Saturday, January 20, 2007

Θέμα οπτικής

Προτιμάς να βλέπεις ψηλά;
Ή να σε ζαλίζει ο θόρυβος που έρχεται από κάτω;
Όλα εξαρτώνται τελικά από την οπτική γωνία και την στιγμή.

12 comments:

Anonymous said...

Θέμα οπτικής γωνίας δεν είναι πάντα;

Anonymous said...

Ε το σούρουπο κοιτάς ψηλά για να χαλαρώσεις από τον πρωινό θόρυβο :-)

kiki said...

Πωωωωωωω, πόσο διαφορετικές φωτό....

snikolas said...

Ο τσέλιγκας με κάλυψε! :)

Anonymous said...

Εγώ θα το θέσω αλλιώς.
Προτιμάς να είσαι ψηλά και να βλέπεις χαμηλά
η να είσαι χαμηλά και να βλέπεις ψηλά.
Η οπτική γωνία τελικά είναι μεγάλη υπόθεση…
φίλια

Anonymous said...

Και ψηλά,και χαμηλά, κι ευθεία ...κριτήριο (ή οπτική γωνία, όπως το θέτεις) ό,τι κάνει τη ζωή μου καλύτερη. Δεν νομίζω να υπάρχουν πια άλλα περιθώρια (για εμένα τουλάχιστον).

Anonymous said...

Είχα μια κουβέντα πριν λίγο με μια πολυαγαπημένη.
Μιλάγαμε από το τηλέφωνο και άκουσε αυτό το κομμάτι που άκουγα κι εγώ εκείνη τη στιγμή και μου είπε:
"μη στεναχωριέσαι όμως, ε;"
Της είπα τότε, πως όταν ακούς μουσική, είτε το ελέγχεις, είτε όχι την πρώτη φορά ακόμα - ακόμα που τ' ακούς, (κι ακόμα περισσότερο όταν παίζεις) κάποια κομμάτια αντί για μελαγχολία τείνουν να δείχνουν μια μεγαλοκαρδία. Μια μεγαλοσύνη της ψυχής και μια ανθρωπιά, που η ύπαρξή της και μόνο σε κάνει να βρίσκεις (έστω σε μιας ιδέας τη γωνιά) μια φωνή που τα λόγια τα δικά σου, πριν τα ανακαλύψεις ακόμα, λέει.
Μια ανθρωπιά, που η ύπαρξή της σε κάνει να κοιτάζεις, όχι χαμηλά, αλλά ψηλά.

Οι φωτογραφίες και το σχόλιό σου, περιέργως ταίριαξαν με αυτές τις κουβέντες.
Εξ ου πήρα το θάρρος να μοιραστώ τα παραπάνω με εσένα, και ύστερα και με τους αναγνώστες σου.
Δε θα επεκταθώ, και ζητώ συγνώμη για το τόσο που επεκτάθηκα, όσο και για το όσο κράτησα δικό μου.

Εύχομαι δε,
όταν θα κοιτάς κάτω,
να κρατάς στο νου σου
πως και το πάνω υφίσταται και υπάρχει.
Καθώς επίσης πως το κάτω,
κάτω από το πάνω βρίσκεται κι αυτό
και δίχως του δεν είναι.

Juanita La Quejica said...

Kαλή Εβδομάδα να έχουμε, με μια θετική οπτική των πραγμάτων.

Ανώνυμε-η... Σωστά.
Όταν μοιραζόμαστε λόγια της καρδιάς, δεν χωράει συγνώμη, ούτε νούμερο λέξεων.
Λίγο ακόμα λοιπόν, θα είναι μια ανακούφιση για τις αποτυχίες, όπως τραγουδά και η αγαπημένη Lila. H "σύγχρονη" Chavela, με την ευχή της. Ευχαριστώ για το τραγούδι. Δεν το είχα, πολύ όμορφα λόγια!

Anonymous said...

είναι θέμα οπτικής γωνίας ή πού προτιμάς να κοιτάς και με τι αξίζει να ασχολείσαι;;;;;)

Anonymous said...

Φο-βε-ρό!

Anonymous said...

Ψηλά.... ψηλά Χουανίτα!!!!

Juanita La Quejica said...

Το παλεύουμε...
Μου θύμισες ένα τραγούδι του Huecco Άσπα, τα Φτηνά Τακούνια. Μιλά για μια μετανάστρια Μεξικάνα, που το όνειρό της ήταν να πάει στην Αμερική για μια καλύτερη ζωή αλλά ... στο ρεφραίν λοιπόν λέει "κι εγώ σου λέω ψηλά, ψηλά, ψηλά"... άλλο βέβαια το περιεχόμενο του τραγουδιού, αλλά αν απομονώσουμε το στίχο, μια χαρά σύνθημα για την καθημερινότητά μας μου ακούγεται!