"Διαδικασία για εύκολο σπιτικό τυρί – Λεμονότυρο ελληνιστί, panir σε εξωτική version.
To λοιπόν χθες με έφτιαξε η Κική. Μάζεψα οδηγίες και σημειώσεις, πήρα τηλέφωνο τη μητέρα, ανακάλεσα στη μνήμη μου αναμνήσεις από τη γιαγιά αλλά και από επισκέψεις στα μαντριά των τσελιγκάδων που στα παιδικάτα μου μας έφερναν τυρί στο σπίτι σαν πληρωμή για τα λιβάδια που χρησιμοποιούσαν και φεύγοντας από τη δουλειά πήγα για προμήθειες. Αγόρασα 4 κιλά γάλα ελαφρύ ΟΛΥΜΠΟΣ. Δεν νομίζω πως έχει σημασία η μάρκα. Αλλά θα κάνω κάποια στιγμή δοκιμή με κατσικίσιο.
Έβρεξα λίγο την κατσαρόλα (να μην «πιάσει» το γάλα) και το έβαλα να βράσει ανακατεύοντας. Χαμήλωσα φωτιά και έριξα μέσα το χυμό από ένα μεγάλο ζουμερό λεμόνι. Ανακατεύοντας δημιουργήθηκε σχεδόν αμέσως η τυρόμαζα και ξεχώρισε.
Είχα τουλπάνι (τσαντήλα) αγορασμένο από τα πάτρια από προηγούμενες τυρικές αναζητήσεις. Το έστρωσα σε τρυπητό και με τρυπητή κουτάλα μάζευα την τυρόμαζα και την έριχνα μέσα.
Το υγρό που απομένει (τυρόγαλο) πρέπει να είναι κιτρινωπό και ημιδιαφανές. Αν είναι λευκό ρίξτε λίγο ακόμα λεμόνι να πάρετε όλο το τυράκι.
Έσφιξα καλά το τουλπάνι.. Παίρνω τη μία γωνιά (αυτό το θυμάμαι από τη γιαγιά) και δένω σφιχτά γύρω-γύρω. 
Άφησα στο τρυπητό να στραγγίζει. Διαβάζω ξανά τις σημειώσεις. Κάτι βλέπω για βάρος. Πέτρα φερμένη από τη Μήλο που διακοσμεί το μπαλκόνι πλένεται μπαίνει σε polybag και κάθεται πάνω στο τυράκι. Αργά το βράδυ το τυράκι βγήκε βόλτα στο μπαλκόνι και κρεμάστηκε να αεριστεί.
Το πρωί το άνοιξα,
το ζύγισα (460 γραμμάρια παρακαλώ), το έκοψα
και το δοκίμασα. Κάπως με μανούρι έμοιαζε. Φαγώθηκε μια φετούλα με μέλι.
Ωραία. Το μισό αλατίστηκε το άλλο μισό σκέτο. Και τώρα ανακοινώνω τα μεσημεριανά σχέδια. Ελαφρό τηγάνισμα στο τεφάλ με μια σταλίτσα λάδι (ε τι στην ευχή πήραμε ελαφρύ γάλα) και ομελέτα. Οι σιελογόνοι μου βρίσκονται σε συναγερμό γιατί πάλι ανακαλώ παιδικές αναμνήσεις.
Το επόμενο βήμα είναι να φτιάξω μπόλικο τυράκι (κανα δυό κιλά ας πούμε) να το αλατίσω και να το συντηρήσω μέσα στο τυρόγαλο που λέγαμε και να προλάβει το έρημο να ωριμάσει. Θα προλάβει;"
Τελειώνει λοιπόν η περιγραφή του λεμονότυρου με μια ερώτηση κρίσης. Φοβάμαι πως το τυρί σου θα μείνει ένας αιώνιος έφηβος Σταυρούλα μου! Λες να καταφέρετε να το αφήσετε να ωριμάσει; Πολύ αμφιβάλλω...
Εδώ θα βρείτε μια ενδιαφέρουσα πρόταση για σπιτικό γκι και πανίρ με κατατοπιστικές φωτογραφίες.
Update
Ώρα για διαδικτυακό μεζεδάκι!
