Φαντάζομαι τα πανηγύρια στο Μαϊάμι και στην Αμερική. Ήδη γράφονται τα πρώτα ενθουσιώδη σχόλια.
Και αναρωτιέμαι... μα δεν είναι φανερό σε όλους ότι η Κούβα έχει περάσει σε μια νέα σελίδα εδώ και αρκετά χρόνια; Όταν αναγκάστηκε να συνεχίσει μόνη της τον αγώνα της επιβίωσης, ύστερα από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, έκανε το βήμα μπροστά. Και κατάφερε να ξεπεράσει την κρίση της απόλυτης πείνας και φτώχειας.
Προς τί οι πανηγυρισμοί;
Τί περιμένουν άραγε οι του δυτικού πολιτισμού να αλλάξει δραστικά από την μια μέρα στην άλλη, σε αυτό το μικρό νησί της Καραϊβικής;
Η πλειοψηφία των Κουβανών, έχω την εντύπωση ότι σήμερα δακρύζει. Από θλίψη, από ανασφάλεια, από ανακούφιση, από ελπίδα. Θα δούμε...
15 comments:
Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις εξελίξεις, η λύση του αδερφού είναι σύντομη και μεταβατική.
Allos enas topos pou tha papsi na einai opos itan, Me oti auto sinepagotan + kai - ..
Oti kapoioi panigirizoun , panigirizoun....
Ανάμικτα συναισθήματα, θλίψη, ανασφάλεια, ανακούφιση, ελπίδα, βάλε και λίγη αγάπη και λίγο μίσος, δάκρυα σίγουρα, αυτός ο λαός το ξέρει μόνο.
Καλημέρα! Για άλλη μια φορά συμφωνώ μαζί σου Χουανίτα! Δεν πιστεύω λέξη ποτέ από καμιά προπαγάνδα που προέρχεται από το Μαϊάμι και πέρα, έχω συνδέσει τον Φιντέλ με τον Τσε και τους αγώνες τους για μια Κούβα ανεξάρτητη, τον έχω καταγράψει μέσα μου, ως μια φωνή ισχυρή από μια σταλιά τόπο και έχω θετική άποψη γι αυτόν, κυρίως από την αδιάψευστη μαρτυρία των ίδιων των Κουβανών, του απλού λαού εννοώ.
Η ιστορία θα δείξει φυσικά... του μέλλοντος.
Άσχετον. Σε καλώ σε παιχνιδάκι αν και ξέρω ότι πνίγεσαι. Αν και εφ' όσον έχεις χρόνο, παίζεις. Αλλιώς αγνόησέ το... ;)
Ξέχασα πριν να σου αφήσω το λινκ: παίζεις εδώ.
Μαγισσούλα, Luna, Στράτο, Μαριάννα, αυτό που κυρίως θέλω να πω είναι ότι δεν πρόκειται για μια στιγμή τόσο μεγάλης βαρύτητας στην ουσία. Γιατί τα πράγματα έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να παίρνουν άλλους δρόμους. Θα δείξει το μέλλον, καλά να είμαστε να μαθαίνουμε, όσα βέβαια μας επιτρέπουν να φτάσουν στα αυτιά και στα μάτια μας.
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε.
Φιλιά σε όλους.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση Γητεύτρια! Περίληψη της ιστορίας της ισπανικής λογοτεχνίας του 19 και 20ού αιώνα, απαπα!
Μην ακούω άλλο για βιβλία!
Έφαγα τον τόπο αυτές τις μέρες να βρω ένα απολύτως απαραίτητο για μια εργασία, του Valle-Inclán, πουθενά! Στο τέλος, εκεί που είχα απογοητευτεί, ω του θαύματος, ένας καλός φίλος έδωσε τη λύση, ευτυχώς. Αλλιώς με έβλεπα να "πετάγομαι" στα αγαπημένα μέρη, για το μάθημα βρε γαμώτο! ΧΑΧΑ!
Τελειώνει απλά μια ολόκληρη εποχή...
ο φιντελ ηταν ενα συμβολο οχι τοσο για τους κουβανους αλλα γι αυτους που θελουν να πιστευουν στην δυναμη του δαυιδ εναντιον του γολιαθ...κατι σαν το τελευταιο οχειρο...
ουσιαστικα η κουβα ζει την κατασταση που ζει και βεβαια η αλλαγη δεν προκειται να ερθει απο την μια στιγμη στην αλλη!
. Μα αν ήταν όλα "αγγελικά πλασμένα" γιατί περιμένουμε αλλαγές;
Θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί σας, γητεύτρια και μαμά, εάν παρέδιδε την εξουσία πολλά χρόνια πριν σε άλλους, νεώτερους...
Αυτό το γάντζωμα στην καρέκλα της εξουσίας, μέχρι τελικής πτώσης, ποτέ μα ποτέ δεν προμηνύει κάτι καλό.
Εύχομαι τα καλύτερα για όλους τους λαούς της γης.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η συνέχεια αυτού του γράμματος του Fidel, με τίτλο "αυτό που έγραψα την τρίτη στις 19". Δυστυχώς δεν έχω χρόνο να το μεταφράσω. Δεν ξέρω αν αναφέρθηκαν τα παγκόσμια μέσα, εκεί βρίσκεται και η πραγματική πρόκληση.
http://www.granma.cubaweb.cu/secciones/ref-fidel/art001.html
Πόσο κοντόφθαλμος πρέπει να 'σαι για να πανηγυρίζεις επειδή κάποιος γέρασε, αρρώστησε κι αποχώρησε. Δεν είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων αυτή; Πού είναι η "νίκη" που δικαιολογεί τους πανηγυρισμούς; Όσα και να καταλογίζονται στον Κάστρο, -κάποτε, έστω- είχε ένα όραμα. Για να εκφράσει κάποιος άποψη για το καθεστώς της Κούβας, πρέπει να μελετήσει και να αξιολογήσει σοβαρά όχι μόνο τα συν και τα πλην του ίδιου του καθεστώτος αλλά και τις συνέπειες της μακρόχρονης οικονομικής απομόνωσης και να συνεκτιμήσει κατά πόσον αν αυτές δεν υπήρχαν, η καθημερινότητα στην Κούβα θα ήταν όπως είναι σήμερα. ΟΚ, δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με την πολιτική, αλλά η λογική μου αυτά μου λέει.
γενικά εγώ είμαι παντελώς αντίθετη με τα απολυταρχικά καθεστώτα όσο μεγάλος και αν είναι ο ηγέτης, αλλά Θεέ μου πως σκέφτομαι και συμπονώ αυτούς τους ανθρώπους ...τι ανασφάλεια ...βέβαια μήπως εμείς ζούμε με λιγότερη ανασφάλεια?...
καλημέρα :)
Ελπίζω κάτι καλύτερο να προκύψει σ' αυτούς τους ανθρώπους γιατί απο πείνα και φτώχια χόρτασαν. Φτάνει πιά.
Φοβάμαι ότι για τα προβλήματα της Κούβα, αν δεν αποφασίσουν οι γείτονές τους -αλλά και η διεθνής κοινότητα, αν υπάρχει τελικά- να αλλάξουν στάση, δύσκολα θα υπάρξει ριζική βελτίωση στην ποιότητα ζωής τους.
Post a Comment