Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στη Ελληνολατινοαμερικάνικη Γιορτή που διοργανώνει το ASCLAYE την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου στις 13:30 στα γραφεία του συλλόγου που βρίσκονται στην οδό Φαλήρου 47Α στο Κουκάκι
Η γιορτή περιλαμβάνει ελληνική και λάτιν μουσική, καθώς και πλήρες γεύμα.
Είσοδος για τα μέλη 10,00 ευρώ και για τα μη μέλη 15,00 ευρώ.
Σας περιμένουμε για να διασκεδάσουμε στο "σπίτι των Λατινοαμερικάνων" στην Ελλάδα.
Με εκτίμηση Το Δ.Σ. του ASCLAYE Τηλέφωνα κρατήσεων: 210-9232204-6947107522
Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό το αγαπημένο τραγούδι των παιδικών χρόνων μου φέρνει στο μυαλό το "Κλείσε μόνο την πόρτα και τον άνεμο ρώτα ποιός είναι ο δρόμος χωρίς γυρισμό" του Τάκη Μουσαφίρη.
Προσωπική "αδυναμία" η ερμηνεία του Μαργαρίτη, δεν την βρήκα όμως σε βίντεο.
Recuerdos de la Habana Pepe de la Matrona, rumba flamenca del año 1914
Levántate papaíto: Levántate mi viejito. Las cuatro y media Y nos van a demandar Plancha tu Que mañana yo buscaré. Allá en el muelle Está mi china que me espera. Se llama María la O Ay no, ay no. Y esta china tiene rabia, por Dios. Esta china tiene miedo Que yo al muelle la llevara Y la metiera en el barco Y en el barco la dejara Y esta es la china De quien te hablo A mí me gusta El anís del diablo. De la Habana te traigo un recao Y me han dicho que yo a ti te lo dé. Si me pides el pescao te lo doy. Para pantalones y sacos Percheros baratos. Túnicas de un medio paso Zapatitos de acetén. Madúralo, madúralo, Aguacate grande, madúralo.
Nosotros la gente del tronco Que no te mueras sin ir a España Allí la uva, y aquí la caña. ¡Que no te mueras sin ir a España! A la voz de ¡fuego! se va Covadonga Y apunten ¡fuego!, se va Covadonga. Y a lavar, lavar con che Camine como chévere Mató a su padre. El que por su gusto muere Y hasta la muerte dulce le sabe. Sarna con gusto no pica Y si pica no mortifica. Pero tírame dos kilos resbalosos En el tablero que me voy. Y como le pintan el papalote Dándole vueltas al monigote. Y arroz con huesitos Sancocho de pescao. Ay quién ha visto un negro Caramba de cuello parao. Va y como está Va y como estampa Mi negro como estampa. ¿Van verdes o van con ama? Si vuelven de California Parecen las peras de agua. No me lo digas tuturrutú No me lo digas tú.
Η Πρεσβεία της Ισπανίας και η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης Foodjects. Design και Νέα Γαστρονομία στην Ισπανία την Πέμπτη, 27 Ιανουαρίου 2011 και ώρα 19:00 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Θα ακολουθήσει ισπανική φιέστα με μουσική, κρασί, μεζέδες και σανγκρία, προσφορά του Pintxos Bar Jamón Διεύθυνση: Πειραιώς 256, Άγιος Ι. Ρέντης
La Embajada de España y la Facultad de Bellas Artes le invitan a la inauguración de la exposición Foodjects. Diseño y Nueva Gastronomía en España el jueves 27 de enero de 2011 a las 19:00 en la Facultad de Bellas Artes Y a continuación una fiesta española con música, vinos, pinchos y sangría ofrecidos por el Pintxos Bar Jamón Dirección: Pireós, 256 - Agios I. Rentis
Τί μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας το Biutiful, την τελευταία ταινία του μεξικανού σκηνοθέτη Alejandro Gónzalez Iñárritu, ισπανικής παραγωγής;
Los lunes al sol, Οι 3 ταφές του Μελκιάδες Εστράδα και μια καταθλιπτική χιλιανή ταινία γυρισμένη σε ένα πάμφτωχο ψαροχώρι που κοβόταν η ανάσα από την έλλειψη ελπίδας, La Fiebre Del Loco.
