Πικάντικο κοκκινιστό μοσχάρι με κολοκύθια

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου φαγητά του καλοκαιριού είναι το κοκκινιστό με κολοκυθάκια. Το φτιάχνω σπάνια, καθώς ενώ τα κολοκύθια είναι για μένα "μάνα εξ ουρανού", για την υπόλοιπη οικογένεια αποτελούν ένα όχι εξαιρετικά αγαπητό λαχανικό. Έτσι λοιπόν τους "ξεγελάω" κάπως φτιάχνοντας μια αρκετά δυνατή σάλτσα, ώστε να μην υπερτερεί στο τελικό αποτέλεσμα το άρωμα και η γεύση των κολοκυθιών.
Υλικά
1 κ.μοσχάρι σε μερίδες ή κομματάκια
1 κ.(και περισσότερο) κολοκύθια κομμένα στα 3
4 κρεμμύδια
1 σκελ.σκόρδο
κρασί λευκό
ντομάτα τριμμένη (φρέσκια ή στην χάρτινη συσκευασία)
ελαιόλαδο
βασιλικός
ρίγανη (προαιρετικά)
δυόσμος (μου αρέσει με τα κολοκύθια)
αλάτι
πιπέρι
πάπρικα
μοσχοκάρυδο
μπαχάρι
γαρύφαλλο (γιατί το βρήκα στο λεξικό γραμμένο σαν γαρίφαλο; τόσο λάθος το θυμάμαι;)
κανέλλα (ελάχιστη)Εκτέλεση
Σωτάρουμε το κρέας με λίγο ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά, σκεπάζοντας με την σίτα την κατσαρόλα, αφενός για να μην βομβαρδιστεί η κουζίνα και αφετέρου για να γίνεται κάτι μεταξύ ελαφρού τηγανίσματος και αχνίσματος.
Μόλις πάρει χρώμα, προσθέτουμε τα κρεμμύδια και το σκόρδο.
Σβήνουμε με λευκό κρασί.
Προσθέτουμε την ντομάτα, τα μπαχαρικά και τα μυριστικά και νερό ζεστό και χαμηλώνουμε την θερμοκρασία. Σιγοβράζουμε γύρω στην 1.30 ώρα, ίσως λίγο παραπάνω, αναλόγως το κρέας.
Στο μεταξύ κόβουμε στα 3 τα κολοκύθια -αν είναι χονδρουλά, αλλιώς τα βάζουμε ολόκληρα- και τα σωτάρουμε σε μέτρια θερμοκρασία με λίγο ελαιόλαδο, με τον ίδιο τρόπο που σωτάραμε το κρέας, σκεπασμένα με την σίτα, ίσα να πάρουν λίγο χρώμα. Η διαδικασία κρατά γύρω στα 15', αν είναι μέτρια προς χαμηλή η φωτιά μας.
Αφού βεβαιωθούμε ότι έχει μαλακώσει το μοσχαράκι, προσθέτουμε τα σωταρισμένα κολοκύθια και μαγειρεύουμε όλα μαζί για άλλα 15-20΄. Προσοχή μην μας λειώσουν τα κολοκύθια αν δεν είναι από πριν έτοιμο το κρέας, όπως την ψιλοπάτησα εγώ αυτήν την φορά.
ΥΓ. Αυτή είναι μια "βαριά" εκδοχή του συγκεκριμένου φαγητού, που η κουμπάρα μου στο χωριό κάνει μόνο με πελτέ, αλατοπίπερο, κανέλλα και χωρίς κρεμμύδια. Εξαρτάται τελικά από το τί προτιμά η κάθε οικογένεια, σε τί γεύσεις έχει συνηθίσει.

Φανταστικοί (;) Διάλογοι ...

... μιας άλλης εποχής ...

