Πλατύς Γιαλός (από ψηλά, μακριά κι αγαπημένα)

Ρίτα Ριτάκι... Η γειτονιά μας! 19 χρόνια και ακόμα δεν χορτάσαμε την ομορφιά των ανθρώπων και του τοπίου.

Σίμος: ο Κρητικός με την Σιφνέϊκη καρδιά!

Πού είναι το τηλεσκόπιο του Μανώλη; Σπίτι του φαντάζομαι. Να πάω δίπλα; Γιατί; Για να τσεκάρουμε την κίνηση. Ντροπή, αν σας πιάσουν, θα μας κάνετε ρεζίλι. Μα τα αστέρια κοιτάμε. Μέρα μεσημέρι στην παραλία; Τα αστέρια με τα τάνγκα; ΧΑΧΑΧΑ!!!

Τη θέα από το μπαλκόνι μας, του Πλατύ Γιαλού από ψηλά, της Κιτριανής, της θάλασσας και του ορίζοντα, δεν μπορεί να την αποτυπώσει μια φωτογραφία, όταν λείπουν οι ήχοι και οι μυρωδιές. Όταν πεθάνω, μια τέτοια εικόνα θα ήθελα να είναι η τελευταία που θα πάρω μαζί μου στο ... más allá ...



Το Λιμανάκι του Λαζάρου στο τέρμα του Πλατύ Γιαλού αριστερά στον τσιμεντόδρομο, φέτος αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη. Έχει γίνει ένα πέτρινο πολύ όμορφο μαγαζί, με μια τεράστια αυλή-βεράντα πάνω στο πέλαγος, με ιδιωτική παραλία και βραχάκια κάτω, όπου μπορεί κανείς να περάσει ολόκληρη την ημέρα αν θέλει ησυχία και απομόνωση. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι αυτός ο χώρος ήταν ένα σκυλάδικο της πολύ πολύ κακιάς ώρας και σχολιάζαμε στο παρελθόν ότι ένας τέτοιος χώρος είναι κρίμα να πηγαίνει χαμένος. Ο ιδιοκτήτης τελικά, αφού αποκαταστάθηκε με Ανατολικοευρωπαία και έκανε τον απόγονο, αποφάσισε να αξιοποιήσει το Λιμανάκι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στην μελιτσανοσαλάτα η αλλοδαπή νύφη βάζει κουκουνάρι, άξια λοιπόν για την προσπάθεια και -κυρίως- ευγενική και πρόθυμη να μάθει. Έφτιαξαν και ένα είδος φάρμας με στρουθοκαμήλους, αλλά την στρουθοκάμηλο που βάζουν στην ομελέττα οι πληροφορίες λένε ότι την φέρνουν από αλλού. Όπως και αν έχει, το μαστέλο είναι πολύ πετυχημένο.