"Se acabó la música*", οι τελευταίες κουβέντες του πλανόδιου γέρου βιολιστή με το κομμένο χέρι, στην μεξικάνικη ταινία "El Violín" του Francisco Vargas.
Ταινία ασπρόμαυρη, με ποιητική, πολιτική και προκλητική ματιά, ποτισμένη από τη μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, με εντυπωσιακή φωτογραφία που αναδιπλώνει στα μάτια μας την εκπληκτική μεξικάνικη φύση που ξετρέλλανε από την πρώτη στιγμή τους κατακτητές ευρωπαίους και με μεγάλο ατού τον πρωταγωνιστή Ángel Tavira, που θυμίζει μια "γριά αλεπού" γεμάτη δύναμη, φόβο, ανθρωπιά και τελικά σοφία.
Με περισσότερα από 30 διεθνή κινηματογραφικά βραβεία, το "El Violín" στηρίζεται στις ιστορίες των πλανόδιων μουσικών που πήραν μέρος στα αντάρτικα της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 70. Η ιστορία είναι γύρω από τον φτωχό χωρικό βιολιστή που πολεμά μια στρατιωτική δικτατορία με τα όποια πενιχρά μέσα διαθέτει, αλλά και με μια τεράστια εσωτερική δύναμη και λαχτάρα για ελευθερία που τον κάνει να μην χάνει την ελπίδα του μέχρι το τέλος. Από τις πιο όμορφες στιγμές της ταινίας, η μετάδοση αυτής της πίστης και της ελπίδας του παππού στον εγγονό, όταν του υπόσχεται με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα ξαναγυρίσουν στα σπίτια τους σύντομα, μόλις έρθουν καλύτερες μέρες.
Μια ταινία που έχει κάτι να πει, που μας βάζει σε σκέψεις, που αξίζει να τη δει κανείς, στην μία και μοναδική -δυστυχώς- αίθουσα που παίζεται στην Αθήνα.
*se acabó la música: τέλειωσε η μουσική
16 comments:
Ωραία ταινία φαίνεται, αλλά εγώ έπαθα πλάκα με τον Diego del Gastor!
Ξέρεις που μπορώ να βρω ή να κατεβάσω τετοιου είδους μουσική (flamenco κλπ.)?
ευχαριστώ και για τη συμβουλή για τη συνταγη...
Δύσκολα να βρεις τέτοιου είδους μουσική. Κάτι λίγα στο emule έχω βρει μόνο.
Μακάρι να την προλάβω! Και συμφωνώ και για τον Diego del Gastor! Περνάω συχνά και τον ακούω...έτσι για διάλειμμα. Να ρωτήσω κάτι, το emule λειτουργεί ακόμη; Εμένα μου είχε κλείσει προ μηνών και το διέγραψα τελικά.
Γητεύτρια, λειτουργεί κανονικά, την ταινία εγώ την κατέβασα από το emule. Έχει προβλήματα με τους servers αλλά έχω βρει κάποιους και προσπαθώ να ανανεώνω από εκεί.
Ευχαριστώ πολύ. Θα επιληφθώ. :)
Ήρθα ν' ακούσω μουσικούλα πριν πάω για ύπνο.
Καλό ΣΚ!
Καλησπέρα στα μουσικά ταξίδια.
Καλησπέρα και από μένα! Μάθημα νο...#!
Μου αρέσει αυτό που γράφεις για το Μεξικό. ΄Εχεις πάει;
Γητεύτρια, ελπίζω σύντομα να μπει καινούργιο μουσικό θέμα. Αν την θες την ταινία, σου την γράφω.
Καλώς τον KitsoMitso.
Κατερινάκι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ όχι ακόμα. Ήταν να φύγω αυτές τις μέρες, καλεσμένη σε ένα γάμο στο Cancún, αλλά οι γνωστοί λόγοι δεν επιτρέπουν το ταξίδι αυτή τη στιγμή, που θα ήταν και πολυδάπανο συν τοις άλλοις.
Στολίσατε και εδώ βλέπω! Και του χρόνου, χαρούμενη με γιορτινή πάντα διάθεση!
Να είσαι καλά lakonika! Καλή Εβδομάδα, εύχομαι με λίγες ανάσες στη δουλειά!
Τι κάνεις, Χουανίτα;
Χαίρομαι πολύ που προβάλλεις στους αναγνώστες σου την έβδομη τέχνη. Το φεστιβάλ κινηματογράφου φέτος στη Θεσσαλονίκη είχε να παρουσιάσει αξιόλογες δημιουργίες, ωστόσο δεν μπορώ να μη γελάσω και να μην κοροϊδέψω τίτλους, όπως "Γιογκάναν: το σκοτεινό τέλος του χαμού".
Έλεος!
Antoine, ο στόχος μου δεν είναι να προβάλλω τίποτα ιδιαίτερο.
Γράφω μόνο για όσα πράγματα με αγγίζουν, ταινίες, μουσικές, ένα φαγητό, ένα όμορφο τοπίο... τέτοια πράγματα. Προσωπικές προτιμήσεις θα έλεγα.
Έχεις δίκιο, ο λατινοαμερικάνικος κόσμος γενικότερα χαρακτηρίζεται από κάτι που στους δυτικούς φαίνεται σαν υπερβολή.
Εγώ θα έλεγα ότι είναι η προσπάθειά τους να νικήσουν το φόβο του θανάτου, τη φτώχεια, τη μιζέρια, τη γειτνίαση με αυτούς που δεν τους αφήνουν να χαρούν ένα δημοκρατικό πολίτευμα για πάνω από 3-4 χρόνια.
Άλλοι λαοί, άλλοι τρόποι ζωής και έκφρασης.
Προσωπικά προσπαθώ πάντα όταν έρχομαι σε επαφή με έναν άλλο πολιτισμό να τον "δω" όχι με τα μάτια της Ελληνίδας Ευρωπαίας (πανάθεμα τον ευρωπαϊσμό μας, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), αλλά με όσο το δυνατόν πιο "λευκή" ματιά.
Δύσκολο... πολύ δύσκολο, δεν το πετυχαίνω πάντα. Αλλά έτσι νοιώθω ότι καταννοώ βαθύτερα.
Μίλησες πολύ σοφά. Και θα έρθω να συμπληρώσω πως την ίδια στάση θα ήταν καλό να διατηρούμε όταν σχολιάζουμε ή κρίνουμε την ιστορία. Δεν μπορούμε να κατακρίνουμε και να καταδικάζουμε γεγονότα που συνέβησαν σε άλλες εποχές με άλλα κοινωνικά συστήματα και με άλλα ήθη και αξίες. Κάθε εποχή είναι διαφορετική, όπως διαφορετική είναι κάθε γενιά από την προηγούμενη. Αν το είχαμε αντιληφθεί αυτό καλά στο μυαλό μας, η κριτική μας σκέψη θα ήταν πολύ ανώτερη από τη σημερινή.
Ωραία ταινία, πράγματι, και με εξαιρετικά “οικουμενική”, τουλάχιστον για τις χώρες της περιοχής, ματιά. Θυμίζει λίγο τους Κυνηγούς του Αγγελόπουλου, no;
Post a Comment