8 κιθάρες... και ένα πιάνο

Ακούμε τον Manuel Moreno "El Pele" (της γενιάς του Camarón de la Isla) να τραγουδά την Lucía, με συμμετοχή της María Toledo στο τραγούδι και του David Peña “Dorantes” στο πιάνο.

Lucía - El Pele



Η κορύφωση της καλλιτεχνική ωριμότητας του Κορδοβέζου καλλιτέχνη τον οδηγεί σε αναζήτηση νέων δρόμων.

Συνεχίζουμε με την Alfonsina y el mar σε ένα είδος balada por bulería, πάντα από το άλμπουμ 8 Guitarras… y un piano του "El Pele", που κυκλοφόρησε το 2008 με παραγωγό τον μαέστρο Isidro Muñoz (παραγωγό επίσης στο Aire του José Mercé και μουσικό διευθυντή στο Samaruco του Duquende).

Alfonsina y el mar - El Pele

Obsesión = Μονομανία

Σήμερα ακούω εις τριπλούν το κουβανέζικο bolerazo (όπως θα έλεγε και ο Jefe Basilio) Obsesión από τον αγαπημένο μου Diego El Cigala με τον Andrés Calamaro, τον Jerry González και τον Bebo Valdés. Καταλήγω σε μια τέταρτη -και πιο αυθεντική- εκδοχή, στην καταπληκτική ερμηνεία των Pedro Vargas και Benny Moré.



Μου έρχονται αυτόματα στο μυαλό τρεις γυναίκες που γνώρισα τα τελευταία χρόνια μέσα από μια οθόνη. Με ελάχιστα κοινά σημεία μεταξύ τους, διαφορετικές ηλικίες, ξεχωριστές καταγωγές και τόπους διαμονής, διαφορετικό μορφωτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, με ή χωρίς παιδιά, με ή χωρίς δουλειά... το μόνο κοινό τους σημείο είναι το πάθος για το ίντερνετ.

Όταν η ζωή έχει γίνει σουρωτήρι, προφανώς ένα καινούργιο παιχνίδι, ένα μικρό παράθυρο, ένας νέος τρόπος "επικοινωνίας" μπορεί να καλύψει μέχρι κάποιου σημείου τις τρύπες και να ξεγελάσει, να οδηγήσει στα άκρα, στην εγκατάλειψη της πραγματικής ζωής και τελικά στην όξυνση της ψυχικής αστάθειας. Όταν η εικονική πραγματικότητα κατακυριεύει τη ζωή και παίρνει τη θέση της, τότε γίνεται έμμονη ιδέα και μονομανία.

Obsesión λοιπόν, που είναι καλύτερα να την απολαμβάνουμε μόνο στα τραγούδια και να παλεύουμε να την κρατήσουμε έξω από την πόρτα μας! Είτε αφορά σε πρόσωπα, είτε σε πράγματα και καταστάσεις.

Pedro Vargas y Benny Moré - Obsesión

Bebo Valdés y Diego El Cigala - Obsesión

Jerry González y Diego El Cigala - Obsesión

Julio Jaramillo y Daniel Santos - Obsesión

José Feliciano - Obsesión

Javier Solís - Obsesión

Obsesión

Por alto que esté ese cielo en el mundo
por hondo que sea el mar profundo,
no habrá una barrera en el mundo
que mi amor profundo no rompa por ti.

Amor es el pan de la vida,
amor es la copa divina,
amor es un algo sin nombre
que obsesiona a un hombre
por una mujer.

Yo estoy obsesionado contigo
y el mundo es testigo de mi frenesí,
por más que se oponga el destino
serás para mí, para mí.

ΥΓ. Δεν μπορώ να βρω σε mp3 την ερμηνεία της Toña La Negra στο Obsesión, αν κάποιος έχει το τραγούδι θα μου έκανε μεγάλη χάρη αν μου το έστελνε.

¿Miopía o presbiopía?

Ή μήπως υπάρχει πρόβλημα με την ακοή;

Καμιά φορά οι λέξεις -γραπτά ή προφορικά- χάνουν τελείως το βασικό αρχικό τους νόημα.