Θάλασσες μιζέριας, απελπισίας και αδιέξοδου σε μια "άγνωστη" Βαρκελώνη πλημμυρίζουν την κάμερα του Iñárritu σε έναν πνιγηρό ωκεανό ταινίας, που φαίνεται να διαρκεί τόσο πολύ ώστε να μπλοκάρει κάποια στιγμή τον θεατή και να τον κάνει να σκεφτεί "άντε, δεν θα πεθάνει επιτέλους ο πρωταγωνιστής να ξεμπερδεύουμε;"
Πειστικότατος ο Javier Bardem, καταφέρνει και δίνει μια αληθοφανή τραγική διάσταση σε έναν υπερβολικό χαρακτήρα. Εξαιρετικός, ίσως να αξίζει τελικά να ταλαιπωρηθεί κανείς με τόση υπερβολική "μαύρη μαυρίλα" μόνο και μόνο για να μην χάσει αυτήν την ερμηνεία. Ίσως...
Ενδιαφέρουσα περίπτωση -αν και μάλλον παραμένει αναξιοποίητος στο Biutiful- φαίνεται να είναι και ο "αδερφός" καταλανός ηθοποιός Eduard Fernández, που πρόσφατα παρακολουθήσαμε την ιδιόρρυθμη αναζήτησή του για την αγάπη στις νύχτες Πρεμιέρας στο La mosquitera και πιστεύω ότι θα τον ξαναδούμε και στο μέλλον.
I spent all my money in a Mexican whorehouse Across the street from a catholic church And then I wiped off my revolver And I buttoned up my burgundy shirt
I shot the morning in the back With my red wings on I told the sun he'd better go back down And if I can find a book of matches I'm goin' to burn this hotel down
You got to tell me brave captain Why are the wicked so strong? How do the Angels get to sleep When the Devil leaves the porch light on
Well, I dropped thirty grand on the nugget slots I had to sell my ass on Fremont Street And the drummer said there's sanctuary Over at the Baghdad room
And now it's one for the money Two for the show Three to get ready, and go man go I said, "Tell me Mr. Siegel How do I get out of here?"
Well, Willard's knocked out on a bottle of heat Drivin' dangerous curves across the dirty sheets He said, "Man you ought to see her When her parents are gone Man you ought to hear her when the siren's on"
I said, tell me brave captain Why are the wicked so strong How do the Angels get to sleep When the Devil leaves the porch light on
Don't you know that ain't no broken bottle That I picked up in my headlights On the other side of the Nevada line Where they live hard die young And have a good lookin' corpse every time
Well, you know the pit-boss Said I should keep movin' This is where you go when you die And so I shot a black beauty And I kissed her right between the eyes
Well, Willard's knocked out on a bottle of heat Drivin' dangerous curves across the dirty sheets He said, "When the bitches wound up And her parents are gone Man you ought to hear her when the siren's on"
I said, tell me brave captain Why are the wicked so strong How do the Angels get to sleep When the Devil leaves the porch light on
I spent all my money in a Mexican whorehouse Across the street from a catholic church And then I wiped off my revolver And I buttoned up my burgundy shirt
I shot the morning in the back With my red wings on I told the sun he'd better go back down And if I can find a book of matches I'm goin' to burn this hotel down
And now it's one for the money Two for the show Three to get ready, and go man go I said, "Tell me Mr. Siegel How do I get out of here?"
