Κάθε χρόνο, την Μεγάλη Πέμπτη, θυμάμαι την Υβέτ Βεντούρα Λεβή.
Ήταν η "ψυχή" και η ιδιοκτήτρια του φροντιστηρίου αγγλικών Μάθηση στην πλατεία Εξαρχείων, ενώ έμενε λίγο πιο κάτω, στην Μπουμπουλίνας.
Η Υβέτ αγαπούσε πολύ την ζωή, τους ανθρώπους, τα ζώα, την οικογένειά της και -ίσως- πάνω απ΄όλα, τους μαθητές της. Μπορούσε να γίνει "φίλη και αναπληρωματική μαμά" για όποιον την χρειαζόταν, οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου. Ακόμα και άρρωστη ή με σοβαρά οικογενειακά προβλήματα, ήταν πάντα διαθέσιμη για να ακούσει, να συμβουλεύσει, να βοηθήσει. Μοναδικός άνθρωπος, ευφυής, οξυδερκής, τίμιος και ένας πραγματικός "Καλός Σαμαρίτης".
Αν και Εβραία, είχε προσαρμόσει την θρησκεία στα μέτρα της πιστεύοντας μεν στο Θείο αλλά, πάνω απ΄όλα, πιστεύοντας στην ανθρώπινη αλληλεγγύη. Το Πάσχα πήγαινε στην εκκλησία που ήταν δίπλα από το σπίτι της, δεν στεκόταν σε ασήμαντες λεπτομέρειες. Και την Μεγάλη Πέμπτη έβαφε αυγά, με μια παλιά σεφαραδίτικη συνταγή που είχε "κληρονομήσει" από την μητέρα και την γιαγιά της. Για 8 ώρες, τα σιγόβραζε με λίγο ξύδι και κόκους καφέ, σε νερό γεμάτο με κρεμμυδότσουφλα. Αυτά τα αυγά ήταν μια απίστευτη γευστική βόμβα-έκπληξη και ένας σημαντικός λόγος για να φροντίζουμε με όποια ασήμαντη δικαιολογία να περνάμε από το σπίτι της μετά το Πάσχα, για να μας φιλέψει.
Με τα χρόνια, αυτά τα huevos haminados μετατράπηκαν στην μνήμη και στην καρδιά όσων είχαμε την τύχη να βρεθούμε για λίγο δίπλα της, σε αληθινά "χρυσά αυγά" της εφηβείας και της άδολης αγάπης. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει...
Μια σεφαραδίτικη λιχουδιά: Αυγά Χαμινάδος
No comments:
Post a Comment