Monday, September 21, 2009

Alzheimer

No olvides. Hay esperanza.

"Μην ξεχνάς. Υπάρχει ελπίδα."

Αυτό είναι το σύνθημα που επέλεξαν για την σημερινή ημέρα οι συγγενείς των ασθενών με την Νόσο του Αλτσχάιμερ στην Μάλαγα.

Οι μέρες παγκόσμιας μνήμης ή/και εορτασμών γενικώς δεν με καλύπτουν ιδιαίτερα.

Όταν όμως πρόκειται για μια ασθένεια που καταλύει κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας και καταστρέφει μυαλά, ψυχές, οικογένειες... σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορώ παρά να κάνω μία εξαίρεση και να θυμηθώ ότι η 21η Σεπτεμβρίου είναι διεθνώς αφιερωμένη σε αυτήν την "απόλυτη" ασθένεια, την Νόσο του Αλτσχάιμερ.

Άλλο κεντρικό θέμα της φετινής ημέρας "μνήμης" είναι το Diagnosing Dementia: See It Sooner.

Εδώ μπορούμε να διαβάσουμε για τις εκδηλώσεις που διοργανώνονται σήμερα διεθνώς σχετικά με την Νόσο.

Και πάλι βλέπουμε το βίντεο με τον Diego El Cigala στο τραγούδι της ταινίας ¿Υ tú quién eres? του Antonio Mercero... sólo queda tu recuerdo, rosita encarnada... πόση θλίψη... que voy a quererte που όμως είναι τόσο πολύ δύσκολο, όταν εγκλωβίζεται μια οικογένεια στον χειρότερο ίσως εφιάλτη, που δεν λέει να τελειώσει.

Σε αυτούς που έχασαν την μνήμη τους και μαζί με αυτήν την ανθρώπινη υπόσταση αλλά και σε αυτούς που θα την χάσουν αύριο, είναι αφιερωμένη η 21η Σεπτεμβρίου. Καθώς και στους οικείους τους που παρακολούθησαν ή θα παρακολουθήσουν ανήμποροι και δυστυχισμένοι την αργή και βασανιστική πορεία προς την λήθη.

2 comments:

claire said...

Το δράμα της αρρώστιας βιώνεται καθημερινά , ειδικά απο τους οικείους του ασθενούς και καλό είναι να τους συμπαραστεκόμαστε όσο μπορούμε κάθε μέρα και να μη τους θυμόμαστε μόνο την 21η Σεπτεμβρίου.Δυστυχώς κανείς μας δεν ξέρει αν η καταραμένη αυτή αρρώστια θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα.

Juanita La Quejica said...

Όπως δείχνουν οι στατιστικές, θα χτυπήσει όλων την πόρτα αργά ή γρήγορα.
Πόσο δίκιο έχεις... ότι οι οικείοι χρειάζονται συμπαράσταση... αλλά προς το παρόν ο κόσμος προτιμά να κάνει ότι δεν βλέπει, ότι δεν καταλαβαίνει.
Σήμερα είχαν έρθει επίσκεψη η ξαδέρφη μου με την μητέρα της και τον γιο της. Η θεία μου πάσχει από Αλτζχάιμερ, σε σχετικά πρώτα στάδια. Θέλει να πηγαίνει βόλτα, αλλά δεν είναι εύκολα αποδεκτή. Και αυτό κάνει τα πράγματα τόσο πιο δύσκολα και για εκείνην αλλά και για τους δικούς της που την φροντίζουν.