Μεξικάνικα Χαρακτικά: από το Αρχείο Kyron 1972-2004
Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2011 Αίθουσα Εκθέσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα, Αθήνα Τηλ. 210,3634117, εσωτ. 2 Είσοδος ελεύθερη Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα με Σάββατο: 10.00-13.30 και Δευτέρα με Παρασκευή 16.00-20.30
82 έργα 24 μεξικανών και λατινοαμερικανών καλλιτεχνών
Raúl Anguiano (Μεξικό/México, 1915-2006) Ricardo Anguía (Μεξικό/México, 1951-2009) Leonora Carrington (Αγγλία/Inglaterra, 1917) Alfredo Castañeda (Μεξικό/México, 1938-2010) Alejandro Colunga (Μεξικό/México, 1948) Francisco Corzas (Μεξικό/México, 1936-1983) José Luis Cuevas (Μεξικό/México, 1934) Pedro Friedeberg (Ιταλία/Italia, 1937) Fernando García Ponce (Μεξικό/México, 1933-1987) Minerva López (Κούβα/Cuba, 1934) Mario Martin del Campo (Μεξικό/México, 1947) Maximino Javier (Μεξικό/México, 1948) Lucia Maya (ΗΠΑ/EUA, 1953) Gustavo Montoya (Μεξικό/México, 1905-2003) Armando Morales (Νικαράγουα/Nicaragua, 1927) Rodolfo Nieto (Μεξικό/México, 1936-1985) Antonio Rodríguez Luna (Ισπανία/España, 1910-1985) Sebastian (Μεξικό/México, 1947) Alfredo Sosabravo (Κούβα/Cuba, 1930) Rufino Tamayo (Μεξικό/México, 1899-1991) Francisco Toledo (Μεξικό/México, 1940) Remigio Valdés de Hoyos (Μεξικό/México, 1958) Roger von Gunten (Ελβετία/Suiza, 1933) Francisco Zúñiga (Κόστα Ρίκα/Costa Rica, 1912-1998)
ΜΕΞΙΚΑΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΙΚΑ: ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ KYRON 1972-2004
Είναι ελάχιστα γνωστό πως πολλοί από τους μεξικανούς καλλιτέχνες που ζωγραφίζουν είναι και χαράκτες. Το γεγονός πως δημιουργούν με άνεση και με τις δύο τεχνικές συνιστά δύσκολο να ορίσει κανείς αν πρόκειται για ζωγράφους που κάνουν χαρακτική ή για χαράκτες που επίσης ζωγραφίζουν. Το εργαστήριο εκτύπωσης Kyron Ediciones Gráficas Limitadas, ειδικευμένο στις λιθογραφίες, δραστηριοποιήθηκε στην Πόλη του Μεξικού από το 1974 μέχρι το 2004, υπό την τεχνική διεύθυνση του συνιδρυτή του Andrew Vlady. Τα Αρχεία Kyron μεταδίδουν την ιστορία και την συλλογή του. Η έκθεση έχει δύο στόχους: να δώσει μια ευρεία εικόνα της δραστηριότητας του εργαστηρίου Kyron και, σε μεγαλύτερη κλίμακα, της μεξικάνικης χαρακτικής των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα - περίοδος για την οποία δεν έχει διεξαχθεί ερευνά για αυτήν την τέχνη, αντίθετα με παλαιότερες εποχές. Με αυτήν την έκθεση, γιορτάζονται τα 25 χρόνια συνεργασίας του Kyron με το Υπουργείο Εξωτερικών του Μεξικού. Η πρώτη έκθεση, 14 καλλιτέχνες για όλα τα έθνη, παρουσιάστηκε στην Νέα Υόρκη το 1985. Αργότερα, ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, οι εκθέσεις 20η επέτειος Kyron, η οποία ταξίδευσε στις Λατινοαμερικάνικες πρωτεύουσες από το 1992 μέχρι το 1994· Η περιοδεία Kyron στην Ασιατική ακτή του Ειρηνικού, που παρουσιάστηκε σε 12 μουσεία της Αυστραλίας και της Ασίας από το 1995 μέχρι το 1998 και η τωρινή έκθεση που ξεκίνησε στο Λάκναου της Ινδίας το 2009 και ύστερα συνέχισε στο Νέο Δελχί, το Κάιρο, το Παρίσι και την Ρώμη. Παρατηρώντας αναδρομικά αυτήν την εκπληκτική περίοδο, η Beatriz Vlady, συνιδρυτής και επιμελήτρια της έκθεσης, συνοψίζει: «Από την μία είναι 32 χρόνια δουλειάς, 341 εκδόσεις και 52 καλλιτέχνες. Από την άλλη είναι το κοινό, ο αληθινός κριτής.»
