Για εκείνον που ακούει την φωνή μου πολύ καθαρά, μια μικρή αφιέρωση.
Η Amalia, όχι σε fados όπως την έχουμε συνηθίσει, αλλά σε ναπολιτάνικο τραγούδι, με τον Alberto Murolo, γραμμένο το 1995.
Roberto Murolo & Amalia Rodriguez - Dicitencello Vuie - Anima e core
3 comments:
τί υπέροχη φωνή, Θεέ μου. το ιδανικό κλείσιμο της βραδιάς μετά από μια υπέροχη οινοποσία. σ' ευχαριστώ, χουανιτάκι. τα φιλιά μου και την αγάπη μου.
juanita, φίλη μου με τα Μάτια του Μάγου πώς και δεν ασχολήθηκες;;;; θα ήθελα πολλά να γράψω γι'αυτούς αλλά δυστυχώς δεν έχω χρόνο και κανένα κομμάτι τους όμως έχουν πολύ ενδιαφέρον και έχουν έρθει εδώ για να δώσουν συναυλία σήμερα και αύριο στην Αθήνα ;)
Μάκια Πόλυ!
Street... αν σου πω ότι μου πρότειναν να μου δώσουν πρόσκληση "τιμής ένεκεν"; ΧΑΧΑ! Από πέρισυ ήξερα ότι τους ψήνουν να έρθουν, αλλά επειδή είναι πολυπληθής μπάντα ήταν αρκετά μεγάλο το κόστος και έτσι καθυστέρησε κάπως η όλη ιστορία. Το περίμενα λοιπόν καιρό, αλλά ...
Αλλά στην παρούσα φάση δεν είμαστε σε mood για συναυλίες τέτοιου είδους λόγω οικογενειακών θεμάτων υγείας. Θα προτιμήσουμε την παρέα της φίλης μου της Άννας και ελπίζω να δούμε τους Ojos από κοντά κάποια άλλη στιγμή.
Είναι εξαιρετικοί στα live τους, ξεσηκώνουν τον κόσμο, είναι περισσότερο performers παρά μουσικοί στις συναυλίες τους. Όσοι πάνε και έχουν ακούσει έστω και στο ελάχιστο τα τραγούδια τους, θα λυσσάξουν στο χορό και θα περάσουν τζιτζί!
Εμείς είμαστε τώρα για fados, άντε και κανέναν Tom Waits το πολύ... next time λοιπόν θα μας μαγεύσουν τα Μάτια Του Μάγου.
Post a Comment