- Ιωαννάκι, παίξε το "Πριν το χάραμα".
- Δεν ταιριάζει, δεν δένει με τον Αττίκ.
- Τώρα ήρθε η σειρά μου. Αλλαγή προγράμματος.
- Θα το τραγουδήσεις εσύ; Θα βγουν τα βατραχάκια!
- Κωλόπαιδο!
- Νόμιζα ότι η "Αχάριστη" είναι το αγαπημένο σου.
- Πράγματι. Όμως, το "Πριν το χάραμα" είναι ο εθνικός ύμνος του χωριού μου.
- Γιατί δεν με παραξενεύει η επιλογή; Δικό σου ντάντυ!

Vicky Cristina Barcelona: το απόλυτο τίποτα

Γιατί να χάσει κάποιος ένα δίωρο προσπαθώντας να μείνει ξύπνιος βλέποντας ένα ξεπερασμένο αμερικάνικο άρλεκιν της κακιάς ώρας ξεχειλισμένο από πουριτανισμό του αισχίστου είδους, σχετικά με τα απωθημένα κάθε κουκλάρας Scarlett Johansson - ή λιγότερο όμορφης, αλλά σίγουρα ψηλής με μακριά κανιά Rebecca Hall- Αμερικανής που έρχεται μέχρι την Ευρώπη για να γνωρίσει ένα σύντομο "αληθινό" έρωτα και να ζήσει το παραμύθι;

Το μόνο καλό στην ταινία είναι ότι λειτουργεί σαν ένας συμπαθητικός τουριστικός οδηγός της Βαρκελώνης. Και πάλι, της τουριστικής αμερικανόφιλης Βαρκελώνης, αυτής των κακογραμμένων οδηγών που πωλούνται στις Ramblas.

Αηδίες. Κρίμα το δίωρο.

Γιατί δεν κάθεται πια σπίτι του ο Woody Allen; Επειδή ήθελε να περάσει οικογενειακές διακοπές σε μια από τις πιο όμορφες και ζωντανές ευρωπαϊκές πόλεις και άδραξε την ευκαιρία γυρνώντας τάχα μου και μια ταινία στην Βαρκελώνη, έπρεπε εμείς να χάσουμε το σαββατόβραδό μας βλέποντας αυτήν την απίστευτη ΜΠΟΥΡΔΑ;

Τα 5-10 λεπτά συμπαθητικών στιγμών με την Penélope και τον Javier -που και πάλι έδειχναν να παίζουν σε φοιτητική παράσταση και να προσπαθούν με δυσκολία να κρατήσουν τα προσχήματα- και η rumba Entre Dos Aguas του Paco de Lucía, απλά δεν άξιζαν το εισιτήριο. Το πολυσυζητημένο φιλί της Penélope με την Scarlett ήταν βαρετό γιατί ήταν τελείως ψεύτικο και γυρισμένο με τόσο οπισθοδρομική ματιά που έφτανε τα όρια του γελοίου... καμία σχέση με τον υποσχόμενο αισθησιασμό και όλες τις υπερβολές που γράφτηκαν περί "σέξυ" ταινίας. "Οποιος αντέξει" είναι η νέα ταινία του Woody Allen, με τις πρωταγωνίστριες να κάνουν σεξ και να κρύβουν τα πάντα εκτός από το κεφάλι τους... μπουμπουλωμένες μέχρι τον λαιμό. Βαρεμάρα. Όπως και να το δω, ό,τι σκηνές και να θυμηθώ, μόνο παρωδία μπορώ να χαρακτηρίσω αυτήν την τάχα μου σέξυ κωμωδία.

Με λίγα λόγια, μην δείτε αυτήν την ταινία. Θα το μετανοιώσετε.

Δεν υπάρχει βρε παιδί μου ούτε Youkali, ούτε Ιθάκη, άκου την συγκλονιστική Teresa!

