Τον συνδυασμό ρεβυθιών με χορταρικά, τον έχω δοκιμάσει στο παρελθόν με σπανάκι και καπνιστό χοιρινό, όπως γίνεται συχνά στον Βορρά της Ισπανίας. Με παρόμοιο τρόπο γίνονται και τα Garbanzos Con Acelgas και επί τη ευκαιρία δοκιμάζουμε να προσθέσουμε και τα σέσκουλα στην κουζίνα μας.
Υλικά
2 μάτσα σέσκουλα (γύρω στο 1 1/2 κιλό, κομμένα)
1/2 κ.ρεβύθια (1 πακέτο)
4 σκελ.σκόρδο (ψιλοκομμένες, αφού αφαιρέσουμε την εσωτερική ρίζα)
3 μεγάλα κρεμμύδια (ψιλοκομμένα)
1 ποτ.κρασιού ντομάτα τριμμένη ή από κονσέρβα/χάρτινη συσκευασία
3 φέτες ψωμί τοστ ή χωριάτικο (χωρίς την κόρα κομμένες σε κυβάκια)
ελαιόλαδο
1-2 καυτερές πιπερίτσες αποξηραμένες (ψιλοκομμένες)
δάφνη
κύμινο
αλατοπίπερο
νερό
Εκτέλεση
Μουλιάζουμε τα ρεβύθια όλη τη νύχτα σε νερό.
Τα σουρώνουμε και τα βράζουμε σκεπασμένα με νερό για 1 ώρα και 15 λεπτά, έχοντας προσθέσει αλάτι και 2 φύλλα δάφνης.
Στη συνέχεια βάζουμε τα σέσκουλα και συνεχίζουμε το βράσιμο για 15 λεπτά.
Στο μεταξύ, φτιάχνουμε το majado και το sofrito.
Συγκεκριμένα:
Σε ελαιόλαδο τηγανίζουμε το σκόρδο και το ψωμί, προσθέτοντας αρκετό κύμινο.
Στη συνέχεια, τα λειώνουμε σε γουδί, προσθέτοντας αλάτι. (Αυτό το μείγμα λέγεται μαχάδο στα ισπανικά.)
Στο ίδιο τηγάνι, προσθέτουμε λίγο ακόμα ελαιόλαδο και τα κρεμμύδια, μαζί με τις αποξηραμένες πιπεριές.
Μόλις πάρουν χρώμα, προσθέτουμε την ντομάτα και μαγειρεύουμε για 15 λεπτά ή μέχρι να μαλακώσουν τα υλικά. (Αυτό το μείγμα λέγεται σοφρίτο στα ισπανικά.)
Προσθέτουμε το μαχάδο στο σοφρίτο και ανακατεύουμε καλά.
Τέλος, προσθέτουμε το μείγμα μαχάδο και σοφρίτο (δηλαδή τα σκόρδα, το ψωμί, τα κρεμμύδια και την ντομάτα) στην κατσαρόλα με τα ρεβύθια και τα σέσκουλα και αφήνουμε να βράσουν όλα μαζί σε χαμηλή φωτιά για 15 λεπτά για να ενωθούν οι γεύσεις. Διορθώνουμε στο αλάτι. Προσθέτουμε αν χρειαστεί πιπέρι, πάπρικα και μοσχοκάρυδο (προαιρετικά) και κύμινο. Ανακατεύουμε με ξύλινη σπάτουλα γιατί μπορεί να πιάσει ελαφρά ο πάτος της κατσαρόλας.
Πεντανόστιμο φαγητό, λίγο βαρύ λόγω των σκόρδων και των κρεμμυδιών που μπορούμε να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε κατά βούληση. Είναι όμως τόσο διαφορετικό στο τελικό αποτέλεσμα που μπορεί να κάνει και όσους δεν τρώνε την παραδοσιακή ελληνική σούπα ρεβυθιών να δοκιμάσουν και να μείνουν ικανοποιημένοι από τους συνδυασμούς των γεύσεων. Σημαντικό στοιχείο είναι και το αρκετό χαμηλό κόστος παρασκευής του πιάτου, κάτι που απασχολεί όλους μας αυτήν την εποχή. Και αν πρέπει να κυκλοφορήσουμε σε κόσμο αμέσως μετά, το μάσημα 2-3 μοσχοκαρφιών επιπλέον του πλυσίματος των δοντιών θα μας λύσει το πρόβλημα της δροσερής αναπνοής.
4 comments:
Ξερετε οτι σπανια γραφω σχολια σε τοσα μπλοκ φιλων που υπαρχουν γιατι δεν προκανω. Ειμαι ευτυχής αν καταφερνω να σας ριχνω μια ματια. Αλλα τουτη η συνταγή Χουανίτα μου με κεντρισε.Σιγουρα ο συνδυασμος των γευσεων ειναι πολλα υποσχόμενος.Και εμεις ακαταδεχτοι δεν ειμαστε. Και ταπεράκια δεχόμστε...χα χα...
Έλα! Έχει μείνει από χθες και σήμερα είναι ακόμα καλύτερο!
Νομίζω ότι πρέπει να έχεις δοκιμάσει αυτά με το σπανάκι και το καπνιστό τότε που είχαμε την ισπανική βραδυά... ή όχι; Ή μήπως ήταν το σπανάκι με τα κουκουνάρια και τις σταφίδες μόνο; Δεν θυμάμαι, έχουν περάσει και χρόνια.
Ξέρεις ότι το σοφρίτο λέγεται "σύβραση" από τους ελληνόφωνους σήμερα απόγονους των ισπανόφωνων εβραίων της Θεσσαλονίκης; Κι ότι είναι η βάση για τα περισσότερα φαγητά τους;
Σοφρίτο είναι επίσης και μια πασίγνωστη κερκυραϊκή συνταγή (σκορδάτο μοσχάρι), που όμως δεν έχει καμία ομοιότητα μ' αυτό που περιγράφεις εδώ.
Το κερκυραϊκό πράγματι, δεν έχει σχέση.
Την σύβραση την έχω ακούσει στην Βόρειο Ελλάδα κυρίως, αλλά δεν ήξερα ότι προέρχεται από τους σεφαρδίτες. Η Λαντίνο -η γλώσσα που μιλούσαν στην Ισπανία- μοιάζει πολύ με την επίσημη Ισπανική γλώσσα. Ευχαριστώ για την πληροφορία.
Post a Comment