Καλωσήρθες Κύριε Μάρσαλ, ΔΝΤ, ΕΕ ή όπως αλλιώς σε λένε

Μία από τις πιο σημαντικές ταινίες - σταθμούς της μεταπολεπικής φρανκικής Ισπανίας είναι το Καλωσήλθες Κύριε Μάρσαλ του Luis García Berlanga που είδαμε το περασμένο βράδυ στο νέο κτίριο της Ταινιοθήκης, στα πλαίσια του αφιερώματος στον Ισπανικό Κινηματογράφο.

Η ταινία -γυρισμένη το 1953- περιγράφει την προετοιμασία του λαού ενός μικρού αγροτικού χωριού της Καστίγια για να υποδεχτούν τους εκπροσώπους της αμερικανικής οικονομικής βοήθειας που θα ερχόταν μέσω του σχεδίου Μάρσαλ. Εκείνη την εποχή, εξαιτίας της δικτατορίας του Φράνκο, η Ισπανία χαρακτηριζόταν από έντονη εσωστρέφεια και το μόνο που την έκανε γνωστή στο εξωτερικό ήταν η φολκλορική Ανδαλουσία, με τις τοπικές ενδυμασίες και το τουριστικό φλαμένκο.

Το σενάριο στηρίχτηκε λοιπόν σε αυτήν την "φτιαχτή" εικόνα της Ισπανίας. Ύστερα από προτροπή ενός ιμπρεσσάριου, όλοι οι κάτοικοι του χωριού αποφάσισαν να μεταμφιεστούν σε Ανδαλουσιανούς και προσπάθησαν να διοργανώσουν μια φιέστα υποδοχής στα πρότυπα του Νότου που δεν τους αντιπροσώπευε μεν, αλλά που θα γινόταν πειστική και αρεστή στους δολλάρια φέροντες επισκέπτες-σωτήρες. Οι κάτοικοι έπρεπε να περιορίσουν τις ανάγκες και τα όνειρά τους και να επιλέξουν ένα και μοναδικό αντικείμενο που καταγράφηκε σε μεγάλες λίστες, τις οποίες και θα ικανοποιούσαν στη συνέχεια οι Αμερικανοί ευεργέτες. Το χωριό σημαιοστολίστηκε, πανώ καλοσωρίσματος κρεμάστηκαν παντού, το ρολόϊ της εκκλησίας "επισκευάστηκε" προσωρινά με τη χειροκίνητη βοήθεια ενός εθελοντή, η βρύση "ντύθηκε" σε χρωματιστό συντριβάνι, σε μια νύχτα φτιάχτηκαν ντεκόρ με ανδαλουσιανά πάτιος και δρομάκια με αζαλέες, γράφτηκε το απαραίτητο τραγούδι υποδοχής, ο δήμαρχος ετοίμασε τον λόγο του και μετά την πρόβα τζενεράλε όλοι περίμεναν στις θέσεις τους τους Αμερικανούς να καταφθάσουν μέσα στα γιαλιστερά τους αυτοκίνητα, που σήκωναν στο πέρασμά τους την σκόνη του Καστιγιάνικου κάμπου.

Θα ήταν πολύ χρήσιμο για όλους τους Έλληνες αν η Ισπανική Πρεσβεία παραχωρούσε την κόπια του Bienvenido Mister Marshall στην ΕΤ ώστε να προβάλλεται καθημερινά μετά τις βραδινές ειδήσεις, μέχρι τουλάχιστον να καταλήξει ο Πρωθυπουργός της χώρας μας να πάρει το δάνειο που μας είναι απαραίτητο για να πληρώσουμε τους τόκους από τα κερατιάτικα των τελευταίων δεκαετιών.

Οι κάτοικοι του χωριού Campo del Río θα μπορούσαμε να είμαστε κάλλιστα εμείς... όσο για τον συμπαθή βαρύκοο δήμαρχο, τον ρόλο μάλλον θα έπρεπε να παραχωρήσει στον ευφυή, ικανό και πειστικό διαπραγματευτή Πρωθυπουργό μας.

Μόνο που οι όποιοι "Γιάνκηδες" και η "βοήθειά" τους, όπως και στο Bienvenido Mister Marshall, δεν θα μπορέσουν να κάνουν στάση και να πάρουν μέρος στο πανηγύρι μας, ούτε θα μας αφήσουν τα δολλάριά τους (ευρώ, ομόλογα ή ό,τι παρόμοιο).

Εμείς πάλι, θα αναγκαστούμε να παραδώσουμε στο τέλος της γιορτής το υστέρημά μας, γιατί όλα τα λάθη κάποτε πληρώνονται ακριβά και συνήθως με ό,τι μας είναι πιο πολύτιμο, όπως οι αναμνήσεις μιας χώρας που κάποτε ήλπιζε ότι θα ζήσει καλύτερες μέρες.

Ας έρθουν λοιπόν και ας προσπεράσουν αφήνοντας πίσω την σκόνη τους. Δεν θα είναι εξάλλου η πρώτη φορά.