YOUKALI - TANGO HABANERA
KURT WEILL

C'est presqu'au bout du monde (It was almost to the end of the world)
Ma barque vagabonde (That my wandering boat)
Errant au gré de l'onde (Straying at the will of the waves)
M'y conduisit un jour (Led me one day)
L'île est toute petite (The isle is very small)
Mais la fée que l'habite (But the kind fairy that lives there)
Gentiment nous invite (Invites us)
A en faire le tour (To take a look around)
Youkali Youkali
C'est le pays de nos désirs (Is the land of our desires)
Youkali Youkali
C'est le bonheur, c'est le plaisir (Is happiness, pleasure)
Youkali Youkali
C'est la terre où l'on quitte tous les soucis (Is the land where we forget all our worries)
C'est, dans notre nuit, comme une éclaircie (It is in our night, like a bright rift)
L'étoile qu'on suit (The star we follow)
C'est Youkali (It is Youkali)
Youkali Youkali
C'est le respect de tous les voeux échangés (Is the respect of all vows exchanged)
Youkali Youkali
C'est le pays des beaux amours partagés (Is the land of love returned)
C'est l'espérance (It is the hope)
Qui est au coeur de tous les humains (That is in every human heart)
La délivrance (The deliverance)
Que nous attendons tous pour demain (We await for tomorrow)
Youkali Youkali
C'est le pays de nos désirs (Is the land of our desires)
Youkali Youkali
C'est le bonheur, c'est le plaisir (Is happiness, pleasure)
Mais c'est un rêve, une folie (But it is a dream, a folly)
Il n'y a pas de Youkali (There is no Youkali)
Et la vie nous entraîne (And life carries us along)
Lassante, quotidienne (Tediously, day by day)
Mais la pauvre âme humaine (But the poor human soul)
Cherchant partout l'oubli (Seeking forgetfulness everywhere)
A, pour quitter la terre (Has, in order to escape the world)
Se trouver le mystère (Managed to find the mystery)
Où rêves se terrent (In which our dreams burrow themselves)
En quelque Youkali (In some Youkali)
Youkali Youkali
C'est le pays de nos désirs (Is the land of our desires)
Youkali Youkali
C'est le bonheur, c'est le plaisir (Is happiness, pleasure)
Youkali Youkali
C'est la terre où l'on quitte tous les soucis (Is the land where we forget all our worries)
C'est, dans notre nuit, comme une éclaircie (It is in our night, like a bright rift)
L'étoile qu'on suit (The star we follow)
C'est Youkali (It is Youkali)
Youkali Youkali
C'est le respect de tous les voeux échangés (Is the respect of all vows exchanged)
Youkali Youkali
C'est le pays des beaux amours partagés (Is the land of love returned)
C'est l'espérance (It is the hope)
Qui est au coeur de tous les humains (That is in every human heart)
La délivrance (The deliverance)
Que nous attendons tous pour demain (We await for tomorrow)
Youkali Youkali
C'est le pays de nos désirs (Is the land of our desires)
Youkali Youkali
C'est le bonheur, c'est le plaisir (Is happiness, pleasure)
Mais c'est un rêve, une folie (But it is a dream, a folly)
Il n'y a pas de Youkali (There is no Youkali)
Mais c'est un rêve, une folie (But it is a dream, a folly)
Il n'y a pas de Youkali (There is no Youkali)

Οι γαλλικοί στίχοι και η αγγλική μετάφραση από εδώ.

Ετοιμο σε 40' το πολύ!

