Estella, Logroño, Puenta la Reina

Τελικά κατάλαβα τί ήταν αυτό που με ενοχλούσε πάντα στις ταξιδιωτικές περιπλανήσεις της Μάγιας Τσόκλη και δεν μπορούσα να το προσδιορίσω.

Το συνειδητοποίησα χθες βράδυ βλέποντάς την να κινείται σε μέρη που επισκέφθηκα, που προσπάθησα να αγκαλιάσω και να κρατήσω μια εικόνα τους, να εισπνεύσω λίγο από τον αέρα τους.

Μπορεί να δείχνει μια σχετικά σφαιρικά εικόνα ενός αρκετά καλά ενημερωμένου οδηγού, αλλά παραμένει στα επιφανειακά σημεία και πολλές φορές -όπως είχε κάνει με το Μεξικό και κυρίως με την πρωτεύουσα- αν κάτι δεν της αρέσει, τελικά προσφέρει στον θεατή μία πολύ θολή, περιορισμένη και γκρίζα εικόνα της πραγματικότητας.

Της λείπει η ψυχή, η πραγματική έμπνευση, το βάθος. Η προσπάθειά της να προσεγγίσει την όποια αλήθεια του χώρου που βρίσκεται, συχνά μου φαίνεται φτιαχτή. Καθώς δεν δείχνει να έχει και αυθόρμητο χιούμορ (όπως υπάρχει έντονο σε αντίστοιχες εκπομπές του εξωτερικού) και ταυτόχρονα η παρουσίασή της διέπεται από μια δραματοποιημένη σοβαροφάνεια, το αποτέλεσμα προσωπικά δεν με καλύπτει, δεν με πείθει.

Όπως χθες, στον βορρά της Ισπανίας. Στο πρώτο μέρος του camino de Santiago. Estella, Puente la Reina, Logroño... αυτά που είδαμε στην τηλεόραση περιορίζονται σε όσα "πέφτει πάνω τους" ένας βιαστικός τουρίστας που τρέχει μαζί με έναν ξεναγό για να προλάβει να "τσεκάρει" τα βασικά αξιοθέατα ενός τόπου και να μπορεί στη συνέχεια να αναφέρει τα ονόματά τους σαν τρόπαια στις κοινωνικές συναθροίσεις. Και να βάλει υπότιτλους στις φωτογραφίες του.

Αυτό όμως δεν είναι ταξίδι. Είναι απλά ένας τηλεοπτικός ταξιδιωτικός οδηγός χωρίς έμπνευση, με αρκετές μάλιστα και σημαντικές ελλείψεις.