Αυτές τις μέρες ακούω το Gitano Cubano του Manzanita, που χάθηκε τόσο πρόωρα στα 48 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του αυτήν την ερωτικά σπασμένη φωνή και το γεμάτο δεξιοτεχνία παίξιμο της κιθάρας, που κάνουν ακόμα και σήμερα την καρδιά όσων αγαπούν το flamenco να χτυπά πιο γρήγορα όταν ακούν το έργο του.
Το Gitano Cubano, που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2002, είναι το κύκνειο άσμα του. Μέσα από αυτό, ο σπουδαίος cantaor "εφορμά" στο son cubano αποφασισμένος να το γεμίσει με άρωμα flamenco, να το προσαρμόσει στα δικά του μουσικά μέτρα και σταθμά. Στο ταξίδι τον συνοδεύουν οι συνοδοιπόροι του στο flamenco Raimundo Amador και Lolita, ενώ η Lucrecia από τον κόσμο της salsa ερμηνεύει μαζί του μια ενδιαφέρουσα εκδοχή του Dos Gardenias.
Ένα από τα πιο όμορφα παλαιότερα τραγούδια του Manzanita, το Cuando la noche te envuelve, με στίχους γεμάτους αγάπη, παρακάλεσα την πολυτάλαντη Γητεύτρια να μας το μεταφράσει και να το αναρτήσουμε ταυτόχρονα στα blogs μας, καθώς έχει την ικανότητα να αποδίδει πιστά το κλίμα και το νόημα ενός ποιήματος από τα ισπανικά στα ελληνικά. Σε ευχαριστώ πολύ Γητεύτρια για την προθυμία και για την μετάφραση. Είναι χαρά μου που "βρεθήκαμε" σε αυτόν τον χώρο.
Όταν σε τυλίγει η νύχτα
Όταν τη νύχτα σε τυλίγουν
τα φτερά από το τούλι του ονείρου
και οι μακριές σου βλαφαρίδες
φαίνονται τόξα από έβενο,
για ν' ακούω τα χτυπήματα
της ανήσυχης καρδιάς σου
και να στηρίζω το κοιμισμένο
κεφάλι σου στο στήθος μου,
θα έδινα, ψυχή μου,
ό,τι έχω,
το φως, τον αέρα
και τη σκέψη!
Όταν βυθίζονται τα μάτια σου
σ' ένα αόρατο αντικείμενο
και τα χείλη σου λάμπουν
από την αντανάκλαση του χαμόγελού σου,
για να διαβάσω πάνω στο μέτωπό σου
την απόκρυφη σκέψη
που περνά σαν το σύννεφο
της θάλασσας πάνω στο μεγάλο καθρέφτη,
θα έδινα, ψυχή μου,
ό,τι επιθυμώ,
τη φήμη, το χρυσάφι,
τη δόξα και το ταλέντο!
Όταν σιωπά η γλώσσα σου
και πιέζεται η ανάσα σου,
και τα μάγουλά σου φλέγονται
και μισοκλείνεις τα μαύρα μάτια σου,
για να δουν ανάμεσα σπ' τις φλεβαρίδες τους
να λάμπει με υγρή λάβα
ο καυτός σπινθήρας που εκτινάσσεται
από το ηφαίστειο των επιθυμιών,
θα έδινα, ψυχή μου,
ό,τι ελπίζω,
την πίστη, το πνεύμα
τη δόξα και τον ουρανό.
Ακούμε:
Cuando la noche te envuelve - Manzanita
Dos gardenias - Manzanita con Lolita
5 comments:
Καλησπέρα κι από 'δω! :) Ήρθα να σου πω συγχαρητήρια για τη δουλειά που κάνεις και για όσα μας μαθαίνεις και όσα τόσο γενναιόδωρα μας χαρίζεις. Μη νομίζεις ότι σε γνώρισα εδώ. Σε διαβάζω πολύ πριν τα μπλογκς από το φόρουμ του Κόσμος. Και σε καμάρωνα. Πού να φανταστώ ότι όχι μόνο θα βρισκόμασταν στα μπλογκς, αλλά θα κάναμε και ποστ μαζί!