Μαζί με τα πρωτοβρόχια, έρχεται και η επιστροφή στους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας.
Τρέξιμο, κούραση, ένταση.
Τελείωσε για φέτος -αν άρχισε ποτέ- η θερινή ραστώνη.
Χρειαζόμαστε όταν μαζεύεται η οικογένεια στο τραπέζι -μάλλον ένα ακόμα όνειρο θερινής νυχτός- ένα πιάτο με κάτι νόστιμο, χορταστικό, ελαφρά πικάντικο, όχι ιδιαίτερα παχυντικό. Κάτι που να μας χορτάσει και να μας "ξεκουράσει" όταν θα το απολαύσουμε με τους δικούς μας, αλλά και που να μην μας έχει βγάλει την ψυχή κατά την προετοιμασία του.
Καλές χοιρινές μπριζόλες (με το φιλετάκι τους) κρασάτες, με συνοδευτικό σπανάκι α λα ... όχι νερόβραστο νοσοκομειακό, ούτε α λα κρεμ. Πάμε λοιπόν.
Υλικά
Για το κρεατικό
χοιρινές μπριζόλες
2 κρεμμύδια τριμμένα
1 σκελίδα σκόρδο λειωμένη
λευκό κρασί
μπράντυ
λεμόνι χυμός
worcestershire sauce
αλάτι
πιπέρι
ρίγανη *
φασκόμηλο φρέσκο*
ελαιόλαδο
Εκτέλεση
Κατά τα γνωστά. Σωτάρουμε τα κρεμμύδια και το σκόρδο σε ελαιόλαδο.
Προσθέτουμε τις μπριζόλες και τις γυρνάμε, να πάρουν χρώμα και από τις δυο μεριές.
Σβήνουμε με μπράντυ.
Προσθέτουμε λευκό κρασί, χυμό λεμονιού, worcestershire sauce, τα μπαχαρικά και τα μυριστικά, λίγο νερό και μαγειρεύουμε σε χαμηλή θερμοκρασία για 30΄, στο περίπου. Για το σπανάκι
Υλικά
1 κιλό κατεψυγμένο σπανάκι (ή έτοιμο κομμένο φρέσκο συσκευασμένο, μιας και θέλουμε κάτι στα γρήγορα)
4 κρεμμύδια τριμμένα
χυμός λεμονιού
αλάτι
πιπέρι
μοσχοκάρυδο
κόλιανδρο
εβαπορέ γάλα
ελαιόλαδο
Εκτέλεση
Σωτάρουμε τα κρεμμύδια στο λάδι, μέχρι να μαλακώσουν αρκετά.
Προσθέτουμε το σπανάκι, τον χυμό λεμονιού και τα μπαχαρικά.
Σε 20' πάνω κάτω είναι έτοιμο. Λίγο πριν τραβήξουμε την κατσαρόλα από το μάτι της κουζίνας, προσθέτουμε αδιάλυτο εβαπορέ, να ενωθούν τα υλικά και να γίνει μια ελαφριά σάλτσα.
Σερβίρισμα
Από μόνα τους και τα δύο πιάτα είναι συνηθισμένα.
Αυτό που μου αρέσει είναι ο συνδυασμός τους. Έτσι όσοι δεν είναι ιδιαίτερα φίλοι μόνο με τα κρεατικά ή μόνο με τα λαχανικά, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να δοκιμάσουν και τα δύο μαζί πιο ευχάριστα.
Το σπανάκι νοστιμεύει ιδιαίτερα με την προσθήκη της σάλτσας από τις χοιρινές μπριζόλες, οι οποίες τρώγονται κάπως πιο ... ζουμερά, από ό,τι αν τις γκαργκανιάζαμε στην ψηστιέρα ή αν τις φτιάχναμε με πατάτες στο φούρνο.
Όχι ότι μια τηγανιά πατάτες από δίπλα θα με ενοχλούσε, αλλά είναι και κόπος, και μυρωδιά τηγανίλας και αρκετές περιττές θερμίδες. Σίγουρα οι χοιρινές μπριζόλες με το σπανάκι είναι μία πλήρης τροφή και ό,τι πρέπει για μια φθινοπωρινή βραδυά γύρω από ένα τραπέζι -μακρυά από το χαζοκούτι- μαζί με τους αγαπημένους μας.* Παραδόξως, οι γλαστρούλες με τα μυριστικά βαστούν καλά. Μερικές δεν θυμάμαι τί ακριβώς περιέχουν, πάντως όλες αναδύουν υπέροχα αρώματα.