Την 18η Ιανουαρίου και ως τις 26 Φεβρουαρίου, με μεγάλη τιμή, η Πρεσβεία Μεξικού και το Ινστιτούτο Θερβάντες παρουσιάζουν την έκθεση Μεξικανικά Χαρακτικά από το Αρχείο Kyron 1972-2004 στο ελληνικό κοινό.
Η Chavela Vargas έρχεται συνήθως πρώτη στις προτιμήσεις του Sobreviviendo. Αδιαπραγμάτευτη αξία, η πιο κατάλληλη για "ειδικές" αφιερώσεις.
Ακολουθεί ο Antonio Machín, που έκανε ιδιαίτερα γνωστό αυτό το ερωτικό τραγούδι στην Ευρώπη.
Ελαφρώς μελό ο Julio Jaramillo "το Αηδόνι της Αμερικής" από το Εκουαδόρ, πάντα όμως με έντονο προσωπικό στίγμα.
Μια πιο πρόσφατη ερμηνεία από τον Luis Miguel το 2002, στο Estadio Azteca.
Δεν θα μπορούσε να λείψει και μια telenovela, La Hija del Mariachi.
Για το τέλος, ακούμε τον Μεξικανό σπουδαίο εκπρόσωπο των rancheras Cuco Sánchez. Δυσκολεύτηκα να βρω το σχετικό βίντεο καθώς η δισκογραφική εταιρεία που τον εκπροσωπούσε έχει κόψει την αναπαραγωγή πολλών βίντεός του για την Ελλάδα.
Toda una vida
Toda una vida me estaría contigo no me importa en que forma ni donde ni como, pero junto a ti.
Toda una vida, te estaría mimando te estaría cuidando como cuido mi vida que la vivo por ti.
No me cansaría de decirte siempre, pero siempre, siempre. Que eres en mi vida ansiedad, angustia y desesperación.
Toda una vida me estaría contigo no me importa en que que forma ni donde ni cuando, pero junto a ti.
“Jesuitas e Indígenas Guaraníes en el Río Uruguay”
La Embajada del Uruguay tiene el agrado de invitar a la conferencia del Señor Juan Carlos Palacios titulada “Jesuitas e Indígenas Guaraníes en el Río Uruguay” que se pronunciará en español en el Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas, el 13 de enero corriente a las 19 y 30 hrs.
Την συνταγή την πήρα από το site της Σχολής Μεξικανικής Γαστρονομίας, Ιστορία, Τέχνη και Πολιτισμός των Yuri de Gortari Krauss και Edmundo Escamilla Solís. Τον εμπνευσμένο chef και τον παθιασμένο με την χώρα του ιστορικό, είχα την τιμή και την χαρά να τους γνωρίσω τον περασμένο Οκτώβριο στα πλαίσια ενός σεμιναρίου Μεξικανικής Κουζίνας, που διοργάνωσε το Κέντρο Ισπανικής, Πορτογαλικής και Καταλανικής Γλώσσας Abanico.
Η αλήθεια είναι ότι αν και ήθελα από χρόνια να φτιάξω tamales, δε θα το επιχειρούσα αν δεν έβλεπα από κοντά τον Yuri να μας φτιάχνει μια γλυκιά εκδοχή με μία εντυπωσιακή άνεση και σε πολύ λίγο χρόνο, σε ένα χώρο που δεν υπήρχαν οι ανέσεις και τα απαραίτητα αξεσουάρ μιας κουζίνας! Η πείρα και η εμπειρία είναι ανεκτίμητα προτερήματα!
