Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το πολυβραβευμένο βιβλίο του Alberto Méndez "Los girasoles ciegos", που μέρος του έχει γυριστεί και σε ταινία στην Ισπανία, με σκηνοθέτη τον José Luis Cuerda.
Το βιβλίο έχει εκδοθεί και στα ελληνικά από τον Εκδοτικό οργανισμό Πάπυρο (ISBN: 978-960-6715-76-1) με τίτλο "Τα τυφλά ηλιοτρόπια" σε μετάφραση του -φίλου από τα χρόνια του Ισπανικού Σπουδαστηρίου- Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, μεταφραστή και καθηγητή Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού στο ΕΑΠ.
Πρόκειται ουσιαστικά για τέσσερις μικρές ιστορίες ανθρώπων της διπλανής πόρτας, τα πρώτα χρόνια μετά την λήξη του Ισπανικού Εμφυλίου. Ανθρώπων που οδηγήθηκαν τελικά στο θάνατο, καθώς ανήκαν -με κάποιον ξεχωριστό τρόπο ανά περίπτωση- στους ηττημένους. Είναι μια διαφορετική προσέγγιση σε αυτά τα μαύρα χρόνια που οι άνθρωποι σώπαιναν για να επιβιώσουν, ειπωμένη με απλά λόγια, μέσα από γεγονότα φανταστικά που θα μπορούσαν όμως να είναι και η απόλυτη τραγική αλήθεια κάθε ισπανικής οικογένειας.
Ο συγγραφέας, Ισπανός μετανάστης δεύτερης γενιάς γεννημένος στην Ιταλία, πέθανε λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου και έτσι δεν μπόρεσε να χαρεί την μεγάλη επιτυχία του σε πωλήσεις αλλά και σε τοπικά και διεθνή βραβεία. Το βιβλίο έχει αφήσει πολύ έντονο στίγμα στην Ισπανία, ενώ όπως αναφέρεται στο εξώφυλλο ήδη έχουν πωληθεί πάνω από 150.000 αντίτυπα και έχουν γίνει 25 εκδόσεις μέσα στα 5 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του. Διαβάζω τώρα στην Wikipedia ότι οι πωλήσεις έχουν ξεπεράσει τις 250.000 και ότι θεωρείται εκδοτικό φαινόμενο του 2004, της χρονιάς κυκλοφορίας του.
Προσωπικά μου κάνει εντύπωση το αντίκτυπό του, καθώς δεν μπόρεσα να δω μέσα από τις σελίδες του κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που να το κάνει τόσο μοναδικό. Καλογραμμένο και προσιτό ναι, συγκινητικό σίγουρα, μοναδικό όμως δεν είμαι σίγουρη... Ο εμφύλιος πόλεμος είναι περισσότερο δύο δυσάρεστες λέξεις για την γενιά μου που δεν αποτέλεσαν ποτέ μέρος της πραγματικότητάς μας και καθώς η στυγνή δικτατορία των 40 ετών της Ισπανίας είναι για μας τους Έλληνες επίσης μία πραγματικότητα που δύσκολα μπορούμε να αντιληφθούμε σε όλο της το απεχθές και τραγικό μεγαλείο, ίσως γι αυτό τα Τυφλά Ηλιοτρόπια να μου φάνηκαν ένα βιβλίο που ναι μεν ένοιωσα κερδισμένη διαβάζοντάς το, αλλά που έχοντας εντυπωσιαστεί προηγουμένως από τις διθυραμβικές κριτικές και από τα θερμά σχόλια Ισπανών φίλων, το περίμενα κάπως διαφορετικό. Σίγουρα πάντως αξίζει να το μελετήσουμε, είτε στο πρωτότυπο, είτε στην εξαιρετική μετάφραση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
4 comments:
Και μόνο από τον τίτλο με ξεσήκωσες να το διαβάσω. Πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον μεγάλο, τόσο από πολιτική, όσο κι από λογοτεχνική άποψη. Όσο για τις κριτικές... και τη φήμη, σπάνια έχω συμφωνήσει μαζί τους. Συνήθως βρίσκω εξαιρετικό ότι δεν «τραβιέται» με τίποτα κι ότι δεν μπαίνει στα ευπώλητα. ;)
Σου το έστειλα σε ηλεκτρονική μορφή; Αν όχι, να σου το στείλω.
Είναι ασυζητί ενδιαφέρον, αλλά δεν μου φάνηκε ... πώς να σου πω ... Ακούω και διαβάζω πολλά όχι μόνο από κριτικούς αλλά και από τους γνωστούς και τους φίλους μου ... Έχω την υποψία ότι έχει γίνει τόσο μεγάλη επιτυχία γιατί το βοήθησε η συγκυρία της κουβέντας για την ιστορική μνήμη και για το αν θα πρέπει να σκαλίσουν αυτές τις μαύρες σελίδες πριν θάψουν οριστικά το παρελθόν...
Με ενδιαφέρει πολύ να μου πεις πως σου φάνηκε, όταν το διαβάσεις.
Με αποθάρρυνες λίγο με τα σχόλιά σου. Μου το χάρισαν πρόσφατα κι ανυπομονούσα να το πιάσω στα χέρια μου. Με εχει προϊδεάσει γλυκά βλέπεις ο Cuerda που είναι μεγάλη μου αδυναμία.
Δεν είναι ότι δεν με άγγιξε ή ότι δεν μου άρεσε... αντίθετα.
Απλά δεν μου φάνηκε "μεγαλειώδες", όχι για να έχει τόσο διθυραμβικές κριτικές και ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Post a Comment