Rafael Riqueni

Ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες και συνθέτες του φλαμένκο σήμερα στην Ισπανία, αυτός είναι ο Σεβιγιάνος Rafael Riqueni.



H ΠΕΜΠΤΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ ΦΛΑΜΕΝΚΟ - RAFAEL RIQUENI

Rafael Riqueni , Biografía

Entrevista: Rafael Riqueni

Nuestro flamenco - Protagonistas de la guitarra de hoy: Rafael Riqueni

Τα Ταξίδια των Roma

Με αφορμή την ανακήρυξη του έτους 2008 ως Ευρωπαϊκού Έτους Διαπολιτισμικού Διαλόγου από την Eυρωπαϊκή Επιτροπή, η Ελληνοαμερικανική Ένωση και η Πρεσβεία της Δανίας στην Αθήνα παρουσιάζουν την έκθεση Τα Ταξίδια των Roma με φωτογραφίες του Δανού φωτογράφου Ιωακείμ ΄Εσκιλντσεν και κείμενα της συγγραφέως Σία Ρίννε.
Τα εγκαίνια της έκθεσης-αφιερώματος, που τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO, θα πραγματοποιηθούν στις γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Κολωνάκι) τη Δευτέρα, 22 Σεπτεμβρίου, 2008 στις 20:30. Στα εγκαίνια της έκθεσης θα τραγουδήσει ο διακεκριμένος Ρομά συνθέτης και ερμηνευτής, Κώστας Χατζής.
Η έκθεση που αποτελείται από περίπου 100 φωτογραφίες είναι αποτέλεσμα της εξάχρονης περιοδείας του φωτογράφου και της συγγραφέως σε οικισμούς και οικογένειες Ρομά, επτά διαφορετικών χωρών (Γαλλίαs, Ελλάδαs, Φινλανδίαs, Ουγγαρίαs, Ρουμανίαs, Ρωσίαs και Ινδίαs). O Έσκιλντσεν μέσα από την δουλειά του δεν στοχεύει να εντυπωσιάσει με γραφικές φωτογραφίες, αλλά να καταγράψει και να αναδείξει την καθημερινότητα της μεγαλύτερης πληθυσμιακά μειονότητας της Ευρώπης.
Η έκθεση πλαισιώνεται από σειρά παράλληλων εκδηλώσεων.
Διάρκεια έκθεσης: 22 Σεπτεμβρίου – 22 Οκτωβρίου 2008
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή 12:00 – 21:00 & Σάββατο: 10:30 – 14:30, Κυριακή κλειστά
Η είσοδος είναι ελεύθερη στο κοινό

Παράλληλες Εκδηλώσεις, 22/9/08 - 22/10/08

Στο πλαίσιο της φωτογραφικής έκθεσης Τα Ταξίδια των Ρομά, πραγματοποιείται σειρά εκδηλώσεων:
29 Σεπτεμβρίου - 13 Οκτωβρίου: Αφιέρωμα ντοκυμαντέρ για τους Ρομά στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Στο αφιέρωμα προβάλλονται 7 ταινίες – ντοκυμαντέρ. Έναρξη 20:00.
23 Σεπτεμβρίου, 20:30: Συναυλία των Κώστα & Αλέξανδρου Χατζή, με πλήρες μουσικό πρόγραμμα. Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
24 Σεπτεμβρίου, 20:30: Ανάγνωση ποίησης και λαϊκών παραμυθιών Ρομά συγγραφέων απ‘ όλο τον κόσμο. Με την ποιήτρια – μεταφράστρια, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και τον ηθοποιό, Κωνσταντίνο Θέμελη. Γκαλερί Κέννεντυ της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
3 Οκτωβρίου, 20:30: Συναυλία Gypsy jazz από το δανέζικο συγκρότημα Rêve Bohème με συνθέσεις εμπνευσμένες από τη μουσική του φημισμένου Γάλλου κιθαρίστα, Django Reinhardt. Φιλική συμμετοχή: Αλέξανδρος Χατζής. Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
20 Οκτωβρίου, 20:30: Ανοιχτή συζήτηση με θέμα Ευρωπαϊκή Ένωση, Επιχειρηματικότητα και Ρομά. Οργάνωση: Hellenic American University. Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
21 Οκτωβρίου, 20:30: Ανοιχτή συζήτηση με θέμα Η φωτογραφία ως ανθρωπολογικό τεκμήριο: η περίπτωση των Ρομά με ομιλητές τους: Στέλιο Ευσταθόπουλο, φωτογράφο, Χριστίνα Κκόνα, Eπίκουρη Καθηγήτρια του Hellenic American University, Πλάτωνα Ριβέλλη, θεωρητικό της φωτογραφίας. Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
Η είσοδος είναι ελεύθερη στο κοινό.