Γνωρίζοντας όμως ότι σε φέρνω σε δύσκολη θέση, αφού η σεμνότητά σου είναι γνωστή, σταματώ εδώ. Αλλά να ξέρεις ότι είχα κι άλλα να πω... χαχαχαχα
Να είσαι καλά! Και ευχαριστώ... από καρδιάς.
Cuando en la noche te envuelven
las alas de tul del sueño
y tus tendidas pestañas
semejan arcos de ébano,
por escuchar los latidos
de tu corazón inquieto
y reclinar tu dormida
cabeza sobre mi pecho,
¡diera, alma mía,
cuanto poseo,
la luz, el aire
y el pensamiento!
Cuando se clavan tus ojos
en un invisible objeto
y tus labios ilumina
de una sonrisa el reflejo,
por leer sobre tu frente
el callado pensamiento
que pasa como la nube
del mar sobre el ancho espejo,
¡diera, alma mía,
cuanto deseo,
la fama, el oro,
la gloria, el genio!
Cuando enmudece tu lengua
y se apresura tu aliento,
y tus mejillas se encienden
y entornas tus ojos negros,
por ver entre sus pestañas
brillar con húmedo fuego
la ardiente chispa que brota
del volcán de los deseos,
diera, alma mía,
por cuanto espero,
la fe, el espíritu,
la tierra, el cielo.
Το γράφω και στα ισπανικά για ισπανόφωνους φίλους που θέλουν να το απολαύσουν στο πρωτότυπο.
Σοβαρά μιλάς; Με ποιό nick έγραφες; Ήταν καλές εκείνες οι στιγμές, γινόταν πραγματικά αξιόλογη ανταλλαγή απόψεων και γνώσεων. Δυστυχώς, με το να μην υπάρχει συντονιστής (χαρακτηριστικό του Ελληνικού Κράτους στο σύνολό του), κατέληξε ... στα γνωστά.
Καλημέρα!
Ήταν κάπου το 2003 όταν σε πρωτοδιάβασα. Πρόλαβα και πήγα στο Θερβάντες ένα τετράμηνο Φλεβάρη-Μάιο, αλλά μετά μου ήρθε η απόσπαση για εδώ και με πολύ πόνο το παράτησα. Τότε λοιπόν είχα συμμαθητή ένα παιδί τον Μίκυ. Και παρακολουθούσαμε το φόρουμ του Κόσμος παρέα. Ο Μίκυ γράφτηκε και συμμετείχε και κόντεψε να σκάσει με το κλείσιμο τότε θυμάμαι. Εγώ δεν γράφτηκα γιατί ήμουν επί ποδός για Ελβετία και λίγο μετά έφτιαξα τους Εκφραστές κι έπεσα με τα μούτρα. Θυμάμαι όμως πολύ καλά τα ποστ σου τα υπέροχα στο Κόσμος και δε φαντάζεσαι τί χαρά πήρα που σε ξαναβρήκα εδώ! Μου άρεσες που ήσουνα χείμαρρος. Κι αυτό τότε εδώ που το είχε τραγουδήσει αυτός, αλλά το άλλο που είχε προηγηθεί και και και... απόλαυση! :)
Ήμουν ήδη τρελαμένη με το είδος, οπότε καταλαβαίνεις... Το 1999 πήγα Ανδαλουσία και τα γνώρισα από μέσα. Έκτοτε μαγεύτηκα. Οπότε σε βρήκα την κατάλληλη εποχή. :)
δεν μοιαζουν στιχοι τραγουδιου...ειναι σαν ποιημα....πανεμορφο και ακρως ερωτικο!
Post a Comment