Saturday, August 22, 2015

Του Γιάννου η φλογέρα






Παράτα βλάχα μ’ τις πλαγιές
το πεύκο τα πουρνάρια
τις ανθισμένες λυγαριές
τα πράσινα χορτάρια

Κι έλα στην πόλη αρχόντισσα
ρήγισσα να σε κάνω
να σε καθίσω σε χαλιά
και σε μετάξια απάνω

Στιγμή δε φεύγω απ’ το βουνό
τα πλούτη τα περιφρονώ
έχω τ’ αρνιά μου συντροφιά
του λόγγου τον αγέρα
κι αντίς για λόγια ερωτικά
του Γιάννου τη φλογέρα

 

Κάποτε κλάψαμε κι οι δυό



Πόσοι γελιούνται σαν αγαπούνε
γιατί μιά μέρα τους λησμονούν
τον έρωτά τους περιφρονούνε
και ξένοι πιά κρυφά πονούν


Πόσοι γελιούνται όταν πιστεύουν
πως η αγάπη αιώνια ζει
Θαρθή καιρός που με πόνο
θα τραγουδάνε οι φτωχοί


Κάποτε κλάψαμε κι οι δυό
και σ' όνειρα εχτίζαμε παλάτια
και κάθε άλλη ωμορφιά
ο πόνος μας την έκανε κομμάτια


Μα όλα σβύσανε
κι εμείς χωρίσαμε
κι έμειν' ο πόνος ο κρυφός
που φέρνει πάντα δάκρυα στα μάτια


Τα όνειρά μας θα ξεχαστούνε
κι εσύ σαν ξένη πιά θα περνάς
πόθοι καινούργιοι θα σε μεθούνε
κι άλλον πιά τρελλά θα φιλάς


Κι όταν μιά μέρα θα θυμηθούμε
πως οι καρδιές μας κλάψαν μαζί
σ' όποια γωνιά κι αν βρεθούμε
θα ξαναπούμε οι φτωχοί


Κάποτε κλάψαμε...

Friday, August 21, 2015

Εκλογές



Ακριβό το αγαπημένο παιχνίδι των πολιτικών της εποχής μας.

Μου θυμίζουν λίγο την πλειοψηφία των σημερινών γιατρών.

Διαγνωστική ικανότητα μηδέν... όλο εξετάσεις, και πάλι εξετάσεις, και ξανά μανά εξετάσεις... μπας και βρούμε από τί πάσχει ο ασθενής, ο οποίος στο μεταξύ αναλήπτεται εις τους ουρανούς.

Κάπως έτσι χρησιμοποιούνται και οι εκλογές.

Και η -αναπόφευκτη- λαϊκίστικη σκέψη: ποιός πληρώνει το μάρμαρο;

Ο ίδιος πάντα μαλάκας.

Εγώ.

Εσύ.

Εμείς.

Στην υγειά του μαλάκα λοιπόν.

Στην υγειά μας.