Περισσότερες πληροφορίες

Γυμνή φωτογράφιση

To ισπανικό συγκρότημα EL CANTO DEL LOCO καλεί όσους ενήλικες ενδιαφέρονται, σε μαζική γυμνή φωτογράφιση στις 27 Σεπτεμβρίου στις 10 το πρωί στην Plaza de Toros de Las Ventas στην Μαδρίτη, για να προσθέσει την φωτογραφία στο καινούργιο του άλμπουμ "DE PERSONAS A PERSONAS", που θα κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα.

Θα είναι λένε μία φωτογραφία που θα αναζητά την ποιότητα, μια καλλιτεχνική ιδέα όπου το γυμνό λειτουργεί σαν "αντανάκλαση του τί ακριβώς είμαστε οι άνθρωποι". Για τους El Canto del Loco αυτή η φωτογραφία "θα είναι κίνητρο για την ομορφιά, την ειρήνη και την αγάπη".

Μετά την φωτογράφιση θα ακολουθήσει και μία μικρή συναυλία. Αν μη τι άλλο, θα το διασκεδάσουν σίγουρα μετά μουσικής όσοι πάρουν μέρος.

...

Σου χρώσταγα μια τελευταία αφιέρωση, ένα τελευταίο τραγούδι.

Πέτα ψηλά Φίλε.

Street Spirit (fade out)
Radiohead

Rows of houses, all bearing down on me
I can feel their blue hands touching me
All these things into position
All these things will one day swallow whole
Fade out again, Fade out.

This machine will, will not communicate
These thoughts and the strain I am under
Be a world child, form a circle
Before we all, go under
fade out again, fade out again

Cracked eggs, dead birds
Scream as they fight for life
I can feel death, can see its beady eyes
All these things into position
All these things will one day swallow whole
Fade out again, Fade out again

Immerse your soul in love
Immerse your soul in love

Καλό Ταξίδι Street Spirit

Ο Φίλος Street Spirit δεν είναι πια μαζί μας...

Στο τελευταίο του post μας αποχαιρέτησε γράφοντας:

"Καλό σας καλοκαίρι, λοιπόν, όπου και αν βρίσκομαι πάντα σας σκέφτομαι."

Και εμείς σε σκεφτόμαστε.

Βιάστηκες.

Είναι απλά απίστευτο.

Καλό Ταξίδι Νικήτα.

Guaraníes

Η Κλαίρη του Claire de jour έκανε το καλοκαίρι ένα "ταξίδι ζωής" στην Λατινική Αμερική αναζητώντας μέρος της οικογένειάς της.
Όταν μου είπε ότι επισκέφτηκε ένα χωριό της φυλής των αυτοχθόνων Guaraníes, την παρακάλεσα να μου παραχωρήσει κάποιες φωτογραφίες και δύο λόγια με τις πρώτες εντυπώσεις της, καθώς ήταν ένα από τα θέματα που δουλέψαμε αρκετά στο μάθημα του Πολιτισμού της Λατινικής Αμερικής. Οι Guaraníes πριν την εμφάνιση των Ισπανών στην Αμερική κατοικούσαν γύρω από τον Αμαζόνιο. Σήμερα είναι διεσπαρμένοι στα βορειοανατολικά της Αργεντινής, στο βορρά της Βραζιλίας, στην Παραγουάη και στο Chaco της Βολιβίας. Η γλώσσα τους είναι μία από τις δύο επίσημες γλώσσες της Παραγουάης και υπολογίζεται ότι την μιλούν συνολικά γύρω στα 4 εκατομμύρια άνθρωποι.
Σε ευχαριστώ πολύ Κλαίρη και εύχομαι σύντομα και στα επόμενα!

