Καλώς τον Νικόλα! Φοβάμαι ότι πάντα ήταν πολύ σχετική έννοια ο πολιτισμός, δυστυχώς... Πόσες τέτοιες σκηνές δεν υπάρχουν στην Αθήνα που τις έχουμε πια τόσο συνηθίσει που ούτε καν σταματά το βλέμμα μας πάνω τους; Αυτή η αναισθητοποίηση στον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία, είναι ίσως το πιο ανησυχητικό σύμπτωμα της γενιάς μας, της εποχής μας... δεν ξέρω...
Ναι ναι γι’ αυτό δεν είπα πουθενά για χώρα η δεν έθεσα σύνορα. Παντού το ίδιο είναι. Στην Θεσσαλονίκη θυμάμαι που έβλεπα ελάχιστους άστεγους πριν από κάποια χρόνια και τώρα τα πράγματα είναι άκρως απογοητευτικά.
Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό, που ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια "πρωτιά" ορισμένων χωρών της Ευρώπης (τους πιο πολλούς που συνάντησα ποτέ, τους είδα στην Βουδαπέστη και στο Παρίσι, την τελευταία τετραετία, για ίδιους αλλά και διαφορετικούς λόγους σε κάθε χώρα) το βλέπω να αυξάνεται με ταχύ ρυθμό και στην δικιά μας! Το μέλλον ζοφερό και η πολιτεία περί άλλων τυρβάζει, όπως πάντα άλλωστε.
Εμένα αυτή η φωτογραφία με τρέλανε... Τουρίστες ηλιάζονται σε ακτή του νησιού Φουερτεβεντούρα των Κανάριων Νήσων αδιαφορώντας για τους εξουθενωμένους Αφρικανούς μετανάστες που μόλις έφθασαν με το αυτοσχέδιο σκάφος τους. Τα νησιά αποτελούν πέρασμα προς την Ισπανία και την υπόλοιπη Ευρώπη για χιλιάδες παράνομους μετανάστες από την Μαυριτανία και τη Δυτική Σαχάρα. Σύμφωνα με την Ερυθρά Ημισέληνο της Μαυριτανίας, περισσότερα από 1.000 άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους από την αρχή του χρόνου στην προσπάθειά τους να φθάσουν στις ισπανικές ακτές.
Φωτογραφία: Associated Press Παρασκευή, 5 Μαΐου 2006
Θέλω να ελπίζω ότι αυτό δε θα συνέβαινε στην Ελλάδα...
Δυστυχώς δεν εμφανίζεται η φωτογραφία Γητεύτρια, αλλά την φανταζόμαστε... Μαρίνα, Νικόλα, Λόπε, Καλό Απόγευμα να έχουμε. Με οξυμένη την ματιά μας και με διάθεση να βοηθήσουμε λίγο τον διπλανό μας. Γιατί τελικά, όλα στο σπίτι δεν ξεκινούν;
9 comments:
Όσο πάει χειροτερεύει το πράγμα. Μετά θέλουμε να λέμε πως είμαστε πολιτισμένοι…
Καλώς τον Νικόλα!
Φοβάμαι ότι πάντα ήταν πολύ σχετική έννοια ο πολιτισμός, δυστυχώς...
Πόσες τέτοιες σκηνές δεν υπάρχουν στην Αθήνα που τις έχουμε πια τόσο συνηθίσει που ούτε καν σταματά το βλέμμα μας πάνω τους; Αυτή η αναισθητοποίηση στον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία, είναι ίσως το πιο ανησυχητικό σύμπτωμα της γενιάς μας, της εποχής μας... δεν ξέρω...
Απίθανη φωτογραφία, σκέτος κόλαφος. Ποιός όμως ασχολείται.
Ναι ναι γι’ αυτό δεν είπα πουθενά για χώρα η δεν έθεσα σύνορα. Παντού το ίδιο είναι. Στην Θεσσαλονίκη θυμάμαι που έβλεπα ελάχιστους άστεγους πριν από κάποια χρόνια και τώρα τα πράγματα είναι άκρως απογοητευτικά.
Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό, που ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια "πρωτιά" ορισμένων χωρών της Ευρώπης (τους πιο πολλούς που συνάντησα ποτέ, τους είδα στην Βουδαπέστη και στο Παρίσι, την τελευταία τετραετία, για ίδιους αλλά και διαφορετικούς λόγους σε κάθε χώρα) το βλέπω να αυξάνεται με ταχύ ρυθμό και στην δικιά μας! Το μέλλον ζοφερό και η πολιτεία περί άλλων τυρβάζει, όπως πάντα άλλωστε.
Αντιθέσεις.
Ο κόσμος μας σήμερα!
Γροθιά στο στομάχι
Εμένα αυτή η φωτογραφία με τρέλανε...
Τουρίστες ηλιάζονται σε ακτή του νησιού Φουερτεβεντούρα των Κανάριων Νήσων αδιαφορώντας για τους εξουθενωμένους Αφρικανούς μετανάστες που μόλις έφθασαν με το αυτοσχέδιο σκάφος τους. Τα νησιά αποτελούν πέρασμα προς την Ισπανία και την υπόλοιπη Ευρώπη για χιλιάδες παράνομους μετανάστες από την Μαυριτανία και τη Δυτική Σαχάρα. Σύμφωνα με την Ερυθρά Ημισέληνο της Μαυριτανίας, περισσότερα από 1.000 άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους από την αρχή του χρόνου στην προσπάθειά τους να φθάσουν στις ισπανικές ακτές.
Φωτογραφία: Associated Press
Παρασκευή, 5 Μαΐου 2006
Θέλω να ελπίζω ότι αυτό δε θα συνέβαινε στην Ελλάδα...
Δυστυχώς δεν εμφανίζεται η φωτογραφία Γητεύτρια, αλλά την φανταζόμαστε...
Μαρίνα, Νικόλα, Λόπε, Καλό Απόγευμα να έχουμε. Με οξυμένη την ματιά μας και με διάθεση να βοηθήσουμε λίγο τον διπλανό μας. Γιατί τελικά, όλα στο σπίτι δεν ξεκινούν;
Αντιφατική εικόνα. Φτώχεια-πλούτος. Ομορφη!
Η πλήρης αντίθεση..στο σήμερα
Post a Comment