Καίηκ της Ρουθ (... με μαστίχα)

Ενθουσιασμένη από το λικέρ μαστίχας που έφτιαξα το καλοκαίρι (το οποίο ο αδερφός μου ισχυρίζεται ότι μυρίζει ... πετρέλαιο, ίσως επειδή είναι φτιαγμένο με ένα τσίπουρο που προοριζόταν για εκείνον αλλά κατέληξε σε εμένα επειδή του μύριζε από την αρχή άσχημα), αποφάσισα να επιχειρήσω να διακινδυνεύσω παιχνίδια με τη ζάχαρη (ακούς Σταυρούλα;) και να φτιάξω ένα καίηκ μαστίχας. Ύστερα από συζητήσεις με την Κική και την Έλενα, αναζήτηση στο ίντερνετ και στα βιβλία μαγειρικής μου, κατέληξα στην παρακάτω συνταγή:
Υλικά
Για το καίηκ
3 φλυτζ.αλεύρι που φουσκώνει
2 κ.γλ.baking powder (καλού κακού)
1/3 κ.γλ.αλάτι
1 φλυτζ.ξέχειλο lurpak
2 φλυτζ.κοφτά ζάχαρη
3/4 φλυτζ.χυμός πορτοκαλιού
1/4 φλυτζ.λικέρ μαστίχα
1/4 φλυτζ.αραιωμένο εβαπορέ
4 αυγά
1 βανίλια
5 γρ.μαστίχα
ξύσμα από lime
Για το γλάσσο (που δεν μου πέτυχε)
1 φλυτζ.ζάχαρη άχνη
2 κ.σ.βούτυρο
1 κ.σ.λικέρ μαστίχας (που δεν μέτρησα και μου έπεσε πολύ, οπότε αραίωσε τελείως το γλάσσο και χύθηκε στην πιατέλλα τελικά το μεγαλύτερο μέρος, γιατί βαρέθηκα να ανέβω σε καρέκλα να βγάλω από το ντουλάπι την άχνη και να προσθέσω λίγη ακόμα ώστε να σφίξει...)
Εκτέλεση
Χτύπησα στο γουδί τη μαστίχα με λίγη ζάχαρη.
Κοσκίνησα το αλεύρι με το baking και το αλάτι.
Χτύπησα δυνατά το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να γίνουν μια κρέμα.
Πρόσθεσα ένα ένα τα αυγά, συνεχίζοντας το χτύπημα.
Πρόσθεσα τη μαστίχα και την βανίλια.
Ανακάτεψα ξεχωριστά όλα τα υγρά μαζί (χυμό πορτοκαλιού, λικέρ, γάλα).
Στο μείγμα με το βούτυρο άρχισα να ρίχνω σιγά σιγά το αλεύρι και εναλλάξ τα υγρά χωρίς να χτυπάω πια με δύναμη.
Έβαλα σε βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα και έψησα για 65' στους 180οC.
Όταν το έβγαλα από το φούρνο, ακούμπησα τη φόρμα σε σχάρα για να κρυώσει ένα δεκάλεπτο. Το αναποδογύρισα σε πιατέλα και περιέχυσα με το γλάσσο (που όμως ήταν πολύ υγρό και έτσι δεν φαίνεται ούτε το χρώμα του ούτε και στάθηκε ιδιαίτερα πάνω στο καίηκ).
Το γλάσσο το έκανα ζεσταίνοντας το βούτυρο και ανακατεύοντάς το με την άχνη και το λικέρ μαστίχας, χτυπώντας με τον αυγοδάρτη ώστε να μην έχει γρομπαλάκια.

ΥΓ. Αυτό το γλυκό το ονόμασα "καίηκ της Ρουθ" προς τιμήν του παιδικού μου φίλου Μιχάλη και της γυναίκας του της Ρουθουνίτσας, που θα γίνουν σε 6 μήνες γονείς και εμείς νονοί και η χαρά μας δεν περιγράφεται!