Los aborígenes

Για 40 μέρες βρέθηκα και περιπλανήθηκα στην Αργεντινή. Σκοπός του ταξιδιού μου, από τη μια να γνωρίσω συγγενείς της μητέρας μου , από τους οποίους γνώριζα μόνο δυο θείες που μας είχαν επισκεφθεί πριν από είκοσι χρόνια και από την άλλη να γνωρίσω το Buenos Aires, μέρος της Παταγονίας, τους καταρράκτες Iguasú, την Mar del Plata και την Colonia στην Ουρουγουάη.
Τελευταία μέρα στο Puerto de Iguasú. Είχα ελεύθερο το πρωινό μέχρι τις δυο το μεσημέρι που ήταν η πτήση μου για Β.Α. και αποφάσισα να κινηθώ με τα πόδια στην περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο μου. Μια απρόβλεπτη γνωριμία με ένα δεκατριάχρονο κορίτσι – το επάγγελμα μας κυνηγάει και στις διακοπές- άλλαξε την ρότα της βόλτας μου. Η συμπαθέστατη και τόσο γλυκιά Τάνια στη συνέχεια ήταν η οδηγός- ξεναγός μου σε μια κοινότητα ιθαγενών.
Σε αυτήν την περιοχή της Αργεντινής , βορειοανατολικά, πολύ κοντά στα σύνορα με Βραζιλία ζουν οι Guaraníes. Εκτός από αυτούς, στην Αργεντινή υπάρχουν και οι παρακάτω φυλές ιθαγενών: Los tobas, los quechuas, los mapuches, los diaguitas, los comechingones, los tehuelches, los onas.
Ήταν πραγματικά μία αποκάλυψη για μένα το να γνωρίσω την Τάνια , που όπως μου είπε η ίδια δεν είναι Guaraníe, αλλά ζώντας με την οικογένεια της πολύ κοντά στον οικισμό, τους ήξερε όλους και ήταν η επαφή μου με τα μέλη της κοινότητας.Πολλά – πολλά παιδιά, εντός και εκτός σχολείου.

Στην πλειοψηφία τους ξυπόλυτα, χαμογελαστά , υπερήφανα!!!Το μόνο επάγγελμα που ασκούν οι γονείς τους , είναι να φτιάχνουν χειροποίητα αντικείμενα (artesanía) και να τα πωλούν στους τουρίστες που κατακλύζουν την περιοχή των καταρρακτών όλο το χρόνο.Οι συνθήκες βέβαια διαβίωσης, για τα δικά μας δεδομένα, απαράδεκτες. Το κράτος το μόνο που έκανε είναι να εξασφαλίσει την λειτουργία του σχολείου. Μεταξύ τους μιλούν τη διάλεκτο των guaraní, και γενικά είναι ευγενέστατοι. Αφού ψώνισα διάφορα μικρά δωράκια μου πέρασαν στο χέρι ένα βραχιολάκι από νήμα που από τότε το φοράω συνέχεια.

