Ο μήνας έχει δεκατρείς
καταραμένη μέρα,
δεν θέλω ν’ ανταμώσω άνθρωπο
ούτε για καλημέρα.
Κάθε φορά που ξημερώνει δεκατρείς
δεν βγαίνω απ’ το κρεβάτι,
κλειδώνω πόρτες και παράθυρα,
μα που να κλείσω μάτι.
Άτιμη μέρα μ’ έφαγες
μου 'κοψες τα φτερά μου
στον έρωτα με κάνεις διαρκώς
να χάνω τα νερά μου.
Με λένε για προληπτική,
μα το 'φερε η μοίρα
στις δεκατρείς να μείνω ορφανή,
στις δεκατρείς και χήρα.
No comments:
Post a Comment