Κάστρο - Σίφνος. Εκεί που οι άνθρωποι λάμπουν αν τους δώσεις την ευκαιρία!

Το Κάστρο δε θα εξέπεμπε την ίδια θετική ενέργεια αν δεν υπήρχαν οι Καστροφύλακές του! Αν και πιθανότατα να προσπαθούν οι υπόλοιποι Σιφνιοί να τους βάλουν στην άκρη (σύμφωνα πάντα με μαρτυρίες των ανθρώπων του Κάστρου) εκείνοι αντιστέκονται και αρκετοί από αυτούς το κάνουν με αξιοπρέπεια και -κυρίως- λάμποντας!

Ζωντανό παράδειγμα το ζευγάρι του Λεωνίδα, ενός από τα λίγα ταβερνάκια (στο έμπα του Κάστρου αριστερά) που κρατούν την ίδια σταθερή ποιότητα εδώ και 19 χρόνια που τους επισκεπτόμαστε. Αν τους μιλήσετε γλυκά, μπορεί να σας κεράσουν κιτρολέμονο από τα χεράκια της ιδιοκτήτριας.



Ο Κώστας, "σώμα, καρδιά και αίμα Κουβανός" όπως λέει ο ίδιος (ντόπιος Καστρινός), κατά κάποιους ο τρελλός του χωριού, κατά άλλους ένας άνθρωπος που βρήκε το δρόμο της ευτυχίας, απόφοιτος Παντείου κατά τρίτους, ο ιδιοκτήτης ενός από τα πιο γραφικά μαγαζιά που έχω δει στη ζωή μου. Πάνω από τα Σεράλια, στα βράχια, σε πεζούλες, σε φλοκάτες, σε πολυθρόνες σκηνοθέτη. Με την Chavela, tangos σε πειρατικές εγγραφές από αυθεντικά μαγαζιά του Buenos Aires, κουβανέζικα son και την πιο όμορφη θέση για να απολαύσει κανείς την Πανσέληνο. Οι μουσικές εναλλάσσονται και υπάρχουν συχνά διαμαντάκια, γιατί οι πελάτες είναι ή γίνονται φίλοι και ανανεώνουν το ρεπερτόριο. Φέτος, σαν ευχαριστώ για τα cds που υποσχέθηκα να στείλω, μας χάρισε ένα κουβανέζικο ρούμι σπέσιαλ, añejo reserva. Άνθρωπος και σημείο που συνεχίζουν να εκπλήσσουν ακόμα και σήμερα! Μαγική θέα, στιγμές που σου κόβεται η ανάσα, που δεν θέλεις να τελειώσουν.



Τα πρώτα χρόνια έπρεπε να ψάξεις τον ιδιοκτήτη για να σου φέρει ένα ποτό, το οποίο αν ήθελες παρήγγελνες, αν ήθελες πλήρωνες... Τώρα προσπαθεί να συντηρηθεί δημιουργώντας μια στοιχειώδη εικόνα "επιχείρησης" και βιώνοντας ταυτόχρονα την αγωνία να μην γίνει "καπιτάλα", όπως λέει γελώντας. Η εικόνα του ξεγελά, θα μπορούσε ίσως από μακριά να τον θεωρήσει κανείς κάποιον ξέμπαρκο πεινασμένο Κουβανό, με την κόκκινη μπαντάνα στα μαλλιά, τα μπλουζάκια με τον Τσε, τα χαλασμένα δόντια, το αδύνατο νευρικό κορμί. Τα μάτια όμως γαλανά, λάμπουν κάτω από τον Ελληνικό ήλιο και βλέπουν βαθειά. Στον Κάβο, τις τιμές των προϊόντων που προσφέρονται φέτος, τις αποφάσισε το "pueblo" μετά από διαπραγματεύσεις και ψηφοφορία! Αν σας πει κάτι τέτοιο ο Κώστας, να τον πιστέψετε. Οι 3 ιταλίδες που αποφάσισαν να περάσουν το καλοκαίρι στο χωριό και βοηθούν στο μαγαζί, ο ιταλός φίλος της μιας που ζωγράφισε τους καταλόγους στο χέρι, ο καλός μου και εγώ, προσπαθούσαμε να πείσουμε επί μισή ώρα τον Κώστα ότι δεν μπορεί να χρεώνει 2 ευρώ τον εσπρέσσο αλλά ταυτόχρονα και τους σπέσιαλ καφέδες με την προσθήκη αλκοόλ. Εκείνος επέμενε. "Εσείς έρχεστε εδώ για λίγες μέρες που τις περιμένετε όλο το χρόνο, εγώ δεν μπορώ να σας γδάρω, τί να τα κάνω μετά τα χρήματα όταν εσείς θα νοιώθετε ότι σας εκμεταλλεύτηκα;" Τελικά υπερίσχυσε η πλειοψηφία και οι σπέσιαλ καφέδες χρεώνονται 3 ευρώ, τιμή ιδιαίτερα χαμηλή για τα αρκετά τσιμπημένα δεδομένα της Σίφνου.


Εξαιρετικά γλυκά στο Κονάκι, στην πλαταιούλα του Κάστρου, στο τέρμα του λεωφορείου. Μελόπιττα παραδοσιακή και cheese cake με σιφνέϊκο μπισκότο και φραγκόσυκα. Κορυφαία για την πλειοψηφία των πελατών η λεμονόπιττα!