22 comments:
...Διαβουλεύσεις με την Αρχιτσομπάνισσα !!!! Χαααααααχαχαχαχα. Σταυρούλαααααααααααα, μ' έφτιαξες πάλι. Με βλέπω να τρέχω το απόγευμα στο σουπερ μάρκετ για γάλα. Χτες αγόρασα τσαντήλα επιτέλους (μάνα, μπορείς να είσαι ήσυχη για την προίκα...). Τώρα, αν σας πω ότι σε επικείμενο ταξίδι στη Γερμανία, θα έχω μαζί πυτιά για να φτιάξουμε τυρί με φίλη τι θα πείτε; Ότι είμαι τρελή ε; Το ξέρω! Λέτε να με σταματήσουνε στο αεροδρόμιο επειδή θα μεταφέρω μια περίεργη υπόλευκη σκόνη;;;
Σταυρούλα, τέλεια η περιγραφή και οι φωτό. Αντε και με πυτιά!
Είσαι με τα καλά σου; Πυτιά; Θα σε δούμε στις ειδήσεις "κάτοικος Ελληνικού νησιού του Ιονίου συνελήφθη στο Βενιζέλος γιατί προσπαθούσε να βγάλει έξω από την χώρα υλικό αγνώστου προελεύσεως που οι πληροφορίες λένε ότι παραλύει τα νεύρα και επιφέρει το θάνατο της ζυγαριάς". ΧΑΧΑ!
Φέρε καμιά περίεργη σοκολάτα μαζί σου, μπας και φτιάξω σοκολατότυρο με pecans και λίγη κανέλα!
Χουανίτα ο μονος τρόπος να φτουρήσει το τυρί είναι να φτειάξω μαζεμένα δυό δόσεις των 5 κιλών (ε δεν έχω και καζάνι σπίτι)γάλα, οπότε θα βγεί 1 κιλό και κάτι τυρί, οπότε έχεις ελπίδες να φας μπουκίτσα.
Κική ευχαριστώ σε για τις οδηγίες σου και τα καλά σου λόγια. Οσο για τις φωτογραφίες, φαντάσουμε σοβαρή γυναίκα να φωτογραφίζω τυριά στις 6:30 το πρωί, δουλεύω η έρμη, βλέπεις δεν ήθελα τον τσέλιγγα που μου προξένευαν γιατί μύριζε τυρίλα (τρελές γυναίκες).
Σταυρούλα το ξέρεις πως το γραφείο μου είναι κοντά στο σπίτι σου, αλλά είπα να στο ξαναθυμίσω...
Έδιωξες βρε χαζή τσέλιγκα; Πωπω λάθη που κάνουμε καμιά φορά! Κρίμααα!
Γιάννη, όταν θα φτιάξει την μεγάλη ποσότητα η Σταυρούλα, θα περάσω από το γραφείο σου για να πάμε να "ελέγξουμε" την ποιότητα του τυριού, οκ;
τόσο εύκολα φτιάχνεται δλδ το τυρί;; πρέπει να δοκιμάσω...
Λες ο Ελβετός σου να μην ενοχληθεί από την μυρωδιά; Γιατί φαντάζομαι ότι θα μυρίζει ... τυρίλα η κουζίνα. Αν το κάνεις, βγάλε φωτογραφίες για το μπλογκ σου! Θα κάνουμε φωτογραφικό τυροδιαγωνισμό στο τέλος, χαχα!
ελβετός και μάλιστα ο δικός μου να ενοχληθεί από τυρομυρωδιά;;;
για τους ίδιους ελβετούς μιλάμε;; :Ρ
Ξυνίλα ήθελα να πω αλλά στο έφερα πιο "μυρωδάτα", χαχα! Μωρέ Ελβετός είναι, αλλά που τα αγοράζει έτοιμα! Δεν λέω τίποτα άλλο, μια δοκιμή θα σε πείσει!
Στην Σταυρούλα και στην Κική Jorge τα συγχαρητήρια, δικό τους κατόρθωμα. Εγώ απλά τις "φιλοξενώ" για να θαυμάσουμε όλοι το σπιτοτυράκι τους.
Juanita, με έκαψες με το τυράκι σου. Μου πέσανε τα σάλια. Θα φτιάξω και εγω. Πόσο βαριά πρέπει να είναι η πέτρα?
Ένα τούβλο φαντάζομαι θα κάνει τη δουλειά. Κλέψε κάποιο από τον κήπο των γειτόνων, φαντάζομαι ότι λόγω των επιδιορθώσεων και της μετακόμισης όλο και κάτι θα υπάρχει εκεί.
Απαπαπα! Δεν υποφερόμαστε. Ρε σεις τι σας φταίω;;; Έχω μια κουζίνα μια σταλιά. Και αυτή τη στιγμή σουρώνει σε τσαντήλα, τυρί με συνταγή της Σταυρούλας και στο φούρνο πήζει γιαούρτι. Θα με διώξουνεεεεεε....
