Σαν σήμερα, στις 12 Ιουλίου του 1904, γεννήθηκε στο Περάλ της Χιλής ο Neftalí Ricardo Reyes Basoalto, ή αλλιώς, ο ποιητής και πολιτικός Πάμπλο Νερούδα.
Η πρώτη μου αναζήτηση στον ιστό, όταν απόκτησα πρόσβαση στο ίντερνετ στο σπίτι, ήταν για τον Νερούδα και το έργο του. Βρέθηκα στο site του πανεπιστημίου της Χιλής και μέσα σε λίγα λεπτά άκουγα τον ίδιο να απαγγέλει.
Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια, κι όμως, ακόμα θυμάμαι τη συγκίνησή μου. Ως και ο πατέρας μου, που δεν ήξερε ξένες γλώσσες αλλά διάβαζε ΠΟΛΥ σε όλη τη διάρκεια της ζωής του,όταν τον φώναξα για να μοιραστούμε το θησαυρό που μόλις είχα ανακαλύψει, είχε δακρύσει...
Η πρώτη μου αναζήτηση στον ιστό, όταν απόκτησα πρόσβαση στο ίντερνετ στο σπίτι, ήταν για τον Νερούδα και το έργο του. Βρέθηκα στο site του πανεπιστημίου της Χιλής και μέσα σε λίγα λεπτά άκουγα τον ίδιο να απαγγέλει.
Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια, κι όμως, ακόμα θυμάμαι τη συγκίνησή μου. Ως και ο πατέρας μου, που δεν ήξερε ξένες γλώσσες αλλά διάβαζε ΠΟΛΥ σε όλη τη διάρκεια της ζωής του,όταν τον φώναξα για να μοιραστούμε το θησαυρό που μόλις είχα ανακαλύψει, είχε δακρύσει...
Silencio
Pablo Neruda
Yo que crecí dentro de un árbol
tendría mucho que decir,
pero aprendí tanto silencio
que tengo mucho que callar
y eso se conoce creciendo
sin otro goce que crecer,
sin más pasión que la substancia,
sin más acción que la inocencia,
y por dentro el tiempo dorado
hasta que la altura lo llama
para convertirlo en naranja.
tendría mucho que decir,
pero aprendí tanto silencio
que tengo mucho que callar
y eso se conoce creciendo
sin otro goce que crecer,
sin más pasión que la substancia,
sin más acción que la inocencia,
y por dentro el tiempo dorado
hasta que la altura lo llama
para convertirlo en naranja.
Σιωπή
Μτφ Γιώργου Κεντρωτή
Μτφ Γιώργου Κεντρωτή
Εγώ που μεγάλωσα μέσα σ’ ένα δέντρο
επ’ αυτού και τι δεν θά ’χα να πω,
πλην όμως έχω μάθει τόσο καλά τη σιωπή,
που προτιμώ ως προς αυτό να μη μιλήσω·
την μάθαινα δε καλύτερα όσο μεγάλωνα
και χαιρόμουν χαρά μεγάλη που μεγάλωνε,
δεν είχα πια άλλο πάθος πέρα απ’ την ουσία,
δεν έμενε πια άλλη πράξη πέρα απ’ την αθωότητα.
Μέσα μου ο χρόνος ολόχρυσος
μονίμως να περιμένει να τον καλέσουν στην κορυφή
No comments:
Post a Comment