INVITACIÓN / ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Jueves 6 noviembre a las 19.30 h: Café con Klety Sotiriadu, escritora y traductora de las obras de Gabriel García Márquez.
Entrada gratuita. En español y griego.
Stasínou 13 - Pangrati - 11635 Atenas - Plaza Proskopon
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ΛΕΑ θα πραγματοποιηθεί από το Νοέμβριο του 2014, μια σειρά καφέ-συναντήσεων με διαφορετικούς καλεσμένους καλεσμένους μια Πέμπτη κάθε μήνα στο Λεξικοπωλείο. Πίνοντας το καφεδάκι μας, θα συζητήσουμε για τις εμπειρίες τους, το έργο τους και την σχέση τους με άλλους συγγραφείς.
Συνάντηση με την Κλαίτη Σωτηριάδου, συγγραφέας και μεταφράστρια των έργων του Gabriel García Márquez.
Ελεύθερη είσοδος. Στα ελληνικά και στα ισπανικά.
www.solatino.gr
www.lexikopoleio.com
Στασίνου 13 - Παγκράτι - 11635 Αθήνα - Πλατεία Προσκόπων- 2107231201
E-mail: to@lexikopoleio.com
«Aισθάνομαι την ανάγκη να εκφραστώ μέσα από την ποίηση»
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Sol Latino # 63, Ιαν 2013
Την Κλαίτη Σωτηριάδου τη γνωρίζουμε στην Ελλάδα ως τη μεταφράστρια του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, της Ιζαμπέλ Αλιέντε και του Κάρλος Φουέντες, μεταξύ άλλων φημισμένων Λατινοαμερικανών συγγραφέων. Ωστόσο, αυτή η Ελληνίδα με την καρδιά Κολομβιανής, είναι επίσης και συγγραφέας, και μας καλεί στα έργα της σε έναν κόσμο περιπλάνησης στο χώρο και το χρόνο όπου ανακαλύπτουμε πρόσωπα και τοπία εξωτικά και πολύ οικεία.
«Ξεκίνησα διαβάζοντας ότι έπεφτε στα χέρια μου σε μια εποχή που δεν υπήρχε η τηλεόραση και βέβαια γράφοντας ποιήματα που δημοσιεύονταν στο σχολικό περιοδικό. Δύο ποιητικές συλλογές μου (26 Ποιήματα, 1973 και Εν Πλω, Διαγώνιος, 1976) είδαν το φως πριν από πολλά χρόνια. Στο μεταξύ σπούδασα, μετέφραζα λογοτεχνία και ασχολήθηκα και με τον πεζό λόγο. Έγραψα διηγήματα, (Αίσθηση Γυναίκας, Καστανιώτης 2000, Ο τελευταίος ταύρος, Ωκεανίδα 2002), δοκίμια που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά, μια μελέτη για το χόμπι μου, τη ραδιαισθησία (Το εκκρεμές, Κέδρος 2006, 2007), ένα μυθιστόρημα (Μπονζάι, Κέδρος 2010), το πρώτο μου, και μια ακόμα συλλογή ποιημάτων Αντίδωρα, Κέδρος 2011). Τελευταία αισθάνομαι συχνά την ανάγκη να εκφραστώ με τον πιο συνοπτικό και καίριο τρόπο της ποίησης».
«Νομίζω πως τα βιβλία που με μάγεψαν και με σημάδεψαν ως συγγραφέα είναι τα “Εκατό χρόνια μοναξιά” και “Το φθινόπωρο του Πατριάρχη” του Γκαρσία Μάρκες, “Το σπίτι των πνευμάτων” της Ιζαμπέλ Αλιέντε, το “Μητριάς Εγκώμιο” του Βάργκας Λιόσα και η “Ντιάνα, η μοναχική κυνηγός” του Κάρλος Φουέντες. Κι αυτό γιατί σε αυτά τα βιβλία συνδυάζεται το προσωπικό ύφος του κάθε συγγραφέα με βιογραφικά στοιχεία είτε προσωπικά είτε άλλων επώνυμων και μία εντελώς πρωτότυπη προσέγγιση γραφής».