Χουανίτα λες να μην το διακινδυνέψω με την πυτιά ε; Χμμμ, τώρα που έμαθα να φτιάχνω με λεμόνι, δε με νοιάζει!!!
Την τσαντίλα που την βρήκες; Γιατί οι μαξιλαροθήκες της προίκας έχουν αρχίσει και λειώνουν...
Καλημέρα Χουανίτα. Τσαντίλα βρήκα σε ένα μαγαζί με πράγματα παραδοσιακά. Όταν λέω παραδοσιακά, εννοώ: κλωστές, βαφές ρούχων, παραμάνες κλπ. Αλλά: όταν ζήτησα τσαντήλα (που δεν πίστευα πως θα έχει) μου λέει έχω τσεμπέρι, αυτό που φοράνε οι γυναίκες στα χωριά. Δείξ'το μου, της λέω. Και ήταν πράγματι ένα μεγάλο κεφαλομάντηλο από πυκνό τουλπάνι. Σε μαγαζί με υφάσματα νομίζω θα βρεις. Αλλιώς σου στέλνω. Πάντως στραγγίζει εντυπωσιακά. Κατάλαβα ότι παιδευόμουν με τις μαξιλάρες επειδή είναι πυκνή η ύφανσή τους.
Το πανίρ μου έγινε τέλειο, ολόιδιο με της Σταυρούλας. Έγραψα κάτι απορίες μου στο άλλο ποστ. Έφτιαξα και γιαούρτι και σήμερα σκέφτομαι να το σουρώσω λίγο να μοιάζει λίγο με στραγγιστό. Από γεύση πάντως σκίζει.
Κική
Αμάν τι χαμός με τα τυριά! Εχουμε και λέμε.
Γιάννη κόπιασε καμάρι μου. Εχει μείνει τυράκι και με αυγά έγινε σουπερ. Σου χρωστάω και κάτι άλλο. Αργώ αλλά δεν ξεχνώ. Κάτι θα οργανώσουμε.
Χουανίτα πάρε το Γιάννη και έλα τώρα γιατί αν περιμένεις μεγάλη ποσότητα χαιρετίσματα. Τσαντήλα αν θές μπορώ να σου φέρω από τα πάτρια που θα πάω στις εκλογές. Εκεί ξέρω που θα βρώ. Ουτως ή άλλως θα πάρω και για μένα μιας και σκέφτομαι να επεκτείνω την επιχείρηση. Τυρίλα με τη συγκεκριμένεη παρασκευή ΔΕΝ ΜΥΡΙΖΕΙ το σπιτι. Για βάρος το τουβλο είναι ελαφρύ. Χρειάζεται κάτι που να "πιέζει" το τυρί. Αλλά και αν δεν το βάλετε πάλι δουλειά θα γίνει, Θα είναι πιό αφράτο το τυρί. Το καλό σφίξιμο όμως της τσαντήλας είναι αναγκαίο για να ενοποιηθεί.
Κική, μόλις είδα τις φωτογραφίες με τα καινούργια κατορθώματα. Η εμπειρία μου από τυριά είναι η σκληρή φετα γνωστή και σαν τυρί της φωτιάς ή σφελλα και η μυζήθρα που γίνεται μετα. Και στα δύο αυτά το αλάτισμα γίνεται αφού τα βγάλουμε από την τσαντήλα.
Αν φέρεις την τσαντίλα μετά τις εκλογές, άρα θα κατέβει προς τα εδώ να την πάρει,να βάλω στο τραπέζι την σφέλλα που θα φέρω εγώ μαζί με τα φρέσκα τουρσία της μαμάς να πιούμε κανένα ουζάκι;
Εγώ μέσα είμαι! Να φέρω την paella;
Για ούζο; Πάει; Κανένα τάπας;
Αλλά επειδή μου αρέσει και η παέλια καλοδεχούμενη!
Βάζω και τις τελευταίες εληές από πέρυσι... (πρέπει να τις πάρω μου είπε να αδειάσει ο χώρος να φτιάξει καινούργιες)
Εμείς δηλαδή δεν έχουμε χώρο σπίτι μας να βοηθήσουμε την κατάσταση; Όλες μόνος σου θα τις φας βρε;
Παλιόπαιδα! Σαδιστές! Θα με κάνετε να κλαίω που είμαι μακριά και δε μπορώ να παρευρεθώ ...
Άστον να ονειρεύεται Αγγελική! Σε συναυλία τζαζ νομίζει ότι θα κουβαλάμε τυριά και ελιές ο μουρλός την ερχόμενη εβδομάδα;
Post a Comment