Υλικά
Για τη Ζύμη 500 γρ. αλεύρι καλαμποκιού μεξικάνικο τύπου Maseca 250 γρ. βούτυρο χοιρινό (έβαλα αγελαδινό) 2 κ.γλ ή ένα φακελάκι baking powder ζωμός που έβρασε το χοιρινό (όσο πάρει) φύλλα καλαμποκιού (ή χαρτί φούρνου και αλουμινόχαρτο) αλάτι
Για τη Γέμιση 1 κ. χοιρινό (μαγειρεμένο με βούτυρο, νερό, κρεμμύδι, σκόρδο, αλατοπίπερο και στη συνέχεια κομμένο σε ίνες, ξεπετσιασμένο. Επιπλέον της αρχικής συνταγής πρόσθεσα και λευκό κρασί στο βράσιμο, με φόβο να μην ταιριάξει ο ζωμός στην ζύμη, αλλά τελικά βγήκε πεντανόστιμη.) 1 κ.γλ.κύμινο ολόκληρο (είχα σκόνη και έβαλα αρκετά παραπάνω) 4 chiles pasilla (έβαλα chile cascabel καθώς δεν είχα pasilla) 4 chiles anchos (έβαλα μόνο 1) 500 γρ. πράσινες ντομάτες (έβαλα κόκκινες, ξεφλουδισμένες και ξεσποριασμένες) 1 σκελ.σκόρδο 1 λευκό κρεμμύδι 1 κ.σούπας βούτυρο χοιρινού (έβαλα αγελαδινό) Αλατοπίπερο Πρόσθεσα επιπλέον της αρχικής συνταγής του Yuri γαρύφαλλο, μπαχάρι και θυμάρι για πιο "εορταστική" γεύση.
Ξερά φύλλα καλαμποκιού για το γέμισμα
Προετοιμασία
Από το προηγούμενο βράδυ βάζουμε τα φύλλα του καλαμποκιού σε νερό για να μαλακώσουν. Το ίδιο κάνουμε και με τις πιπεριές ή τις βράζουμε για μισή ώρα πριν τις χρησιμοποιήσουμε. Βγάζουμε τα σπόρια και τις ίνες από τις πιπεριές για να μην καίνε. Πριν ξεκινήσουμε το γέμισμα, στεγνώνουμε με καθαρή πετσέτα τα φύλλα καλαμποκιού ώστε να είναι μόνο υγρά αλλά χωρίς νερά.
Ζύμη Χτυπάμε το βούτυρο (σε θερμοκρασία δωματίου) στο μίξερ για αρκετή ώρα, μέχρι να γίνει κρέμα. Μου πήρε περίπου 15'. Προσθέτουμε το αλάτι και συνεχίζουμε το χτύπημα. Κοσκινίζουμε το αλεύρι και προσθέτουμε το baking powder. Ρίχνουμε το αλεύρι λίγο λίγο στο μίξερ και προσθέτουμε εναλλάξ τον ζωμό του χοιρινού. Συνεχίζουμε το χτύπημα για αρκετή ώρα. Η ζύμη είναι έτοιμη όταν ρίχνοντας μια μικρή μπαλλίτσα σε κρύο νερό δεν βουλιάξει αλλά ανέβει στην επιφάνεια.
Γέμιση Λειώνουμε στην μουλινέτα τις πιπεριές, τις ντομάτες (αν βρούμε πράσινες, πρέπει πρώτα να τις μαγειρέψουμε ξεχωριστά), το κρεμμύδι, το σκόρδο και το κύμινο. Τα τσιγαρίζουμε σε βούτυρο χοιρινού (και εδώ αγελαδινού χρησιμοποίησα, ο Yuri θεωρεί όμως ότι οποιοδήποτε λίπος πέραν του χοιρινού αλλοιώνει το τελικό αποτέλεσμα, θέλει να χρησιμοποιούμε μόνο τα τοπικά τους προϊόντα για τις παραδοσιακές συνταγές τους.) Ρίχνουμε αλατοπίπερο και αφήνουμε να μαγειρευτεί για λίγο. Στο τέλος προσθέτουμε το κρέας σε ίνες και αφήνουμε για 5 λεπτά να πάρει μια βράση για να ενωθούν τα υλικά.
