Τα παιδιά της πείνας δεν έχουν αύριο

Canteca de Macao
Los hijos del hambre no tienen mañana
Τα παιδιά της πείνας δεν έχουν αύριο

Con la mirada perdía en esos ojos de cuenca vacía
se me notan las costillas, debo vivir el día a día.

Με το βλέμμα χαμένο σε αυτά τα μάτια με τις άδειες κόγχες
ξεχωρίζουν τα πλευρά μου, πρέπει να ζω μέρα με την μέρα

Y tú preocupao por cómo adelgazar,
pensando todo el día en esos kilitos de más.
Siéntate un ratito y ponte a pensar
en cómo viven y mueren los demás.

Και εσύ να ανησυχείς για το πως θα αδυνατίσεις
να σκέφτεσαι όλη μέρα αυτά τα επιπλέον κιλάκια
Κάτσε μισό λεπτό και σκέψου
πως ζουν και πως πεθαίνουν οι άλλοι

Pa' poder vivir debo arriesgarme a morir,
aún me queda la esperanza de poder salir de aquí.
Navegan mis ilusiones en un frío mar añil,
escapar de la pobreza, ¡Por fin, por fin, por fin!

Για να μπορέσω να ζήσω πρέπει να ριψοκινδυνεύσω να πεθάνω,
ακόμα μου μένει η ελπίδα να μπορέσω να ξεφύγω από εδώ,
ταξιδεύουν τα όνειρά μου σε μια κρύα λουλακί θάλασσα
δραπετεύοντας από τη φτώχεια, επιτέλους, επιτέλους, επιτέλους!

Y si merece la pena hay cruzar en una patera
que va a naufragar antes de llegar a Gibraltar.

Και αν αξίζει τον κόπο πρέπει να διασχίσω με μια βάρκα
που θα βουλιάξει πριν φτάσουμε στο Γιβραλτάρ.

Me asusta la pobreza, vete de aquí.
Nos quitas el trabajo y nos traes de fumar,
educamos a tus hijos pa que roben el pan,
el día de mañana nos vas a gobernar.

Με τρομάζει η φτώχεια, φύγε από εδώ.
Μας παίρνεις τις δουλειές και μας φέρνεις να φουμάρουμε,
εκπαιδεύουμε τα παιδιά σου για να μας κλέψουν το ψωμί
αύριο εσύ θα μας κυβερνήσεις.

Y apaga el televisor y todo vuelve a ser real,
las cosas que has visto se te van a olvidar:
guerras, hambre y precariedad...
¡Calla tu conciencia y déjate llevar!

Και κλείσε την τηλεόραση και όλα θα ξαναγίνουν πραγματικά,
αυτά που έχεις δει θα τα ξεχάσεις:
πολέμους, πείνα και ανασφάλεια...
Κάνε τη συνείδησή σου να σκάσει και αφέσου!

Entonces se apagan todas las luces del barrio
y la gente duerme y no piensa
en los que pierden su vida a diario.

Τότε σβήνουν όλα τα φώτα της γειτονιάς
και ο κόσμος κοιμάται και δε σκέφτεται
αυτούς που χάνουν καθημερινά τη ζωή τους.

Con la mirada perdía en esos ojos de cuencas vacías,
se me notan las costillas, debo vivir el día a día.

Με το βλέμμα χαμένο σε αυτά τα μάτια με τις άδειες κόγχες
ξεχωρίζουν τα πλευρά μου, πρέπει να ζω μέρα με την μέρα.