Adoro - Armando Manzanero
Adoro* la calle en que nos vimos,
la noche cuando nos conocimos.
Adoro las cosas que me dices,
nuestros ratos felices,
los adoro, vida mía.
Adoro la forma en que sonríes
y el modo en que a veces me riñes.
Adoro la seda de tus manos,
los besos que nos damos,
los adoro, vida mía.
Y me muero por tenerte junto a mí,
cerca, muy cerca de mí, no separarme de ti.
Es que eres mi existencia, mi sentir,
eres mi luna eres mi Sol,
eres mi noche de amor.
Adoro el brillo de tus ojos,
lo dulce que hay en tus labios rojos.
Adoro la forma en que me besas
y hasta cuando me dejas
yo te adoro, vida mía,
yo te adoro, vida mía.
Μια μέρα σαν την σημερινή, ένα τραγούδι που μιλά για λατρεία είναι ίσως το πιο κατάλληλο.
Αισθαντική η Olga Guillot, σε "παλαιότερης κοπής" εκδοχή.
Συμπαθής η προσπάθεια του Bisbal με συνοδεία στο πιάνο από τον ίδιο τον Armando Manzanero (που έχει γράψει το τραγούδι).
Η πιο αγαπημένη μου εκτέλεση πάντως παραμένει χωρίς δεύτερη σκέψη αυτή της Chavela Vargas. Ίσως επειδή μου ακούγεται πιο πειστικός ο τρόπος που εκφέρει το adoro...
Adoro - Chavela Vargas
Καλό Μήνα να έχουμε και να χαιρόμαστε τους Εορτάζοντες!
*adoro = λατρεύω
6 comments:
Συμφωνώ απόλυτα. Η Chavela τραγουδά και το νιώθει. Εκεί είναι και η μαγεία στα τραγούδια της. Ο τρόπος έκφρασης. Τραγουδά θεατρικά. Σε πολλούς δεν αρέσει. Έτσι ήταν και η Μελίνα. Και η Μίλβα... εμένα μου αρέσει αυτό.
Η Olga Guillot, τραγουδά ένα τραγούδι όμορφα.
Εχθές το βράδυ, ολόκληρη τη νύχτα χάθηκα μέσα στα ούγγρικα βιολιά με αφορμή τον Lakatos! :)))
Καλό μήνα Χουανίτα μου! Να είσαι καλά...
Μήπως είναι ευκαιρία να κάνεις ένα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη τον Μάρτιο, αν αληθεύει αυτό που αναφέρεται στο site του Lakatos;
Εγώ το σκέφτομαι σοβαρά!
Πρόκειται για σπουδαίο καλλιτέχνη.
Τι γλυκά λόγια! Όσο για το κομμάτι, μαζί και με τα βιολιά παρακάτω, αναγκαστικά θα το ακούσω όταν ξαναπάω σε internet cafe. Πάντως ομολογώ ότι εμένα μ' αρέσει αυτό το λατιν πάθος ακόμη κι όταν φτάνει στο κιτς αλά mexican drama που είχες σε προηγούμενο ποστ. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, μου φαίνεται πιο original, βρε παιδί μου (για το κιτς λέω τώρα), τα δικά μας "λαϊκά" χιτ σαν να 'χουν κάνει μάζωξη όλοι οι υστερικοί-ές μου κάνουν.
Ναι, και εμένα μου φαίνονται πιο αυθεντικά τα δικά τους "δράματα". Ίσως επειδή δεν είναι μέρος της δικής μας κουλτούρας, το αντιμετωπίζουμε διαφορετικά, λιγότερα αυστηρά; Δεν ξέρω.
ωραίο τραγούδι ...
Πολύ θα το ήθελα αλλά αποκλείεται Μάρτιο να μπορώ. Το κοίταξα κι εγώ στο σάιτ. Το μόνο που με βολεύει είναι 5 Φεβρουαρίου στη Φλωρεντία ή 31 Μαΐου στη Γενεύη. Θα τα ψάξω γιατί ξέρεις εδώ είναι και βλαμμένοι και κλείνουνε και 2 χρόνια πριν. Ειδικά οι Γερμανοί είναι μάστιγα. :))))
Post a Comment