Συναρμολόγηση Απλώνουμε το φύλλο του καλαμποκιού μπροστά μας και καλύπτουμε σχεδόν όλο εκτός από το κάτω τριγωνικό κομμάτι του με μια λεπτή στρώση ζύμης (θα χρειαστεί σίγουρα μια μεγάλη κουταλιά, ίσως και περισσότερο, αναλόγως το μέγεθος του φύλλου). Ρίχνουμε στο κέντρο γέμιση, διπλώνουμε το φύλλο καλαμποκιού και γυρνάμε προς το πάνω το κάτω τριγωνικό μέρος, ώστε να δημιουργηθεί ένα χωνάκι. Στο καλαθάκι της χύτρας στρώνουμε μερικά φύλλα καλαμποκιού και βάζουμε από κάτω νερό ή ζωμό. Στερεώνουμε όρθια τα tamales, κλείνουμε τη χύτρα και μαγειρεύουμε στον ατμό για 50-55'. Στην αρχική συνταγή αναφέρεται σαν χρόνος τα 35', αλλά και τις 4 φορές που έχω φτιάξει tamales είτε σε φύλλα καλαμποκιού είτε σε χαρτί φούρνου, χρειάστηκα 50΄ για να μπορεί να ξεκολλά εύκολα το tamal από το περιτύλιγμα (που αυτό είναι και η δοκιμασία για να δούμε αν είναι έτοιμα).
Σερβίρουμε συνήθως και με κάποια σάλτσα. Βρήκα θαυμάσια την Salsa Verde της La Costeña, προσωπικά την αγόρασα από τον Βασιλόπουλο αλλά πρέπει να υπάρχει και αλλού.
Για να ζεστάνουμε τα tamales πριν κάποιο τραπέζι, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσουμε την χύτρα και τον ατμό. Τα αφήνουμε δηλαδή με ανοιχτό το καπάκι από την ώρα που τα φτιάξαμε και τα ζεσταίνουμε με τον ίδιο τρόπο που τα μαγειρέψαμε για 10΄, αμέσως πριν την ώρα σερβιρίσματος. Δεν είναι εξίσου εντυπωσιακά στη γεύση όταν κρυώσουν (παρότι εμένα μου αρέσουν περισσότερο κρύα!).
Τα σερβίρουμε με το φύλλο καλαμποκιού και τα ανοίγουν οι καλεσμένοι στο πιάτο τους, ενώ έχουμε κάποιο μπωλ σαλάτας στο τραπέζι για να βάζουν τα φύλλα όταν τελειώσουν. Και σε όρθιο μπουφέ μεταξύ φίλων σερβίρονται μια χαρά, αρκεί να τους τα ανοίγουμε εμείς την ώρα που γεμίζουν το πιάτο τους, όπως έκανα εγώ φέτος την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Μπορούμε να βρούμε αρκετά videos στο youtube που δείχνουν βήμα βήμα πώς φτιάχνονται τα tamales με διαφορετικές γεμίσεις. Είναι ένα αγαπημένο φαγητό παραδοσιακό που δεν λείπει τις γιορτινές μέρες από τα σπίτια στο Μεξικό. Και όχι μόνο!
Μας προειδοποιούσαν οι Pink Floyd δεκαετίες πριν, αλλά δεν τους ακούγαμε...
Και τελικά ανταλλάξαμε τους ήρωές μας με φαντάσματα.
Ζεστές στάχτες με πράσινα δένδρα.
Καυτό αέρα με δροσερή αύρα.
Και γίναμε χαμένες ψυχές
που κολυμπούν σε μια γυάλα για ψάρια.
Wish You Were Here Pink Floyd
So, so you think you can tell Heaven from Hell, Blue skies from pain. Can you tell a green field From a cold steel rail? A smile from a veil? Do you think you can tell?
And did they get you to trade Your heros for ghosts? Hot ashes for trees? Hot air for a cool breeze? Cold comfort for change? And did you exchange A walk on part in the war For a lead role in a cage?
How I wish, how I wish you were here. We're just two lost souls Swimming in a fish bowl, Year after year, Running over the same old ground. What have we found? The same old fears. Wish you were here.
ΥΓ. Για σένα... ξέρεις. Εύχομαι να μας το ξαναπαίξεις μετά 50 χρόνια.
