Pa´ todo el año - Για όλο το χρόνο

Soñé que te engañaba con una paloma blanca. Me desperté cantando y vi que tu ya no estabas. (Ονειρεύτηκα ότι σε απατούσα με ένα λευκό περιστέρι. Ξύπνησα τραγουδώντας και είδα ότι δεν ήσουν πια εδώ.)

PA' TODO EL AÑO - Lila Downs

Por tu amor que tanto quiero y tanto extraño
Que me sirvan otra copa y muchas más
Que me sirvan de una vez pa' todo el año
Que me pienso seriamente enborrachar.

Si te cuentan que me vieron muy borracho,
Orgullosamente diles que es por ti.
Porque yo tendré el valor de no negarlo
Gritaré que por tu amor me estoy matando
Y sabrán que por tus besos me perdí.

Para de hoy en adelante ya el amor no me interesa
Cantaré por todo el mundo, mi dolor y mi tristesa.
Porque sé que de este golpe ya no voy a levantarme
Y aunque yo no lo quisiera, voy a morirme de amor.

Que me sirvan de una vez pa' todo el año
que me pienso seriamente enborrachar.

Porque yo tendré el valor de no negarlo
Gritaré que por tu amor me estoy matando
Y sabrán que por tus besos me perdí.

Ένα ακόμα από τα τραγούδια του José Alfredo Jiménez, με άρωμα ενός παλαιωμένου mezcal, όπου η Lila με την συνοδεία μιας κιθάρας, του δίνει το σωστό τόνο νοσταλγίας. Οι Μεξικάνικες cantinas ήταν πάντα διάσημες για τις εκρήξεις ανδρικού "machismo" - που ακόμα κατατρέχει την Λατινική Αμερική- και για τη "μεθυσμένη βία". Και όμως, σε αυτές τις cantinas οι περιπλανώμενοι μουσικοί κατάφερναν να ξεσκίζουν τις καρδιές των ανδρών που έπιναν και πλακωνόντουσαν στο ξύλο για να ξεχάσουν τους καημούς τους. Εκεί παράχθηκε ένα σπουδαίο μουσικό έργο με πρωτοστάτη τον José Alfredo Jiménez, που ήταν και ο τελευταίος σπουδαίος δημιουργός των rancheras, αλλά το πλήρωσε με μια κήρωση ύπατος και με ένα πολύ πρόωρο θάνατο, ζωηρό δείγμα ο ίδιος των machos της εποχής του. Και όμως, τις cantinas τις έφεραν κοντά στο παγκόσμιο κοινό γυναίκες όπως η Chavela Vargas, η Lucha Reyes και τις τελευταίες δεκαετίες -ποιά άλλη; ¿me estás oyendo inútil?- η Paquita La Del Barrio! Η Lila Downs με ένα διαφορετικό στυλ, διανθισμένο από πολλά σύγχρονα ακούσματα, προσπαθεί να χαράξει τη δική της πορεία πάνω σε αυτά τα μεθυσμένα, γεμάτα καπνό, οργή και πόνο μονοπάτια. Δεν πείθει ίσως όσο οι παλαιότερες, αλλά ούτως ή άλλως, απευθύνεται πλέον σε νεώτερες γενιές, με διαφορετικές εμπειρίες και η προσαρμογή της στην πραγματικότητα είναι εντυπωσιακή, στο δέσιμο με τα τραγούδια του πρώτου μισού του προηγούμενου αιώνα.