Μήπως πρέπει να ζωγραφίζουμε επιπλέον της ομιλίας για να γίνουμε κατανοητοί;

Μήπως πρέπει να φερόμαστε σαν ξεκαπίστρωτα γαϊδούρια για να αποφασίσει ο "συνομιλητής" να φορέσει τα γυαλιά -αφού τα καθαρίσει- και να αλλάξει μπαταρίες στο ακουστικό;

Μήπως πρέπει να αποδεχτούμε ότι η διαδικασία της επικοινωνίας έχει πολλά εμπόδια (ακοής, όρασης, ηθελημένης πνευματικής καθυστέρησης κοκ) και να προτιμήσουμε να μασάμε καλύτερα;

Estella, Logroño, Puenta la Reina

Τελικά κατάλαβα τί ήταν αυτό που με ενοχλούσε πάντα στις ταξιδιωτικές περιπλανήσεις της Μάγιας Τσόκλη και δεν μπορούσα να το προσδιορίσω.

Το συνειδητοποίησα χθες βράδυ βλέποντάς την να κινείται σε μέρη που επισκέφθηκα, που προσπάθησα να αγκαλιάσω και να κρατήσω μια εικόνα τους, να εισπνεύσω λίγο από τον αέρα τους.

Μπορεί να δείχνει μια σχετικά σφαιρικά εικόνα ενός αρκετά καλά ενημερωμένου οδηγού, αλλά παραμένει στα επιφανειακά σημεία και πολλές φορές -όπως είχε κάνει με το Μεξικό και κυρίως με την πρωτεύουσα- αν κάτι δεν της αρέσει, τελικά προσφέρει στον θεατή μία πολύ θολή, περιορισμένη και γκρίζα εικόνα της πραγματικότητας.

Της λείπει η ψυχή, η πραγματική έμπνευση, το βάθος. Η προσπάθειά της να προσεγγίσει την όποια αλήθεια του χώρου που βρίσκεται, συχνά μου φαίνεται φτιαχτή. Καθώς δεν δείχνει να έχει και αυθόρμητο χιούμορ (όπως υπάρχει έντονο σε αντίστοιχες εκπομπές του εξωτερικού) και ταυτόχρονα η παρουσίασή της διέπεται από μια δραματοποιημένη σοβαροφάνεια, το αποτέλεσμα προσωπικά δεν με καλύπτει, δεν με πείθει.

Όπως χθες, στον βορρά της Ισπανίας. Στο πρώτο μέρος του camino de Santiago. Estella, Puente la Reina, Logroño... αυτά που είδαμε στην τηλεόραση περιορίζονται σε όσα "πέφτει πάνω τους" ένας βιαστικός τουρίστας που τρέχει μαζί με έναν ξεναγό για να προλάβει να "τσεκάρει" τα βασικά αξιοθέατα ενός τόπου και να μπορεί στη συνέχεια να αναφέρει τα ονόματά τους σαν τρόπαια στις κοινωνικές συναθροίσεις. Και να βάλει υπότιτλους στις φωτογραφίες του.

Αυτό όμως δεν είναι ταξίδι. Είναι απλά ένας τηλεοπτικός ταξιδιωτικός οδηγός χωρίς έμπνευση, με αρκετές μάλιστα και σημαντικές ελλείψεις.

Είναι εφικτός ο "πόλεμος" υπό σκιά;

3.000 στρατιώτες οπλισμένους σαν αστακούς έστειλαν οι Αμερικανοί στην Αϊτή αντί να στείλουν γιατρούς, νοσοκόμες και φαρμακευτικό υλικό που διαθέτουν μπόλικα, σχολιάζει ειρωνικά ο Hugo Chávez, αντιπαραθέτοντας την βοήθεια 225.000 λίτρων καυσίμων που στέλνει η χώρα του στην διαλυμένη προς το παρόν Αϊτή.

Συνεχίζει καταγγέλοντας τις ΗΠΑ ότι προσπαθούν να κάνουν στρατιωτική κατοχή στην πιο φτωχή και πολύπαθη χώρα της Λατινικής Αμερικής, δράττοντας της ευκαιρίας του καταστροφικού πολύνεκρου σεισμού της περασμένης Τρίτης.

