Ελέφαντες: πουρές και κοκκινιστοί

Αρκετοί από εμάς θυμόμαστε με νοσταλγία τον νοστιμότατο πουρέ φασολιών που συνόδευε τα πιάτα του πρώτου μεξικάνικου εστιατορίου στην Κηφισιά, κάπου γύρω στο 1985. Η ποιότητα των πιάτων αλλά και η ποσότητα των μερίδων δυστυχώς έχουν μπει σε περιόδους ισχνών αγελάδων και έτσι πριν λίγες μέρες -σε μια επίσκεψή μας στο συγκεκριμένο εστιατόριο μετά από 5 χρόνια αποχής- χρειάστηκε να ζητήσουμε επίμονα τον πουρέ και να μας τον σερβίρουν ξεχωριστά, αφού πλέον τον έχουν μεν αφαιρέσει από συνοδευτικό στα πιάτα τους, αλλά όχι και από τον παραπλανητικό κατάλογο στον οποίο εξακολουθεί να αναγράφεται.

Ευκαιρία να φτιάξουμε στο σπίτι τον δικό μας πουρέ που θα συνοδεύσει τις τορτίγιας, τα μπουρίτος και τα τάκος μας. Και μόνος του όμως, τρώγεται ευχάριστα! Το συγκεκριμένο πιάτο το έφτιαξα με ελέφαντες Καστοριάς και όχι με τα red kidney beans που συνηθίζεται, το αποτέλεσμα όμως ήταν εξίσου ικανοποιητικό.

Για μία νύχτα άφησα 400 γρ.ελέφαντες στο νερό να φουσκώσουν, τα σούρωσα το πρωί και τα έβρασα 22' στην χύτρα ταχύτητας με αρκετό νερό. Τα μισά τα χρησιμοποίησα για τον πουρέ και τα υπόλοιπα τα μαγείρεψα όπως τους γίγαντες κοκκινιστά στην κατσαρόλα όμως, δεν ολοκλήρωσα το ψήσιμο στο φούρνο.
Συγκεκριμένα, σε μεγάλη κατσαρόλα σώταρα αρκετά κρεμμύδια χονδροκομμένα και λίγες σκελίδες σκόρδο με αρκετό ελαιόλαδο και αφού πήραν ελαφρύ χρώμα, έσβησα με κόκκινο κρασί και έριξα ντομάτα τριμμένη στον τρίφτη συσκευασμένη. Πρόσθεσα τα φασόλια, λίγο ζεστό νερό, worcestershire sauce, αλάτι, πιπέρι, πέρι πέρι, ρίγανη, ζάχαρη, μοσχοκάρυδο και προς το τέλος ψιλοκομμένο μαϊντανό και άφησα να μελώσει η σάλτσα.

Οσο για τον πουρέ, έγινε ακόμα πιο εύκολα.
Πρόσθεσα σε μια κατσαρόλα τα υπόλοιπα 200 γρ. ελέφαντες, 3 μεγάλα κρεμμύδια χονδροκομμένα, λίγο ελαιόλαδο, νερό να τα σκεπάζει και ένα κύβο βοδινού. Αλατοπίπερο, τσίλις, γαρύφαλλο, κόλιανδρο και τζίντζερ σκόνη, πάπρικα, μοσχοκάρυδο, θυμάρι και τα άφησα να σιγοβράσουν για 45'. Τα έλειωσα στο μούλτι και ξαναέριξα στην κατσαρόλα σε πολύ χαμηλή φωτιά, για 5'. Ετοιμος ο πουρές, αρωματικός και ελαφρά καυτερός.
Ισως αν πρόσθετα λίγο νερό ακόμα και κρέμα γάλακτος, να γινόταν μια συμπαθητική σούπα. Ετσι πάντως, αν είναι αρκετά αραιός, τρώγεται και σαν ντιπ με νατσος.