Guaraníes

Η Κλαίρη του Claire de jour έκανε το καλοκαίρι ένα "ταξίδι ζωής" στην Λατινική Αμερική αναζητώντας μέρος της οικογένειάς της.
Όταν μου είπε ότι επισκέφτηκε ένα χωριό της φυλής των αυτοχθόνων Guaraníes, την παρακάλεσα να μου παραχωρήσει κάποιες φωτογραφίες και δύο λόγια με τις πρώτες εντυπώσεις της, καθώς ήταν ένα από τα θέματα που δουλέψαμε αρκετά στο μάθημα του Πολιτισμού της Λατινικής Αμερικής. Οι Guaraníes πριν την εμφάνιση των Ισπανών στην Αμερική κατοικούσαν γύρω από τον Αμαζόνιο. Σήμερα είναι διεσπαρμένοι στα βορειοανατολικά της Αργεντινής, στο βορρά της Βραζιλίας, στην Παραγουάη και στο Chaco της Βολιβίας. Η γλώσσα τους είναι μία από τις δύο επίσημες γλώσσες της Παραγουάης και υπολογίζεται ότι την μιλούν συνολικά γύρω στα 4 εκατομμύρια άνθρωποι.
Σε ευχαριστώ πολύ Κλαίρη και εύχομαι σύντομα και στα επόμενα!

Los aborígenes

Για 40 μέρες βρέθηκα και περιπλανήθηκα στην Αργεντινή. Σκοπός του ταξιδιού μου, από τη μια να γνωρίσω συγγενείς της μητέρας μου , από τους οποίους γνώριζα μόνο δυο θείες που μας είχαν επισκεφθεί πριν από είκοσι χρόνια και από την άλλη να γνωρίσω το Buenos Aires, μέρος της Παταγονίας, τους καταρράκτες Iguasú, την Mar del Plata και την Colonia στην Ουρουγουάη.
Τελευταία μέρα στο Puerto de Iguasú. Είχα ελεύθερο το πρωινό μέχρι τις δυο το μεσημέρι που ήταν η πτήση μου για Β.Α. και αποφάσισα να κινηθώ με τα πόδια στην περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο μου. Μια απρόβλεπτη γνωριμία με ένα δεκατριάχρονο κορίτσι – το επάγγελμα μας κυνηγάει και στις διακοπές- άλλαξε την ρότα της βόλτας μου. Η συμπαθέστατη και τόσο γλυκιά Τάνια στη συνέχεια ήταν η οδηγός- ξεναγός μου σε μια κοινότητα ιθαγενών.
Σε αυτήν την περιοχή της Αργεντινής , βορειοανατολικά, πολύ κοντά στα σύνορα με Βραζιλία ζουν οι Guaraníes. Εκτός από αυτούς, στην Αργεντινή υπάρχουν και οι παρακάτω φυλές ιθαγενών: Los tobas, los quechuas, los mapuches, los diaguitas, los comechingones, los tehuelches, los onas.
Ήταν πραγματικά μία αποκάλυψη για μένα το να γνωρίσω την Τάνια , που όπως μου είπε η ίδια δεν είναι Guaraníe, αλλά ζώντας με την οικογένεια της πολύ κοντά στον οικισμό, τους ήξερε όλους και ήταν η επαφή μου με τα μέλη της κοινότητας.Πολλά – πολλά παιδιά, εντός και εκτός σχολείου.

Στην πλειοψηφία τους ξυπόλυτα, χαμογελαστά , υπερήφανα!!!Το μόνο επάγγελμα που ασκούν οι γονείς τους , είναι να φτιάχνουν χειροποίητα αντικείμενα (artesanía) και να τα πωλούν στους τουρίστες που κατακλύζουν την περιοχή των καταρρακτών όλο το χρόνο.Οι συνθήκες βέβαια διαβίωσης, για τα δικά μας δεδομένα, απαράδεκτες. Το κράτος το μόνο που έκανε είναι να εξασφαλίσει την λειτουργία του σχολείου. Μεταξύ τους μιλούν τη διάλεκτο των guaraní, και γενικά είναι ευγενέστατοι. Αφού ψώνισα διάφορα μικρά δωράκια μου πέρασαν στο χέρι ένα βραχιολάκι από νήμα που από τότε το φοράω συνέχεια.

Κλαίρη