«”Ο τελευταίος ταύρος”, είναι η συλλογή διηγημάτων μου, που αποτελείται από επτά διηγήματα και μία αφήγηση, είναι ότι πιο ολοκληρωμένο έχω γράψει σε πεζό λόγο. Το κάθε διήγημα περιέχει την «μαγιά» για ένα μεγαλύτερο έργο. Τα διηγήματα “Χάκε”, το “λιβανόδεντρο” και “Ο τελευταίος ταύρος” περιέχουν ιδέες και ήρωες που χρησιμοποίησα στο “Μπονζάι”, το μυθιστόρημά μου, όπου πειραματίστηκα με πιο νεωτερικούς τρόπους γραφής. Αλλά και το πρώτο διήγημα της συλλογής, “Κουρμπάνι στην Αγιά Μαρίνα”, υπήρξε η έμπνευση για το ιστορικό μυθιστόρημα που γράφω τώρα με θέμα τους Έλληνες της Βουλγαρίας και την ανταλλαγή πληθυσμών το 1928».
«Ξεκίνησα διαβάζοντας ότι έπεφτε στα χέρια μου σε μια εποχή που δεν υπήρχε η τηλεόραση και βέβαια γράφοντας ποιήματα που δημοσιεύονταν στο σχολικό περιοδικό. Δύο ποιητικές συλλογές μου (26 Ποιήματα, 1973 και Εν Πλω, Διαγώνιος, 1976) είδαν το φως πριν από πολλά χρόνια. Στο μεταξύ σπούδασα, μετέφραζα λογοτεχνία και ασχολήθηκα και με τον πεζό λόγο. Έγραψα διηγήματα, (Αίσθηση Γυναίκας, Καστανιώτης 2000, Ο τελευταίος ταύρος, Ωκεανίδα 2002), δοκίμια που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά, μια μελέτη για το χόμπι μου, τη ραδιαισθησία (Το εκκρεμές, Κέδρος 2006, 2007), ένα μυθιστόρημα (Μπονζάι, Κέδρος 2010), το πρώτο μου, και μια ακόμα συλλογή ποιημάτων Αντίδωρα, Κέδρος 2011). Τελευταία αισθάνομαι συχνά την ανάγκη να εκφραστώ με τον πιο συνοπτικό και καίριο τρόπο της ποίησης».
«Νομίζω πως τα βιβλία που με μάγεψαν και με σημάδεψαν ως συγγραφέα είναι τα “Εκατό χρόνια μοναξιά” και “Το φθινόπωρο του Πατριάρχη” του Γκαρσία Μάρκες, “Το σπίτι των πνευμάτων” της Ιζαμπέλ Αλιέντε, το “Μητριάς Εγκώμιο” του Βάργκας Λιόσα και η “Ντιάνα, η μοναχική κυνηγός” του Κάρλος Φουέντες. Κι αυτό γιατί σε αυτά τα βιβλία συνδυάζεται το προσωπικό ύφος του κάθε συγγραφέα με βιογραφικά στοιχεία είτε προσωπικά είτε άλλων επώνυμων και μία εντελώς πρωτότυπη προσέγγιση γραφής».
«”Ο τελευταίος ταύρος”, είναι η συλλογή διηγημάτων μου, που αποτελείται από επτά διηγήματα και μία αφήγηση, είναι ότι πιο ολοκληρωμένο έχω γράψει σε πεζό λόγο. Το κάθε διήγημα περιέχει την «μαγιά» για ένα μεγαλύτερο έργο. Τα διηγήματα “Χάκε”, το “λιβανόδεντρο” και “Ο τελευταίος ταύρος” περιέχουν ιδέες και ήρωες που χρησιμοποίησα στο “Μπονζάι”, το μυθιστόρημά μου, όπου πειραματίστηκα με πιο νεωτερικούς τρόπους γραφής. Αλλά και το πρώτο διήγημα της συλλογής, “Κουρμπάνι στην Αγιά Μαρίνα”, υπήρξε η έμπνευση για το ιστορικό μυθιστόρημα που γράφω τώρα με θέμα τους Έλληνες της Βουλγαρίας και την ανταλλαγή πληθυσμών το 1928».
No comments:
Post a Comment