Άλλη μία αμερικάνικη ταινία όπου στο τέλος ο αμφιταλαντευόμενος καλός-κακός βρίσκει -θέλοντας και μη- τον σωστό δρόμο. Αυτό και αν είναι κλισέ.
Θυμίζει λίγο Έριν Μπρόκοβιτς το κεντρικό θέμα.
Διαβάζω σχόλια και κριτικές στο ίντερνετ για το Michael Clayton.
"Συναρπαστικό. Ψυχολογικό δράμα. Με έντονα στοιχεία θρίλερ. Εξαιρετικές ερμηνείες. Πάει για πολλά όσκαρ. Απόλυτα απαιτητικό intelligent θρίλερ (πού στο καλό τις βρίσκετε βρε παιδιά αυτές τις εκφράσεις;). Δεν ενδείκνυται για «χαλαρό διωράκι», αλλά για αφοσιωμένη παρακολούθηση του βωβού σασπένς."
Ας μην ήταν πρωταγωνιστής το όμορφο παλληκάρι και αναμεμειγμένος ο Σίντεϋ Πόλλακ και ... καλά ...
Συμπαθητική ταινία, με προβλέψιμη από την αρχή την όλη εξέλιξη, χωρίς φοβερό σασπένς και ακόμα ψάχνω τα έντονα στοιχεία θρίλερ. Πολύ καλός ο Tom Wilkinson στον ρόλο του "επαναστατημένου" Arthur Edens. Αρκετά πειστική η Tilda Swinton στο ρόλο της πιο κακιάς της υπόθεσης.
Συνολικά, η ταινία δεν δημιουργεί κάποιο δυνατό συναίσθημα στον θεατή, δεν ξεχωρίζει για κάτι ιδιαίτερο. Όσο για το τέλος, σχεδόν βαρεμάρα!
Όποιος περιμένει ένταση, ας πάει κάπου αλλού. Ίσως το El Orfanato να ήταν καλύτερη επιλογή τελικά.
4 comments:
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ ΠΑΝΤΑ.
Σε ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά΄!
Καλά Χριστούγεννα, να περάσεις όμορφα με τους αγαπημένους σου!
Χρόνια πολλά, καλά, ευλογημένα!
Να χαίρεσαι τους αγαπημένους σου και εμείς εσένα που μας τιμάς με τη φιλία σου.
Μπήκα για κινηματογραφικά σχόλια και βρήκα μόνο ευχούλες! Πάντα ευπρόσδεκτες και προσθέτω και τις δικές μου για έναν χρόνο με καλές εκπλήξεις μοναχά.
Ας πω όμως και το κινηματογραφικό μου... οι μανούλες οι πολύ ευαίσθητες μακριά από το El orfanato. Πήγα με 7μελή παρέα κι όλοι το λάτρεψαν, δεν το χόρταιναν αλλά εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου βγήκα από την αίθουσα. Και η πλάκα είναι ότι είμαι η μόνη που όταν βλέπουμε θρίλερ γελάω, δεν με επηρεάζουν ποτέ. Αλλά δεν κατάφερα να ψυχαγωγηθώ βλέποντας μια μαμά να χάνει το παιδί της. Ήταν η πρώτη φορά που είπα μέσα μου "φαντάζεσαι να χάσω το μωρό μου; Δεν γίνεται αυτό, δεν υπάρχει, δεν ΠΡΕΠΕΙ...". Ε, κι από κει και πέρα δεν κατάφερα να κρατήσω την ψυχραιμία μου.
Πάντως, όλοι παραδέχονται ότι ήταν το καλύτερο θρίλερ που έχουν δει εδώ και χρόνια.
Post a Comment