Αυτήν τη συνταγή που θα μοιραστώ μαζί σας, την έκανα τον Μάϊο στην γιορτή της Μητέρας, σκεπτόμενη την μαμά μου που έχω χάσει εδώ και αρκετά χρόνια και η οποία δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει δοκιμές και να βάζει το δικό της χρώμα και άποψη στον "παραδοσιακό" τρόπο μαγειρέματος της εποχής της.
Την δοκιμάσαμε μαζί με τον καλό μου και δυο αγαπημένους φίλους. Από τότε την επανέλαβα αρκετές φορές όσο υπήρχαν φράουλες, αλλά μόνο για ανθρώπους που ξέρω ότι έχουν αρκετά εκπαιδευμένα σε διαφορετικές γεύσεις γούστα. Στον μπαμπά μου για παράδειγμα δεν άρεσε, αν και το καθάρισε το πιάτο του 2 φορές. Θα προτιμούσε τα υλικά χώρια, ορεκτικό, φαγητό, φρούτο και γλυκό αντί για 4 σε 1, χαχα!
Η συνταγή είναι πολύ απλή στην εφαρμογή.Ψαρονέφρι κομμένο σε κομμάτια, σωταρισμένο σε ελαιόλαδο και λίγο βούτυρο αγελαδινό (για την μυρωδιά), σβησμένο με κονιάκ. Στην συνέχεια αρκετό κόκκινο κρασί Νάουσσα, λίγο νερό, ξύδι βαλσαμικό, chillies, μισή σκελίδα σκόρδο, αλάτι, ρίγανη και πάπρικα. Ίσως λίγο ginger. Προς το τέλος οι φράουλες και μαύρη σοκολάτα, ένα μικρό κομμάτι.
Προαιρετικά (για σας, υποχρεωτικά για την Ξηροκαρπίτα), φιστίκια Αιγίνης.
Πώς μπορεί να λειτουργήσει σαν πεθεροδιώκτης η συνταγή; Εύκολα! Ο πεθερός μου όταν του δείξαμε τις φωτογραφίες της πρώτης φοράς (τις επόμενες βγήκε πιο δεμένη η σάλτσα και πιο σφιχτές και ευπαρουσίαστες οι φράουλες, αλλά δεν το αποθανατίσαμε το πιάτο, οπότε θα περιμένετε μέχρι την Άνοιξη για τις βελτιωμένες φωτογραφίες) και του περιγράψαμε με ζοφερές λεπτομέρειες τα υλικά γι αυτό το πιάτο, ορκίστηκε να μην πλησιάσει το τραπέζι μας για ένα τουλάχιστον χρόνο!
Συνεπώς;
Αν στοχεύετε σε κάτι παρόμοιο (που κακώς και μόνο σας περνά από το μυαλό δηλαδή, χιχι!), ψάξτε επειγόντως να βρείτε φράουλες!!!
No comments:
Post a Comment