Ο Carlos Saura παρουσίασε την "Iberia" στη Διεθνή Εβδομάδα Κινηματογράφου του Valladolid (SEMINCI). Εμπνεύστηκε την ταινία από την σουίτα του ισπανού συνθέτη Albéniz, δημιουργώντας 12 μουσικά κομμάτια από διαφορετικές περιοχές της Ισπανίας, εμποτισμένα με άρωμα flamenco έως και hip-hop. Οι Manolo Sanlúcar, Sara Baras, Antonio Canales, Enrique και Estrella Morente, Chano Domínguez, Aída Gómez, José Antonio και Miguel Ángel Berna* είναι μερικοί από τους πρωταγωνιστές!
Στο παρακάτω link υπάρχουν σύντομα videos με τον Antonio Canales (2 φορές είχαμε την τύχη να τον δούμε στον Λυκαβηττό) και την Sara Baras να χορεύουν και την Estrella Morente να τραγουδά.
* Χρυσή Εθνική Ισπανών Καλλιτεχνών, αν δεν έρθει στην Ελλάδα η ταινία θα χάσουμε!
7 comments:
Υπέροχα νέα. Ωστόσο οι φωτιές επί σκηνής (στο πρώτο κλιπ) μου φάνηκαν λίγο κιτς.
Αν δεν έρθει, θα διοργανώσουμε την μεγάλη μπλογκοεκδρομή και θα πάμε να τη δούμε!
Καλημερούδια.
Eξαρτάται τί ερμηνεία δίνεις στην λέξη κιτς kukuzeli. "Σκουπίδια" ή "trash", που ήταν και η αρχική εξήγηση; Κάτι υπερβολικό;
Η φωτιά είναι συμβολική, το ίδιο και το χάρτινο φεγγάρι στο στούντιο. Το flamenco είναι συμβολικό σαν τέχνη και η Sara Baras εμένα δεν με άφησε να νοιώσω τίποτα πέρα από τα βήματά της. Αν και είχα ήδη "τυφλωθεί" από τον Canales, που ακόμα και σήμερα, αν και έχει κερδίσει σε χρόνια και βάρος, εξακολουθεί να είναι ο καλύτερος χορευτής ενός ανδρίκιου flamenco...
Λεμονιά, να το συνδυάσουμε με τον Dieguito, όλο και κάπου θα τραγουδά όταν επιστρέψει από την περιοδεία στην América Latina!
Κάθε άλλο παρά σκουπίδια. Ο Σάουρα είναι ανίκανος να φτιάξει σκουπίδια. Κιτς, σ' αυτήν την περίπτωση, είναι ο υπερβάλλων νατουραλισμός. Το πρώτο που σκέπτεται ο θεατής (έτσι όπως έχει φτιάξει τις φωτιές, αρκετά πειστικά) είναι "μα καλά, πώς δεν παίρνει φωτιά το ξύλινο πάτωμα;".
ΧΑΧΑ! Αυτό το σκέφτηκα αφού ξαναείδα το video, μετά το μήνυμά σου και την πρώτη μου απάντηση.
Μια αντίστοιχη απορία είχα στην Βαυαρία, στον κήπο κάποιων φίλων που είχαν ανάψει φωτιά στο γκαζόν σε ένα πάρτυ, για να αποσχολήσουν τα πιτσιρίκια, βάζοντας τη γιαγιά να διηγείται παραμύθια και εκείνα να ζεσταίνουν λουκανικάκια στερεωμένα σε μακριές σιδερένιες βέργες. Τότε είχε γελάσει ο Χάρυ και η Στέφη και κατάλαβα την επόμενη μέρα γιατί. Απλά, είχε γίνει μια μεγάλη μαύρη τρύπα στο γκαζόν! Και από ό,τι είδα, αχνοφαινόντουσαν άλλες 3-4, από αντίστοιχες φωτιές σε γιορτές προηγούμενων ετών!
Mε γεια η νέα σελίδα!
Καταπληκτική!
Άψογη!
Όσο για την Iberia, θα περιμένουμε!
Ευχαριστώ Κατερίνα, χάρη στη snowflake έγιναν όλα!
Post a Comment