Φιλάς σταυρό;

Πρόσφατα συμμετείχα σε μια ορκομωσία ελληνικού δημόσιου οργανισμού, όπου μας ζητήθηκε να σηκωθούμε και όσοι θέλαμε να σηκώσουμε το δεξί μας χέρι για να πάρουμε τον όρκο, ο οποίος κατέληγε ζητώντας από τον Θεό να μας βοηθήσει.

Αυθόρμητα και μετά από στιγμιαία σκέψη δεν σήκωσα το χέρι (παρότι δεν ανήκω πολιτικά και ιδεολογικά στον Συνασπισμό που κάνει διάφορα τέτοια κόλπα προς εντυπωσιασμό ημών των ιθαγενών), γιατί πιστεύω ότι στην πολυπολιτισμική κοινωνία που ζούμε δεν μπορούμε πλέον να ορκιζόμαστε στο όνομα κάποιου Θεού που καλύπτει με τις φτερούγες του μερικούς από εμάς, ενώ τους υπολοίπους τους αφήνει να τους αναλάβει ο θεός του διπλανού ουρανού.



Αυτό το μπλέξιμο του Κράτους με την Θρησκεία (την "μία και μοναδική", που όμως δεν ασπάζονται όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας) νοιώθω ότι αρχίζει και με ενοχλεί ιδιαίτερα πλέον σαν πολίτη. Τα θρησκευτικά πιστεύω είναι ιδιωτικό θέμα, όπως και τα πολιτικά ή -για το τραβήξω στα άκρα- ακόμα και τα ποδοσφαιρικά. Γιατί πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι όλοι είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ότι δεχόμαστε το 2010 την ενεργή συμμετοχή της Εκκλησίας αλλά και της Θρησκείας στο πολιτικό γίγνεσθαι καθώς και στην καθημερινότητά μας, ακόμα και αν αυτό αφορά στην τελετή απονομής ενός πτυχίου;

Δεν θέλω να με βοηθήσει ο Θεός στην εξάσκηση του επαγγέλματος που επέλεξα. Θέλω να βοηθήσω εγώ τον εαυτό μου αρχικά για να βελτιώνομαι και να εξελίσσομαι από πλευράς γνώσεων και αποτελεσματικότητας εις τον αιώνα τον άπαντα. Θέλω να με βοηθήσει το Κράτος σε αυτήν την προσπάθεια, όπως οφείλει. Θέλω να με βοηθήσει η οικογένειά μου με την αγάπη και την συμπαράστασή της. Θέλω να με βοηθήσουν οι συμπατριώτες μου για να προχωρήσουμε μαζί σε ένα αύριο λίγο πιο ανθρώπινο. Θέλω απτή και συγκεκριμένη βοήθεια και την απαιτώ. Τα υπόλοιπα μπορεί να είναι γι αυτούς που θέλουν να ασπάζονται μια θρησκεία, αλλά δεν είναι για όλους μας. Όποιος θέλει να ορκιστεί στον Θεό του ας το κάνει στους ειδικούς χώρους λατρείας, στην εκκλησία, στο τζαμί, στα υπόγεια του Αγίου Παντελεήμονα, εκεί που ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα εκατοντάδες μεταναστών.



Ούτως ή άλλως, για τους Χριστιανούς Ορθόδοξους η Τρίτη Εντολή δεν το λέει ρητά και κατηγορηματικά; Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω· ου γαρ μη καθαρίση Κύριος ό Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω. Ας προσπαθήσουμε να μετρήσουμε πόσες φορές στη ζωή μας -από πιτσιρίκια- μας ζήτησαν να ορκιστούμε και μας έβαλαν να φιλήσουμε σταυρό για να το αποδείξουμε... δεν προσκρούει όμως και αυτή η πράξη λίγο πολύ στην απαγόρευση της Τρίτης Εντολής;

Στο πλαίσιο αυτών των σκέψεων ακούμε άλλη μια δυνατή ερμηνεία * από την Chavela Vargas σε ένα canción ranchera του Chucho Monge, όπου ορκίζεται για το μέγεθος της αγάπης της φιλώντας το σταυρό.



Besando La Cruz - Chavela Vargas

De qué sirve querer
con todo el corazón,
De qué sirve cumplir el deber
respetando un amor.

Pa' mi todo eras tú,
no hubo nadie jamás;
eras todo pa' mi
y besando la cruz
te lo puedo jurar.

Tú eras el sol
y eras la luz
que me alumbró,
oscuridad, hoy eres tu
por tu traición.

Me voy lejos de aquí,
donde pueda olvidar,
De qué sirve llorar
si tu amor ya lo perdí,
y no encuentro la paz.

Autor: Chucho Monge

* Δεν την ακούμε πλέον, μας την έκοψαν από το ίντερνετ δυστυχώς