Κλαίρη

Παίζοντας με μια ψηστιέρα στην βεράντα

Τί γίνεται στην περίπτωση που αγαπημένοι φίλοι επιστρέφουν από διακοπές και έρχονται το βραδάκι απροειδοποίητα (έτσι γλυτώνουμε τα ατελείωτα "κανονίσματα", τις προετοιμασίες και τις τυπικότητες) να πιουν μαζί μας μια μπύρα στην βεράντα;
Δεν χάνουμε την ευκαιρία της επικοινωνίας και της συναναστροφής με αγαπημένους, μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε σκουπίσει, δεν έχουμε ξεσκονίσει, δεν έχουμε μαγειρέψει ή δεν φοράμε τα καλά μας, αλλά το χιλιοφορεμένο μακώ ζωγραφισμένο από την Κατερίνα (δώρο για την 10η επέτειο γάμου), το μόνο δροσερό και άνετο ρούχο που αντέχουμε να φοράμε στο ζεστό Αθηναϊκό σπίτι.
Ξεροσφύρι όμως; Δεν γίνεται. Θα μας χτυπήσει και η ψημένη ρακή που φέραμε από την Αμοργό.
Πίτσα; Χμ... μπορεί. Η El Dorado έχει διαχρονική αξία και πάει με όλα. Για σουβλάκια ούτε κουβέντα, από τότε που έκλεισε ο Ηλίας. Κινέζικο; Δεν είναι κακή ιδέα, αλλά είναι και πανάκριβο, κάνουν και 1 ώρα να φέρουν την παραγγελία. Τί άλλη εναλλακτική υπάρχει;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για μαγείρεμα, ούτε και πολύ κέφι για κλείσιμο στην κουζίνα και ιδροκόπημα μέχρι θανάτου. Αλλά θέλουμε να περιποιηθούμε τους καλεσμένους μας, όσο περισσότερο αντέχουμε.
Τί κάνουμε τότε;
Αν έχουμε χώρο στην βεράντα για μια ψηστιέρα και ένα τραπέζι που να χωρά μερικές πιατέλες, κανένα πρόβλημα! Καλώς να ορίσουν και έτοιμο το μεζεδάκι! Με ό,τι έχουμε στο ψυγείο.
Λαχανικά μπόλικα και κάποιο κρεατικό. Λουκάνικα ίσως, ή στήθη φιλέτα κοτόπουλου, κομμένα εγκάρσια για να γίνουν γρήγορα. Εμείς προτιμούμε τις λεπτές χοιρινές φετούλες γκριγιάν που έχει το Carrefour, γιατί ψήνονται στο τάκα τάκα. Αν προλάβουμε να τις βάλουμε και σε μαρινάδα (με λάδι, μυριστικά, σέρρυ ή βαλσαμικό ξύδι, worcestershire sauce, chilli sauce, ό,τι προτιμούμε γενικώς) για 1 ωρίτσα, ακόμα καλύτερα.
Αλουμινόχαρτο στο κάτω μέρος της ψηστιέρας, για να μην τρίβουμε και πολύ στο τέλος.
Κόβουμε τα λαχανικά μας, μεταφέρουμε τα υλικά στην βεράντα, τα ποτά μας, πιτούλες αραβικές για συνοδευτικό ή χωριάτικο ψωμί ή ... -είπαμε, ό,τι έχουμε- και είμαστε έτοιμοι για να μαγειρέψουμε όλοι παρέα.
Πρώτα το κρεατάκι.Στη συνέχεια τα κρεμμύδια.Από πάνω βάζουμε τις πιπεριές, να πάρουν μυρωδιά από τα κρεμμύδια και να γλυτώσουμε και χρόνο ψησίματος.Μιας και τσιμπολογάμε μια νόστιμη καρυδένια μελιτζανοσαλάτα με κριτσίνια, υπάρχει λίγος χρόνος ακόμα να "ζωγραφίσουμε" την πιατέλα μας.

Και μερικές ροδέλλες από πατάτες, καλοδεχούμενες. Φωτίζουν ωραία και το πλάνο!Λίγο ελαιόλαδο χτυπημένο με βαλσαμικό ξύδι, ρίγανη και αλατοπίπερο από πάνω, η τελευταία πινελιά. Καλό Φθινόπωρο να έχουμε!