Tuesday, September 18, 2007

Εικόνες και γεύσεις Σιφνέικες


Ένα από τα παραδοσιακά μεζεδάκια της Σίφνου είναι η καππαροσαλάτα.
Για όποιον δεν έχει δοκιμάσει ποτέ, πρέπει να τονίσω ότι πρόκειται για μια πολύ ξεχωριστή γεύση, αρκετά ασυνήθιστη, που κάποιοι την λατρεύουν και κάποιοι δεν αντέχουν ούτε στην μυρωδιά της. Χρειάζεται απαραιτήτως ξερή κάππαρη, που στην Αθήνα δεν γνωρίζω από που μπορούμε να την προμηθευτούμε. Και που κοστίζει μια μικρή περιουσία, συγκεκριμένα φέτος αγοράσαμε προς 10 ευρώ τα 200 γραμμάρια σε μπακάλικο-χασάπικο της Απολλωνίας. Στο μποστάνι των παππούδων του Ναρλή, πριν το Κάτω Πετάλι, είχαν πάντα ωραιότατη ξερή κάππαρη και σε καλύτερη τιμή, αλλά όταν τους επισκεφτήκαμε για να δούμε τα πήλινα του εγγονού, είχαμε ήδη εφοδιαστεί με την κάππαρη της χρονιάς.
Ξεκινάμε λοιπόν.
Τα υλικά λίγα.
Κάππαρη, κρεμμύδια, λάδι, ξίδι, προαιρετικά κρασί κόκκινο, αλατοπίπερο, νερό.
Τί κάνουμε τώρα;
Για 2 μέρες βάζουμε την ξερή κάππαρη να κολυμπήσει στα βαθειά και φροντίζουμε να αλλάζουμε 3 φορές την ημέρα το νερό, για να ξεπικρίσει. Ας πούμε ότι χρησιμοποιούμε 1 φλυτζάνι ξερής κάππαρης, για να έχουμε μια πιο συγκεκριμένη εικόνα για τις ποσότητες.
Στην συνέχεια την στραγγίζουμε και ανακαλύπτουμε ότι επειδή "ασθένησε" από κατακράτηση υγρών, το 1 φλυτζάνι έχει αυγατήσει και έχουν γίνει 2.
Η αναλογία κάππαρης (μετά το κολύμπι) προς κρεμμύδια είναι 1 προς 3, άρα θα κόψουμε σε φέτες 6 φλυτζάνια ξερά κρεμμύδια.
Βράζουμε ελάχιστα την κάππαρη σε λίγο νερό 3 φορές και πετάμε το νερό, για να σιγουρευτούμε ότι έχει ξεπικρίσει τελείως. Δοκιμάζουμε για να είμαστε και σίγουροι.
Στραγγίζουμε και πάλι.
Και αρχίζουμε το μαγείρεμα.
Σωτάρουμε σε μπόλικο λαδάκι το κρεμμύδι και στη συνέχεια προσθέτουμε και την κάππαρη.
Αν θέλουμε σβήνουμε με κόκκινο κρασί και σιγομαγειρεύουμε για αρκετή ώρα με κλειστό το καπάκι.
Ρίχνουμε και το ξύδι, αν μας αρέσουν οι πιο γλυκιές γεύσεις ρίχνουμε και βαλσαμικό, αλλά προσοχή, γιατί το κρεμμύδι ούτως ή άλλως γλυκαίνει ιδιαίτερα.
Αν θέλουμε προσθέτουμε και δάφνη, εκτός από το αλάτι και λίγο πιπέρι.
Προσθέτουμε νερό όσο χρειαστεί (εμένα πάντα μου χρειάζεται αρκετό γιατί κάνει κοντά 2 ώρες να μαλακώσει η κάππαρη, ιδιαίτερα αν είναι και πολλών χρόνων, πιο ξερή και από τις ξερές, χαχα!) όσο μαγειρεύεται η καππαροσαλάτα μας. Συνήθως λειώνει ελαφρά η κάππαρη αλλά δεν πρέπει να φοβηθούμε, τότε είναι έτοιμη.
Συνοδεύεται με ... όλα!

2 comments:

witchofdaffodils said...

τέλεις να πετάνω ;)

Juanita La Quejica said...

Πεθαίνουν βρε οι Μαγισσούλες;