαρά, ευχαριστώ)