Όταν οι Πέρσες ρίχνουν βέλη, είναι τόσο πολλά ώστε κρύβουν τον ήλιο. Βαρύς ο ίσκιος και ασήκωτος, αιώνες τώρα.

www.ansa.it
www.eluniversal.com
www.noticierodigital.com
www.peru.com
es.noticias.yahoo.com

Αφήστε μου λουλούδια *

* Dejadme flores
Pansequito & Diego Amaya

El día que me echaras tú a mi de menos,
te tienes que volver loca
y vas a salir en busca mío
como un caballo sin freno.

Valientemente flamenca
a tí te había dao dios sabiduría
que una palabrita tuya
vale por doscientas mías.

Otra botella
aquí dejo yo mi capa
mi pare vendrá por ella.

Es que la vía era mu corta
y mu largo era el camino
pero nadie sabía cuál era su sino
dejarme flores a mi dejarme
que yo había venío a divertirme...

Για να φτάσω δίπλα σου - Pa´llegar a tu lado, Lhasa

Pa'llegar a tu lado
Lhasa de Sela

Gracias a tu cuerpo doy
Por haberme esperado
Tuve que perderme pa'
Llegar hasta tu lado

Gracias a tus brazos doy
Por haberme alcanzado
Tuve que alejarme pa'
Llegar hasta tu lado

Gracias a tus manos doy
Por haberme aguantado
Tuve que quemarme
Pa'llegar hasta tu lado.

Ευχαριστώ το κορμί σου
που με περίμενε
έπρεπε να χαθώ
για να φτάσω δίπλα σου

Ευχαριστώ τα μπράτσα σου
που με πρόλαβαν
έπρεπε να απομακρυνθώ
για να φτάσω δίπλα σου

Ευχαριστώ τα χέρια σου
που με ανέχτηκαν
έπρεπε να καώ
για να φτάσω δίπλα σου.

Lhasa de Sela

Στην πλημμυρίδα σκαρφάλωσε η Lhasa de Sela με το κεφάλι γεμάτο και την καρδιά να ζητά κι άλλα* που δεν θα μπορέσει όμως να αποκτήσει, καθώς έσβησε πριν λίγες μέρες στο σπίτι της στο Μόντρεαλ από καρκίνο του μαστού, στα 37 της χρόνια.

Νομίζω ότι την πρωτάκουσα κάπου γύρω στο 2000 στο Kosmos 9.36 στο παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο ισπανόφωνο τραγούδι "Los peces en el río", σε μία εκτέλεση πολύ διαφορετική από όσες είχα ακούσει μέχρι εκείνη τη στιγμή και έτσι μου τράβηξε την προσοχή με το άλμπουμ της "La Llorona".

Θυμάμαι κάποιον γνώριμο εκείνης της εποχής να προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν έπρεπε να μας αρέσει η Lhasa, γιατί του φαινόταν ψεύτικη και φτιαχτή η ελαφρά βραχνάδα και η θλίψη στην φωνή της, χαρακτηριστικά που είχαν ενθουσιάσει όσους την ξεχώρισαν σαν τραγουδίστρια αρχικά αλλά και σαν στιχουργό στην συνέχεια.

Έζησε μια αρκετά ασυμβίβαστη και περιπετειώδη ζωή και πρόλαβε να αφήσει το στίγμα της και πέρα από το στενό της κύκλο, καθώς τα τραγούδια και οι ιστορίες της -στα ισπανικά, τα γαλλικά και τα αγγλικά- αγαπήθηκαν από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.



* La marée haute

La route chante
Quand je m’en vais
Je fais trois pas…
La route se tait

La route est noire
À perte de vue
Je fais trois pas…
La route n’est plus

Sur la marée haute
Je suis montée
La tête est pleine
Mais le cœur n’a
Pas assez

Mains de dentelle
Figure de bois
Le corps en brique
Les yeux qui piquent

Mains de dentelle
Figure de bois
Je fais trois pas…
Et tu es là

Sur la marée haute
Je suis montée
La tête est pleine
Mais le cœur n’a
Pas assez.